เรื่องของไอ๊ EPISODE 10
16 พฤศจิกายน 2559โดย ถามวัต สุทธิพงศ์ การจะร่วมชีวิตกับใครสักคนหนึ่ง จะในสถานะอะไรก็ตาม ล้วนเกิดมีขึ้นโดยความพึงพอใจ ความไว้วางใจ...แม้เพียงทารก แค่จะเลือกใช้ชีวิตกับใคร ไอ๊ว่าทารกคงไม่เลือกแบบสั่ว ๆ หรอก หรือว่าไม่ใช่ เพราะการร้องซึ่งถือเป็นการแสดงออกเดียวว่าทารกรู้สึกเช่นใด ไม่มีใครปฏิเสธได้ว่า การแสดงออกของทารกคือความซับซ้อนยากแก่การตีความหมาย ทั้งการร้องประท้วงในยามที่คนแปลกหน้าซึ่งไม่น่าไว้วางใจมาโอบอุ้มแทนพ่อแม่ตนเอย ทั้งการเบือนหน้าหนีเพื่อปฏิเสธว่าไม่ต้องการดูดนมแล้วเอย ใช่ไหมล่ะและแม้คนพิการทางสติปัญญาที่เรา ๆ ท่าน ๆ มองพวกเขาว่าดูง่ายไปเสียหมด ไอ๊เชื่อโดยไร้ข้อกังขาว่า พวกเขาย่อมต้องมีกระบวนการบางอย่างเพื่อคัดเลือกคนมาอยู่ใกล้ตัว โดยอาจจะเกิดจากการไว้วางใจอย่างหลวม ๆ ซึ่งท้ายที่สุด ความหลวม หรือจะเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า การไม่ระวังระแวง อาจจะทำร้ายพวกเขา แต่ก็ไม่มาก เพราะสัญชาตญาณการเอาตัวรอดย่อมเกิดมีขึ้นกับสัตว์ทุกผู้ทุกนาม ไม่ยกเว้นแต่ความพิการของสัตว์ชนิดใด หรือแม้แต่มนุษย์พิการดังนั้น เมื่อการจะร่วมชีวิตกับใครสักคนหนึ่ง จะในสถานะอะไรก็ตาม จึงเกิดมีขึ้นโดยความพึงพอใจ ความไว้วางใจ เป็นสถานแรก แต่การจะร่วมชีวิตกับใครสักคนหนึ่ง จะในสถานะอะไรก็ตาม ซึ่งเกิดมีขึ้นโดยความพึงพอใจ ความไว้วางใจไม่ว่าจะด้วยทั้งสองฝ่ายหรือฝ่ายเดียว บางครั้ง หรือกับบางคนอาจจะต้องใช้คำว่าทุกครั้ง การร่วมชีวิตก่อผลเสียมหาศาล ทั้งแค่กับคนหนึ่งคน หรือคนทั้งคู่ หรือคนอื่นภายนอก การร่วมชีวิต หรืออาจจะใช้คำเสียใหม่ว่า การปฏิสัมพันธ์ จึงอาจจะไม่ใช่สิ่งที่ดีเสียแล้วสินะอย่าเพิ่งครับ...ไอ๊คิดว่าทุกคนควรใจเย็น ๆไอ๊ยอมรับว่า ไอ๊เคยมีแนวคิดอะไรเทือกนั้น...กลัวความผูกพัน เพื่อสู่ความกลัวการพลัดพรากกลัวคำสัญญา เพื่อสู่ความกลัวการเปลี่ยนแปลงไอ๊...เคย...กลัว... แต่ไอ๊กลับนำความกลัวดังกล่าวมาสู่การปฏิวัตรตนเองเพื่อสร้างนวัตกรรมใหม่ ๆ ในการสร้างและสานความสัมพันธ์ฉันและบุคคลต่าง ๆ รอบตัว ช่วงเวลานี้ ถ้าจะมีคนรู้จักไอ๊ชนิดที่รู้ใจใกล้ชิดสักหน่อยคงจะทราบว่า ไอ๊มีช่องว่างแก่ใคร ๆ รอบตัวทั่วกัน ไม่ยกเว้นแม้กระทั่งญาติสนิทมิตรสหาย...ไอ๊ต้องการสร้างระยะห่างความใกล้ชิดให้แต่ละคนมีที่ว่างเป็นของตนเองเพื่อแต่ละคนจะได้สามารถหมุนรอบ ๆ ตัวเองได้โดยเสรี ซึ่งส่วนหนึ่งต้องยอมรับว่า ไอ๊ทำเพื่อตัวเองด้วยไอ๊ไม่ต้องการเจ็บจากการไปทำตัวใกล้ชิดใครแบบไม่เลือกหน้า เพราะเพียงแค่อยากให้ทุกคนเห็นว่าไอ๊นั้นกันเองแค่ไหนไอ๊ไม่ต้องการเจ็บจากการไปให้ความคาดหวังใครแบบไม่เลือกหน้า เพราะเพียงแค่อยากให้ทุกคนเห็นว่าไอ๊ให้ความสำคัญกับคนทุกคนซึ่งที่สุดแล้ว สิ่งที่ไอ๊ทำไปล้วนไม่ได้เกิดประโยชน์แก่ใครเลย ซ้ำ...จิตใจของไอ๊รังแต่จะทรุดโทรมยากเกินซ่อมแซมเยียวยา เพราะไอ๊ก็จะไม่สุงสิงสมาคมกับคนที่ไหน กระทั่งไอ๊ก็พลาดสิ่งที่ดีอย่างอื่นจนสิ้นอย่างน่าเสียดาย และไอ๊ก็พบเจอกับตัวมาแล้ว จึงไม่ต้องการเห็นใครอื่นหมื่นแสนที่อ่านเรื่องของไอ๊จะประสบพบเจอกับผลเสียทำนองนี้อีกแต่...ไม่ลองแล้วจะรู้ซึ้งถึงรสชาติเช่นนี้หรอ สักนิด...เถอะน่ะคุณตำรวจ ปัญหาสำคัญไม่ได้เกิดแต่ว่า ผลดีผลเสียของการปฏิสัมพันธ์ต่อสัตว์โลกคืออะไร ทว่า ปัญหาคือ จะสามารถสร้างระยะห่างให้เกิดที่ว่างส่วนตัวของกันและกันอย่างไรเพื่อไม่ให้แลดูห่างเหินเมินเฉย หรือแลดูน่าเกลียดนั่นแหละ...วิธีแก้ไขที่ไอ๊กำลังเพียรพยายามลงมือทำอยู่นั่นคือการดำเนินทุกสิ่งอย่างด้วยทางสายกลาง...เดินทางสายกลาง ที่ไม่ได้หมายถึง ให้ทำทุกสิ่งอันแบบครึ่ง ๆ กลาง ๆ อย่างนั้น มันไม่ถูกทว่า การเดินทางสายกลาง คือ การทำทุกอย่างด้วยความพอดี ทำมันเต็มที่แต่ต้องเผื่อใจ ไม่ทำสิ่งใดให้แลดูเกินตัว...เกินความสามารถแต่ก่อนร่อนชะไร ไอ๊มักทำอะไรสุดกำลัง รับอาสาเต็มที่ นัยว่าจะเป็นการเรียกคะแนนสงสาน ละม้ายดั่งการซื้อน้ำใจคนได้กระนั้น ที่สุด...ทุกอย่างเป็นศูนย์ ไอ๊ไม่ได้สิ่งใดกลับมาตอบแทน ซ้ำยังเหนื่อยแรงเปล่าซึ่งในยามนี้ ไอ๊กำลังพยายามปรับปรุงตัวใหม่ แก้ไขตนเองให้เป็นคนที่ทำได้ให้ทำ แต่ถ้าทำไม่ได้ให้ถอยช่วยเป็นกำลังใจน้อย ๆ ให้ไอ๊ด้วยนะครับปล. กระทู้นี้ สำหรับคนที่ยังนอนไม่หลับทุกคน
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [
