Bloggang.com : อาณาจักรแห่งเรา : เรื่องของไอ๊ EPISODE 82

ไอ๊ ถามวัต สุทธิพงศ์

<<

เมษายน 2561

>>

1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30

26 เมษายน 2561

เรื่องของไอ๊ EPISODE 82

16 กันยายน 2560
โดย ถามวัต สุทธิพงศ์

เพิ่งพูดธุระทางโทรศัพท์ของน้องสาวซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องเสร็จเรียบร้อย

เนื้อหาสาระไม่ได้หนีไปจากเรื่องราวทุกข์ร้อนเกี่ยวกับปากท้องของตนเองและสมาชิกในครอบครัว

อันที่จริงมันก็คงจะเป็นเรื่องราวธรรมดาที่เดี๋ยวก็ผ่านเข้าหูมาแล้วมันก็จะทะลุออกหูไป เพราะไม่ว่าใครต่างก็มีเรื่องราวทุกข์ใจไม่ต่างกัน

คงไม่มีใครต้องการรับเอาความทุกข์ของใครมาสวมใส่หัวของตัวเองให้หนักสมอง ซึ่งก่อนหน้านี้ไอ๊ก็เป็นอีกคนหนึ่งที่มีความคิดเช่นนั้น อันจะสังเกตได้จากจำนวนวันบันทึกที่ทิ้งช่วงให้ห่างไกลไปแสนนาน

ก่อนหน้านี้ที่จำได้ ต่อให้เป็นเรื่องของหมาของแมว หากไอ๊เกิ่ดมีความรู้สึกอาทรต่อสิ่งใด ไอ๊จะไม่ปล่อยให้เรื่องราวมันวิ่งผ่านไปอย่างหน้าตาเฉย ไอ๊คงจะต้องเขียนบันทึกลงไปสักรูปแบบ ทั้งที่เป็นกลอน หรือเหตุการณ์สั้น ๆ บนเฟซบุ๊กค์อย่างแน่นอน

แต่ในระยะเวลาเดือนถึงสองเดือนมานี้ ไอ๊แทบไม่มีสติปัญญาพอที่จะลงมือเขียนอะไรสักอย่างเพื่อให้เกิดเป็นผลงานเขียนและเพื่อจะทำให้เป็นข้อคิดเตือนใจสำหรับตนเองจะนำกลับมาทบทวนได้ภายหลัง

ไอ๊ได้มีโอกาสกลับไปทำงานร้องเพลงอย่างเต็มตัวอีกครั้ง หากมีเวลาว่างก็ต้องมานั่งทบทวนทั้งเพลงเก่าที่เคยร้องแต่อาจลืมเนื้อ ตลอดจนเพลงใหม่ที่เป็นเพลงใหม่ด้วยและเพลงเก่าที่ไม่เคยร้องเลย ในบางครั้งมัวแต่พะวงเนื้อจนหลงลืมการถ่ายทอดอารมณ์ ในเวลาว่างอย่างนี้ สิ่งที่ดีที่สุดก็คงหนีไม่พ้นการทำความเข้าใจอารมณ์ของเพลง โชคดีเท่าไหร่ที่ยังพอมีเวลาอ่านหนังสือหนังหาตำราเรียน

ฉะนั้น การที่จะไปสนอกสนใจเรื่องราวใครเขาอื่นเพื่อจะนำมาเขียนนั้นก็เป็นอันต้องพับโครงการไปก่อน

อาจจะด้วยบุญพาวาสนาส่งหรืออาจเป็นกรรมบางอย่างทำให้ไอ๊ว่างเกินไป (อันนี้ต้องโทษฟ้าฝนที่ไม่รู้จะตกลงมานักหนาทำไม) เลยทำให้ได้พูดโทรศัพท์กับน้องสาวที่เป็นลูกพี่ลูกน้องซึ่งนานมากแล้วที่ไม่ได้พูดคุยกันแม้เพียงข้อความสั้น ๆ ทางสื่อสังคมออนไลน์

“ช่วงนี้อยากหางานเสริมค่ะพี่”

นั่นคือประโยคแรกภายหลังที่ได้พูดว่าฮัลโหลตามทำเนียมการใช้โทรศัพท์มาตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันที่ต่อให้มีสี่จีห้าจีก็จะหนีคำว่า “ฮัลโหล” ก่อนจะว่าธุระอื่นไม่พ้น

“ตอนนี้หนูทุกข์มากเลยค่ะพี่ เป็นหนี้ทั้งที่ตนเองก่อและไม่ได้ก่อบานตะไท”

แล้วเรื่องราวก็ไหลบ่าท่วมหัวท่วมหูไอ๊ประหนึ่งว่านั่นคือน้ำป่าที่มาเป็นมวลน้ำ ซึ่งแม้ว่าบทสนทนาจะจบลงแต่ความรู้สึกหนักจะยังไม่จางคลายไปอย่างแน่นอน ทั้งคนเล่าและคนฟังต่างยังต้องนำเรื่องราวทั้งหมดไปคิดต่อ

ถ้าให้ไอ๊สรุปออกมาอย่างย่อที่สุด ก็คงพูดได้คำเดียวว่า น้องสาวคนนี้มีหนี้พระศุกร์เข้า แล้วยังมีหนี้พระเสาร์แทรกด้วยครับคุณตำรวจ

และแม้น้องสาวคนนี้จะมีงานประจำทำอย่างมั่นคง ทั้งยังดูเป็นงานที่มีอัตราเงินเดือนสูง แต่เรื่องเงิน ๆ เรื่องทอง ๆ นี่ไม่เข้าใครออกใครจริง ๆ นะครับคุณตำรวจ เพราะเมื่อมีเงินมาก หนี้สินก็ดูจะมีมากพอกัน

อันที่จริง ราวสัปดาห์ก่อนหน้านี้ไอ๊ก็มีเพื่อนฝูงมาระบัดระบายความทุกข์โศกอันเนื่องมาจากการตกงานเหมือนกัน พูดง่าย ๆ เลยว่า ทั้งตาดีตาบอดแวะมาหาไอ๊หมด ปานประหนึ่งว่าไอ๊คือพี่อ้อยพี่ฉอดที่จะสามารถแก้ไขปัญหาความรักได้กระนั้น

ไอ๊ไม่ใช่คนดีคนเก่งอะไร ที่ออกมาบอกเล่าไว้ก็คงได้แค่เตือนใจตัวเองว่า...

1. ยังมีคนเศร้ากว่าเราตั้งเยอะ

2. การไม่มีหนี้เป็นลาภอันประเสริฐ

3. การหางานทำว่ายากแล้ว แต่ที่ยากกว่าคือการทำงานเพื่อใช้หนี้ชาวบ้านแล้วไม่รู้จักหมดจักสิ้นสักที

เอวังด้วยประการชนี้แลเอย...

Create Date : 26 เมษายน 2561

Last Update : 26 เมษายน 2561 15:17:25 น.

0 comments

Counter : 99 Pageviews.

อาณาจักรแห่งเรา

Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

Smember

ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]

เราเป็นนักแสวงหา...
เรายังคงค้นหาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

เมื่อหามาแล้ว...
เราจะนำมาเล่า

New Comments

[Add อาณาจักรแห่งเรา's blog to your web]

Bloggang.com