เรื่องของไอ๊ EPISODE 76
27 มิถุนายน 2560 โดย ถามวัต สุทธิพงศ์
คุณ...ที่รัก...
ฉันเหนื่อย ฉันเพลีย ฉันเหงา...
บางที...คนเรา ถ้าคิดให้ดีโลกนี้ประหลาด เหมือนอยู่บนมินิบั๊ซที่ใครก็ไม่รู้พาขึ้น และก็ไม่รู้ว่าใครเป็นคนขับพาเราไป รู้แต่ว่าชีวิตคือการเดินทาง ที่บางครั้ง...รถมันก็ขับฉวัดเฉวียน และบางครั้ง...รถมันก็ขับนุ่มนวลอ่อนโยน แต่เป้าหมายก็คือความตาย เพียงว่าไม่รู้จะถึงปลายทางเมื่อไหร่ ซึ่งก็เหมือนคนไม่เคยเดินทางไปยังเส้นทางนั้นเลย ทำให้อาจจะมองว่ามันไกล...มันนานแสนนานเหลือเกิน ทั้ง ๆ ที่มันอาจจะใกล้แค่เอื้อม
ใครไม่รู้พาไอ๊ขึ้นมินิบั๊ซสายหนึ่ง เป็นมินิบั๊ซที่ไอ๊ไม่เคยขึ้น และมีคนค่อนข้างบางตา นัยว่าคนที่จะขึ้นได้นั้นต้องมีความรู้สึกนึกคิดที่แปลก...แตกต่าง และสร้างสรรค์ อย่างน้อย...ต้องอยู่กับตนเองได้ สิ่งสำคัญก็คือ...ต้องรู้จักใจตนเอง รู้ว่าต้องการอะไร... พร้อมจะปฏิเสธกับสิ่งที่มันไม่ใช่ และกล้าจะเลือกหาสิ่งใหม่ ๆ ในชีวิตเสมอ นั่น...คือสิ่งที่ไอ๊นิยามมันออกมา
แต่ไอ๊เสียใจเพียงอย่างเดียว... ทำไมคนที่ไอ๊เคารพนับถือมานานแสนนานเป็นแรมปี ไม่มาอยู่ตรงนี้ แต่ก็ยังสงสัยว่า ถ้าเขาถูกพาขึ้นมายังมินิบั๊ซคันเดียวกัน และเวลาเดียวกัน เขาจะรู้สึกเหมือนไอ๊หรือเปล่า...ไม่รู้
ฉันเหนื่อย ฉันเพลีย ฉันเหงา...
คือสิ่งที่ไอ๊เป็นอยู่ในเวลานี้ ทั้ง ๆ ที่ไอ๊มีคนห้อมล้อมรอบตัวมากมาย
สิ่งที่ไอ๊ต้องการจะสื่อ ไม่ได้เรียกร้องความสงสานเห็นใจ ไอ๊ไม่ต้องการแค่เพียงระบัดระบายความทุกข์โศก ไอ๊ไม่ได้กำลังร้องไห้จะเป็นจะตายอย่างนั้น แต่สิ่งสำคัญก็คือ... คุณ...ที่รัก...จะเคยเกิดมีความรู้สึกเช่นนี้กันบ้างหรือไม่ และถ้าเป็นคุณ...คุณจะทำฉันใด แต่สำหรับไอ๊ ตอนนี้ไอ๊ทำได้เพียงอยู่กับมันด้วยใจสงบ โดยที่จิตเพียงคอยเฝ้าตามดูอย่างไม่เดือดร้อน
ฉันเหนื่อย ฉันเพลีย ฉันเหงา... มันเป็นเพียงความรู้สึกไหวกระทบใจ มันแค่ทำให้ไอ๊รู้ว่า ไอ๊ยังเป็นมนุษย์ที่มีความรู้สึกนึกคิดเช่นคนธรรมดา...ก็เท่านั้นเอง
Create Date : 28 กรกฎาคม 2560 |
|
1 comments |
Last Update : 28 กรกฎาคม 2560 10:22:56 น. |
Counter : 644 Pageviews. |
|
|
|