สถาบันแห่งความโอหัง.....โดย บอ.บู๋ >>ทุ่งหญ้าX

ในชีวิตชิดลูกหนังของผม มีผู้เล่นเพียงไม่กี่คนที่เคย
ถูกยกให้เป็นดาวเตะในดวงใจ

นรก-หนึ่งในนั้นคือ แอนดี้ โคล!!!

ใครอ่านข้อเขียนของผมมานานกว่า 5 ปี คงทราบดีว่า
ผมเคยมีนักเตะขวัญใจคนหนึ่งชื่อ แอนดี้ โคล

ครับ-แอนดี้ โคล ดาวยิงผู้เป็นคุณครูใหญ่ประจำสถาบันสากกะเบือแห่งชาตินั่นแหละ

ศิษย์เอกของสถาบันแห่งนี้ได้แก่ ดิเอโก้ ฟอร์ลัน กับ
เอมิล เฮสกี้ ฮิฮิ

ไม่ใช่เรื่องตลกนะครับ กรุณาไม่ขำ และหย่านึกว่าผมเขียนประชดประชันหรือล้อเล่นสนุกๆ ผมชื่นชอบแอนดี้ โคล เป็นการส่วนตัวจริงๆ

ถึงแม้เขาจะถูกนำไปเปรียบเทียบกับอุปกรณ์การตำน้ำพริกหรือตำข้าวเปลือกของคนไทยโบราณอยู่บ่อย
ครั้งก็ตาม ทว่าผมก็มองเห็นเสน่ห์ของนักเตะผู้นี้เหมือนที่ (เซอร์) อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน หรือใครบางคนเคยเห็น

จำได้ไหมครับว่ากาลครั้งหนึ่ง เฟอร์กี้เคยถูกนินทาว่าเป็นพ่อบุญธรรมของแอนดี้ โคล คือรู้ทั้งรู้ว่ากองหน้า
ผู้นี้ยึดถือสากกะเบือเป็นแม่แบบในการเล่น แต่นายใหญ่แห่งโอลด์ แทร็ฟฟอร์ด ก็ตะบี้ตะบันส่งแอนดี้ โคล ลงสนามอย่างไม่รู้จักเบื่อหรือเอือมระอา ไม่ต่างจาก "เด็กเส้น"

และความจริงที่บันทึกไว้ในพงศาวดารลูกหนังคือ แอนดี้ โคล ถล่มประตูในพรีเมียร์ชิพได้มากที่สุดเป็นอันดับ 2 รองจาก อลัน เชียร์เรอร์ เพียงคนเดียวเท่านั้น
ด้วยจำนวนสูงถึง 175 ประตู
ตลอดการดำเนินอาชีพนักธุรกิจลูกหนัง โคลยิงไปแล้ว
254 ประตู ไม่นับอีก 1 ประตูในนามทีมชาติอังกฤษ
คงไม่มีสากกะเบือเลี่ยมทองดุ้นไหน กระทุ้งตาข่ายคู่แข่งได้ถึง 254 ประตูเป็นแน่

แต่พ่อยอดขมองอิ่มของผม ยังไม่พ้นข้อกล่าวหานั้นอยู่ดี เนื่องจากว่ากันว่า 254 ประตูที่เขาผลิตได้ เกิดจากจังหวะการสับไกยิงประมาณ 83,764 ครั้ง

หมายความว่าเขาเป็นกองหน้าที่ใช้โอกาสได้สิ้นเปลื่อง
พอๆ กะฟุ่มเฟือยที่สุดในโลก
ทุกครั้งที่แอนดี้ โคล หลุดเดี่ยว ผู้ชมจำเป็นต้องลุ้นเอาใจช่วยอย่างเหนื่อยหนักว่าเค้าจะทำประตูได้หรือไม่ จนกลายเป็นเอกลักษณ์
เช่นเดียวกับลูกยิงระยะเผาขนเพียงไม่กี่หลา ที่อาจเหินข้ามคานได้เสมอ จนกลายเป็นเรื่องไม่น่าประหลาดใจ เท่าๆ กับกลายเป็นเรื่องตลกโปกฮา
โดยไม่เว้นแม้กระทั่งการฝึกซ้อม

กาลครั้งหนึ่งยังไม่ค่อยนานเท่าไหร่ ผมเคยตามไปทำข่าว แมนฯ ยูไนเต็ด ลงเล่นนัดอุ่นเครื่องก่อนเปิดฤดูกาลที่ประเทศฮ่องกง และมีโอกาสเห็นพลพรรค "ปีศาจแดง" ลงฝึกซ้อม

แอนดี้ โคล วิ่งลงไปหาลูกบอลที่วางอยู่หลายลูกตรงกลางสนาม เขาเลือกลูกหนึ่ง แล้วใช่ตีนควบตะบึงจากกลางสนามด้วยความเร็วสูงไปที่หน้าประตูด้านหนึ่งซึ่งว่างเปล่า ปราศจากนายทวาร ก่อนก้มหน้ามอง
หำตะบันเต็มตีนเตี่ยบริเวณริมเขตโทษ โดยหวังว่าลูก
จะเข้าไปทะลวงตาข่ายด้วยความรุนแรงเพื่อเป็นการ
"โชว์ออฟ" ต่อหน้าแฟนๆ

อนิจจา....ลูกลอยละล่องเหินข้ามคานไปเกือบถึงเมือง
จีนโน่นนนนน
เรียกเสียงขาก....ถุยส์ส์ส์ส์ จากปากแฟนบอลอาตี๋ อาหมวยอย่างกึกก้องบนอาการขำกลิ้งแทนเสียงกระทืบมือขณะเจ้าตัวมองตามลูกที่ลอยข้ามคานไปไกลอย่างไม่สะทกสะท้านราวกับเป็นเรื่องธรรมดาๆ
ที่เกิดขึ้นเป็นประจำ

แม้แต่การยิงประตูโล่งๆ ไร้สิ่งกีดขวางในการฝึกซ้อมเขายังอุตส่าห์เตะข้ามคานให้ชมเป็นขวัญตาเลยคุณ
แต่การได้ชื่อว่าเป็นกองหน้าผู้ฟุ่มเฟือยโอกาสมากที่สุดอาจมีความหมายอีกนัยหนึ่งว่า แอนดี้ โคล คือกอง
หน้าที่จมูกไวกว่าแมลงวันได้กลิ่นเนื้อเน่าในถังขยะผูนำพาตัวเองไปพบจังหวะและโอกาสในการทำประตูได้อย่างถี่ยิบเช่นกัน

นี่แหละจุดเด่นที่ซุกซ่อนในจุดด้อยของ แอนดี้ โคล และนั่นควรเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาจึงเป็นกองหน้าที่กุนซือระดับบรมครูอย่างเฟอร์กี้ โปรดปรานมากที่สุดคนหนึ่ง นอกจากนั้นอัตลักษณ์อีกอย่างของกองหน้าผู้นี่
คือความโอหังและมั่นใจในตัวเองแบบสุดขั้ว จนนำมาซึ่งความ" คลาสสิค" เฉพาะตัวอันแตกต่างจากคนอื่น

ถ้าคุณเคยศึกษาประวัติส่วนตัวของหมอนี่อย่างถี่ถ้วน
คุณจะรู้ว่าเขาเป็นนักเตะที่จัดอยู่ในประเภท "หลงตัวเอง" เป็นที่สุด
เขาคิดเสมอว่าตัวเองเป็นนักเตะที่เก่งกาจ เลอเลิศ แถมเคยคิดออกมาดังๆ ว่าตนเองเป็นกองหน้าดาวถล่มประตู ที่มีคุณภาพสูงกว่าอลัน เชียร์เรอร์
(คิดได้ไงเนี่ย)...................????

ใครก็ตามที่บังอาจมาวิพากษ์วิจารณ์ฟอร์มการเล่นของเขา มักจะถูกตอกกลับแบบเจ็บๆ และคันๆ ยกตัวอย่างเช่นที่ผู้ร่วมบรรยายเกมนามกระเดื่องอย่าง แอนดี้ เกรย์ หรือไม่เว้นแม้แต่เทพบุตรโลกันตร์อย่าง จอร์จ เบสต์เคยโดน
เรื่องที่ถูกวิจารณ์ หนี่ไม่พ้นการใช้โอกาสที่สิ้นเปลือง
โคลตอกกลับคอมเมนเตเตอร์ชื่อดังของ สกายสปอร์ต ว่าสมัยที่เป็นหัวหอกจอมโขก แอนดี้ เกรย์
คงจะใช้ศรีษะโหม่งลูกฟุตบอลมากเกินไปจนสมองเสื่อม เช่นเดียวกับดาวเตะรุ่นน้าในตำนานปีศาจแดงอย่าง จอร์จ เบสต์ ที่ถูกถล่มกลับว่าคงดื่มเหล้ามากเกินไปจนหมดสมรรถภาพทางความคิด...ถึง ได้มองไม่เห็นความยอดเยี่ยมที่บรรจุอยู่ในตัวเขา

ผมเอาเรื่องเก่าๆ ของ แอนดี้ โคล มาหากินอีกครั้งหลังทราบข่าวเมื่อวันก่อนว่าดาวเตะขวัญใจผู้นี้ เลื้อยตูดดำๆ ของตัวเองจากแบล็คเบิร์น โรเวอร์ไปอยู่กับฟูแล่มแบบไม่มีค่าตัว

น่าจะเป็นการย้ายทีมเที่ยวสุดท้ายของดาวยิงวัย 33 ปี
ผู้นี้แล้ว และชื่อของฟูแล่ม ทำให้ผมนึกอะไรอย่างหนึ่งออก
ว่าครั้งหนึ่ง แอนดี้ โคลเคยถูกส่งตัวไปอยู่ฟูแล่มแบบไม่เต็มใจความหมายของการดัดสันดาน
ผู้ที่ถีบหัวส่งเขาไปอยู่กะฟูแล่มเมื่อครั้งกระโน้นมีนามว่า จอร์จ เกรแฮม มหากุนซือแห่งสถาบันปืนโตในยุคนั้น
สาเหตุเกิดจากความยโสโอหังและหยิ่งผยองในตัวเองเกินไปนี่แหละ เมื่ออยู่ดีๆ เด็กฝึกหัดวัยแค่ 18 ปีที่โมเดลลิ่งของทีมปืนโตไปค้นพบมาจากเมืองน้อตติ้งแฮม เดินไปเคาะประตูห้องทำงานของ "บิ๊กจ๊อด"

ก่อนเอ่ยปากถามนายใหญ่แห่งปวงปืนโตว่า "ทำไมผมถึงไม่เคยลงเล่นเป็นตัวจริง"
อนึ่งคู่หัวหอกตัวจริงของอาร์เซน่อลในตอนนั้นมีนามว่า
พอล เมอร์สัน กับอลัน สมิธ
"บิ๊กจ๊อด" นิ่งอึ้งแดกส์อยู่บนเก้าอี้ทำงานพลางคิดในใจว่า "อะไรของมึงครับ...ไอ้หอก"

Create Date : 08 กุมภาพันธ์ 2548		9 comments
Last Update : 8 กุมภาพันธ์ 2548 2:00:58 น.
Counter : 1255 Pageviews.
Share Tweet