Bloggang.com : weblog for you and your gang
Group Blog
รู้จัก ทักทาย
อยากเล่าให้ฟัง
บันทึกประจำวัน
Spinning around
คิทเช่น(ไร)
ทำนู่น ทำนี่
หนังสือที่อ่าน
my shot
เรื่องดีดี
ความทรงจำสีจาง
365 days I draw
<<
สิงหาคม 2553
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
2 สิงหาคม 2553
กลัว
All Blogs
8 ปีผ่านไป
ส.ค.ส. : ส่งความสุข
เรื่องบางเรื่อง
อะแฮ่ม
To whom it may concern
เบื่อมั๊ย
My Valentine's
วันพ่อ ชะนี และพลุ
hello...friends !!
alone again, naturally
งานหนังสือ ตุลา 2553
วุ่นวายเป็นปกติ
อัพบลอกกันเถอะเรา
นัดแรก
กลัว
จิบน้ำชายามบ่าย
แผนกฉุกเฉิน
27 พฤษภา
don't happy, be worried
อีกหนึ่งวัน
Don't fool me
ในโหลปลาทอง
ชวน
ฟ้า..ยังฟ้าอยู่ (หรือเปล่า)
เรืองเล็ก
วันเสาร์..เรื่อยเปื่อย
วันสุข
ไปปิดทอง-ฝังลูกนิมิต
วันเสาร์..ห้องสมุด และ เดี่ยว 8
พักร้อน
ดอกไม้ บ้านเรา
ไข่พะโล้ และ กรีนเดย์
Agenda 2010 : unicef
พล่าม
บ่ายวันเสาร์
a day
เพราะอากาศหนาว
จดหมายรัก..ถึงพระจันทร์
ทุกข์ เมื่อ คิด
เป็นอย่างนี้ทุกที
บันทึก..นู่น..นี่..นั่น
กลับมาแล้ว
บ่นไปงั้น
เกาะจตุจักร
เกิดทันมั๊ย
still
balance
เพ้อ...(เจ้อ)
การกลับมาของเจ้าชายน้อย
บันทึก
ดูภาพ & ฟังเพลง
เรื่องอึดอัด
ยาระบาย
เมื่อวาน
๑๐๐ แล้วจ้า
หลงทาง
บันทึกวันวิสาขบูชา (๘ พ.ค. ๒๕๕๒)
มายาจิต..พิศวง
ชื่อนั้น..สำคัญมั๊ยนะ
พลาด
สงกรานต์..ที่ผ่านไป
หนังสือ..จากงานหนังสือ
เรื่องเล่าวันลา
inspire
ฟังเพลง
ไม่ได้การละ
ทำไงดี
เล่าเรื่องที่ทำงาน
ควันหลง
มองแมว
โลกยังหมุนไป
ที่ไหนเอ่ย
คนละเรื่อง
จักรวาลของฉัน
Teru no Uta
ไปวัด
หมอก
วันวาน
ปวดหลัง T_T
ผ่าน..ไปแล้ว
วันสิ้นปี
เอ่อ...
วันหยุด..นิ่ง
ระยะห่าง
วันหยุด
เพ้อ
เกินไปแล้ว
พล่าม
วันนี้..ฟ้าสวย
...บ่น...
::คิดถึง..ปาย::
เดินงานหนังสือคนเดียว..ก็ได้
HiPPo Birthday..be HaPpy like a HiPpo
..นู่น..นี่...นั่น...
วันนี้..ที่แดดออก
วุ่นวาย..หนอ
เป็นอย่างนี้..เกือบทุกวัน
ไปปฏิบัติธรรมกันมั๊ยคะ
กลัว
เคยรู้สึก
"กลัว"
อะไรกันมั่งมั๊ย
ถ้าไม่นับสิ่งที่เป็นรูปธรรมอย่างพวก งู จิ้งจก ตุ๊กแก หนอน
อยู่ดีๆเมื่อวานก็มีความรู้สึก "กลัว" ขึ้นมา
เป็นความกลัวในเรื่องความไม่แน่นอนของอนาคต
กลัวว่า ถ้าเกิดพรุ่งนี้โดนไล่ออกจากงานจะทำยังไง
กลัวว่า อีก 15 ปีข้างหน้า เราจะเงินเก็บพอเลี้ยงตัวเองตอนเกษียณรึเปล่า
กลัวว่า ใครจะดูแลตอนแก่เฒ่า เจ็บป่วย
ล้วนแต่เป็นความกลัวในความไม่มั่นคงของชีวิต
นั่งคิดเรื่องการทำงานของตัวเอง เหมือนทำไปแล้วไม่ได้อะไร
วันนึงๆ เดือนนึงๆ มานั่งทำงาน สิ้นเดือนรับเงิน
แล้วก็ใช้ไป พอบ้าง ไม่พอบ้าง เงินเก็บไม่ต้องพูดถึง
แล้วเรานั่งทำไปทำไม เราทำอะไรอยู่
ไหนใครบอกว่า มีงานประจำทำ มีความมั่นคง
เราทำงานมาเป็นสิบปีแล้ว ทำไมยังรู้สึกไม่มั่นคง
วันไหน เค้าไล่ออก หรือบริษัทฯล้ม เราก็ไม่รู้สึกว่าจะอยู่ได้อย่างสบาย
ถ้าไม่นับรถเก่าๆหนึ่งคัน หรือบ้านที่กำลังผ่อนอย่างไม่รู้วันหมด อีกหนึ่งหลัง
เรามีอะไรเป็นความมั่นคงของชีวิต
เล่าให้เพื่อนฟังถึงความกังวลเรื่องนี้
เพื่อนถามว่า "เมนส์มาเหรอ"
อยู่ดีๆทำไมลุกมานั่งกังวลเรื่องที่ยังมาไม่ถึง
ถ้าอยากให้อนาคตดี ต้องทำปัจจุบันให้ดี
ปัจจุบันเป็นผลจากการกระทำในอดีต
และ..อนาคตก็จะเป็นผลของการกระทำในปัจจุบัน
ดังนั้น คิดแบบตรรกะแล้ว
อนาคต เป็นสิ่งที่เรากำหนดได้
ทำให้นึกไปถึงหนังสือ how to ดังๆ
พวก "พ่อรวยสอนลูก" "ออมก่อนรวยกว่า"
เชื่อมั๊ย..เราไม่เคยสนใจอ่านหนังสือพวกนี้เลย
เพราะไม่เคยคิดถึงอนาคต
อยู่กับปัจจุบันมากๆ
เคยคิดว่า จะเก็บเงินไปทำไม
ถ้าพรุ่งนี้ตายไปก็ไม่ได้ใช้อยู่ดี
สู้ทำงานใช้เงิน แบบมีความสุขไม่ดีกว่าเหรอ
ใครมาชวนไปฟังแผนการลงทุนเพื่อการเกษียณ
รู้สึกว่าเป็นเรื่องไกลตัว ฝันไปเหอะ
เพราะเป้าหมายชีวิตของเราไม่ใช่ การเป็นเศรษฐี
แต่คือการใช้ชีวิตอย่างมีความสุข
ทำให้ครอบครัวมีความสุข
อยากกิน อยากเที่ยว อยากได้ อะไร
ถ้าไม่เกินตัว เราทำเพื่อจะได้ความสุขนั้นมา
คิดแต่ว่ามีความสุขกับชีวิตปัจจุบันให้มากที่สุด
แต่
...ถ้าพรุ่งนี้ยังไม่ตายล่ะ
แล้วถ้าต้องอยู่ไปอีก 20 ปีล่ะ
ตอนนั้น จะมีเงินเก็บพอเลี้ยงตัวเองไปจนตายหรือเปล่า
คิดไปคิดมา อยู่คนเดียวจนทุกข์
เรียกว่า ทุกข์กับสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้น
และไม่รู้ว่าจะเกิดขึ้นหรือเปล่า
ย้อนคิดถึงคำพูดเพื่อน
ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด แล้วผลของปัจจุบัน
จะส่งผลถึงอนาคตเอง
บังเอิญเช้านี้ได้รับ fwd เมล์จากเพื่อน
เป็นเรื่องของการ "ยึดติด" โดยพระไพศาล วิสาโล
อ่านแล้วก็โดนใจมากๆ
เลยยกบางส่วนมาให้อ่านกัน
"ปฏิเสธไม่ได้ว่าหลายสิ่งหลายอย่างที่สร้างความทุกข์แก่เรา
เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆ อยู่ในขณะนี้
เช่น รถเสีย เงินไม่พอใช้ ทะเลาะกับคนรัก ลูกคบเพื่อนไม่ดี งานไม่ก้าวหน้า
แต่ถ้าเรามัวแต่นึกถึงเรื่องเหล่านี้อยู่ตลอดเวลา
ไม่ว่าจะทำอะไร ก็กวาดเอาปัญหาต่างๆ มาครุ่นคิดด้วย
ทั้งๆ ที่ไม่เกี่ยวกันเลย เช่น กำลังทำงานอยู่
ก็ไปกังวลถึงรถ ถึงลูก ถึงพ่อแม่ แล้วยังห่วงคู่รักอีก
อย่างนี้แล้วจะไม่ทุกข์ได้อย่างไร
ปัญหาเป็นเรื่องที่ต้องแก้ ไม่ได้มีไว้ให้กลุ้ม !
แต่เมื่อใดที่เรากวาดเอาปัญหาต่างๆ มาทับถมจิตใจ
ทั้งๆ ที่ยังไม่ถึงเวลา (หรือไม่ใช่เวลา) ที่จะแก้ไข
ก็เตรียมตัวกลุ้มได้เลย นี้เป็นการยึดติดอีกแบบหนึ่ง
อันที่จริงแม้มีปัญหาแค่เรื่องเดียว
แต่ถ้าหมกมุ่นอยู่กับมันตลอดเวลา ก็ทำให้คลั่งได้
ทั้งๆ ที่เป็นเรื่องเล็กแต่ก็กลายเป็นเรื่องใหญ่ได้ง่ายๆ
เช่น หมกมุ่นกับสิวไม่กี่เม็ดบนใบหน้าวันแล้ววันเล่า
ก็อาจทำให้เจ็บป่วยหรือถึงกับทำร้ายตัวเองได้
การยึดเอาปัญหาต่างๆ มาทับถมใจ
บางครั้งก็ไปไกลถึงขนาดไปกวาดเอาปัญหาของคนอื่น
มาเป็นของเราเสียเอง เช่น เพื่อนมาปรึกษาปัญหาชีวิต
ก็เลยเอาปัญหาของเขามาเป็นของตนด้วย
จนกินไม่ได้นอนไม่หลับ"
.......................
หมดเวลานั่งกังวล นั่งทุกข์กับอนาคต
ได้เวลาทำปัจจุบันให้ดีกันแล้วพวกเรา
Create Date : 02 สิงหาคม 2553
Last Update : 2 สิงหาคม 2553 11:19:26 น.
10 comments
Counter : 241 Pageviews.
Share
Tweet
ตอนนี้กลัวว่าจะทำงานใหม่ที่ได้รับไม่ดี เรียนไปได้ไม่ถึงไหนเอง เบื่ออ่ะ มันหมดไฟซะแล้ว ทีตอนอยากไม่ได้ทำ ทีตอนนี้ไม่อยากทำ ดันลอยมาซะงั้น
ถ้าบอกหัวหน้าไปว่า ไม่เอาแล้ว ไม่ทำแล้ว จะโดนมองว่าเป็นคนที่มีปัญหาหรือเปล่า
โดย:
butbbj
วันที่: 2 สิงหาคม 2553 เวลา:12:11:13 น.
กลัวครับ..กลัวความคิดมากของตัวเอง
ใช่ อนาคตมันมาไม่ถึงก็กลัวไปล่วงหน้า
ต้องดึงตัวเองกลับแทบไม่ทัน...ทำวันนี้ให้ดีที่สุดพอแล้วครับ
โดย:
CEO นิ้วก้อย
วันที่: 2 สิงหาคม 2553 เวลา:12:42:07 น.
กลัวตังค์หมดตอนแก่ค่ะ
โดย:
เก็บดาวที่ราวฟ้า
วันที่: 2 สิงหาคม 2553 เวลา:13:51:14 น.
พี่วิสกี้ว่าส่วนมากก็มีความกลัวกันแบบนี้นะคะ เอาเป็นว่าเดินสายกลาง มีเงินเก็บบ้าง ใช้ชีวิตให้มีความสุขและอย่างระมัดระวังดีมะคะ
โดย:
วิสกี้โซดา
วันที่: 2 สิงหาคม 2553 เวลา:22:38:24 น.
สวัสดียามเช้าครับพี่มด
ผมเคยอ่านพ่อรวยสอนลูกอยู่สีกสามสี่เล่ม
อ่านเพื่อเอาไว้คุยกับพวกขายตรงที่จะมาขายของน่ะครับ 5555
ผมต้องเจอการขายแบบนี้อยู่เสมอ
ต้องรู้เขารู้เรา
แต่ไม่เชื่อในปรัชญานี้สักเท่าไหร่
ถ้าอ่านแล้วทำตามได้หมด
โลกนี้คงไม่มีคนจน...
ความกลัว
ทำให้เราระมัดระวังในการใช้ชีวิต
อันนี้เป็นข้อดีของความกลัวที่ผมรู้สึก
ถ้าไม่กลัวเลย
ชีวิตคงบ้าบิ่นมากเลยนะครับ
โดย:
กะว่าก๋า
วันที่: 3 สิงหาคม 2553 เวลา:7:36:24 น.
หนูละกลัวสารพัดเรื่องเลยพี่ เกือบเข้าขั้นวิตกจริตอะ
โดย:
น้องผิง
วันที่: 3 สิงหาคม 2553 เวลา:13:46:25 น.
จริงค่ะ ... ตัวเองก็คิดมาตลอดเหมือนกันค่ะว่า
อนาคตจะเป็นยังไงก็ต้องปล่อยให้เป็นไป แต่ว่า
ถ้าหากว่า ณ ปัจจุบันเราทำดีแล้ว เชื่อว่า
มันจะดีแล้ว อนาคตก็ไม่น่ากลัวเท่าไหร่ค่ะ
แต่ว่าไม่นานมานี้ .. ก็มีความคิดแว๊บๆ มา
เหมือนกันเรื่องอนาคต .. แต่เป็นคนข้างตัวพูด
เพราะเป็นห่วงเรา จริงอยู่ว่าเราไม่กลัวอะไร
หรือว่ากังวลอะไรเท่าไหร่ แต่ว่าถ้าได้ฟังบ่อยๆ
มันก็พาลทำให้เราเขวกับความคิดโลดๆ เหล่านี้
ได้เหมือนกันนะค่ะ
โดย:
JewNid
วันที่: 3 สิงหาคม 2553 เวลา:15:07:49 น.
สวัสดียามเช้าครับพี่มด
โดย:
กะว่าก๋า
วันที่: 4 สิงหาคม 2553 เวลา:7:10:24 น.
สวัสดียามเช้าครับพี่มด
โดย:
กะว่าก๋า
วันที่: 5 สิงหาคม 2553 เวลา:7:32:19 น.
สวัสดียามเช้าครับพี่มด
โดย:
กะว่าก๋า
วันที่: 6 สิงหาคม 2553 เวลา:7:19:01 น.
ชื่อ :
* blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
*ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
nanida
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
++You can really do whatever you want++
เช็คข้อความหลังไมค์
Friends' blogs
วิสกี้โซดา
myover
ดอกหญ้าเมืองเลย
aston27
Bumu_Chan
KOok_k
BeCoffee
discipula
silly
ย่าชอบเล่า
Q.NUH
กะว่าก๋า
ถ่านหินจำศีล
c_brand
น้องผิง
UnderSunShine*
cruduslife
pimmetje
prunelle la belle femme
ภูติ
วันที่ท้องฟ้าแจ่มใส
Wild Strawberries
Lymphoma_man
C&C_BamBoo
มาเรีย ณ ไกลบ้าน
Devonshire
minporee
Conglomerate
Neilnuch_T
jonykeano
Ta Pling
coji
tanjira
คุณม้าม
แฟนผมตัวดำ
ยายกุ๊กไ่ก่
Atas
pandaArchitect
oanotai
thai-secret
butbbj
JewNid
BeachBum
กาแฟดำไม่เผ็ด
~ Cerulean Blue ~
ลำเนา
อาบูด
The World&Hermit
Webmaster - BlogGang
[Add nanida's blog to your web]
Links
my hi5
สันติธรรม
dungtrin
paper museum
we blog cartoons
umoto
nicholas
camillaengman
takaki naoko
sylviapark
Black apple
carotte & lychee
Ideaforlife
วิมุตติ
เสียงธรรม
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
ถ้าบอกหัวหน้าไปว่า ไม่เอาแล้ว ไม่ทำแล้ว จะโดนมองว่าเป็นคนที่มีปัญหาหรือเปล่า