พี่วิสกี้ต้องมีส่วนสมองที่เรียกว่าฮิปโปแคมปัสดีแน่ๆ ค่ะ กลับไปไทยก็ยังจำทางได้ดี ขับรถได้คล่อง เคยมีน้องในออฟฟิศในไทยเรียกพี่วิสกี้ว่าเป็นแท๊กซี่เก่าล่ะคะ คิคิ

เมื่อไรน้องมดจะขับรถหลงมาถึงอเมริกาบ้างน๊า คิคิ ที่อเมริกานี่ถึงน้องมดจะหลงยังไงก็กลับลำทันค่ะ เพราะผังเมืองเป็นบล๊อค หรือแม้จะอยู่บนฟรีเวย์ก็ลง exit อันหน้าแล้วก็กลับไปตั้งต้นใหม่ได้

คติค่ะคติ หลงทางเสียเวลาและน้ำมันนะคะ อุอุ

พี่ก็หลงทางบ่อยมากค่ะ หลงทุกครั้งที่ไปบ้านเพื่อนรักแถวตรงข้ามการบินไทยนี่เอง พี่หลงขึ้นสะพานลอยลาดพร้าวไปถึงหลักสี่ทุกที หรือไม่ก็หลงเลี้ยวไปทางสะพานควายบ้าง ไปทางลาดพร้าวบ้าง... แค่หลงทางก็ยังดี อย่าให้เป็นหลงแบบอัลไซเมอร์ละกันเนอะ..
สุขสันต์วันจันทร์ค่ะ...

มาดามเป็นมือวางอันดับหนึ่งเรื่องการไม่จำทางครับ 55555
เธอเลยทึ่งมากที่ผมจำทางได้ดีอย่างน่าเหลือเชื่อครับ 5555

คิดซะว่าเป็นจุดเด่นแล้วกันค่ะ
เพราะดี.ก็เป็นประจำเลย
ปกติดี.จะเรียกว่า "หลงทิศ"
เป็นปกติของชีวิตเลย

ปกติไม่หลงทางคะน้องมด
สมองดีเกินไปละมัง
ที่บ้านเค้าสงสัยเหมือนกันว่า
ทำไมพี่ถึงรู้จักถนนหนทาง
เหมือนกับเคยขับแท๊กซี่มาก่อน
แต่มีข้อเสียเหมือนกัน
บอกเส้นทางกับคนอื่นไม่ได้
เพราะไม่จำชื่อถนน

ไม่หลงเหมือนกันค่ะ
แปลกใจเหมือนกัน บางทีเคยไปแค่ครั้งเดียว ผ่านไปหลายปีก็ยังจำได้ มันก็ไม่เชิง แต่เวลาไปอีกครั้งมันจะแบบว่าคุ้นๆ เหมือนเป็นเซ้นท์
แต่ถ้าเป็นทางปกติ จะมองเป็นเวกเตอร์อ่ะค่ะ มองทิศทางอะไรแบบนี้ค่ะ

สวัสดีค่ะพี่มดเล็ก

รับเอ็มเข้าสมาคมคนชอบหลงทางอีกคนนะคะพี่มด
เอ็มเองก็เดินหลงและเดาทิศทางผิดอยู่บ่อยๆเหมือนกันค่ะ

อยู่ที่นี่ เวลานั่งรถไปเมืองอื่นกับเพื่อนๆ
เขาก็ชอบให้เอ็มนั่งหน้าคอยดูทาง ดูแผนที่ให้อยู่เรื่อย
พากันหลง วนไปวนมาไม่รู้กี่ครั้งแล้วค่ะ

มีทีนึงอาจารย์มาเยี่ยม เราก็ชวนกันไปเที่ยวมิวนิค
แค่จะเดินออกจากสถานีรถไฟใต้ดินที่นั่น ยังงงไปหลายตลบเลยค่ะ
(อาจารย์เองก็หลงเหมือนกัน อิอิ)

แต่นี้ต่อไป ภ้าหลงทิศหลงทางอีก ก็จะโทษเจ้าฮิปโปฯนี่ล่ะค่ะ

Enjoy the afternoon นะคะพี่มด ^^


ป.ล. เอ็มยังเข้าหน้าจัดการบล็อกไม่ได้เลยค่ะ T.T

สวัสดีค่ะพี่มด ขอบคุณที่สนใจหนังสือเรือนไทยนะคะ

เจื้อยแจ้วบอกวิธีการโอนเงินไว้ที่หลังไมค์แล้วค่ะ

วันนี้เจื้อยแจ้วต้องออกไปทำกิจกรรมรับน้องที่คณะ

แล้วจะแวะเข้ามาอ่านบล็อกของพี่มดอีกทีนะคะ


ขอให้มีความสุขทุกวันค่ะ

อาการเดียวกับแฟนผมเลยครับ มีปัญหาเรื่องเส้นทางตลอด ไปไหนมาไหนไม่เคยจำทางได้เลย แถมเราว่าไม่ได้ด้วยนะ ว่าแล้วจะงอน แต่ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอกครับ บางครั้งการหลงทางก็ทำให้เราเจอเส้นทางใหม่ๆ สถานที่ใหม่ๆได้เหมือนกัน

เรียกว่าหลงทิศเหมือนคุณดีอ่ะคุณมด

ในห้าง ในสนามบิน ในที่กว้างๆจะหลงประจำ

คิดเสมอเลยว่าคนน่ารักทำไรก็ไม่ผิดปกติค่ะ 5555

หนูก็หลงบ่อยมากอะพี่ จำทิศไม่เคยได้อีกต่างหาก ซื้อ GPS จะช่วยได้ไหมเนี่ย

สวัสดีค่ะ

ชอบภาพประกอบบล๊อคจังเลย
เรื่องหลงทางนี่บ่อยค่ะ
สมัยเรียนไปเดินมาบุญครองทีไร หลงทิศทุกที
ขับรถก็ออกนอกเลนไม่ได้ 555 ไม่ชอบขับไปในที่ที่ไม่คุ้นด้วยค่ะ

เคยดูรายการทางช่องจานแดง
เค้าทดสอบเรื่องทาง การดูแผนที่ของหญิงกับชาย
ดูว่าใครจะใช้เวลาน้อยที่สุดในการเดินทางแบบไม่หลงทางมาก
ผลคือ กลุ่มผู้หญิงแพ้ค่ะ 555
พอได้รับแผนที่มา กลุ่มปู้หญิงก็กลับหัวกลับหางแผนที่ค่ะ สุดท้ายหลงสะเปะสะปะ
ส่วนกลุ่มปู้ชายไม่กลับแผนที่ หลงทางนิดเดียวเองค่ะ
แล้วเค้าก็เอาเรื่องสมองนี่ล่ะมาพูด 555

ก็เอากะเค้าสิ เรื่องนี้ยกให้ปู้ชายเค้าไปค่ะ
เป็นความภูมิใจของเค้าไป 555

สวัสดีค่ะ

แวะมาทักทาย เห็นชื่อเรื่องน่าสนใจ เพราะตัวเองหลงทางบ่อยๆ เลยค่ะ
โดยเฉพาะตอนไปเที่ยวญี่ปุ่น แต่เมืองไทยก็หลงเหมือนกันนะคะเพราะว่าสายตามะค่อยดี หลงขึ้นรถเมล์ผิดสายปาจำ
เป็นคนมีปัญหากะการดูแผนที่มากเลยค่ะ ตอนไปเที่ยวเชียงใหม่หน่ะพาพี่ๆ หลงซะ 555++

แวะมาหาหน่อย บ่ายเมื่อวานได้พักหรือเปล่าคุณมดเล็ก เดินเยอะจนนิ้วพองขนาดนั้น

ทายเกือบถูก ใกล้แล้ว รีบๆเข้าเดี๋ยวไม่ได้รางวัลเน้อ อิอิอิ

เรื่องหลงทางนี่กิติศัพท์เราไม่เป็นสองรองใคร (ภูมิใจแบบไม่อาย)

มีอยู่หนหลงปางตาย ไปช่วยเพื่อนทำข่าวเก็บข้อมูลงานที่ชายแดนภาคใต้ช่วงที่มันหนักๆสี่ห้าปีก่อน พากันไปหลงที่ปัตตานี ขนาดมี GPS นะนั่น

คุณมด ดีใจจังที่มีเพื่อน (นั่นสินะ น่าดีใจเหรอเนี่ย)

เราเป็นคงหลงทางทุกครั้ง หรือว่าหลงทิศหลงทาง เช่นแค่ไปห้างสรรพสินค้าที่ไปทุกอาทิตย์ แต่ถ้าจะบอกว่าร้านนี้เข้าฝั่งนี้อยู่ตรงไหน จอดรถแปลกที่ก็หลง เรายังคิดว่าเราบ้าหรือเปล่าเนี่ย ของง่ายๆต้องสับสนด้วยเหรอ บางทีโมโหตัวเองว่าทำไมถึงสับสนทิศทางตลอด

แต่อย่างเรื่องพอผ่านตึกนี้ เลี้ยงตรงนี้ อะไรพวกนี้จำได้จริงๆค่ะ แต่ถ้าให้ตั้งต้นตรงไหนแล้วให้เลี้ยวซ้ายขวาแบบนี้หลงตลอด

เราเคยนั่งอ่านแผนที่ให้เพื่อนร่วมงาน โหหหหหห เหมือนนรกในการทำงานเลยค่ะ เพราะเธอ คนขับไม่อ่านแผนที่ เราคนนั่งอ่านแผนที่แล้วรถมันจะผ่านฉิวๆ เราต้องรีบบอกว่าผ่านนี่เลี้ยวซ้าย ถึงวงเวียนเลี้ยวขวาที่สอง ฯลฯ สับสนมาก แถมชื่อถนน เมือง และหมู่บ้านมันเป็นภาษาดัทซ์ ซึ่งเราจะจำปรู้ดปร้าดไม่ได้เพราะไม่ชินชื่อ เอาแค่ภาษาไทยหมู่บ้านนั้น ถนนนี้เลี้ยวนั่น ผ่านถนนนั้นอีกที่เลี้ยวนี่ แค่นี้ก็สับสนแล้วเพราะรถมันวิ่ง ไม่ใช่คนเดินนี่คะ (แก้ตัว ฮิๆ)

สรุป ทะเลาะกัน เธอไปฟ้องหัวหน้า โกรธมากๆ คนขับก็ไม่รับผิดชอบทางเล๊ย เราคนไม่ได้ขับให้นั่งอ่านคนเดียว

ช่ายๆ เห็นด้วยจ๊ะ เพราะย่าก็เป็น คนหนึ่งที่ หลงทางและจำ หนทาง และทิศทาง ไม่ได้เลย แย่จังตั้งแต่สาวยันแก่

ตอนนี้ยิ่งอาการหนักขึ้นคือ เด๋วนี้จำคนก็ไม่ค่อยได้ อะไรที่คนเขาพูดให้เราฟัง พอฟังปั๊ป ทำไม มันลืมได้อยากรวดเร็ว

เลยต้องกลายเป็นคนถามซ้ำซาก จนเด็กๆ ว่า ว่าถามเป็นครั้งที่ร้อยแล้ว

ทำไงได้ละ ก็จำไม่ได้นี้น้า

มีความสุข กับการหลงทางนะค่ะดีใจจัง เราไม่ได้หลงคนเดียวแระ

เหอ ๆ ๆ ซาหวัดดีตอนดึก ๆ ค่ะพี่มด

พูดถึงเรื่องหลงทางนี่เราเป็นประจำเลยแหละ ขนาดตัวจังหวัดที่บ้านมีนจังหวัดเล็ก ๆ แต่ก็ยังหลงและจำทางไม่ได้อยู่บางซอย บางเส้น จนได้วนกลับไปกลับมาอยู่อย่างนั้น

สงสัยสมองส่วนฮิปโปแคมปัส ของเราจะเล็กจริง ๆ

ฝนกะลังตกเลยค่ะพี่มด ได้ยินว่าที่กรุงเทพ ฯ ตกทุกวัน แต่ที่นี่ไม่ตกทุกวันค่ะ บางวันแค่ครึ้มเฉย ๆ

หลับฝันดีนะค๊า

เอ่อลืมอีกอย่างค่ะพี่มด ใช่แล้วค่ะต้นไมยราภ ที่เรามักจะชอบเอาเท้าไปเหยียบเล่น ๆ ให้ใบมันหุบเข้า (หนุกดี)

วะฮ่าฮ่า

เท้าหายเจ็บแล้วใช่มั๊ยค๊า

แวะมาทักทายค่ะ เรื่องหลงทางนี่เป็นเรื่องปกติสำหรับเราค่ะ ถ้าไปที่ไหนใหม่ ๆ จะต้องได้หลงทุกทีค่ะ ต้องอาศัยถามคนแถวนั้นเอา ถึงจะไปถูก

ปล.รูปในกล่องคอมเม้นส์น่ารักดีนะคะ

เป็นจอมหลงทางขั้นโคม่าเหมือนกันครับ
อ่านจากที่ยกมา สมองเราทำงานแบบผู้หญิงเปี๊ยบเลย

สวัสดียามเช้าครับพี่มด

^
^

555 พี่ก๋าคำไหว้คุณมดเล็ก

คุณมดอย่ายอมให้พี่ก๋าไหว้นะ ไม่ได้ ไม่ได้

ที่ตอบไปนั้นก็ยังไม่ถูก อืม คงต้องพยายามต่อไป คำตอบแรกที่คุณมดให้ไว้น่ะใกล้สุดละ มันติดอยู่ที่คำเท่านั้นเอง คิก คิก คิก

เรื่องหลงทางนี่สงสัยว่าเราสามารถฝึกให้ฮิปโปแคมปัส มันขยายใหญ่ได้หรือเปล่า ส่วนตัวเราคิดว่าบางทีตัวเองเป็นคนที่ไม่อยากจำทางด้วยไง เพราะขี้เกียจจำ แต่บางทีมันเลี่ยงไม่ได้ เพราะต้องไปเองมาเองไรเงี๊ยะไม่มีคนให้ตามก็ต้องจำใจจำ

เออตรายางที่เอาไว้ปั๊มโปสการ์ดคุณมดเล็กอ่ะ เก๋ดีนะ เดี่๋ยวว่างๆมีเวลาทำมั่งดีกว่า ยิ่งส่งเยอะๆอยู่

เมื่อก่อนก็หลงบ่อยๆ
เริ่มแรกแถวอนุสาวรีย์
สมัยเข้ากรุงใหม่ๆ ขึ้นผิดฝั่งผิดทางตลอด

นัดกับเพื่อนไปขึ้นรถเอกมัย
นั่งรถไฟฟ้าไปสะพานตากสินซะงั้น

ไปเที่ยวที่นึง
แต่จำเป็นอีกที่นึง
เวลาจะอัพบล็อกเกี่ยวกับที่เคยไปเที่ยว
ต้องเช็คข้อมูลก่อน

เพราะกลัวจะสลับที่กัน

แต่ปัจจุบันอาการดีขึ้นกว่าแต่ก่อนเยอะ

ราฟาเอลตัวละครจะเยอะมากครับพี่มด
ผมเองยังต้องจดชื่อไว้เลยครับ
กลัวซ้ำครับ 55555

เอาใจช่วยให้เดาต่อไป

หลงทาง เป็นประจำเหมือนกันครับ .. 555

สวัสดียามเช้าครับพี่มด

สวัสดีวันพุธ สะดุดรักค่ะ 55

ไม่ได้พูดเองน๊า มาจากหนุ่มน้อย น้อยจริงๆ เพิ่งขึ้นป.1 บอกให้ฟังแต่เช้า
บ้านติดกันค่ะคุณมด แม่เค้ากำลังจะไปส่ง ไอ้เราก็ถามไป วันนี้วันอะไรคับ โรงเรียนปิดอ่ะป่าวเนี่ย ....

แม่เค้าบอกว่า ใครถาม วันอะไร แกก็เอามาสะดุุดรักเหมือนกันหมด ไม่รู้ฟังมาจากไหน

ตอบมาแบบนี้ให้คะแนนความเอ็นดูเกินร้อย 555

วันนี้แฮปปี้น๊าคุณมด

นานๆทีถึงจะหลงครับ
แต่ขับรถแล้วหลงนี่มันส์มากขอบอก
ยังกะเล่นเกมหาทางออกในกรุงเทพฯเลย

พาหมิงหมิงไปอาอากงครับพี่มด
ไมไ่ด้เจอหลานนานแล้วครับ

พี่วิสกี้ก็ amazed กับฝนที่เมืองไทยจริงๆ ค่ะ ทำงานแบบ office hours จริงๆ คิคิ

รอน้องมดมาเมนท์ปิดบล๊อกเนี่ยแหละ พรุ่งนี้หาเรื่องอัพบล๊อกใหม่แล้วน๊า

สวัสดีค่ะพี่มด

เจื้้อยแจ้วแจ้งเรื่องหนังสือไว้ที่หลังไมค์แล้วนะคะ

เดี๋ยวต้องออกไปทำกิจกรรมรับน้องที่คณะก่อน

แล้วจะแวะเข้ามาใหม่นะคะ

แปะยิ้มที่หนึ่ง

หลับฝันดีจ๊าพี่มด

(วันนี้ทั้งเหนื่อยและสนุกเลยค่ะ)