โทรสั่งไก่กินที่คูเวต
เรื่องราวหงุดหงิดประจำวันเกิดขึ้นได้ไม่รู้จักจบจักสิ้นในประเทศตะวันออกกลาง สำหรับผู้ไม่ใช้ภาษาอารบิค
วันนี้ก็อีกเช่นกัน ฉันอยู่บ้านคนเดียว นึกครึ้มอกครึ้มใจและขี้เกียจทำกับข้าวกิน อยากจะสั่งอาหารจานด่วนให้มาส่งที่บ้านเป็นนางพญาเสียหน่อย คิดได้อย่างนั้นจึงหยิบโทรศัพท์มือถือโทรหาร้านคุณลุงหนวดขาวขายไก่ มาฟังบทสนทนาระหว่างฉันกับพ่อโอเปอร์เรเตอร์ชายกันค่ะ
OP: $%*#_#@ (ภาษาอารบิค) ฉัน: เคเอฟซีหรือเปล่าคะน่ะ? OP: Yes, โทรมาครั้งแรกใช่ไหมครับ ฉัน: ใช่ค่ะ OP: ขอที่อยู่ด้วยครับ ฉัน: Kuwait Airways Rest House, Salmiya ค่ะ (ปกติบอกอย่างนี้ใคร ๆ ก็รู้) OP: ฮะ? ที่ไหนนะ? ฉัน: อ่า...Salmiya, Block 12, Street 2, Shera Amman, Road 1 OP: ฮะ? อะไรนะ? Floor 1 เหรอ ฉัน: ไม่ใช่ Floor, Road 1 Road Road (ภาษาอังกฤษฉันไม่ดีหรือไง) OP: อ่อ แล้ว Floor อะไรครับ (คือ หอพักฉันไม่ให้คนนอกเข้ามา ต้องลงไปเอาของข้างล่างเอง) ฉัน: No, I will pick up outside, when you are here, just call me again. OP: ฮะ? อะไรนะ? You will come pick up at restaurant? ฉัน: !!! (แล้วตรูจะโทรมาสั่งและบอกที่อยู่ทำไมฟร่ะ!!) ...อธิบาย ๆ ๆ...
OP: แล้ววันนี้จะรับอะไรดีฮะ? ฉัน: แล้วมีโปรโมชั่นอะไรบ้างหรือเปล่าละ? (เริ่มหงุดหงิด) OP: มีโปรโมชั่นของครอบครัวชุดใหญ่ ฉัน: ไม่เอา ๆ ชุดเล็กไม่มีเลยเหรอ OP: ไม่มีเลย ฉัน: งั้นเอาไก่สามชิ้น แบบเผ็ดก็แล้วกัน OP: ไก่สามชิ้น ใหญ่นะฮะ? (พูดอังกฤษสำเนียงอารบิคอะไรต่ออีกไม่รู้) ฉัน: (อะไรใหญ่วะ มีไก่ใหญ่ไก่เล็กด้วยเหรอ?) ...เอออค่ะ อย่างนั้นแหละ OP: รับอะไรอีกไหมฮะ? (พูดอะไรไม่รู้ฟังไม่รู้เรื่องสักอย่างอีกยาวไกล) ฉัน: เอาโคสลอว์เพิ่มอีกหนึ่งแล้วกันค่ะ OP: เพิ่มโคสลอว์อีกหนึ่ง งั้นทั้งหมดก็มี ไก่แบบเผ็ดสามชิ้น เป๊บซี่ใหญ่ เฟรนฟรายส์ใหญ่ โคสลอว์เล็กและเพิ่มโคสลอว์ใหญ่อีกหนึ่งนะฮะ? ฉัน: !!!!!!!!!!!!! (มาจากไหนฟร่ะ) I order only 3 pieces of chicken and one colslow! OP: อ้าว! I thought you want with large dinner set. งั้นเอาแค่ ไก่สามชิ้นและโคสลอว์นะครับ (งงเหมือนกัน) ฉัน: เออ เท่านั้น (อ่อ ชุดใหญ่นี่เอง!!) OP: อีก 45 นาทีจัดส่งให้ครับ ฉัน: !!! ค่ะ
หมดค่าโทรศัพท์ไปทั้งหมด เกือบ 10 นาที ต้องรอนานเกือบชั่วโมง โอ๊ย...วางสายเสร็จแล้วยังปวดหัวว่าวันนี้จะได้กินไก่สมใจหรือไม่หนอ ทำไมอะไร ๆ ไม่ง่ายเหมือนเมืองไทยหว่า! ไม่รู้ผิดที่ภาษาอังกฤษฉันหรือไม่ ยังอดโทษตัวเองไม่ได้
..................
เวลาผ่านไป 45 นาทีพอดี ๆ
..................
มีใครไม่รู้ 'ยิง' มิสคอลมาหาโทรศัพท์ฉัน หยิบขึ้นดูเป็นเบอร์แปลก ๆ จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากหนุ่มส่งไก่ ??? ฉันเลยต้องโทรกลับไปอย่างไม่มีทางเลือก ด้วยว่าอยากกินไก่...ที่นี่ถือหลักร้านค้าเป็นหลักนะสงสัย ลูกค้าอยากกินอะไรต้องโทรง้อเองว่างั้น บทสนทนาระหว่างฉันกับหนุ่มส่งไก่ก็มีดังนี้
DV: >$@)*%$2_#**%$!!*&$#0-(พูดอารบิคเป็นชุด อีกแล้ว!!) ฉัน: พูดภาษาอังกฤษด้วยค่ะ (ฉุน!) DV: อ่า อ่า Where where? อ่า อ่า Laundry อ่า Bakara (แปลว่าร้านชำ) อ่า name name of building... ฉัน: (ทำไมมันไม่ส่งคนพูดภาษาอังกฤษมาวะ) Kuwait Airways Rest House, you know? DV: อ่า อ่า อ่า *%&^i$0# ฉัน: Ok, ^$^%)#@2 (ดึงความรู้ภาษาอารบิคงู ๆ ปลา ๆ มาใส่มัน ประมาณว่าตรงมา เลย Bakara มาหน่อยนั่นแหละ) DV: โอเค 5 นาทีลงมานะ
....................
5 นาที(แขก) ผ่านไป
ฉันลงไปรอข้างล่างอยู่เกือบ 15 นาที พลางคิดว่า ป่านนี้ไก่ตรูเย็นหมดแน่ แล้วก็มีมิลคอลเล็ก ๆ มาอีกหนึ่งครั้ง เอาอีกละ! ก็ต้องโทรกลับสิคะจะให้ทำไง โอเค มาอยู่ข้างหน้าหอเรียบร้อย
ฉัน: (หน้าโทรมมุ่ย ใส่แว่นหนาเตอะ เตรียมตัววีน) เท่าไหร่ละเนี่ย DV: (หนวดจุ๋ม ยิ้มร่า ยื่นถุงไก่ให้) Why don't you tell me Kuwait Airways Rest House. Next time, you tell operator that ok? ฉัน: อ้าว อีแขกนี่!!!!!!!!!!!!! (เดี๋ยวปั๊ดด่าเป็นภาษาอารบิค!)
......................
จะเป็นด้วยความโมโหหิวหรืออะไรก็ไม่ทราบได้ แต่ไก่สามชิ้นใหญ่กับสลัดถ้วยเล็กก็หมดลงในพริบตา ฉันนั่งพึ่งพุงมือมันเยิ้มปากมันหยด ไก่ยี่ห้อนี้ที่คูเวตอร่อยขึ้นชื่ออยู่แล้ว ปกติฉันไม่ได้ใคร่ชอบพอกินไก่สักเท่าไหร่ แต่มาลองที่นี่ถึงกับติดใจจนต้องยอมลงทุนผจญภัยโทรสั่งมากินที่บ้าน หรือเป็นเพราะผ่านการผจญภัญฮา ๆ มาหลายตลบก็ไม่รู้ เลยทำให้ไก่กรอบ ๆ ที่เย็นชืดเล็กน้อยอร่อยกว่าเดิมขึ้นมาอีก
เรื่องราวประสาท ๆ ที่ต้องรบกับคนพื้นเมืองเหมือนจะเป็นเรื่องประจำวันไปแล้วสำหรับฉันและเพื่อน ๆ บางเรื่องก็ขำไม่ออกเท่าไหร่ แต่บางเรื่องก็เอามาเล่าขำ ๆ กันได้เพราะมันผ่านไปแล้ว
แต่ก็คงจะดีไม่น้อย ถ้าในขณะที่เจอกับเหตุการณ์รู้จักจะทำให้มันขำ ๆ บ้าง จะได้ไม่ขุ่นมัวเกินไป และชีวิตในตะวันออกกลางคงจะรื่นรมย์กว่านี้ขึ้นเป็นกอง ฉันก็ได้แต่เพียงส่ายหัวเบา ๆ และปลงกับชีวิตตัวเองอย่างไม่มีทางเลือก ว่า 'ชีวิตแอร์ฯ' ที่เคยวาดเอาไว้เมื่อนานมาแล้ว มันไม่ได้เป็นอย่างที่คิดเลยสักนิด
ว่าแล้วก็หยิบกระดูกไก่กรอบ ๆ ที่ยังเหลืออีกเล็กน้อยมาแทะกรุบ ๆ ไม่เกรงใจน้องแมวหิว ๆ ที่รอคอยตาเยิ้มอยู่หน้าหอ
Create Date : 07 กันยายน 2551 |
|
11 comments |
Last Update : 7 กันยายน 2551 5:45:52 น. |
Counter : 1328 Pageviews. |
|
|
|
ความพยายามอยู่ที่ไหน
ไก่อร่อยๆอยู่ที่นั่น 555555
อ่านแล้วอดอมยิ้มไม่ได้ครับน้องปอย
เป็นพี่ก๋าก็เลิกสั่งตั้งแต่สองประโยคแรก 55555
เป็นความลับของคนหน้าตาดีครับ
พี่ก๋าสั่งอาหารฟาสต์ฟู๊ดหรืออาหารทางโทรศัพท์ไม่เป็นเลยครับ 5555555
ต้องให้มาดามจัดแจงเสร็จสรรพ
หุหุหุ
พี่ก๋าประกาศกร้าวไปแล้วนะ
ว่าจะหยุดอายุไว้ที่ 22 โดยไม่ให้ใครมาเรียกน้าหรือลุง 55555
ที่พี่ก๋าเขียนไว้ 12 ข้อ
พี่ก๋าใช้กับตัวเองครับ
ของหมิงหมิงให้มันเขียนเองครับ 55555
ห้ามลอกข้อสอบป่ะป๊าด้วย กร๊ากกกกๆๆๆๆ
ชีวิตเป็นของลูก
ไปคิดเอาเอง ไปหาคำตอบของชีวิตเอาเอง
พี่ก๋าไม่ป้อนถึงปากแน่นอนครับ 5555
ขอบคุณสำหรับคำอวยพร
ขอให้น้องปอยมีความสุขมากๆเช่นกันครับ