ชีวิตแอร์เหมือน 'สงครามนางฟ้า' หรือเปล่าคะ? เป็นกี่ครั้งแล้วก็ไม่ทราบค่ะ ที่โดนคำถามสุดฮิตในตอนนี้จู่โจม "แอร์ชีวิตจริง เป็นเหมือนในละครเรื่องนั้นป่ะคะพี่?" และแน่นอนว่าไม่ใช่ฉันคนแรก คนเดียว หรือคนสุดท้ายที่โดนทำให้สะอึกด้วยผลพวงจากละครหลังข่าวเรื่องดังกล่าว ในช่วงที่รินกับอินกำลังดัง เรตติ้งกำลังดี ยิ่งมีข่าวบริษัทสายการบินในประเทศออกมาของดออกรายการด้วยแล้ว แอร์โฮสเตสทุกคนต้องมีโดนหางเลขจากคำถามน่าหงุดหงิดใจดังกล่าวไม่มากก็น้อยแน่นอน "มีตบกันด้วยเหรอคะ? แล้วพี่เคยไปตบกับเขามั้ยคะ?" คำถามยังคงถูกระดมมาอย่างไม่จบสิ้น ...และดูเหมือนจะไม่จบสิ้นสักทีเสียด้วย ฉันจึงถามกลับไปว่า "แล้ววิจารณญาณของปัญญาชน...ว่ายังไงบ้างละคะ?" . . . ตั้งแต่ละครหลังข่าวค่าย X-act ออกอากาศ วงการพนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน ดูเหมือนจะสั่นสะเทือนเป็นการใหญ่ นับเป็นครั้งแรกก็ว่าได้ ที่มีผู้จัดละคร นำเรื่องราวชีวิตของ "แอร์ฯ" มาตีแผ่เป็นละคร และคงจะไม่ได้ฮือฮากันมากมายขนาดที่เป็นอยู่นี้ ถ้าละครเรื่องนี้ไม่ได้มาจากชีวิตจริงของแอร์ฯคนหนึ่งทุกฉากทุกตอน! แอร์โฮสเตส อาชีพที่ผู้หญิงจำนวนมากใฝ่ฝันจะเป็น เนื่องจากภาพพจน์สวยงาม หรูหรา ได้เป็นเหมือนนางฟ้า แล้วภาพ ๆ เหล่านั้น คงมีคำถามจากคนภายนอกเยอะเหมือนกัน ว่ามัน "สวยงาม" อย่างที่คิดกันหรือเปล่า? เมื่อละครเรื่องแรกที่ 'อ้าง' ว่านำเบื้องหลังความสวยงามดังกล่าวมาให้ชม ภาพที่ว่าสวยงามเหลือเกินนั้น...จะพังทลายและถูกตีแผ่เพิ่มขึ้นก็คงไม่แปลก เรื่องราวที่เกิดขึ้น...ฉันไม่โทษใครทั้งนั้น ฉันไม่โทษคนดูและคนถามคำถาม...เนื่องด้วยไม่ว่าใครก็ตาม ที่ไม่เคยรู้ความเป็นมาเป็นไป เมื่อได้มาดูละครเรื่องนี้เข้า ก็ต้องมีภาพไม่ค่อยดีนักกับอาชีพนี้อยู่แล้ว ฉันไม่โทษผู้จัดละคร...เพราะเรื่องราวฉาวโฉ่ตบตี ย่อมเป็นฉากพื้นฐานของละครน้ำเน่า และที่สำคัญ เมื่อมีคนดู ก็มีโฆษณาเข้า เมื่อมีโฆษณาเข้าก็มีรายได้ จะแปลกอะไรกับวงการทีวี ฉันไม่โทษคุณผู้เขียนเจ้าของเรื่องเช่นกัน...เพราะนั่นมันเป็นสิทธิของเขาที่จะนำเรื่องราวของตัวเอง ที่เกิดขึ้นจริงอันเป็นความอัดอั้น ตีแผ่ออกมาให้ใคร ๆ รับรู้ ว่าแต่ว่า...อยากจะทราบหรือเปล่าคะ...เบื้องหลังชีวิตแอร์น่ะ จริง ๆ แล้วตบตีกัน แย่งผู้ชายกันหรือเปล่า . . มีค่ะ แน่นอนว่ามี แต่.....................ที่ไหน ๆ ก็มีไม่ใช่เหรอคะ? ไม่ว่าแม่ค้า นักเรียนนักศึกษา ข้าราชการ วงการไฮโซ เพราะอาชีพหรือว่าวงการต่าง ๆ ก็ไม่ได้มีแค่คนคนเดียว และมันก็ต้องมีบ้างล่ะค่ะ ตบตี มีปากเสียง ชิงดีชิงเด่น การที่คนหลากหลายเชื้อชาติ ร้อยพ่อพันแม่ ต้องมาอยู่รวมกัน ก็ต้องมีเหตุการกระทบกระทั่งกันบ้างเป็นธรรมดา และก็ไม่ใช่ว่าในชีวิตเราจะมีแต่เรื่องผู้ชายกันอย่างเดียวเสมอไปเมื่อไหร่ แล้วเรื่องราวอะไร ๆ มันก็ต้องไม่ได้รุนแรงและใส่ไข่เหมือนในละครอยู่แล้ว . . . "ชีวิตของคนบนฟ้า แต่ใครจะรู้ว่าความสูงส่งบนฟ้า ไม่สวยงามอย่างที่ฝัน เบื้องลึกที่คุณไม่เคยรู้ เบื้องหลังที่คุณไม่คาดคิด" แล้วเบื้องลึก เบื้องหลังที่ว่ามันเป็นยังไงน่ะเหรอคะ??? มาค่ะ จะเล่าให้ฟัง ก็คือว่า ....... มันคืองานคนใช้ โดนผู้โดยสารจิกหัว และบ่นกลับไม่ได้ หลับนอนไม่เป็นเวลา เปลี่ยนเวลาเป็นว่าเล่น ปัญหาสุขภาพ ความดันหู ผิวแห้ง โรคนิ่ว โรคไต กินอาหารไม่เป็นเรื่องเป็นราว ออกกำลังกายน้อย เส้นเลือดขอด เดินมาก เปลืองเครื่องสำอางค์ หน้าแก่ไว ต้องบำรุงหน้าเยอะ ต้องขัดห้องน้ำ เช็ดอ้วกเด็ก เก็บถาดอาหารที่แสนไม่เป็นระเบียบ ทนผู้โดยสารเรื่องมากขอน้ำทั้งไฟลท์ ผมเสียเพราะใส่สเปรย์ตลอด เล็บเหลือง เปลืองค่าถุงน่อง โดนดูถูกอยู่เนือง ๆ ว่าไร้สมอง ฯลฯ ต้องสาธยายอีกเหรอ? ...... เนี่ยแหละค่ะ...เบื้องหลังอาชีพสวยงามที่ใคร ๆ ฝันอยากจะเป็น แต่ว่าฉันก็ยังคงเป็นแอร์ฯและรักมันเสียด้วย ไม่ใช่แค่เหตุผลที่ว่าได้ท่องเที่ยวต่างประเทศ ได้แต่งตัวหรู ๆ เดินในสนามบิน เป็นที่หมายปองของบรรดาผู้ชายทั้งหลาย มีเงินทองใช้สอยไม่ขาดมือ หรือมีของแบรนด์เนมใช้ราคาถูก ๆ . . . แต่เหตุผลของฉันก็มีอยู่ว่า... มันคืออาชีพการงานที่ทำให้ฉันมีเงินใช้ทุกเดือน มีเงินเลี้ยงตัวเองไม่ต้องขอเงินแม่ใช้ มีเงินเก็บไว้ทำอะไรก็ได้ที่ฉันฝัน มันคืออาชีพที่ทำให้ฉันมีชีวิตเป็นของตัวเอง มีหน้าที่ มีการงาน มีความรับผิดชอบ มีการตัดสินใจ มีเวลาว่าง มีการจัดการชีวิตอย่างเป็นระบบระเบียบ มันคืออาชีพที่ฉันต้องเรียนรู้การควบคุมอารมณ์ ยิ้มกับทุกสถานการณ์ เผชิญการแก้ปัญหาที่ทุกขณะอาจเกิดขึ้นโดยไม่ทันตั้งตัว การสูดลมหายใจเรียกสติภายใต้ความกดดัน เป็นสิ่งที่เอามาใช้ได้อย่างไม่น่าเชื่อ ทำให้ฉันเติบโต เข้มแข็ง ปรับตัวง่ายและมีทัศนคติสบาย ๆ กับชีวิต มันคืออาชีพที่ทำให้ฉันเรียนรู้ว่า ฉันสามารถทำในสิ่งที่ฉันไม่คิดจะทำได้อีกอย่างหนึ่ง ทำให้ฉันผยองตัวอยู่สักพักว่าฉันได้เติมเต็มสิ่งที่ฉันต้องการในชีวิตอีกอย่าง ทำให้ฉันมีความมั่นใจในตัวเองในระดับที่เหมาะสม ปรับระดับการดำรงอยู่ในสังคมให้อยู่อย่างพอดี ทำให้ฉันเรียนรู้ถึงการเชื่อมั่นในการตัดสินใจอันแน่วแน่ของตัวเอง ท่ามกลางเสียงคัดค้านจากคนรอบข้าง และที่สำคัญ มันคือ อาชีพที่สุจริตและไม่ได้เบียดเบียนใคร เท่านั้นแหละค่ะ...เหตุผลง่าย ๆ ของการยังคงทำอาชีพนี้ แม้ว่าจะกำลังประสบปัญหาการตอบคำถามอันน่ากวนใจเหล่านั้นอยู่เนือง ๆ แต่ก็ไม่ได้ทำให้เหตุผลที่ชัดเจนอยู่ในใจของฉันเปลี่ยนแปลงไปเลยสักนิด! ปล. ขอบคุณรูปสวย ๆ จากเวบ X-act.com ขอบคุณคนถามคำถามทุกคนที่ทำให้ได้กลับมาทบทวนความรู้สึกตัวเอง และขอบคุณผู้ช่วยปรับแต่งแก้ไขต้นร่างด้วยค่ะ   Create Date : 26 มกราคม 2551 60 comments Last Update : 31 มกราคม 2551 22:29:49 น. Counter : 3458 Pageviews. Share Tweet

ที่1 วู้ววววววว เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆฮี้ววววววววววววววววววว อย่างนี้ต้องฉลองงงงงงงงงงงงงงงงงงง กินเหล้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ   โดย: กัปตันแป๋ง (BrettAnderson ) 31 มกราคม 2551 22:26:59 น.

เอา Flight No.5 มาฝากต่อครับ เป็นแอร์แท้จริงแสนลำบากนะครับ เชื่อว่ารับมือกับปัญหาต่างๆ ได้ดีแน่นอนครับ เรื่องนี้ก็ดูไปครับ อย่าเครียดมาก เท่าที่คุยๆ กับคนที่ดู ก็ไม่มีใครคิดมากครับ เข้าใจว่าเป็นละคร อยากบินบ้างจัง จะพยายามให้มากๆ ครับ   โดย: MDICON (dakandatokaiyoi ) 31 มกราคม 2551 22:44:22 น.

นู๋ปอย..จ๊ะ สิ่งที่นู๋กลั่นกรองออกมา มันช่างเหมือนสิ่งที่อยู่ในใจพี่จริงๆ ดีใจจัง..ที่นู๋รักอาชีพนี้ เหมือนมีน้องสาวที่สวยและเก่งเดินทางร่วมสายเดียวกัน ทุกวันนี้พี่ยังรู้สึกดีทุกครั้งที่เตรียมตัวไปบินอยู่เลยค่ะ ปล.พรุ่งนี้พี่ไป กทม.จ๊ะ นู๋มีวันไหนคะ???? src=https://www.bloggang.com/emo/emo26.gif>   โดย: ซินดี้ IP: 62.215.3.83 31 มกราคม 2551 23:36:04 น.

เห็นด้วยค่ะคุณดุ่บดั่บ ว่าทุกอาชีพย่อมมีทั้งแง่ดีและไม่ดี เพราะว่าเรามีคนมากมายที่มาประกอบอาชีพเหล่านี้ เป็นสังคม ทั้งหมอ ทนายความ ครู หรือแม้แต่พระ ก็ยังมีที่ทำไม่ดี แล้วทำไมเราต้องมองแต่ในแง่ที่ไม่ดีด้วยล่ะคะ สิ่งที่ดีๆ ยังมีอีกตั้งมากมาย ให้มองเห็นให้ศึกษา ให้ชื่นชม เหมือนที่ฉันชื่นชมคุณค่ะ ปล.ละครเรตติ้งดีก็แสดงว่ามีผู้คนสนใจอาชีพนี้กันมากด้วยนะคะ คงมีคนมาปรึกษาคุณอีกมากเลยค่ะ   โดย: BeCoffee 31 มกราคม 2551 23:36:16 น.

ตามมาอ่านแหละ หุหุ เห็นด้วยกับปอยทุกประการ แม้ว่ามันจะเป็นงานมีข้อเสียจุกจิกมากมายยังไง แต่ในใจเราก้อยังอยากเป็นนางฟ้าอยู่เหมียนเดิม   โดย: กะต่าย IP: 125.24.42.105 31 มกราคม 2551 23:39:07 น.

หวัดดีค่ะ คุณปอย ทุกอาชีพก็มีทั้งในแง่ดีไม่ดี เห็นด้วยกับคุณปอยค่ะ ว่างานแอร์โฮสเตสไม่ได้สบายเลย เวลานั่งเครื่องบินจะสังเกตุเหมือนกันค่ะ นี่คืองานที่ผู้หญิงใฝ่ฝันจะเป็นกันนัก ต้องบริการคนอื่นตลอดเวลา ใครอยากได้อยากดื่มอะไรก็หามาให้ เป็นงานที่เหนื่อยมาก งานเอาใจคนอื่น ดีใจค่ะ ที่คุณปอยรักอาชีพนี้ เพราะถ้ารักก็จะไม่ทำให้เครียดมากนัก คิดอย่างนั้นค่ะ ไม่รู้จะคิดเหมือนกันป่าว ขอใหมีความสุขมากๆ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ   โดย: ข้ามขอบฟ้า 1 กุมภาพันธ์ 2551 1:36:15 น.

หลายครั้งที่ตั้งคำถามว่าทำไมต้องมานั่งรองรับอารมณ์ผู้โดยสารเรื่องมาก จะเอาโน่นเอานี่(-__-") รู้สึกเหนื่อย ท้อใจ แต่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมยังรู้สึก รัก กับสิ่งที่ทำ และก็ต้องทำให้ดีที่สุดในทุกๆไฟล์.. เพราะทุกๆครั้งที่ได้ยินคำ "ขอบคุณ" หรือ เพียงแค่รอยยิ้มของผู้โดยสาร รู้สึกว่าวันนั้นช่างสดใส เวลามองฟ้าแล้วยิ้ม ช่างสุขใจ....   โดย: เพื่อนบ้าน Ms.Doobdub IP: 78.89.75.143 1 กุมภาพันธ์ 2551 2:24:34 น.

คนไทยเราค่อนข้างจริงจังกับละครมากไปหน่อย ทั้งๆที่ดูก็น่าจะรู้แล้วว่า ชีวิตจริงมันจะเป็นขนาดในละครได้อย่างไร จะบอกว่าทำไมดูละครกันแล้ว ถึงแยกแยะไม่ออกว่ามันสมควรจะเป็นจริงหรือป่าวนั้น ก็ดูจะใช้คำพูดรุนแรงไป นึกถึงละครเรื่องนึง จำชื่อไม่ได้แล้ว ที่เชอรี่เข็มอัปสร เล่นกับอู๋ธนากร เนื้อเรื่องคือ ตัวเชอรี่ปลอมตัวเป็นผู้ชาย(ปลอมทำไมก็จำไม่ได้แล้ว) แล้วเข้าไปทำงานบ้านพระเอก ที่เป็นปลัด(ไม่มีขิก) โดยทั้งบ้านก็อยู่กันสองคนนั้นแหละ เท่านั้นล่ะเป็นเรื่อง เกิดม๊อบปลัด(อันนี้น่าจะมีขิก) มาประท้วงว่าทำลายชื่อเสียงสถาบันปลัด (เลิกเล่นมุกแระ) ป่นปี้ เพราะทำให้ภาพพจน์ปลัดเสียหายป่นปี้ คือโง่ชิกหาย มีผู้หญิงมาอยู่บ้านก็ยังแยกไม่ออกว่านั่นผู้หญิงหรือผู้ชาย ไม่น่ามาเป็นปลัดได้เลย โธ่ ท่านปลัดครับ มันก็แค่ละครเอง จริงจังกันจริงจริ๊งง เรื่องนี้ก็เหมือนกัน มันอาจจะดูรุนแรงไปบ้าง แต่คนดูเขาก็น่าจะแยกแยะออกแหละว่าอะไรคือละครและอะไรคือเรื่องจริง เอ หรือว่าแยกแยะกันไม่ออกจริงๆหว่า ที่เขามาถามเธอน่ะ เขาถามแบบจริงจัง หรือว่าถามแค่พอหยอกๆล่ะ แต่ที่แน่ๆ ก็ทำให้อีตาถลกเกียรติ เอ๊ย ถกลเกียรติ ต้องทำเรื่องที่ไม่น่าให้อภัยที่สุดแล้ว ก็คือเปลี่ยนกระโปรงในเครื่องแบบของแอร์ไม่ให้มีแสกหน้าอีกต่อไป โอ๊ยยย เจ๊อยากตาย ดูซิเนี่ย อดๆๆๆ อดดู เฮ้อ แล้วนี่ถ้ามีการประท้วงกันอย่างจริงจังในทุกสาขาอาชีพ แบบนี้หนังAV (ย่อมาจาก adult video ) คงมีหวังถูกงดนำเข้าจากญี่ปุ่นอีกแน่ๆเลย เพราะมันลากเอาแทบจะทุกอาชีพ มาเป็นตัวเอกในหนังมันหมดแล้วมั้ง ไม่เว้นแม้แต่อาชีพคนกวาดถนน ตำรวจหญิง ไปจนถึงหมอ ด๊อกเตอร์ต่างๆ ถึงตอนนั้นอาจเกิดกรณีม๊อบชนม๊อบได้ จากเหล่าแฟนคลับหนังAV ญี่ปุ่นนี่แหละ ฮิฮิ ผ่านๆ ทะลึ่งมากไปแระ ไม่ต้องห่วงหรอก พอละครเรื่องนี้จบไปได้สักพัก เด๋วกระแสก็ซาไปเองแหละ แล้วคนไทยน่ะลืมง่าย แปปนึงก็จะกลับมามีทัศนคติที่ดีกับนางฟ้าเหมือนเดิม เปิดรับสมัครทีก็จะมีคนแห่ไปสมัครเป็นหมื่นๆคน ส่วนพวกไกลบ้านอย่างคูเวตแอร์ ก็คนสมัครเป็นหลายพันคนเช่นเดิม ดีใจนะ ที่ไม่ค่อยมีละครเกี่ยวกับพวกถาปัดเป็นแบบนี้บ้างน่ะ สงสัยไม่ค่อยจะมีคนนึกถึงเท่าไหร่ เลยมีละครทำออกมาให้ดูน้อย แต่ชั้นเชื่ออย่างนึงว่า ต่อให้ทำละครให้พวกถาปัดเสียหายเท่าไหร่ก็เหอะ ก็ไม่มีม๊อบมาประท้วงแบบนี้หรอก ไม่ใช่ไร พวกนี้ขี้เกียจน่ะ เสียเวลากับเรื่องไม่เป็นเรื่องทำไม เอาเวลาไปกินเหล้าดีกว่า นั่งกินเหล้าไปดูละครไป โอย มันส์กว่าไปประท้วงเยอะ   โดย: ชีวิตแอร์เหมือนกี่ (BrettAnderson ) 1 กุมภาพันธ์ 2551 2:46:29 น.

อ่อ ทำบล๊อกใหม่แล้ว สวยไม่สวยก็ลองเข้าไปดูแล้ววิจารณ์กันได้ อ่อ ว่าจะอัพบล๊อกใหม่ด้วย ตอนเธอกลับมาน่าจะอัพเสร็จแล้ว ขึ้นตอนใหม่ บล๊อกใหม่ ไฉไลกว่าเดิม ทานอาหารญี่ปุ่นให้อร่อยล่ะ   โดย: อีกา (BrettAnderson ) 1 กุมภาพันธ์ 2551 2:52:45 น.

น้องปอยเป็นตัวไหน ในละคร สงครามนางฟ้าคะ ให้เลือกเองว่าอยากเล่นบทไหน...อื๋อ เดี๋ยวช่วย กำกับให้.. คิดถึง   โดย: โมกสีเงิน 1 กุมภาพันธ์ 2551 8:46:43 น.

เป็นคนใจง่ายอ่ะ ใครให้ตามไปไหนก็ไปด้วย (ช่วย 2 บาท) เข้าไปที่ไหนเจอ comment ยาวววว เป็นแน่ใจได้เลยว่าไม่หลงทางแระ มี the long-hair pangtheking พะยี่ห้อนำร่อง อยู่แน่ หนูหล่อก็รีบแจวตามมา แฮ่ม... แต่ไม่รู้ว่าเค้ามาเยี่ยมบ้านคุณปอยหรือ มาหาคนเช่าบ้านตัวเอง.. บ้านก็ดูเดิ้นขึ้นมากนะ คุณ Brett แต่ถ้าเป็นพื้นดำตัวขาวก็จะอ่านชัด ดีมาก มีสีชมพูมาพาดก็สดชื่นดี แต่อ่านยากขึ้น นอกเสียจากว่า จขบ จะอยากให้อ่านช้าๆ หน่อย   โดย: หนูหล่อ IP: 124.120.220.59 1 กุมภาพันธ์ 2551 8:56:29 น.

เปลี่ยนชื่อเพราะ comment ติดๆ กัน เหมือนใครบางคนจะกลายเป็นเอา อย่างเขา เราต้องมีฟามคิดเองบ้าง ชักจะพึ่งเค้าเยอะไปแย้วว เกรงใจ เป็นเหมือนกันนี่ ละครแบบกรี๊ดดดมากๆๆๆ ตบๆ จูบๆ อะไรเนี่ย idiot ทนไม่ไหว ไม่ค่อยได้ดู นอกจากไม่มีอะไรจะดู ก็เปิดจอไว้เป็น เพื่อนแต่หรี่เสียง ที่ไม่ดูทั้งที่ไม่รู้ว่าเรื่อง เป็นยังไงก็เพราะไม่เข้าใจว่าทำไมทั้งเรื่อง ต้องตั้งหน้าตั้งตากรี๊ดดด ตัวละครต้อง แสดงความโกรธด้วยการตบ ดูแล้วอาย หนังเกาหลีสุดๆ เลย เพราะเขาสื่ออารมณ์ ด้วยแววตาท่าทีอย่างได้ผล วิธีทำละคร ของคนไทยเหมือน "ตบหน้า" คนดูว่าต่ำ ต้อยด้อยสติปัญญา เหมือนกับว่า ถ้าไม่ บอกแบบเห่ยๆ ยังงี้ คนดูเซ่อๆ ก็คิดเอง ไม่เป็น ไม่ชอบเป็นคนดูที่ถูกดูผิด ส่วนเรื่องนางฟ้านั้นก็คิดเหมือนคนอื่นๆ น่ะ ต้องว่ากันเป็นคนๆ ไป อั้ยเราก็ไม่ค่อยใช้ บริการนี้เท่าไหร่ แต่ด้วยความเห็นส่วนตัว แล้ว บนเครื่องนั้นเป็นที่ที่เขาให้บริการแบบ พิเศษ อย่างสุภาพ เอาใจใส่ และให้เกียรติ กัน ไม่ใช่พนังงานบนเครื่องต้องตั้งหน้า ตั้งตาให้เกียรติผู้โดยสาร แต่ฝ่ายหลังก็ต้อง ให้เกียรติฝ่ายแรกด้วยจึงจะถูก ฝ่ายใดฝ่าย หนึ่งเข้าใจผิดก็ต้องเข้าใจซะใหม่... น่าจะเป็น ฝ่ายหลังนะ เพราะเคยเห็นหนุ่มทลึ่งนายหนึ่ง เอาช้อนเขี่ยก้นแอร์ขณะที่เธอกำลังรินกาแฟ ให้ผู้โดยสารที่อยู่ข้างหน้า   โดย: คนกันเอง IP: 124.120.220.59 1 กุมภาพันธ์ 2551 9:26:49 น.

บ้านใหม่ผมเป็นไงบ้างครับ สวยใช่ม้า ฮิฮิ จริงๆแล้วที่คุณหนูหล่อรู้สึกว่ามันอ่านยาก ไม่ใช่แค่ตัวหนังสือขาวบนพื้นชมพูหม่นๆนั่นอย่างเดียวหรอกครับ แต่เป็นเพราะการคอนทราสต์กันของสีที่ตัดกันมากๆ ของสีดำและตัวหนังสือสีขาว แล้วเปลี่ยนมาที่พื้นสีชมพู ตัวหนังสือสีขาวนั่นล่ะครับ เลยทำให้มันแสบตา แต่ผมคงไม่แก้อะไรเพราะมันสวยดี แต่เวลาเขียนในบล๊อกต่อๆไป จะเลือกสีของตัวหนังสือ ที่มันดูกลมกลืนและสบายตามากกว่านี้ เพราะสีขาวน่ะมันทำให้อ่านแล้วแสบตาอยู่แล้วน่ะครับหนที่แล้วผมถึงต้องใช้สีเขียวอันนั้นเป็นพื้นหลัง เพราะมันจะช่วยเฉลี่ยแสงสีขาวของตัวหนังสือออกมาส่วนนึง... คุณหนูหล่อพูดได้ดีทีเดียว เรื่องการให้เกียรติกันของทั้งผู้โดยสาร และพนักงานให้บริการบนเครื่องบิน คุณอีแร้ง (ผมจำชื่อจริงแกไม่ได้) เคยเขียนไว้ในหนังสือบินแหลกว่า "คนไทยเรามักจะชอบคิดว่า แอร์ฯของสายการบินไทยหยิ่ง ไม่ชอบให้บริการผู้โดยสารชาวไทย และหันไปใส่ใจกับผู้โดยสารชาวต่างชาติมากกว่าโดยเฉพาะฝรั่ง ในความเป็นจริงก็คือ ไม่ใช่แอร์ฯทุกคนที่จะเป็นแบบนั้น แต่ยอมรับว่ามีและมีมากเสียด้วย แต่เหตุผลของเขาก็คือ ผู้โดยสารชาวไทยส่วนมาก พอขึ้นเครื่องบินแล้ว มักจะเห็นแอร์ฯหรือสจ๊วตเป็นเหมือนคนรับใช้ คอยแต่จะเรียกใช้ตัวเองอยู่เรื่อยๆ จะเอาโน่นเอานี่ตลอด บางครั้งก็พูดจากระแนะกระแหน ยิ้มให้หรือไหว้ ก็ทำหน้าบึ้ง เชิดใส่ บ้างก็ชวนคุยในเวลาที่ต้องรีบทำงานให้เสร็จ พอไม่คุยด้วยก็หาว่าหยิ่งบ้าง ถือตัวบ้าง ผู้โดยสารผู้ชายนี่ไปกันใหญ่ มีหลายๆคนคิดแต่จะจีบแอร์ฯ กะลิ้มกะเหลี่ยตลอด แย่ไปใหญ่คือถือโอกาสลวนลาม ทั้งใช้คำพูดและสัมผัสตัว ในความหมายก็คือผู้โดยสารคนไทย ขาดการให้เกียรติกับพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินนั่นเอง แน่นอนว่าไม่ใช่ผู้โดยสารคนไทยทุกคนที่เป็นแบบนี้ แต่เพราะว่าเป็นกันมาก จึงเลี่ยงไม่ได้ที่จะเกิดความรู้สึกว่ามีอคติกับผู้โดยสารคนไทยไว้ก่อน เวลาก้าวขึ้นมาบนเครื่อง จริงๆแล้วพนักงานต้อนรับบนเครื่องทุกคน ไม่ได้หวังว่าจะให้ผู้โดยสารปฎิบัติกับตัวพนักงานให้ดี หรือวิเศษอะไรหรอก ทุกคนก็หวังเพียงแค่ คำขอบคุณเล็กๆเวลาที่เรารินน้ำให้ หรือจะช่วยหยิบถาดอาหารที่วางอยู่ตรงหน้าให้เราหน่อย เวลาที่เราต้องเอื้อมข้ามผู้โดยสารคนอื่นมาหยิบเอง แค่นั้นก็ซาบซึ้งใจจนเกินพอแล้ว..." ผมไม่ได้กางหนังสือแล้วเขียนเอาน่ะครับดังนั้นเนื้อหามันก็ไม่เป๊ะๆอย่างที่คุณอีแร้งว่าไว้หรอก แต่ก็เป็นเนื้อหาราวๆนี้ล่ะเพราะผมอ่านมาหลายรอบอยู่ มันเป็นธรรมดาของอาชีพที่ต้องเจอะเจอพบปะผู้คนมากหน้าหลายตา หากทั้งสองฝ่าย เอาใจเขามาใส่ใจเราสักนิด เข้าใจในหน้าที่หรือสถานะภาพของตัวเอง ณ จุดนั้น และให้เกียรติซึ่งกันและกัน ก็จะไม่เกิดเรื่องที่ทำให้เสียความรู้สึกระหว่างกัน แต่ในความเป็นจริงคือเป็นไปไม่ได้เพราะผู้โดยสารมีมาจากทุกชาติ ต่างความคิด ต่างทัศนคติ ต่างค่านิยม ดังนั้นคนเป็นพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินทุกคน ต้องตระหนักในความเป็นจริงข้อนี้ หากรักจะทำในอาชีพนี้ต่อไผ ก็ต้องอดทน แล้วค่อยๆแก้ปัญหา หาวิธีรับมือกับมันอย่างผู้ที่เจริญแล้ว มีสติ และนึกถึงสถานภาพของตัวเอง หากคิดจะตอบโต้อะไรลงไป ไม่ใช่หมายความว่าให้นิ่งและยิ้มรับทุกอย่างที่ผู้โดยสารใส่เข้ามา แต่การตอบโต้ก็ควรจะตั้งอยู่บนเหตุผล และการใช้สมอง ไม่ใช่ตอบโต้ด้วยอารมณ์ ชั้นมั่นใจว่าอย่างเธอนะดุ่บดั่บ เธอทำได้อยู่แล้วชั้นเชื่อว่าคนอย่างเธอน่ะแก้ปัญหาและรับมือกับทุกสถานการณ์ด้วยสติ และมีสมาธิกับมัน และถ้าเธอเลือกที่จะทำอาชีพนี่แล้วโดยหันหลังให้กับสิ่งที่เธอได้ร่ำเรียนมา (แม้จะชั่วคราว) ชั้นก็คิดว่าเธอต้องรักมัน แล้วเมื่อเธอรักมันแล้ว เธอก็ต้องตั้งใจ ไม่ทำลายอาชีพที่เธอรัก เพราะเธอจะต้องเจอปัญหาลักษณะนี้ไปไม่รู้จบ เธอจะใช้อารมณ์แก้ปัญหาที่เกิดขึ้นทุกครั้งไปได้อย่างไร ชั้นก็ยังอยากบอกเธอด้วยคำพูดคำเดิมเหมือนตอนแรกที่เธอได้ขึ้นบินแหละว่า "ขึ้นไปทำงานให้ดีที่สุด อย่าให้เขาว่าเราได้" บล๊อกเขาพูดถึงละคร ไหงมาลงเรื่องระหว่างผู้โดยสารกับพนักงานบนเครื่องได้ล่ะนี่ ผมโทษคุณหนูหล่อนา นำทางมาให้ผมเลยเนี่ย   โดย: Head Snake on the plane (BrettAnderson ) 1 กุมภาพันธ์ 2551 11:51:19 น.

โหย.... อย่ามาโทษกัน อ่านของคุณปอย แล้ว เป็นใครที่เห็นๆ เรื่องนี้มามากแล้วก็ อยากพูดยาวยังงี้ทุกคนแหละ.. งัยๆ ก็ ขอบคุณสำหรับคำชม แต่เขินนะ พูดนี๊ดด เดียวเอง ไม่เหมือนใครมะรุ พูดเหมือน เคยเป็นแอร์ไก่.. อุ๊บบส์!!! บล็อกสวย นั่งยัน (ขี้เกียจลุก) ทำสีอะไร ก็อ่านทั้งนั้นแหละ   โดย: หนูหล่อ IP: 124.120.220.59 1 กุมภาพันธ์ 2551 12:07:50 น.

ต้องเขียนว่าแอ่ร์ไก้ สิคุณหนูหล่อ แหมไม่ไหวเล้ย   โดย: สจ๊วตมือใหม่(ร้านอาหาร) (BrettAnderson ) 1 กุมภาพันธ์ 2551 12:52:51 น.

คุณ Brett คร้าบบ อยู่บ้านหนายคร้าบบบ คุณพี่วิไขปริศนาดอกไม้แล้ว รีบปายดูเร้ววว   โดย: หนูหล่อ IP: 124.121.211.23 1 กุมภาพันธ์ 2551 14:27:00 น.

แรงบันดาลใจกลับมาแล้วสินะ.. เรื่องสั้นกว่าที่คาดแฮะ แต่ก็จบอย่างประทับใจ(และมั่นใจ) เดินต่อไปนะค่ะ   โดย: สาวลาว IP: 203.131.212.11 1 กุมภาพันธ์ 2551 16:24:03 น.

ออกไปแลกตังค์กับกดเงินมาน่ะครับ ว่าแต่ดอกปาหนันนี่ผมเพิ่งเคยได้ยินเนี่ยล่ะครับคุณหนูหล่อ เคยได้ยินแต่ชื่อของดารารุ่นเก่าที่ชื่อปาหนัน ณ พัทลุง แล้วที่อาจานใหญ่วิวันดาบอกว่า ดอกไม้ดอกนี้กำลังเบ่งบานในหัวใจใครบางคนเนี่ย หมายถึงอาจานสื่อเหรอครับ นี่แปลว่าอาจานใหญ่ต้องรู้อะไรดีๆแล้วไม่บอกเราแน่ๆเลย   โดย: GUNS 'N' ROSES (BrettAnderson ) 1 กุมภาพันธ์ 2551 16:34:08 น.

ม่ายช่ายมั้ง ลองไปอ่านดูใหม่ดีๆ แต่ปริศนา นี้ก็ดูวกวนชอบกลอยู่นะ... น่าจะเป็นคุณหมอ อาจารย์น่าจะยังวนอยู่ในป่าดอกปีบ แล้วก็หา เศษหาเลยไปมั่ง พอให้สาวเจ้าได้งอนเป็นพักๆ กระชุ่มกระชวยดีอ่ะ ปาหนันมีจริง เป็นดอกไม้ถิ่นใต้ เขาว่าเป็น สัญลักษณ์ความเศร้า ใช่หรือไม่ไม่ยัน ไม่ว่า จะนั่งหรือยืน ชื่อคุณแป๋งนั่นไม่ตั้งใจพลั้งปากเล้ย แต่ถ้ามีใครสังเกตจะไปแก้ วันๆ ทั้งแลกตังค์ทั้งกดเงิน สนุ้กกกก   โดย: หนูหล่อ IP: 124.121.211.23 1 กุมภาพันธ์ 2551 17:29:12 น.

ขอไปเตรียมตัวเดินทางล่ะ ต้องไปเปลี่ยนตั๋ววันกลับด้วย แล้วเจอกันเด้อทุกคน   โดย: ชายขี้บ่น (BrettAnderson ) 1 กุมภาพันธ์ 2551 18:21:00 น.

ลืมไป บอกผิดที่ นึกว่าบล๊อกตัวเอง ฮิฮิ   โดย: ขี้ลืมอีกตะหาก (BrettAnderson ) 1 กุมภาพันธ์ 2551 18:21:59 น.

จะมาชวนน้องปอยไปฟังเพลง แต่มานั่งอ่านไปซะชั่วขณะใหญ่ๆ 5555 อ่านจนจบทุกประโยค ไม่มีอะไรเพิ่มเติมนอกจากจะเห็นด้วยว่า ทุกวงการและอาชีพมีคนดีมีคนเลว รู้จักแยกแยะก็จบ เผลอๆบางทีอาจจะไม่ต้องประท้วงผู้สร้างละครก้ได้ เพราะอีกหน่อยถ้าสร้างละคร แล้วพ่อค้าเลว พ่อค้าก็จะประท้วง สร้างพระเลวในหนัง พระก็จะประท้วง ทนายนิสัยแย่ ทนายก็จะประท้วง ถ้าประท้วงกันหมดทุกอาชีพ แล้วเราจะดูอะไรกันดีครับ 5555 หรือจะดูแต่พจมารรอบที่ 350 และ จำเลยรักรอบที่ 850 กันดี อิอิอิ   โดย: ก.วรกะปัญญา (กะว่าก๋า ) 1 กุมภาพันธ์ 2551 21:27:53 น.

สวัสดีค่ะเพื่อนบ้านทุกคน พอดีอินเตอร์เนทที่คูเวตล่มน่ะค่ะ เห็นว่าสายเคเบิ้ลใต้น้ำที่อียิปต์เสีย เลยล่มกันไปทั้งเมือง ประหลาดดีเท้นะคะ และคงซ่อมในเร็ววัน บางวันก็เข้าบลอคได้ บางวันก็เข้าไม่ได้ อย่างเมื่อวานเข้าไม่ได้เลย วันนี้ก็ลอคอินไม่ได้!!!! แย่จังค่ะ ........... คุณหนูหล่อวันนี้อยู่หรือเปล่าคะ เมื่อวานมา เจ้าของบ้านไม่อยู่ วันนี้พี่ Brett ก็กลับกรุงเทพฯแล้ว คงกำลังมีความสุขอยู่แน่ ๆ ล่ะค่ะ ชีวิตแอร์ก็อย่างนี้แหละนะคะ ทำได้อย่างเดียวคือมีความสุขในปัจจุบันค่ะ แล้วก็มีความสุขอย่างที่ว่าจริง ๆ แวะมาเที่ยวเล่นอีกนะคะ สวัสดียามบ่ายค่ะ   โดย: จขบ.(นางสาวดุ่บดั่บ) IP: 78.89.75.143 2 กุมภาพันธ์ 2551 12:55:23 น.

สวัสดีครับน้องปอย วันนี้ได้หยุดรึเปล่าเนี่ย..... พี่ก๋านั่งทำงานอยู่เงียบๆเพราะวันนี้ลูกค้าไมาเยอะครับ คงหนีไปเที่ยวงานไม้ดอกไม้ประดับกันหมด บ่ายๆเย็นๆถึงจะยุ่งอีกที วันนี้แวะไปสองบล็อกเลยนะ อิอิอิ แต่ไม่ทันน้องเจิมศรีครับ ถึงจะอั๋นแต่เร็วชะมัด 55555 ถ้าภาคเช้าต้องพี่กิ๋ว มือเทพแห่งการเจิม 55555 ขอให้มีความสุขกับการอ่านนะครับ เย็นๆพี่ก๋าอาจจะอัพเพลงอีกครั้งนึงครับ   โดย: ก. วรกะปัญญา (กะว่าก๋า ) 2 กุมภาพันธ์ 2551 13:27:07 น.

พี่ก๋าเริ่มเทศน์แล้วนะ 5555 ไม่รู้จะมีคนชอบรึเปล่า... กลัวเพื่อนๆจะเบื่อเชียว 55555 แม้แต่เรื่องดอกทานตะวัน ถ้าเรายังเหลือเมล็ด เราก็ต้องกลับมาเกิดอีก เวียนว่ายตายเกิดอยู่อย่างนั้น บางครั้งพี่ก๋านึกถึงการที่ไร้ต้น ไร้ดอก ไร้เมล็ด คือไม่อยากอยู่ในหนทางแห่งการเวียนว่ายตายเกิดอีกแล้ว 55555 อีก 4-5 วันพี่ก๋าจะอัพเรื่องนี้อีกครั้งครับ ตามมาอ่านนะครับ แล้วลองแลกเปลี่ยนความคิดกันดูครับน้องปอย ส่วนคำถามของน้องปอย พี่ก๋าจะอัพวันพรุ่งนี้ครับ   โดย: ก. วรกะปัญญา (กะว่าก๋า ) 2 กุมภาพันธ์ 2551 15:21:19 น.

คำถามก็มีส่งมาเรื่อยๆครับน้องปอย.... พรุ่งนี้อัพบล็อกแล้วนะ ตามคิวเลย อิอิอิ อย่าลืมตามมาอ่านด้วยล่ะ   โดย: ก. วรกะปัญญา (กะว่าก๋า ) 2 กุมภาพันธ์ 2551 16:29:41 น.

สักแผ่นละ 3 พันจะมีใครซื้อมั้ยครับน้องปอย 555 พี่ก๋าขายแน่ๆ 555 จะเก็บไว้เป็นทุนส่งก๋าน้อยเรียน Havard อิอิอิ มาฟังเพลงใหม่กันครับ อัพอีกบล็อกแล้ว 555 วันนี้อัพไป 5 บล็อกเท่านั้นเองครับ   โดย: ก.วรกะปัญญา (กะว่าก๋า ) 2 กุมภาพันธ์ 2551 18:51:47 น.

555 มินต์บอกว่ายังไม่เคยได้ตบกับใครแย่งผู้ชายเลย แล้วปอยอ่ะ ได้ตบหรือยัง พี่ว่าน่าจะมีบ้างนะ สนุกดี ตบกันบนเครื่อง สูงดีออก อ้อ ถ่ายคลิปเก็บไว้ด้วยนะ กำลังฮิต สู้ๆ นะจ๊ะ เรามันพวกแกะหลงฝูง   โดย: แอบชอบ คห. ข้างล่าง 2 กุมภาพันธ์ 2551 21:34:36 น.

ความจริงชีวิตคนเราบางคน... มันยิ่งกว่าละครน้ำเน่าที่กำลัง โกยเรตติ้งอยู่ในขณะนี้ซะอีก ทุกอาชีพทุกสาขานั่นแหล่ะ เขาบอกว่าละครมีไว้สะท้อนสังคม..มันก็จริง แต่จำเป็นด้วยหรือที่ต้องนำมันมาตีแผ่ ในรูปแบบที่รุนแรงขนาดนี้ เพื่อเป็นตัวอย่างให้เยาวชนมองเห็น ว่าสังคมสมัยนี้ การตบตีเพื่อแย่งผู้ชาย หรือแก่งแย่งในหน้าที่การงาน มันเป็นเรื่องที่แสนจะธรรมดา ไม่มีใครผิดหรอก.... ฉะนั้นเรา...ในฐานะคนดู ก็จงเลือกเสพ...ด้วยวิจารนญาณ ของตนเองก็แล้วกัน ปล.แอบอยากรู้ แล้วคุณเจ้าของบล็อก เคยเจอเรื่องแบบนี้บ้างมั้ยคะ?   โดย: nikanda 2 กุมภาพันธ์ 2551 22:12:20 น.

อ่านเพลินเลยค่ะ   โดย: นายกุหลาบ 2 กุมภาพันธ์ 2551 23:09:13 น.

นอนดึกเหมือนกันเลย ดี.ยังไม่ได้อ่านนะคะ ตอนนี้ทำงานไปด้วย   โดย: d__d (มัชชาร ) 2 กุมภาพันธ์ 2551 23:38:53 น.

บอกใบ้ลายแทง... ก๋าราณี 2 บล็อก แววตาฉันฯ 2 บล็อก แสงแรก 1 บล็อกครับ ........................ พี่ก๋าเกลียดตัวเองอยู่ตั้งหลายปี เพราะบาดแผลจากที่เรียนลาดกระบังครับ กว่าจะลบเลือนบาดแผลนี้ได้ ใช้เวลาตั้งหลายปี กว่าจะอภัยคนได้ ใช้เวลาตั้งหลายปี อย่างน้องปอยว่า คุ้มมั้ย --- พี่ก๋าว่าคุ้ม ถ้าวันนั้นพี่ก๋าไม่เจออะไรร้ายๆ พี่ก๋าคงไม่รู้ว่ามีอะไรดีดีที่ทำให้เราเติบโตได้มากมายอย่างนี้ วันนี้นอนดึกเนาะ เดี๋ยวพี่ก๋าจะหลับแล้วล่ะครับ ฝันดีนะครับ ปล . 3000 บาทนี่ได้ 1000 แผ่นครับ 555   โดย: ก.วรกะปัญญา (กะว่าก๋า ) 2 กุมภาพันธ์ 2551 23:50:33 น.

อืมมมมมมมมมม งั้น เรา แต่ง งาน กัน เยยยยยยยย เด๋ว เอม คุ้ย ถัง คา หยะ เลี้ยง พี่ เอง ก้าบบบบบ   โดย: dogamania 3 กุมภาพันธ์ 2551 0:37:45 น.

เมื่อวานนั่งเครื่องบินมา ชั้นสังเกตแอร์เที่ยวบินที่ชั้นนั่งมาน่ะว่า เป็นอย่างไรบ้าง ก็ปรากฎว่า เฮ้อ ขึ้นไปปุ๊ปก็เจ๊หน้าบึ่งกันเป็นแถว เข้าใจว่า บินมาไฟลท์ยาว จาก กทม ดูไบ คูเวต แล้วจบที่ดูไบอีกที คงจะทำให้เหนื่อยสุดๆ เลยแสดงออกทางสีหน้ากันชัดมาก แต่สจ๊วตเยอะว่ะ ไม่ชอบเลยจริงๆ ให้ตาย แต่พออีกกรุ๊ปมาเปลี่ยนที่ดูไบ ก็ดูเหมือนจะสดชื่นกันขึ้น เพราะกรุ๊ปนี้ยังสดอยู่ แถมสจ๊วตแถวๆชั้นนั่งก็มีคนเดียวด้วย เท่าที่สังเกตงานที่เขาทำกัน ชั้นก็เข้าใจพวกเธอมากขึ้นเลยว่า การทำงานในอาชีพอย่างนี้ ความอดทนมีความสำคัญมากจริงๆ ถ้าให้ชั้นไปทำ ชั้นทำไม่ได้หรอก เซ็งสุดๆก็พวกผู้โดยสารแขก ทั้งแขกอินเดีย แขกอาหรับ พูดเสียงดังก็เท่านั้นงี่เง่าก็เท่านั้น เขาสั่งให้นั่ง มันก็ยืน เขาสั่งให้รัดเข็มขัดมันก็ไม่รัด เดือดร้อนแอร์สาวสวยหน้าเหมือนน้องแตงโมพัชริดา ต้องคอยตะโกนบอก ด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย บอกตามตรงว่า (อย่าโกรธนะ) จุดดีที่สุด ที่เลือกการบินไทยก็คือ เสียง บรรยากาศ และสิ่งต่างๆบนเครื่อง มันเหมือนกับว่า เราถึงบ้านเราไปแล้วครึ่งตัว ได้ฟังเสียงบรรยายเป็นภาษาไทย ได้ฟังแอร์เม้าท์กันอยู่ในแกรี่ข้างหลัง (ชั้นนั่งหลังเกือบสุด) มันเหมือนกับว่า เออ ชั้นได้ยินคนไทยคนอื่นพูดกันแล้วนะ โห มันสุดยอดจริงๆ อยากแนะนำ ว่าเวลาเธอพักร้อน ถ้าเขาให้ออกค่าเดินทางเอง เธอน่าจะลองนั่งการบินไทยสักทีนึง เผื่อจะเข้าใจได้บ้างน่ะ มาถึงตรงนี้ ชั้นรู้สึกเหมือนอย่างที่คุณตั้มบอกไม่มีผิดเลย พอมาถึงเมืองไทย ชั้นแทบจะลืมทุกสิ่งทุกอย่างในคูเวตไปจนหมดสิ้น เหมือนกับว่าเราฝันไป แต่อย่างนึงที่ชั้นไม่ลืม ก็คือเธอนั่นล่ะ อีกสองอาทิตย์เจอกัน   โดย: แต่แอร์การบินไทย... สวยจริงๆอ่ะ ฮิฮิ (BrettAnderson ) 3 กุมภาพันธ์ 2551 1:04:10 น.

และที่สำคัญ มันคือ อาชีพที่สุจริตและไม่ได้เบียดเบียนใคร ^ ^ ชอบอันนี้อ่ะคุณปอย ปุ๊กทำอาชีพที่ขัดใจคนที่บ้าน เคยยืนอยู่ตรงจุดเปลี่ยน คิดแล้วคิดอีกว่าเราเกิดมาชีวิตนึง ทำไมเราถึงเลือกทางเดินชีวิตเราเองไม่ได้ เลือกทำในสิ่งที่ต้องการไม่ได้ ในเมื่อมันสุจริตและไม่เบียดเบียนใคร ถ้าชีวิตนึงเราไม่เคยเป็นตัวของตัวเองเลย ในนาทีที่กำลังหมดลมหายใจ เราจะตอบคำถามตัวเองยังไงดี ว่าชีวิตนึงที่เกิดมา เรามีความสุขไหม มาถึงวันนี้เลือกแล้ว ทำแล้ว ก็พอใจแล้วค่ะ ก้าวต่อไปคงเป็นการทำตามใจคนที่เรารักและรักเราบ้าง เพราะคงตอบได้แล้วว่า "เคยมีความสุข" (มาก) ttp://www.bloggang.com/emo/emo23.gif> ส่วนเรื่องละคร เท่าที่เคยดู ก็คิดคล้ายๆคุณปอยว่าที่ไหนก็มีเพราะแอร์ก็คน อาชีพอื่นก็คน แต่คงไม่โฉ่งฉ่างแบบในละครค่ะ ส่วนตัวรู้สึกว่าละครไทยหลายเรื่องค่อนข้างโฉ่งฉ่างเกินไปนิดนึง เพราะชีวิตจริงอาจร้ายเท่าหรือมากกว่าเรื่องราวในละคร แต่การแสดงออกไหลลึกกกกกว่ากันแยะเลย   โดย: Hobbit 3 กุมภาพันธ์ 2551 2:19:29 น.

หวัดดีครับน้องปอย มาแจ้งข่าวว่าอัพบล็อกคำถามของน้องปอยแล้วนะั งานเสร็จแล้วมาอ่านดูเน้อ มีความสุขกับการทำงานและการใช้ชีวิตนะครับ   โดย: ก. วรกะปัญญา (กะว่าก๋า ) 3 กุมภาพันธ์ 2551 8:00:27 น.

สวัสดีค่ะน้องปอย .... ว่าด้วยละครเรื่องนี้ มันก็เป็นกระแสเลยล่ะคะเพราะว่าตั้งแต่มีข่าวมา ใครดูละครเรื่องนี้ หรือว่าไม่ได้ดู ก็รู้จักกันหมดและแน่นอนว่า คนไม่ได้ดูก็อาจจะเริ่มดูเพราะอยากรู้ว่า "อ่ะ แล้วเรื่องนี้เป็นยังไง" (แต่ว่าพี่ก็ยังไม่ได้ดูอ่ะคะ เพราะว่าที่บ้านคนข้างๆ แย่งทีวีหมดเลย) ... พี่ว่าด้วยเรื่องนี้พูดง่ายๆ และสั้นๆ คำเดียวจบเลยก็คือว่า "ปัญญาชน ดูแล้วก็จะรู้ และก็เข้าใจ ... ว่าอะไรเป็นอะไร" เพราะเรื่องนี้ไม่เฉพาะเป็นการตีแผ่อาชีพที่ใครๆ ก็ฝัน อยากจะเป็น อย่างเดียวหรอก เพราะอย่างน้อยๆ มันก็ทำให้เรารู้ว่า ทุกอาชีพต่างก็ทำงาน มีทั้งรักงาน และต้องทำเพราะความจำเป็น แต่ไม่ว่าอย่างไรเราต้องรู้จัก "เคารพ" คนทำงาน แต่ละอาชีพ ไม่ใช่คิดแต่ว่า ใครเสิร์ฟก็ต้องเป็นคนรับใช้ จะขอ จะทำอะไรได้โดยไม่เกรงใจ .... อันนี้ต้องหัดรู้จักเคารพ คนทำงานแต่ละอาชีพเอาไว้ เพราะว่าเราก็มี "หน้าที่" ต้องทำต่างกันไป คนเลือกทำงานได้ก็โอเค แต่ว่า ถ้าหากว่าเลือกไม่ได้ล่ะ .... ..................... น้องปอย ... พี่ไปตอบเอาไว้ซะยาวกับบล็อกพี่ชาย อารมณ์ดี แสนหล่อกับเรื่องเกี่ยวกับเน็ตๆ จ้า   โดย: JewNid 3 กุมภาพันธ์ 2551 8:19:26 น.

good afternoon ก้าบบบบบบบบ   โดย: dogamania 3 กุมภาพันธ์ 2551 13:54:05 น.

ถ้าคนคิดจะทำไม่ดี ไม่ว่าจะทำอาชีพหนก็ทำไม่ได้ได้ ไม่ได้อยู่ที่อาชีพซะหน่อย อยู่ที่ตัวบุคคลต่างหาก ^ _ ^   โดย: หมูปิ้งไม้ละ 5 บาท 3 กุมภาพันธ์ 2551 14:27:36 น.

ถ้าให้มันอยู่ในกำมือเราในการเรียนรู้ใครสักคน มันก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกับจุดที่มา ว่าจะรู้จักกันทางไหน อยู่ที่เรียนรู้ต่อไปอย่างไรสำคัญกว่า ^ ^ ^ พี่ก๋าเชื่อในวิถีทางนี้นะครับ คือเปิดใจ --- และเรียนรู้ ไม่ประมาท แต่ก็ไม่กลัวในการเริ่มต้นสานมิตรภาพใหม่ๆกับผู้คน พี่ก๋าเชื่อว่ามันคือพื้นที่ที่ทำให้เราได้แสดงความคิดเห็ร และได้พูดคุยกับคนมากหน้าหลายตา ยังคุยกับมาดามว่าอยู่ในเน็ตนี่ได้คุยมากกว่าเพื่อนที่อยู่เชียงใหม่อีก 5555 เพราะเราอยู่หน้าจอ ทักกันทุกวัน เพื่อนสนิทพี่ก๋าเจอกันเดือนละครั้ง ยังว่ามากไป 5555 แถมต่างคนต่างยุ่ง ต่างกับในเน็ตที่เราสามารถออนไลน์ได้ตลอด ถ้าไม่อยากคุยก็เงียบๆซะ อารมณ์เสียก็เฉยๆไป ไม่ต้องพิมพ์ข้อความอะไร เผลอๆ...เปิดมาเจอข้อความขำๆฮาๆ อารมณ์ดีขึ้นด้วยซ้ำไป 555 วันนี้หลายเม้นท์เขียนได้ดีครับ พี่ก๋าอ่านแล้วกำลังคิดการใหญ่ ว่าสงสัยก๋าราณ๊จะพักร้อน แล้วตั้งคำถามบ้างดีกว่า 5555 มีแต่คนตอบดีดีๆ ชักอาย 5555   โดย: ก.วรกะปัญญา (กะว่าก๋า ) 3 กุมภาพันธ์ 2551 17:51:55 น.

หวัดดค่ะ คุณปอย อย่าว่าแต่คนอื่นฝันอยากเป็นแอร์เลยค่ะ ตัวดิฉันเองสมัยเป็นนักเรียนก็ฝันเหมือนกัน แต่พอมานั่งเครื่องบิน เห็นแอร์ทำงาน ดูมันไม่ค่อยจะเหมือนกับที่เราฝันเลย ยอมรับว่าเป็นงานบริการที่ต้องอดทนจริงๆ ตอนนี้ที่เยอรมันเวลา 12.40 น. ยังไม่ได้ทานข้าวเที่ยงเลยค่ะ แบบว่าจะอิ่มแบบอิ่มอกอิ่มใจ ถือว่าลดน้ำหนักไปในตัว อิอิอิ มีความสุขมากๆ นะคะ   โดย: ข้ามขอบฟ้า 3 กุมภาพันธ์ 2551 18:38:16 น.

สวัสดีครับ ออกมาจากป่าแล้วครับ แล้วก็ มาเยี่ยมตามสัญญา คิดถึงคุณ Brett เหมือน กับนะครับ ตอนนี้อยู่บ้าน (ที่คูเวต) หรืออยู่บินครับ งานหนักต้องพักผ่อนมากๆ นะครับ   โดย: หนูหล่อ IP: 124.121.211.59 3 กุมภาพันธ์ 2551 19:21:21 น.

มาตามสัญญาคุณากรหรือครับคุณหนูหล่อ วันนี้คงได้อัพบล๊อกบ้างแล้ว แต่ขอเวลานิดนึง ไปปั้นก่อน ดุ่บดั่บเอ๊ย ธุระในกทม ยกแรกของชั้นเสร็จเรียบร้อยแล้วล่ะ เหนื่อยชมัด ต่อไปก็ยกสอง เอาไว้กลับมาหลังจากไประยองล่ะ เด๋วให้หลานเล่นเน็ตก่อนนะ ไว้ดึกๆเวลาเมืองไทยจะมากวนจะมาป่วนต่อเน่อ   โดย: แป๋งงงงง (BrettAnderson ) 3 กุมภาพันธ์ 2551 20:28:00 น.

ยังงั้นเขาเรียก มาตามดู๋ ฟังเหมือน มาตามดู ก็ไม่ค่อยสุภาพนา ธุระในกทม.เนี่ย กินหรือเที่ยวครับ ถ้าเหนื่อย ชมัด หนูหล่อก็ว่าคุณปอยไม่น่าจะคอยเนอะ เด๋วหลับยาวหายห่วง   โดย: หนูหล่อ IP: 124.120.217.237 3 กุมภาพันธ์ 2551 21:22:57 น.

มาแระๆ ยกแรกคือซื้อของน่ะสิ เพราะอะไรรู้มั้ย ถ้าไม่ซื้อของก่อน เงินมันจะหมดไปกับการไปเที่ยวน่ะสิครับ ดังนั้นของจำเป็นต่างๆต้องซื้อก่อน ตอนนี้ก็เสร็จแล้ว ยกสองก็คือ ไปเจอเพื่อนๆ หรือญาติๆ ที่สนิทหน่อย ก็ไม่ใช่ว่าทุกคนด้วยนา ที่จะได้รับสิทธิ์นั้น เพราะเวลาน้อยจริงๆแหละ (พูดเหมือนตัวเองเป็นคนสำคัญมาก) ยังอบอุ่น และวุ่นวายเหมือนเดิมสำหรับกรุงเทพ สำคัญกว่านั้นก็คือ มองไปทางไหนก็เจอสาวๆสวยๆเต็มไปหมดเยย ฮิฮิ ช่างแตกต่างกับคูเวตราวฟ้ากับเหว ...ไม่ใช่เรื่องผู้หญิงนะ แต่เป็นบรรยากาศ แม้แต่ห้างสรรพสินค้า คือบ้านเราน่ะ มันมีชีวิต น่าเดิน น่าอยู่ น่าซื้อของ (คือเงินหมดได้ไวมากๆ) อยู่สองวันเงินหมดไปสองหมื่นฝ่าๆ อย่างน่าภาคภูมิใจจิงจี๊งงงง ตอนนี้เขาใจเธอเลยล่ะดุ่บดั่บ ว่าตอนเธอมีเวลาแค่โอเปอเรตไฟลท์น่ะ มันน้อยจริงๆ นี่ขนาดชั้นใช้เวลาไปสองวันแบบเต็มที่แล้วนะ มันยังรู้สึกเลยว่ามันไม่พอเลยจริงๆ ที่จะทำอะไรต่างๆ จะดีอย่างที่เธอกลับบ่อยนี่ล่ะ คงเฉลี่ยๆได้ อ่อ ภาระกิจหลักเสร็จไปส่วนหนึ่งแล้วนะ แล้วจะเอาไปให้ศุกร์นี้ตอนมืดๆล่ะ ส่วนวันเสาร์ก็จะบินไปภูเก็ต และพีพีแระ   โดย: ชีพจอห์น ฃ (BrettAnderson ) 3 กุมภาพันธ์ 2551 22:31:13 น.

ทำไมชอบมาเล่นกันตอนดุ่บดั่บไม่เฝ้าบ้านด้วยนะคะเนี่ย กลายเป็นคนหลับยาวไปตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?? ฮือ ๆ แค่หลับคนละเวลากับคนอื่นก็เท่านั้นเองนะคะ ไม่ใช่คนขี้เซา คุณหนูหล่อคะ เพิ่งทราบว่าไปป่ามา เพราะว่าเพิ่งไปเช็คเม้นต์เก่า ก็เลยว่า หายไปไหนตั้งนาน? เป็นไงบ้างคะ ป่าตอนนี้ เย็นสบายดี สวยงาม สนุกสนาน รกชื้น???? จริง ๆ จะถามว่าคุณหนูหล่อเป็นยังไง สบายดีมั้ยน่ะค่ะ? ตอนนี้อยู่คูเวตค่ะ วันศุกร์นี้ค่อยกลับเมืองไทย ไปปฏิบัติภารกิจลับอันสำคัญร่วมกับพี่ Brett (ลับค่ะ!) พี่ Brett ฮะ...เอามาเลยฮ่ะ ตามที่วางแผนกันเอาไว้ ภารกิจจะสำเร็จลุล่วงไปได้แค่ไหนมาติดตามกันดีกว่า การใหญ่นะเนี่ย!!! วางแผนเป็นชั้น ๆ ๆ น่าตื่นเต้นดีแท้! กรุงเทพฯก็เงี้ยะแหละพี่...ถ้าเรากลับไปกทม.ถาวรเมื่อไหร่ เราก็จะคิดว่าชีวิตที่อยู่ที่นี่เหมือนเป็นความฝัน คุณหนูหล่อ มาเยี่ยมบ่อย ๆ นะเหงา คุณพี่ Brett เที่ยวให้สนุกนะคะ แล้วเจอกัน   โดย: นางสาวดุ่บดั่บ 3 กุมภาพันธ์ 2551 23:16:58 น.

มาปฏิบัติภาระกิจก้าบบบบบบบบบบ อิอิอิ พี่ เห็นเจ้าหญิงพุดเดิ้ลดำ แถว นั้น มั้ย ก้าบบ   โดย: dogamania 3 กุมภาพันธ์ 2551 23:23:12 น.

ช่วงนี้ต้นไม้ในป่าทิ้งใบกันส่วนมาก อากาศ ยังเย็นพอสบาย แต่แห้งแล้งลงเรื่อยๆ แต่ ธรรมชาติก็ชดเชยให้เรานะครับ จึงได้เห็น ไม้ยืนต้นใหญ่ๆ ออกดอกสพรั่ง ทั้งชัยพฤกษ์ ราชพฤกษ์ ประดูแดง กัลประพฤกษ์ ศรีตรัง ปีบทอง ตะแบก เสลา ตะแบกอินเดีย ตะแบกนา งิ้ว.. อา.. นี่ถ้าไม่ตั้งใจไล่ให้คุณปอยฟังก็ไม่เคย ใส่ใจเลยว่าป่านั้นมีสีสันมากขนาดนี้ ไม่อยาก กลับกทม.เลยครับ เนี่ยติดว่าต้องทำมาหากิน ขอให้สบายใจและสุขภาพดีทั้งสองคนนะครับ ขอให้ประสบความสำเร็จในการปฏิบัติภารกิจลับ ด้วยครับ มีอะไรแปลกๆ ทำ ตื่นเต้นดีจัง   โดย: หนูหล่อ IP: 124.120.218.123 3 กุมภาพันธ์ 2551 23:52:46 น.

โห น้องปอยเราก็ทันสมัยเหมือนกัน ไม่รู้ว่าจะยกเรื่องฮิตมา พี่อุตส่าห์ไป Comments เรื่องนี้ที่ สยามดารา คนแรกเลยนะ ขนาดไม่ได้ดูนะนี่ กลับเมืองไทย ไม่รู้ว่ามีอะไรให้ดูบ้างไหม...Take care นะค่ะ   โดย: เด็กโคราช ณ ดูไบ (meephrom ) 4 กุมภาพันธ์ 2551 1:06:22 น.

ทำเหมือนเป็นเรื่องใหญ่โตเลย จริงๆไม่มีไรเล้ยยย แต่มานั่งคิดสเกลของงานนี้กัน ก็เรื่องย่อมๆเหมือนกันนะ แต่ถ้าเราอยู่กันที่ กทม คงไม่มีปัญหาหรอก แต่เมื่ออยู่ไกลถึงคูเวต บางครั้งเรื่องที่มันดูเหมือนไม่มีไร ก็มีไรขึ้นมาได้เหมือนกันนะครับ ใจนึงก็นะ เริ่มคิดแล้วว่า ไม่อยากกลับไปเลย   โดย: BrettAnderson 4 กุมภาพันธ์ 2551 1:31:00 น.

อิอิอิ พรี่ ก้าบบบบบบบบบบบ พรี่ ดุ่บ ดั่บบบบบ ม่าย ค่อย หื่น เยยยยยยย ลืม ปาย ก้าบบบบบบ พวก เรา ม่าย หื่นนนนนนนนนน แค่ โรก จิด ขั้น รุน แรงงงงงง อิอิอิ อุอุอุ เหอ เหอ เหอ ตาม กิ่น มา จน เจอ จ้าว หยิ๋ง อยู่ Blog นี้ นี่ เองงงงงง   โดย: dogamania 4 กุมภาพันธ์ 2551 3:15:54 น.

ถึงคุณปอยกะคุณแป๋งครับ วันนี้อากาศกรุงเทพฯมัวซัววังเวงชมัด แต่หนูหล่อก็ไม่ได้ปฏิบัติการกินๆๆๆ อย่างเคย เนื่องจากรู้สึกบ่จอยที่งานที่ ก้มหน้าก้มตาทำมาทั้งปีและเพิ่งจะเสร็จ นั้น เขาว่าจะถูกดองซะแระ แต่ก็ทามจายได้ยู้ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ... แงๆๆๆๆ   โดย: หนูหล่อ IP: 124.121.211.158 4 กุมภาพันธ์ 2551 18:46:15 น.

คุณหนูหล่อคะ มาแปะไว้ที่บลอคไม่ใช่หน้าหลักอีกแล้ว เลยหาไม่เจอ... เกิดอะไรขึ้นกันคะ ไม่ค่อยเข้าใจ... เอาเป็นว่า...สู้ ๆ แล้วกันนะคะ   โดย: นางสาวดุ่บดั่บ 5 กุมภาพันธ์ 2551 7:32:54 น.

สงครามนางฟ้าสนุกมากค่ะ แถมนางยังสวยและน่ารักด้วย   โดย: ฟ้าใส ค่ะ IP: 125.26.65.242 28 มีนาคม 2551 9:41:40 น.

โดย: นุชค่ะ IP: 125.26.65.242 28 มีนาคม 2551 9:44:20 น.

...พอจะเข้าใจเลยหล่ะคับว่าเป้นยังไง... ว่าแต่..."แอร์ชีวิตจริง เป็นเหมือนในละครเรื่องนั้นป่ะคะพี่?" หุหุ ล้อเล่นกั๊บ   โดย: Owenกั๊บ IP: 58.9.135.217 30 มีนาคม 2551 15:31:28 น.

It's depend!!! ยิ่งละครสะท้อนแง่ลบ คนก็ยิ่งชอบอะนะ เหอเหอ ว่าแต่บล็อกพี่มีคนอ่านเยอะจังเลยค่ะ พี่ปอย เขียนมานานแล้วหรอ เครือข่ายจึงกว้างขวาง ฮิฮิ คิดถึงนะจ๊ะ   โดย: PRAEW IP: 58.9.102.98 15 พฤษภาคม 2551 17:03:21 น.

โอ้โห คอมเม้นท์ยาวจัง (ดีใจด้วยนะคะ) ของพี่ยังไม่ไปถึงไหนเลย น้องคงจะไม่มีโอกาสได้อ่านละมั๊ง เพราะป่านนี้กานดายังไม่จบไฮสคูลสักที ช่วยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ แล้วก็ทีหลังถ้าป้านาวาลจิกอีก รีพอร์ทไปเลยน้อง   โดย: นางแบบจำเป็นที่เยอรมัน IP: 211.25.202.220 23 สิงหาคม 2551 0:34:17 น.

หหีหีหีหีหีหีหีหีหีหีหีหีหีหีหีหีห   โดย: (S)(E)(X)(Y) IP: 125.24.42.0 15 กันยายน 2551 15:48:23 น.

55555555555555   โดย: ไม่บอก IP: 125.24.42.0 15 กันยายน 2551 15:48:58 น.