Resident ผู้โชคร้าย

และแล้ว สิ่งที่เหล่า Resident หวาดกลัวก็บังเกิดขึ้น หมอพาโธอย่างเราๆ กลัวที่สุดก็คือกลัวติดโรคจากคนไข้ เพราะว่าเราทำงานใกล้ชิดกับเชื้อโรคมากแทบจะที่สุด คงแพ้คนเพาะเลี้ยงเชื้อแบคทีเรียเท่านั้น ไม่ว่ารอยโรคจะเป็นอะไร เราก็ต้องกรีดๆผ่าๆออกมาดู ยิ่งกลัวที่สุดก็ตอนผ่าศพนั่นแหละ บางทีมีตุ่มฝีหนอง เชื้ออะไรบ้างก็ไม่รู้ทะลักออกมา โดยทั่วไปแล้วงบประมาณการป้องกันการติดเชื้อของพยาธิแพทย์นั้นเทียบอะไรไม่ได้เลยกับสาขาอื่นๆ นั่นด้วยเหตุผลเดียวว่าพวกเรา "ทำงานกับชิ้นเนื้อ ไม่ก็ผู้ป่วยที่เสียชีวิตแล้ว" ทำให้ผู้บริหารระดับสูงในโรงพยาบาลมักจะคิดว่าการทำให้เครื่องมือหรือห้องของเราปลอดเชื้อนั้นเป็นเรื่องสิ้นเปลืองโดยไม่จำเป็น แต่สิ่งที่เขาลืมคิดไปก็คือ ถึงแม้เราจะทำงานกับซากศพ แต่ว่าพวกเราก็มีชีวิตเหมือนกัน (หรือเค้าจะคิดว่าพอทำงานไปเรื่อยๆ เดี๋ยวพวกเราก็กลายเป็นศพไปเองแหละน่า)

ที่ศิริราชเองนั้น แม่ว่าผู้บรหารได้เล็งเห็นความสำคัญตรงจุดนี้แล้ว และได้พัฒนาศัยภาพห้องปฏิบัติการจนได้มาตรฐาน ISO (หมายเลขอะไรซักอย่างนี่แหละ จำไม่ได้) มาแล้วก็จริง แต่ว่าได้มาตรฐาน ไม่ได้หมายถึงไม่มีความเสี่ยงเลย ถึงอย่างไรเราก็สัมผัสกับโรคทุกวันๆอยู่ดี และไม่ว่าระบบป้องกันจะดีเพียงใดแต่สักวัน เมื่อความซวยมาเยือน เราก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงความโชคร้ายนั้นได้

มี Resident ต้องสงสัยว่าติดเชื้อวัณโรคหนึ่งราย ต้องหยุดทำงานสองอาทิตย์เพื่อป้องกันการแพร่กระจายของเชื้อ ก็ยังดีที่ตอนนี้มีเจ้าหน้าท่ตัดเนื้อมากขึ้น ทำให้ตารางเวรไม่โกลาหลจนเกินไปนัก อย่างไรก็ตาม การสูญเสียกำลังสำคัญในการ Autopsy ไปอีกหนึ่งคนนั้นก็เป็นสิ่งที่น่าวิตก เพราะช่วงนี้รู้สึกเคสจะมาถี่ผิดปกติ ไม่รู้จะมาขยันส่งอะไรกันในเวลาแบบนี้

อืม... หรือบางทีไอติมจะทำให้ตัวเองติดเชื้อดูบ้าง เพื่อจะได้หยุดพักผ่อนสองสัปดาห์

Create Date : 22 มีนาคม 2553		3 comments
Last Update : 22 มีนาคม 2553 21:38:30 น.
Counter : 716 Pageviews.
Share Tweet