จดหมายสนเท่ห์ วันนี้พี่มาบอกกับผมว่า หัวหน้าภาคคิดว่าจดหมายสนเท่ห์ที่เขียนลงมาในซองถุงมือวันนั้นเป็นฝีมือผม ผมก็ได้แต่หัวเราะหึหึ อาจเป็นเพราะวันนั้น วันที่มีคนเก็บจดหมายได้และจดหมายเข้าสู่ที่ประชุมภาค ผมเป็น Resident เพียงคนเดียวที่เข้าร่วมประชุม เนื้อความในจดหมายบ่นเรื่องห้องตัดเนื้อที่มีสภาพไม่เหมาะสมกับการทำงาน ผมเป็นคนชี้แจงในที่ประชุมเองว่าแต่ละหัวข้อในจดหมายนั้น หมายความว่าอย่างไร ผมรู้ Resident ทุกคนรู้ ผู้ช่วยพยาธิแพทย์รู้ เพียงแต่ไม่มีใครกล้าพูด มีแต่จดหมายฉบับนั้นที่กล้าพูด หลังจากนั้น ผมก็ยังได้พูดในที่ประชุมอีกหลายครั้งเรื่องการทำงาน นั่นก็คงเป็นสาเหตุอยู่เองที่อาจารย์อาจจะเข้าใจว่าผมเองนั่นแหละเป็นคนเขียนจดหมายฉบับนั้นขึ้น แต่ผมไม่ได้เขียนและก็ไม่ได้รู้สึกเครียดอะไรมากมายนักถ้าหากอาจารย์จะเข้าใจว่าผมเขียน ในเมื่อชีวิตมันก็เป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร เหตุการณ์ครั้งนี้จริงๆแล้วก็คงไม่มีอะไรเท่าไหร่ แต่มันทำให้นึกถึงอดีตมากกว่า อดีตที่ถูกคนอื่นเข้าใจเอาเองว่าไอติมเป็นอย่างนั้น ไอติมมันอย่างนี้ ถูกล่ะ ไอติมไม่เหมือนคนอื่น แต่เรื่องบางเรื่องก็ดูเกินเลยจากความเป็นจริงไปไกลโข ผมได้แต่บอกตัวเองว่า ช่างมันเถอะ ถ้าหากการที่ใครซักคนจะเข้าใจเราผิดแล้วมันทำให้ชีวิตเค้าดีขึ้น เราก็ปล่อยเอาไว้แบบนั้นแหละ และหลายครั้งที่ก็สวมรอยยอมรับมันซะเลยให้จบๆไป บางครั้งการอธิบายความจริงมันก็ยาก และฟังดูเหลือเชื่อเหลือเกินกว่าที่จะเป็นความจริง ผมมาเป็น Resident และทิ้งเรื่องราวเหล่านั้นไว้เบื้องหลัง บาดลึกจนเกินจะเยียวยา เพียงเพื่อจะเรียนรู้ประโยคง่ายๆประโยคเดียว "The people believe what they want to believe" คนเราเชื่อในสิ่งที่ตัวเองอยากจะเชื่อ แม้แต่ตัวไอติมเองก็ไม่เว้นจากข้อนี้ไปได้เหมือนกัน เย็นวันนี้ ได้มีโอกาศคุยกับญาติๆเรื่องอาการของคุณย่า มันก็แปลกอยู่ที่ต้องมาคุยอะไรแบบนี้กับญาติของตัวเอง เพราะในสายตาของทุกคนแล้ว ไอติมไม่ได้เป็นนายแพทย์เทอดเกียรติเท่านั้น แต่ไอติมยังคงเป็นเด็กชายไอติม ขี้มูกยืด ชอบเล่นทราย และหมกอยู่กับกองหนังสือได้ทั้งวัน ก็คงเป็นครั้งแรกที่ไอติมต้องมาทำหน้าที่หมอและญาติไปพร้อมๆกัน นับว่าเป็นประสบการณ์ที่น่าสนใจทีเดียว   Create Date : 02 มีนาคม 2553 8 comments Last Update : 2 มีนาคม 2553 22:24:40 น. Counter : 1266 Pageviews. Share Tweet

โดย: ooyporn 2 มีนาคม 2553 22:45:50 น.

คนอื่นคิดยังไงไม่รู้ แต่พี่เชื่อว่าน้องไอติมไม่ได้เขียนหรอก ...อิอิอิ ไปศิริราชมาแล้วนะ แต่ตึกที่น้องไอติมเรียนไม่ได้อยู่แถวนั้นสินะ เลยไม่ได้เจอกัน แต่ถึงเจอก็คงไม่รู้ว่าเป็นใคร   โดย: มัยดีนาห์ 2 มีนาคม 2553 23:02:12 น.

สู้ๆ คร้า   โดย:   IP: 124.121.166.97 3 มีนาคม 2553 16:28:18 น.

นั่นสินะคะ ถ้าเป็นเรื่องที่ไม่ได้ทำให้เราหรือใครเดือดร้อนเราจะเป็นยังไงมีแค่เรากับคนสำคัญรู้และเข้าใจก็พอ   โดย: june IP: 172.16.18.38, 172.16.18.38, 127.0.0.1, 58.9.131.48 4 มีนาคม 2553 15:34:17 น.

ชอบประโยคที่พี่ไอติมบอกว่า "ช่างมันเถอะ ถ้าหากการที่ใครซักคนจะเข้าใจเราผิดแล้วมันทำให้ชีวิตเค้าดีขึ้น เราก็ปล่อยเอาไว้แบบนั้นแหละ " ถ้าทำได้อย่างที่บอกนะคะ สุขภาพจิตเราจะดีขึ้นอีกเยอะ ^^ ไม่ได้หมายถึงพี่ไอติมนะคะ หมายถึงตัวเอง อิอิ   โดย: llsomeonell IP: 203.144.144.164 4 มีนาคม 2553 19:33:08 น.

เห็นด้วยกับคห.บนค่ะ ชอบประโยคนั้นจัง ใครจะมองเรายังไงช่างเถอะค่ะ เรารู้ตัวเราเองก็พอแล้ว เนอะ   โดย: Little* IP: 203.144.144.164 5 มีนาคม 2553 12:35:40 น.

เราเป็น จนท. อยู่ศิริราช อย่าคิดมากไปกว่านี้เลย เดี๋ยวเวลาผ่านไป ผู้คนก็คิดเรื่องอื่นกันแล้วละ รวมทั้งผู้คนรอบข้าง และน้อง พี่เอาใจช่วย   โดย: อ้อยอบ IP: 118.173.99.2 5 มีนาคม 2553 15:40:24 น.

ไม่ได้คิดมากเรื่องจดหมายเลย เรื่องนั้นน่ะ ตลกดีมากกว่า เรื่องที่คิดมากเป็นเรื่องสมัย นสพ. น่ะ เล่นเอาไม่คุยกับเพื่อนทั้งชั้นปีไปหลายเดือน   โดย: คนคนนี้ มีความเหงาเป็นเพื่อน 5 มีนาคม 2553 22:03:43 น.