6th sweet goes around กับ 2016 ชั่วโมง ก็เหลือกลายเป็นแค่ความทรงจำสีจางๆอีกครั้ง เมื่อนึกย้อนกลับไป 3 ชั่วโมงกว่าๆสุดท้ายบนเวทีคอนเสิร์ตAF6 เราจำอะไรได้บ้างนะ... อ้อ~อย่างแรกเลยอยากบอกว่า ชอบแบนด์ของปีนี้มาก โดยเฉพาะฝีมือเบส จะพูดอะไรได้นอกจาก โอ้โฮ!บร๊ะเจ้า! เบสทั้งหนืดทั้งหนึบ...ดะดะด่ะ ดึ่งงงงงง เสียงเบสปีนี้เท่สุดๆ ได้ยินแล้วหลงอยากเห็นหน้าคนเล่น และยิ่งรวมเป็นวง...ต้องใช้คำนี้เลย “กลมกล่อม” ปล่อยจังหวะการเด่นของเครื่องดนตรีแต่ตัวแต่ละช่วงเวลาได้เป๊ะ ไม่มีเหลื่อมลาย ไล่เสียงลดเสียงกัน...สุดเจ๋งอ่ะ แถมต้องนับถือใจตรงตามช่วยซัพพอร์ทเวลานักล่าฝันผิดพลาดได้ไว้ลายฝีมือคนดนตรีมืออาชีพเล่นสดจริงๆเจ้าค่ะ อิฉันขอคำนับ และที่สุดหลงเลยคือซาวด์เอนรอบชิง(จริงๆแล้วก็เกือบทุกวีค) ช่วยเสริมช่วยส่งเสียงคนร้องไม่รู้จะเสริมยังไง ทำให้เสียงที่ส่งออกมาหนาและดูมีพลังขึ้นจนคลุมอารมณ์ที่ตามมาได้อย่างเนียนกริบ สวยกิ๊ง แถมเก็บทุกเม็ด ลูกเล็กๆน้อยๆของนักล่าฝันที่ใส่มา...นอกจากฝีมือส่วนตัวแล้ว เสียงที่ผ่านลำโพงออกมา โอ้ววววว์ เป๊ะแบบไม่มีซาวด์แทรกให้กวนใจ ดนตรีปีนี้แน่นจริงๆ ฟังแล้วอิจฉานักล่าฝันที่ได้วงที่ฝีมือขนาดนี้มาเล่นให้ ถือเป็นครั้งหนึ่งในชีวิตที่ควรค่าแก่การเก็บไว้ทีเดียว พี่นัท ณัฐ ศักดาทร นัททำให้พี่ทึ่งกับเนื้อเสียงนัทล่ะรู้ไหม เนื้อเสียงเต็มๆแบบนี้ล่ะที่พี่รอจากนัทมาตลอด ไหน...ไหนใครบ่นว่านัทชอบร้องเสียงลมเย๊อะ เยอะ...ห๊า! ...ได้ยินว่า อิฉันเป็นคนบ่นเองนี่หว่า กร๊ากกกกก เชื่อไหมนัท....พี่เปิดฟังซ้ำไปกว่าสิบรอบ ตอนแรกด้วยความไม่อยากเชื่อหูตัวเองว่า เฮ้ย!เสียงนัทจริงๆหรือวะ! แล้วไงล่ะ...ปลื้มล่ะนัทเอ๊ย ยิ่งเจอไดนามิคของแต่ละคำสำคัญเข้ามากระแทกซ้ำตามมานะนัท...พี่ยิ้มไม่หุบเลย ในบรรดานักล่าฝันที่พี่คิดว่าเป็นคนดนตรีที่มีกรูฟในหัวใจ นอกจากเจ้ากาต้อลเป็นอันดับหนึ่งแล้ว พี่ยอมนัทเรื่องแบบนี้ตามมาอีกคน แม้นัทอาจไม่กรูฟตามใจฉันขนาดกาต้อลก็ตาม ฮ่า ฮ่า ฮ่า แต่ถ้าถามเรื่องเข้ากับฟิลแล้ว ต้องยกให้นัทเป็นหนึ่งในตองอู ถึงนัทไม่คิดจะเป็นหนึ่ง ไม่คิดจะแข่งกับใครเค้า แต่นัทรู้ไหม...นัทน่ะแย่งเป็นอันดับหนึ่งในใจพี่เบียดกับกาต้อลเป็นสม่ำเสมอเลยล่ะ ...อื๋ย~ ขนลุกตัวเอง กร๊ากกกกก เวลาเจอนัทกับกาต้อลทีไร พี่เลี่ยนตัวเองยังไงก็ไม่รู้ว่ะน้องเอ๊ย เหมือนดอกไม้ดอกเล็กๆแข่งกันกระจายกลีบในใจพี่....อื๋ยยยยยยย สุดสุด...สุดสุด พอแล้ว! นี่บล็อกของAF6นะ! ...ช่วยไม่ได้จริงๆน้องเอ๋ย นัทอยากกลับมาดึงพี่กลับไปทำม๊ายยยย เจอนัทเข้าไปแบบนี้ พี่ก็ต้องกลับไปตายรังอ่ะจิ ออกมาวิ่งเล่นแค่สามเดือนเอ๊ง...ในแต่ละปี อย่าเพิ่งปิดประตูไม่รับพี่กลับเข้าไปนะน้องนะ พี่คิวภูมิใจในตัว ณัฐ ศักดาทร นะ นัทคือแชมป์AF4 อย่างที่พี่ไม่เคยคิดสงสัยเลยแม้สักวินาทีเดียว...ไม่ว่าจะเป็นวันนั้น หรือวันนี้ก็ตาม งานดนตรีฝีมือ ณัฐ ศักดาทร สร้างความสุขให้คนฟังได้...รู้ตัวบ้างไหม คนเก่ง กว่าจะตัดใจจากพี่นัทมาได้.... เวิ่นไปไหน~ กลับมายังสี่คนบนเวทีAF6 เราไม่เคยเห็นนักล่าฝันไม่ว่าจะสี่ ห้า หก คนสุดท้ายบนเวทีคอนเสิร์ตที่ร้องเพลงจบไปแล้วจะแสดงความภาคภูมิใจในตัวเองมากขนาดนี้ ครบทุกคนขนาดนี้มาก่อน ความรู้สึกภาคภูมิใจในตัวเองนั้น...มันชัด มันกระแทกใจคนดูอย่างแรง มันบอกว่า “ฉันพอใจ ฉันภูมิใจ” “ฉันใส่ทุกอย่างที่มีออกมาจนเกลี้ยงแล้ว” และ “ฉันไม่นึกเสียใจเลยแม้สักนิดในผลงานที่แสดงออกมา” เมื่อคนร้องเพลงแสดงออกมาชัดขนาดนี้ ส่งมาแรงขนาดนี้ คนดูธรรมดาอย่างเราจะรู้สึกนอกเหนือไปจากนี้ได้ไง จนผ่านมากลางซีซั่น เราไม่เคยคิดเป็นอย่างอื่นเลยนอกจากว่า แชมป์ปีนี้คือ ซานิ นี่พูดในฐานะคนที่ไม่ใช่แฟนคลับ และในฐานะเชียร์เด็กอีกคน แฟนคลับซานิอาจไม่มั่นใจขนาดนี้ อาจกังวล อาจกลัวอะไรต่อมิอะไร ในฐานะคนนอกที่มองเข้าไป เราว่าภาพความครบเครื่องของซานิมันฉายชัดยิ่งกว่าชัด แต่ก็พอเข้าใจความรู้สึกไม่มั่นใจนี้ดี ในฐานะที่ผ่านมาก่อน...อย่างที่ทุกคนก็เคยหาว่า ณัฐ ศักดาทรเต็งหามมา เมื่อเปิดกระทู้โหวตในแต่ละปีหลังจากผ่านไปแล้วนั้น ...แต่ขอบอกว่าคนที่อยู่ร่วมเหตุการณ์ตอนนั้น ใจหายใจคว่ำ ไม่เคยมั่นใจเต็มที่สักครั้ง ยิ่งคนอย่างเราที่เชียร์สองคนแล้ว ใจตกลงไปตาตุ่ม จิตตกยิ่งกว่าตก พอมาปีนี้ที่เดินห่างออกมา ภาพมันก็เลยดูง่าย ดูชัดอย่างที่บอกล่ะ Whats up ของซานิ เราถือว่าเป็น ‘โชว์’ ครบเครื่องของการร้องและการเอ็นเตอร์เทน ซานิเป็นคนมีภาษาร่างกายชัดและสวยเข้ากับเพลงที่ร้อง ลองปิดเสียงเพลงนี้สิ ใช้แต่สายตา....เราก็ยังรู้สึกได้ถึงเพลงเพลงนี้นะ ท่าทาง หน้าตา มันส่งแรงมาก ...เรื่องแบบนี้ นักร้องมืออาชีพที่ผ่านเวทีมาเป็นสิบปีก็ไม่ใช่ว่าจะหาได้ง่ายๆนะ เสน่ห์แบบนี้มันเป็นสิ่งที่สร้างกันไม่ได้ เราว่ามันคือพรจากสวรรค์ ชนิดที่ถึงมีพรแสวงจนวันตายก็อาจทำไม่ได้ จับไม่อยู่น่ะ แต่...ซานิก็ใช่ว่าจะครบเครื่องทุกอย่าง จนหาข้อติไม่ได้ อย่างน้อยๆก็ตรง ‘ขา’ ...จริงไม๊ล่ะ ซิ่ม การเพอร์ฟอร์มของซิ่มบนเวทีที่ใช้ภาษาร่างกาย บวกสีหน้าประกอบเข้ากับเนื้อหาของเพลงน่ะ ทำให้เราเหมือนเห็นภาพของ Marry J.Blige เวลาแสดงสดซ้อนขึ้นมาลางๆเลยทีเดียว ...จะว่าเป็นเอกลักษณ์ของนักร้องผิวสีที่ร้องเพลงโซลแบบนั้นก็ว่าได้ ไม่น่าเชื่อว่าจะมามีในนักล่าฝันของไทยเรากับเขาบ้างนะเนี่ย เจ๋งจริง...ซานิ ด้วยความที่เราเป็นคนไม่ฟังเพลงลูกทุ่งเลย คือเราได้ฟังก็แค่ตอนมีในรายการafนี่ล่ะ จบแล้วก็จบเลย ไม่เข้าไปสุงสิงอีก ...ไม่ใช่การดูถูก(ออกจะนับถือฝีมือจะตายไป) แต่เราถือว่าแค่ไม่ใช่ทางเพลงของเราก็เท่านั้น มันไม่ต่างกับที่เราไม่ฟังเพลงแร็พโย่ ฮิพฮอพทั้งไทยทั้งเทศนั้นล่ะ แต่เราขนลุก...เป็นครั้งแรก ทั้งๆที่นี่ไม่ใช่ครั้งแรกของการร้องลูกทุ่งสุดยอดในรายการนี้ ก็มีทั้งกระรอกน้อย ทั้งหนิม...แต่เราฟังแล้วก็รู้สึกว่า “เพราะจัง” พอมาเจอเข้ากับ “นักร้องลูกทุ่ง” ทุกอย่างทั้งเสียงร้อง ทั้งอารมณ์ ทั้งจังหวะการหยุด ภาษาร่างกาย มันครอบคลุมภาคดนตรีไปด้วยกัน มัน ‘จับ’ ทุกอย่างอยู่ เหมือนกับว่าเราลืมหายใจไปในช่วงที่รอให้หนูแอนปล่อยจังหวะสุดท้ายออกมากับลูกเอื้อนที่ขยี้ตามมา มนต์สะกดนั้นทำให้เรานิ่งไปชั่วแว้บ แล้วคืนกลับมาเมื่อเสียงร้องจางหายไป จากนั้นเหมือนเราสะดุ้งตื่นจากฝันดีที่เสียงสวยๆของหนูแอนหลอกล่อพาไป ...ถือเป็นเพลง ‘จำ’ สำหรับซีซั่นนี้ของเรา Angels ของแม็ค วีรดนย์ แม็คก็เป็นแม็คที่เรารู้สึกล่ะ ผู้ชายคนนี้มีเสน่ห์ดึงดูดสายตาบนเวที ความสบายๆ ดูแล้วมีความสุขตามมากับเนื้อหาและเมโลดี้เพราะขนาดนี้เลยยิ่งเต็มอิ่ม ...แม้ว่าพอกลับไปเปิดฟังอีกรอบ แม็คทำให้เราทึ่งปนขำว่า เออ มีทั้งเพี้ยนต่ำเพี้ยนสูงในท่อนเดียวกันเลยวุ้ย แต่อารมณ์แบบที่แม็คส่งมา เราว่ามันฟังสบาย แถมเราว่าสติของแม็คนี่แข็งใช้ได้เลย ถึงเข้าท่อนผิด แต่กลับมาร้องได้ โดยจับความผิดปกติได้นิดเดียวเอง ...จริงๆก็เสียดายแทนเหมือนกัน นอกจากร้องซ้ำอีกครั้ง ยังทำท่าท่างซ้ำเดิมเป๊ะให้จับได้...นิดเดียวเองจริงๆนะเนี่ย ในฐานะคนตามฟังแม็คซ้อมมาตลอดทั้งสามเดือน จากคนที่ร้องเพลงแบบใช้ลมเปลือง เก็บลมหายใจได้น้อยจนทำให้ท้ายคำแกว่งด้วยลมไม่พอ และเป็นคนขึ้นเสียงสูงๆได้ปลิ้น(ซึ่งเราว่าเป็นกรณีแปลกมาก มาก) มาสู่จุดนี้บนเวทีสุดท้ายในฐานะนักล่าฝัน...จะไม่ออกปากชมได้ไงไหวล่ะ จริงไหม สำหรับเราแล้ว เราชื่นชมกับAngelsที่แม็คถ่ายทอดนะ เพราะส่วนตัวแล้ว เราคิดว่าคนที่ถ่ายทอดอารมณ์เพลงได้ดีน่ะ มันสามารถทำให้เราลืมข้อบกพร่องเล็กๆน้อยๆไปได้(ขอแค่ไม่เพี้ยนสะบัด จังหวะไม่มี...อย่างนั้น อารมณ์แทบด่าวดิ้นก็ดิ้นตามไม่ไหวว่ะ) เรารู้สึกถึงความขอบคุณ คำขอบคุณจากหัวใจแม็คที่มีต่อบรรดาแฟนคลับ ต่อคนดูผ่านบทเพลงนี้ นี่พูดแบบคนไม่ได้เป็นแฟนคลับเลยนะ ทีป์ชลิตใน A Whole New world เสียงหล่อไปไหนครับน้อง หล่อประมาณไหนดี...หล่อประมาณคล้าก เกเบิ้ลเลยสำหรับพี่ หล่อมาก!~ การโปรเจคเสียง...พุ่ง กังวานบวกกับซาวด์เอนมือหนึ่ง โห~ ฟัง(แบบไม่จับผิด)กี่รอบก็เพราะอ่ะ ฝีมือมีแค่ไหน พี่ทีเล่นปล่อยจนเกลี้ยง ลูกหยอด ลูกขยี้ท้ายคำ...ฟังดูกี่รอบก็ต้องทึ่ง ไม่มีร้องให้ผ่านโน้ตสักตัว บรรจงหยอดเลยทีเดียวน้องเอ๊ย แถมหยอดละเอียดขนาดนั้น เสียงไล่ระดับจางหายไปไม่มีแกว่ง ไม่มีเพี้ยนแม้แต่โน้ตเดียว(พูดถึงแอดลิบนะ) โหย! ถึงว่า ไอ้น้องถึงได้ทำหน้าภาคภูมิใจตัวเองได้ขนาดนั้นทั้งตอนร้อง และตอนโน๊ตตัวสุดท้ายลอยไปกับสายลมน่ะ ...พี่เชื่อสนิทใจเลยทีเดียวที่ทีบอกว่า “ผมเป็นคนร้องเพลงไม่เพี้ยนน่ะ” ฝีมือไม่ฝีมือมันดูตรงปลายเสียงแบบนี้ล่ะ ...เก็บโน๊ตยังไงวะทีเอ๊ย ทั้งเก็บทั้งคุมหนักเบาน่ะ....โอ๊ย~อิจฉาว่ะ แต่ขอนิดนะ...ทอนลงบ้างน่าจะสวยกว่านี้นะ ปล่อยความเงียบให้ทำงานโดยตัวมันเองบ้าง จะดึงความสนใจได้เยอะกว่านี้ และจะยิ่งให้อิมโพรไวส์สวยๆบางท่อนน่ะเด่นจนเป็นไฮไลต์ได้ยิ่งกว่านี้เลยล่ะ มีเสียดายอีกนิดตรง...สำเนียงเราบางคำมันไท๊ย ไทย จำไม่ได้ว่าคำไหน แต่มันมีคำที่เป็นคำเดียวแต่ทีใส่สองสามโน๊ตน่ะ ไถจนนึกว่าร้องเพลงไทยเดิม...กร๊ากกกก พูดถึงสำเนียงการร้อง ต้องขอย้อนไปเพลงเร็วอีกเพลง “ทางของฉัน ฝันของเธอ” ทีร้องออกมาได้ไงไอ้คำ “วันนี้วันไหน” แต่ทีร้องเป็น “วัลนี้วัลไหน” ...ทุกครั้ง ฟังแล้วอึ้ง ทึ่งและปลง ยิ่งมาเจอ “ไกลสุดใจ” ไอ้ ‘ไกล’...สุดปัญญาเขียนให้ออกมาได้กับการออกเสียงของเราน่ะ ...ฮ่า ฮ่า ฮ่า ตอนย้อนกลับไปฟังนะ พี่นั่งขำจนปวดกรามไปหมด ปัญหามันไม่ได้อยู่ทีว่าทีตั้งใจร้องให้เป็นฝรั่งหรอก...พี่มั่นใจ เพราะพี่ดูรูปปากของเราตอนออกเสียงคำประหลาดที่หาไม่ได้ในพจนานุกรมภาษาไทย มันอมลิ้นไว้ ม้วนริมฝีปากบนเข้าข้างในต่างหาก ...นึกว่าเจอมาจนครบแล้วนะ สารพัดการออกคำของเด็กafแต่ละรุ่นน่ะ มาเจอเราเข้าในรุ่นนี้อีกคนอีกคำจนได้ว่ะ...ทีเอ๊ยที อย่ายั๊วะนะ...ไม่ได้ตั้งใจจับผิดอะไร จริงๆ...ด้วยพี่ชอบเรามากเลยล่ะทีป์ชลิต พี่ถึงได้ใสใจรายละเอียด พี่มันคนประเภทยิ่งชอบยิ่งติ แก้ตัว...แก้ตัว .................เหมือนจะได้ยินเสียงหนักๆกระแทกเป็นจังหวะยกมาว่า งั้นพี่อย่ามาชอบผมเลยดีกว่าเหนี่ยะ!ฮ่า ฮ่า ฮ่า พูดไปงั้นล่ะภาพโดยรวม เราเองชอบโลกของทีป์ชลิตครั้งนี้มาก มันให้ความรู้สึกว่า...นี่ล่ะคือของในแบบของที โลกที่ทีเชื้อเชิญให้พวกเราเข้าไปเยี่ยมชมในฐานะแขกคนพิเศษ มันคือความภูมิใจนำเสนอ ถึงความอบอุ่นตามแบบฉบับทีป์ชลิตได้ดี เป็นโลกที่ในที่สุดทีก็เปิดกว้างพอให้เข้าไปทำความรู้จักจนได้ หลังจากปล่อยให้แค่เยี่ยมๆมองๆผ่านช่องผ่านประตูอยู่ได้ตั้งนานน่ะน้องนะ รอยยิ้มของเจ้าของโลกเล็กๆใบนี้ก็ถือเป็นสิ่งที่พี่ประทับใจรองลงมาจากเสียงหล่อๆ และอิมโพรไวส์ลวดลายของเราเลยนะทีป์ชลิต ซึ่งด้วยความทรงจำกระหร่อยกระหริบที่มีอยู่ติดตัว เราว่านี่คือรอยยิ้มแห่งความภาคภูมิใจในตัวเองที่ ‘ชัด’ และ ‘รู้สึก’ ที่สุดที่เคยเห็นมาจากเด็กAFเลยทีเดียว นอกจากโชว์ของค่ำคืนนี้ที่ชอบมากทุกโชว์แล้ว เราชอบบรรยากาศที่ผ่านมาช่วงการสัมภาษณ์ การฟังคอมเม้นต์ การส่งต่อโชว์ให้เพื่อน มันดูน่ารักสมกับความเป็นเด็กAFดี เพราะมีให้เห็นแบบนี้ทุกปี มีอยู่หลายช่วงเลยที่ประทับใจเอามากๆ อันแรกเลยตอนทีป์ชลิตเดินมาให้อาต้อยสัมภาษณ์ พ่อหนุ่มเดินดุ่มๆมาหยุดตรงหน้าอาต้อยที่ยืนอยู่ กล้องตามจับไม่ทันมัวแต่จับตุ๊กตาแหนมตุ้มจิ๋วน่ะ เสียงเชื้อเชิญของชายหนุ่ม(กว่า)ดังมาหลังจากสวัสดีทักทายจบไป “เชิญ...เชิญนั่งเลยครับ” โอย~หัวเราะแบบไม่มีเสียง ใจเราตอนนั้นเลยคิดดักมาทันที ‘ใครเป็นพิธีกรคุณทีป์ชลิตตตตต~’ (โปรดใส่เสียงเอ๊กโค่ตาม) คนแบบเราน่ะอยากรู้ใจอาต้อยจริงๆล่ะว่า อาต้อยน่ะขำไอ้เด็กคนนี้บ้างไหมเนี่ย บวกอยากเห็นสีหน้าอาต้อยตอนได้ยินเด็กมันเชื้อเชิญน่ะ....กร๊ากกกก นอกจากช่วงขำแล้ว มีหนึ่งคำตอบตอนนี้ของทีที่ทำให้ประทับใจมาก เพราะมันบ่งบอกตัวตนของทีชัดมากเลย อาต้อยถามว่าคิดไหมว่าจะเข้ามาถึงรอบนี้ คำตอบหลังจากที่ว่าไม่เคยคิดเลยว่าจะมาถึง หลังจากบอกว่าทีพยายามที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้วผลจะออกมาอย่างไรก็จะยอมรับมัน ทีตอบไปอีกว่า “ต้องขอบคุณ ‘ตัวเอง’ ด้วยที่อุตส่าห์อดทนมาถึงตอนนี้ และขอบคุณแฟนๆทุกคนด้วยที่อุตส่าห์สนับสนุนที” คือเราซึ้งนะ เรารู้ว่านี่ล่ะสไตล์ทีล่ะ การพูดจา คำแปลกๆที่เอามาใช้น่ะ เพียงแต่ว่า...ไม่รู้เป็นไง หูเราน่ะมันหาเรื่องกับคำพูดคำจาของทีป์ชลิตต้องขอแซวตลอด แซวเลยคือ ‘อุตส่าห์’ ....เอิ้กกกก ไอ้คำนี้น่ะเวลาเอามาประกบขยายความแล้ว มันค่อนไปทางกระแนะกระแหนแกมจิกกัดนะน้องเอ๊ย อย่างประเภทเพื่อนที่นัดไว้แล้วมันดันมาสายโด่ เค้าก็จะประชดประชันกลับไปว่า “อุตส่าห์มานะยะแก” ประมาณนี้ล่ะทีเอ๊ยที เจอ ‘อุตส่าห์อดทน’ มาชนกับ ‘อุตส่าห์สนับสนุน’ เข้าไป เราเจอพี่ เราตายแน่ทีเอ๊ย พี่ล้อตายเลย ฮ่า ฮ่า ฮ่า เอาจริงจังบ้างนะ.... เราชอบความคิดที่ทีบอกว่า “ขอบคุณตัวเอง” คนเราทั่วไปเวลาพูดขอบคุณก็จะไปขอบคุณคนอื่นซะเยอะ จนลืม...ไม่ก็ไม่กล้าออกปากให้คนทั่วไปรู้ เพราะกลัวโดนเขม่นกับการขอบคุณตัวเองในความพยายามและความอดทน...จนถึงทุกๆอย่าง ชอบจริงๆว่ะเฮ้ย...คนแบบนี้ จบจากทีป์ชลิตมาสู่วีรดนย์ แม็คนี่สมเป็นหนุ่มสังคมไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ไหน ทันแบบสวยงาม เล่นได้จังหวะ ดูไม่เยอะเกินด้วย อย่างตอนให้สัมภาษณ์อาต้อยตอนเพลงangels แล้วเสียงไมค์เฟดค่อยลงจนอาต้อยเปลี่ยนไมค์ตัวเองให้ ก่อนเปลี่ยนอาต้อยเทสต์เสียงไมค์ ทำเสียงหล่อออกจากช่องFM “ฮัลโหล! เอ๊ะ!ทำไมเสียงดีอ่ะนี่” แม็ครับไมค์อาต้อยมา เล่นตามแบบไม่ให้เสียของ ส่งเสียงแบบเดียวกันตามไป “โอ๊ว! โอเคแล้ว เสียงดีขึ้น” ทำเอาอาต้อยยิ้มร่า ตบหลังเด็กด้วยความชอบอกชอบใจในการทันกันของเด็กคนนี้ ทั้งทีทั้งแม็คน่ะ แสดงตัวตนของตัวเองให้เห็นทิ้งทวนบนเวทีส่งท้ายจริงๆ เป็นสองหนุ่มที่ต่างกันสุดขั้ว แล้วโลกก็หาทางให้มารู้จักกัน เพื่อเปิดให้คนดูอย่างเรานั่งดูอย่างสนุกสนานมากกับปีนี้ ช่วงเรียกรอยยิ้มได้อีก...ก็มี มาสู่ตอนคอมเม้นต์ทั้งสองหนุ่มพร้อมกัน จากที่ยืนกันห่างเป็นวา ...ท่ายืนได้ใจพี่มากเลยว่ะทีป์ชลิต เจอคอมเม้นต์ไปช่วง ทีป์ชลิตตบบ่าเพื่อนตามเป็นกำลังใจตามช่วงไป ตอนเจอพี่ปั๋งชมว่าหล่อขนาดแกสองคนแล้วร้องดีขนาดนี้น่ะหาได้ไม่กี่คน ทีป์ชลิตเอียงมองเพื่อนตบไปอีกรอบ ซึ่งจากที่ไม่ต้องสังเกตเลย...ทีเป็นฝ่ายเริ่ม แล้วแม็คค่อยตามเพื่อนมา จนในที่สุดขี้เกียจเขย่อเขย่งแล้วว่ะ...ถึงขยับไปใกล้โอบบ่ากันไว้ จนเจอพี่ปั๋งแซว(พี่ปั๋งนี่ร้ายในsubtxt) “ที่พี่ชอบมากๆ สองคนนี้เทคะแนนโหวตให้น้องกฤษ แล้วบอกว่ามี ‘ทีเด็ด’ แน่นอน เพราะที่สำคัญน่ะ...น้องกฤษ ‘เปิดเผย’” แม็คหันตรงฟังคอมเมนต์อยู่ดีๆ สะดุ้งหันกลับมามองเพื่อนถามแบบไร้เสียงทันที สองหนุ่มสบตากันยิ้มนิดๆ ระวังตัว ‘แทม่งๆว่ะ’ พี่ปั๋งยอมหยุด หันหัวเรือใบกลับฝั่ง “และก็เป็น...กำลังใจให้ทุกคนเสมอนะครับ และที่สำคัญเขาเป็นนักร้องที่เก่งอีกคนนึงเลยนะครับ” สองหนุ่มต่างหัวเราะจนเห็นฟันสามสิบสองซี่ รู้ตัว...และรู้ ‘subtext’ ...มีปีไหนที่ผู้ชายafไม่โดนพี่ปั๋งหวา?! ขนาดไม่มีควัน ไม่มีละออง พี่แกยังขอเล่นสักกะติ๊ดปิดท้ายจนได้ ก็นับถือพี่เขาล่ะว้า ฟังคอมเม้นต์จบ สองหนุ่มเดินกลับมาจนถึงซานิและแอนนั่งรออยู่ พี่ทีเดินมาถึงพอกับที่หนูนิยืนขึ้นพอดิบพอดี ชักหมั่นเขี้ยวชักเข่าถองห่างๆ หนูนิทำเป็นรับรีแอ็คกระเด็นนิดแล้วศอกกลับยิ้มร่าคืนไป ...คงเป็นความรู้สึกปลดปล่อยกับภาระทั้งหมดทั้งมวลที่จบลงแล้วล่ะนะ 6th sweet goes around ปีนี้บนเวทีมีอะไรน่ารักดี ไม่เครียด ไม่ตึง และไม่ขึงเป็นด้ายใกล้จะขาด เราดูอย่างสบายอารมณ์ มีความสุขจนอิ่ม แม้จะสงสัยปิดท้าย ตกลงทีป์ชลิตได้ที่สามใช่ไหม!? ...ตูละกลุ้มกับครีเอทีฟรายการนี้ ‘จบแบบไม่โดนสวดชยันโตตามมา...ไม่ใช่AFที่อิฉันรู้จัก’ ทีป์ชลิต.... พี่ว่าเราน่ะเหมาะกับเพลงบัลลาดนะ อย่าง fate reverse นี่ก็ใช่ พวกเมโลดี้ละเอียดๆหน่อยแบบผสมคลาสสิคเข้ามา บวกกับเนื้อหาเล่าเรื่องราว เมโลดี้คลาสสิคพวกนี้หยิบยืมมาใส่ทำนองเองได้ โดยไม่เสียค่าลิขสิทธิ์นะ...รู้ไหม เพราะมันคือ สมบัติของโลก ...พูดไปงั้นล่ะ เปล่าประโยชน์ทุกปีกับผลงานเพลงทรูแฟนเทเชีย ขออย่างน้อยเราไม่ต้องไปเจอกับโปรดิวเซอร์ที่ ‘ลอก’ จนเกินรับไหวก็พอละ ข้อนี้รู้สึกจะสมหวังนะ... ครูบิ๊ก โปรดิวเซอร์ของเราน่ะ ขวัญใจพี่ ถ้าได้แบบ ‘คำเชยๆ’ แล้วล่ะก็นะ...นับวันรอฟังเลยล่ะ ทีป์ชลิต พรหมชนะ   Create Date : 24 กันยายน 2552 13 comments Last Update : 26 กันยายน 2552 11:20:09 น. Counter : 901 Pageviews. Share Tweet

คุณคิว ดูรายการมาตั้งแต่วันแรก ไม่เคยพลาด แต่คอนเสริ์ตสุดท้ายไม่ได้ดูค่ะ เซ็งมากค่ะ แล้วก็ไม่มีเวลามาดูย้อนหลังเลย จนเหตุการณ์ผ่านไปหลายวัน ความตื่นเต้นก็ลดลง จนรู้สึกไม่อยากดูแล้ว มาอ่านที่คุณคิวเขียน ก็พอจะชดเชยไปได้นะค่ะ ขอบคุณค่ะ จบซีวั่นแล้ว หวังว่าคุณคิวคงมีเรื่องมาเขียนอีกนะ เรื่องต้อลก็ได้ ชอบเหมือนกันค่ะ ฮิๆๆ   โดย: บางส้มเปรี้ยว 24 กันยายน 2552 17:35:57 น.

ขอบคุณมากๆ ค่ะคุณคิว ขนาดบล็อก AF6 แล้ว ยังมีชื่อเจ้าต้อลโผล่มาจนได้ เรื่องแล้วเรื่องเล่า (เป็นส่วนใหญ่) ขอบคุณคุณคิวที่มีต้อลอยู่ในหัวใจตลอดนะคะ   โดย: :+:2 Days Before Christmas:+: 24 กันยายน 2552 18:59:06 น.

แหม..ไม่ต้องสืบซะให้ยาก คิวเลิฟต้อลสุดๆ อยู่แล้วล่ะ (เหมือนพี่เด๊ะเลย 555)   โดย: NaNongPloy 24 กันยายน 2552 21:09:31 น.

แก้ไขงานเขียนส่วนที่ผิดพลาดให้แล้วนะคะคุณสิ่งสุดท้าย...คือเธอ ...ขอบคุณมากกกกก อีกครั้งสำหรับความใส่ใจนะคะ ส่วนเรื่องรูปก็แก้ขนาดให้แล้วนะพี่...(ไม่ให้บอกชื่อก็ไม่บอกก็ด้ายยยย) ใหญ่ไปนิดเดียวเอ๊งงง ก็เค้ากะให้เห็นภาพชัดๆนี่ สีหน้าสีตาเด็กรุ่นนี้น่ารักจะตาย เห็นแล้วดีใจแทนเจ้าตัว หนูบางส้มเปรี้ยว คุณ+:2 Days Before Christmas:+: และพี่น้อง... คิวจะกลับไปหากาต้อลและพี่นัทได้หรือเปล่าเนี่ย ไอ้ใจเราน่ะตั้งใจกลับไปอยู่แล้ว แต่เจ้าเด็กสองคนจะรับพี่คิวกลับไปหรือเปล่า...นี่สิคือปัญหา เล่นนอกใจออกนอกหน้าซะขนาดนี้มาตั้งสามเดือนแน่ะ   โดย: Quaver 25 กันยายน 2552 12:14:03 น.

ปล.จะบอกว่าคิดเหมือนกันทั้งหมด คิวคงว่าพี่เลี่ยนและอาจไม่เชื่อ แต่ขอคอนเฟริ์มอีกคนที่คิดว่าทีป์ชลิตเหมาะกับเพลงบัลลาดมั๊กมาก แค่หัดพริ้วคำสำเนียงที่แข็งๆอีกนิดนะ รับรองแหล่มเลย   โดย: puie (papasea ) 26 กันยายน 2552 18:35:13 น.

ตามอ่านบล็อกพี่คิว มาตั้งแต่รุ่น 4 แล้วค่ะ ชอบมากเลย พี่คิวเก็บรายละเอียดได้มากกว่าที่เราดูเองซะอีก เรื่องนอกใจเนี่ย ศิลปินเค้าคงชินแล้ว อิอิ เค้าก็เอ็นดูเด็กๆ รุ่นนี้บ้างเหมือนกัน   โดย: nanny (aise' ) 26 กันยายน 2552 20:13:06 น.

อย่างอายเลยคุณคิว อี๊ดไม่ได้ดู เอเอฟปีนี้เลย ได้แต่อ่านวิจารณ์ ซานิ ดีมาก แต่อ่านจากบล๊อกเทใจ ให้ทีป์ ดูมีเสน่ห์บนเวที มาก เห็นหน้าก้อขำแล้ว   โดย: dolores 26 กันยายน 2552 20:31:21 น.

พี่คิวววววววววววว อ้อมว่า...เจ้ากาต้อลกะพี่นัท...อ่ะ อ้าแขนรอต้อนรับพี่คิวกลับสู่อ้อมกอดอยู่แล้ว ส่วนเรื่องนอกใจอ่ะ...จะบอกว่านู๋ก็เป็น 555 แต่ไงก็พี่นัทมาก่อนเสมอ.... กาต้อลก็ตามมาติดๆ.... พี่ชายสุดที่รักและน้องชายที่นู๋ชื่นชม   โดย: Little Aom 30 กันยายน 2552 23:38:09 น.

ดีใจจัง คุณคิวมาเยี่ยม คงจะยุ่งนะช่วงนี้ คือว่า ออกจะนอกเรื่องนิ๊ดหนึ่งอยากทราบว่า คุณคิวทำงานอะไร เป็นเบื้องหลัง หรือ เบื้องหน้า อะไรประมาณนี้ ตอนนี้ติดละครน้ำตาลไหม้ ทำบล๊อกเสร็จแล้ว ช่วยไปให้กำลังใจหน่อยนะจ๊ะ   โดย: dolores 4 ตุลาคม 2552 21:36:41 น.

ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก นอนยังคะ แวะมาเยี่ยมคร้า...นอนหลับฝันดีน้า... เด๋วพรุ่งนี้มาอ่านใหม่ ถ้ายึดเครื่องจากลูกได้น้า...อิ...อิ...   โดย: ป้าหู้เองจ่ะ (fifty-four ) 4 ตุลาคม 2552 22:59:01 น.

กุ๊กไก่แวะมาเยี่ยมค่ะ ไม่ได้มาเยี่ยมเสียนาน จขบ สบายดีนะค่ะ   โดย: ยายกุ๊กไ่ก่ 6 ตุลาคม 2552 22:07:33 น.

จขบ ไปตะลุยตามฝันที่ไหนหรือเปล่า   โดย: dolores 19 ตุลาคม 2552 21:23:13 น.

ขอบคุณนะค่ะที่แวะไปเอาของมาแต่งบล็อกอยู่เรื่อยๆแบบนี้ค่อยมีกำลังใจหาของ่ารักมาให้อีก   โดย: ยายกุ๊กไ่ก่ 3 พฤศจิกายน 2552 10:47:11 น.