Bloggang.com : Little Pastry Chef : การลองงาน(ทำขนม)ที่ลอนดอนต่อค่ะ

การลองงาน(ทำขนม)ที่ลอนดอนต่อค่ะ

หลังจากผ่านสามวันของการลองงานไปอาทิตย์กว่าเเล้ว เอเจนซี่เราก็กลับมาจากฮอลิเดย์เเล้วด้วย เราก็เลยโทรไปหาเอเจนซี่ของเรา ถามว่าทางโรงเเรมว่าไง ปราฎรกว่าหลังจากที่เค้าโทรไปหาที่โรงเเรม ทางโรงเเรมก็ยังไม่รู้ผลเพราะมีคนมาลองงานเรื่อยๆ เเถมมีนักเรียนจาก Le Cordon Bleu มาทำงานเเบบหาประสบการณ์ด้วย ซึ่งโรงเเรมมีโอกาสจ้างงานนักเรียนพวกนี้หลังที่เค้าเรียนจบด้วย ไม่ต้องคิดเลยจูน TAFE หรือจะเทียบเด็กจาก Le Cordon Bleu ได้ ถึงเเม้นเชฟจะบอกว่าชอบเรา เเต่เราคงไม่รอเเล้วละ เพราะไม่รู้จะได้รึเปล่า ยอมเเล้ว อยากทำงานที่นี่จังเลยยยยยยยยยยยยย

ว่าเเล้วเราก็บอกเอเจนซี่ว่าจะยอมทิ้งที่นี่ เเล้วหางานที่ใหม่ ซึ่งเค้าบอกว่าจะติดต่อมาหา ถ้าเค้าหาที่ลองงานใหม่ได้

ไม่มีปัญหาค่ะ เพราะเราก็มีที่ลองงานรอเราอยู่เเล้ว

ที่จริงเราต้องไปลองงานวันจันทร์ที่ผ่านมา เเต่เกิดเหตุขัดข้อง เราเลยส่งข้อความบอกทางร้านว่า จะไปวันอังคารเเทน ซึ่งทางเค้าก็ไม่มีปัญหาอะไร

อยากจะบอกว่า ทุกครั้งก่อนที่ไปลองงาน ก็จะศึกษาถึงร้านที่จะทำไปก่อนทุกครั้ง ไม่ว่าจะเป็นข้อมูลเกี่ยวกับร้าน เมนูขนม(ไม่เคยดูเมนูอาหารเลยค่ะ ไม่สนใจ

) เเล้วก็เเผนที่ว่าร้านอยู่ไกลไหม จะเดินทางไปอย่างไร

ซึ่งร้านนี้เราดูเเล้ว เมนูก็ธรรมดา ขนมก็ธรรมดา เห็นเเล้วก็ไม่อยากไปลองงาน เเต่ก็ขัดไม่ได้ เพราะบอกกับเค้าไปเเล้ว ก็เลยต้องไปค่ะ

วันอังคารมาถึง

ตื่นเเต่เช้าค่ะ ขี้เกียจมากมาย เเต่ก็ต้องตื่น อาบนํ้า เเต่งตัว คุยกับคุณเเม่เเฟนก่อนไป คราวนี้เเม่เเฟนบอกว่า เค้าไม่อวยพรให้นะ เพราะเค้าคิดว่าถึงเราได้คราวนี้ เราก็คงไม่ไปทำงานเเน่

(บอกเเม่เเฟนเค้าเเล้วว่าไม่อยากทำที่นี่ค่ะ)

นั่งรถไฟใต้ดินไปถึงก่อนเวลาเหมือนเคยค่ะ

เดินไม่ไกลอย่างที่คิด ในใจก็ภวานาขอให้หลงทางเถอะ(เพราะไม่อยากไปค่ะ) เเต่ก็ไม่เคยหลงเลยไม่รู้เป็นอะไร เเต่ทำไมเวลาไปที่อื่นหลงได้ หลงดี อย่างอาทิตย์ที่เเล้ว ก็จะไปวัดไทยในลอนดอน ไอ้จูนดันหลงทางค่ะ เดินหาประมาณเกือบหนึ่งชั่วโมง ฝนก็ตกหนัก เเถมตกหนักมากๆตอนก่อนจะถึงวัดอีกตั้งหาก

ดีนะถามคนเเถวนั้น ซึ่งเค้าบอกว่า ถ้าจะเดินไปเค้าบอกไม่ถูกว่าจะไปถึงอย่างไร เเต่สุดท้ายไอ้จูนก็เดินไปจนถึงค่ะ กลับเข้าเรื่องงานก็เเล้วกัน เลยไปไหนเเล้วก็ไม่รู้เรา

พอมาถึงที่ร้านติดต่อที่ประชาสัมพันธ์เหมือนเดิมค่ะ เค้าก็พาไปห้องครัว เจอเชฟ เเล้วก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เเล้วทำงานค่ะ

วันนี้ไม่มีอะไรมากมาย หั่นผลไม้สำหรับทำซอส โรลเเป้งทาร์ต โรลเเป้งสกอน ทำขนมเค้ก เเต่งทาร์ตผลไม้ ก็ไม่ได้ทำอะไรมากมาย เเถมวันนี้เสร็จเร็วอีกตั้งหาก อยู่ถึงเเค่บ่ายสองครึ่งค่ะ

บรรยากาศในที่ทำงาน ดีค่ะ เป็นกันเองมากๆ ไม่ค่อยมีความตึงเครียดค่ะ สบายๆในการทำงาน เพื่อนร่วมงานก็ดี เเต่ไม่มีคนเอเชียเหมือนเคย สงสัยปัญหาเรื่องวีซ่าเเน่ๆเลย ดูประเทศนี่ เค้าเข้มงวดขึ้นมากมาย

สุดท้ายค่ะ ได้งานทำเหมือนอย่างที่คิดไว้ เเต่เราก็ไม่ได้ปฎิเสธว่าไม่ทำนะค่ะ เพราะเค้าบอกว่าทดลองงาน สามเดือนก่อนค่อยเซ็นสสัญญา เเถมถ้าเราไม่ชอบก็มีโอกาสลาออกค่ะ เเละก็จริงๆเเล้วเราก็ไม่รู้ว่าจะปฎิเสธเค้าอย่างไรด้วย เเถมทางเอเจนซี่ของเราก็ยังไม่ได้ติดต่อมาว่าจะได้ลองงานวันพฤหัสไหม ยังไงก็มีงานทำก่อน ดีกว่าไม่มีเนอะ

เเล้วจริงๆร้านก็ไม่ได้เเย่มากมาย ถึงขนมจะทำง่ายเหลือเกิน สไตล์อังกฤษจ้า เเล้วเค้าบอกว่าลูกค้าที่นี่ มีคนมีชื่อเสียงมาทานเยอะค่ะ หรือพักที่นี่ประจำ ลืมบอกไปค่ะว่าที่นี่มีส่วนของโรงเเรมกับร้านอาหารค่ะ หวังว่าไอ้จูนคงมีโอกาสทำขนมให้คนมีชื่อเสียงทานมั้งเนอะ ว่าไปนั่นเเนะ

อยากจะบอกว่าระหว่างทำงานอยู่นั้นก็คุยกันเกี่ยวกับเชฟที่นี่ด้วย เค้าบอกว่าที่อังกฤษขาดเเคลนเชฟค่ะ สายทำขนมด้วย เพราะที่นี่รัฐบาลไม่ส่งเสริมค่าเล่าเรียนเหมือนที่ออสเตรียค่ะ เค้าบอกว่าถ้าเด็กเรียนจบ หรืออายุเกิน 18 ปี(รึเท่าไรนี่เเหละจำไม่ได้ ความจำสั้นค่ะ

) ทางรัฐบาลจะไม่จ่ายค่าเรียนให้ ต้องกู้ยืมเงินเรียนเองค่ะ เเล้วคิดดูจะมีใครสักกี่คนอยากจบมาเป็นเชฟ เพราะต้องทำงานหนัก เเถมค่าอุปกรณ์ก็ไม่ถูกเลย
ซึ่งที่ออสเตรีย จะส่งเสริมเเละออกเงินให้เด็กของเค้าเรียน ถึงค่าเรียนจะถูกมากมายสำหรับคนที่นั้น (ถูกกว่านักเรียนต่างชาติประมาณ 10 เท่า) เเต่รัฐบาลก็ออกเงินให้หมด เเถมซื้ออุปกรณ์ให้ด้วย ผิดกันเลยเนอะ ถึงว่าเวลาเราอยู่ที่โน่นหางานยากมากๆ

ไม่เเปลกใจเลย ว่าทำไมเราถึงหางานง่ายจัง

โทรไปบอกเเม่อย่างเคยว่าได้งานทำเเล้ว เเละอาจจะไม่เอา เเม่ก็เป็นห่วงเหมือนเคย กลัวลูกเล่นตัวมากๆ เเล้วจะไม่มีงานให้ทำ เเต่ความจริงกลัวลูกสาวจะกลับไปเกาะนะค่ะ เเม่นะเเม่

เเล้วจะมาเล่าให้ฟังใหม่นะค่ะ

Create Date : 13 กรกฎาคม 2554

Last Update : 13 กรกฎาคม 2554 3:10:48 น.

8 comments

Counter : 922 Pageviews.

ยินดีด้วยนะค่ะ

โดย: Gunpung

วันที่: 13 กรกฎาคม 2554 เวลา:5:17:47 น.

ทำๆไปร้านอาจจะดีก็ได้นะคะ ถ้าเพื่อนร่วมงานดี

โดย: nongbow

วันที่: 13 กรกฎาคม 2554 เวลา:8:50:56 น.

มาแสดงความยินดีด้วยคนค่ะ

โดย: phunsud

วันที่: 13 กรกฎาคม 2554 เวลา:9:03:22 น.

หวัดดีค่ะพี่จูน
ดีใจด้วยที่ได้งานทำ แต่ว่างานทำขนมคงจะเป็นงานที่ต้องใช้แรงเยอะอยู่ เห็นว่าเป็นงานหนัก..
แล้วทำไมพี่จูนจึงอยากทำอาชีพนี้ละค่ะ

แนตเองก้อชอบทำขนม เคยเรียนมาบ้างตามวิทยาลัยที่เปิดสอนตอนเย็นหลังเลิกงาน ก็โอเคค่ะ
คิดอยากเรียนทำอาหารของอาจารย์วันดีอยู่เหมือนกัน อยากทำอาหารให้อร่อย รู้พื้นฐานต่างๆ เผื่ออนาคตไปอยู่ต่างบ้านต่างเมือง จะได้มีอาชีพ เพระคงจะใช้อาชีพที่ทำอยู่ปัจจุบันกับงานที่เมืองนอกไม่ได้

แต่ใจจริงชอบทำขนมมากกว่า แล้วเห็นพี่จูนเขียนบล็อกนี้ก็เลยสนใจนะค่ะ เผื่อว่าเป็นแนวทางต่อไป

ขอบคุณสำหรับเนื้อหาดีดี จะติดตามต่อไปจ้า

โดย: PrettyNatty

วันที่: 13 กรกฎาคม 2554 เวลา:10:36:00 น.

อยากจะบอกว่าน้องเเนต พูดก็ถูกว่า งานทำขนมมันเป็นงานที่หนัก
เเต่สำหรับพี่นั้น พี่ทำเพราะใจรักค่ะ เพราะพี่ไม่ชอบทำงานในออฟฟิส หรือทำอะไรอย่างอื่นๆ

พี่รู้สึกมีความสุขมาก เมื่อเห็นขนมที่พี่ทำมีคนชอบ อย่างตอนที่พี่ทำที่ร้านอาหารที่ซิดนีย์ เวลาเห็นลูกค้าถ่ายรูปขนมเรา หรือไม่ก็เดินมาบอกเราว่าขนมที่เราทำมันอร่อยมาก พี่นี่นะมีความสุข เเละภูมิใจไปทั้งวันเลย อยากจะบอกว่ามันเป็นความสุขอย่างหนึ่งละน้องเเนต เเถมคนทำขนมที่นี่ (ร้านอาหาร หรือโรงเเรม) ก็ได้เงินเยอะพอๆกับทำออฟฟิตเหมือนกันนะ เเล้วถ้าเราเก่งขึ้น เงินก็จะเยอะขึ้นตามจ๊ะ

ดูถูกกันไม่ได้เลยละ เวลาไปอยู่ที่ไหนก็ไม่เคยตกงานด้วย หางานง่ายมากๆ ไม่เกี่ยงเรื่องอายุเลย

เพราะจริงๆเเล้วพี่ก็กลับไปอยู่ที่ไทยมาเกือบหกเดือน พี่เลยลองหางานดู สมัครไป สองที่ มีคนเรียกกลับมา สามที่ เเต่พี่ไปสัมภารษ์ที่เดียว เเละผ่านเข้ารอบสองเเล้วด้วย เเต่ปราฎรก ต้องว่าเปลี่ยนใจทำวีซ่าเสียก่อนเลยไม่ไปค่ะ

เเถมพี่คิดว่าวงการทำขนมของเมืองไทย ยังไม่ดีเท่าที่ต่างประเทศ ไว้พี่มีประสบการณ์มากๆ ก่อนจะกลับมาเปิดร้านหรือมาทำอะไรเกี่ยวกับขนมที่เมืองไทยจ๊ะ

พี่เล่าเสียยาวเลย อยากจะบอกว่า ถ้าน้องเเนตชอบทำงานอะไรเเล้วคิดว่าตัวเองทำเเล้วได้ดีก็พยายามทำให้สุดความสามารถของตัวเอง เเล้ววันหนึ่งมันก็จะประสบความสำเร็จเองละจ๊ะ อย่าไปดูถูกว่างานจะหนัก หรือเงินจะน้อย เพราะมันอาจจะทำให้เราประสบความสำเร็จกับสิ่งนั้นๆก็ได้

ขอบคุณที่เเวะไปที่บล๊อคนะจ๊ะ

โดย: Little Pastry Chef

วันที่: 13 กรกฎาคม 2554 เวลา:15:28:12 น.

ยิ่งพี่จูนบอกมาแบบนี้ ยิ่งต้องไปเรียนทำขนมโดยเร็ววันแล้ว รู้ว่าตัวเองเป็นคนชอบทำขนมมากกว่าทำกับข้าวค่ะ เมื่อก่อนตอนปิดเทอม ก็จะกลับบ้าน สิ่งที่ต้องทำหลังอาหารเย็น คือทำขนมค่ะ เมื่อก่อนไม่รู้จักขนมเค้ก คุกกี้เท่าไหร่ หรือรู้จักบ้าง แต่ถ้าทำคงไม่มีใครชอบกิน ก็เลยทำขนมไทย ชอบทำมากค่ะ (ถ้ารู้ว่าทำงานออฟฟิศแสนจะปวดหัว ปวดกะบาลแบบนี้ ไปเรียนทำขนมซะตอนนั้นแล้วค่ะ ) พอจบมาทำงาน ก็ไปเรียนทำขนมอยู่ 2 ครั้ง แต่เนื่องจากงานไม่ค่อยอำนวย หยุดงาน 1 วัน และทำขายไม่ค่อยคุ้มเท่าไหร่ก็เลยเลิกทำไป

พออ่านมาเจอบล็อกพี่จูน เกิดแรงบันดาลใจ มากๆ โดยเฉพาะถ้าต้องทำงานในต่างประเทศ ก็อย่างที่บอกว่า ถ้าจะทำออฟฟิศ ภาษาต้องเยี่ยมยอดกันเลยทีเดียว คงจะหาลำบากสักหน่อย แนวทางอื่นที่จะทำได้ก็น่าจะมีทางนี้แหละ

แล้วพี่จูนเริ่มต้นยังงัยค่ะ หมายถึงเริ่มเรียนเมื่อไหร่ ใช้เวลานานไหม

ขอบคุณนะค่ะ สำหรับอะไรดีดี เป็นสิ่งที่สร้างกำลังใจได้มากเลยค่ะ

สู้ สู้ ให้ได้งานที่ดีที่สุด และที่ชอบที่สุด จ้า ...รออ่านตอนต้อไปอย่างใจจดจ่อ

โดย: PrettyNatty

วันที่: 13 กรกฎาคม 2554 เวลา:16:21:20 น.

ขอแสดงความยินดีด้วยนะคะ
อ่านแล้วได้รับรู้ประสบการณ์ไปด้วย ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ ไว้จะมาอ่านตอนต่อไปนะคะ

โดย: diamondsky

วันที่: 13 กรกฎาคม 2554 เวลา:21:43:13 น.

ยินดีด้วยนะค่ะ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ

โดย: หนูริวจัง

วันที่: 18 กรกฎาคม 2554 เวลา:0:36:13 น.