Bloggang.com : Little Pastry Chef : 3 วันของการลองงาน (ตอนที่สอง)

3 วันของการลองงาน (ตอนที่สอง)

วันที่สอง ของการลองงาน

วันนี้ต้องไปลองงานกับโรงเเรมห้าดาวค่ะ เป็นโรงเเรมที่มีชื่อเสียงของที่นี่มากๆ ไม่ว่าจะการบริการ การทำขนมที่กินกับนํ้าชาตอนบ่ายค่ะ เเละก็เพิ่งได้รับรางวัลชนะเลิศของปีนี้ด้วย เเถมหัวหน้าเชฟทำขนมของที่นี้ก็ยังเคยได้รับรางวัลเชฟทำขนมยอดเยี่ยมของปี 2009 เเถมจบมาจากฝรั่งเศสอีกด้วย ฟังอย่างนี้ก็ไม่อยากไปลองงานเสียเเล้วสิ กลัวว่าจะเป็นเหมือนเมื่อวานนี้

เเต่ก็ต้องไปค่ะ เพราะอันนี้เป็นของเอเจนซี่ที่ติดต่อไว้ให้ เเถมอีกอย่างหนึ่ง อยากจะบอกเป็นคนละสายงานกับที่เราสนใจอีกด้วย เพราะเราสนใจสายงานด้านร้านอาหารมากๆ เพราะไม่ต้องมาเเต่งหน้าเค้ก ซึ่งเราไม่ถนัดอย่างเเรง ขนมร้านอาหารนั้น เค้าจะเเตกเเต่งขนมในลักษณะเเบบศิลปะมากๆ เเละเเปลกใหม่ เเล้วเราก็ชอบเเต่งจานขนมด้วย เเต่อย่างที่บอกว่าขัดเอเจนซี่ไม่ได้นี่สิเเล้วเค้าก็ติดต่อให้เรามาลองงานเเล้ว

ว่าเเล้วเราก็ต้องตื่นเเต่เช้าเพื่อมาให้ทันพบเอเจนซี่ตอน 8.30 น. งานนี้ต้องเเต่งตัวให้เรียบร้อยค่ะ ไม่ให้ใส่กางเกงยีนส์ด้วย ใส่เสื้อให้เรียบร้อย ซึ่งไม่เคย ไม่เคยเลยเรา งานนี้เราเลยต้องลงทุนซื้อเสื้อผ้าใหม่หมดทั้งชุด เเถมรองเท้าด้วย เสียหายไปหลายเลยเรา

เอเจนซี่ก็จะนัดเเนะว่าจะต้องคุยอย่างไร ตอนสัมภาษณ์ เเล้วก็ให้เเผนที่โรงเเรมเรามา เเถมเเผนที่ของร้านพรุ่งนี้ด้วย ด้วยความที่เราไม่มีความมั่นใจในตัวเองเเล้ว เราเลยถามเอเจนซี่ว่า เราสมัครงานในตำเเหน่งที่สูงไปไหมเนี่ย เพราะเรามีประสบการณ์การทำงานร้านอาหารมาเเค่ปีครึ่งเอง (จริงๆเเล้วเคยทำร้ายเบเกอรี่มาด้วย เเต่เราไม่อยากนับ เพราะเราคิดว่าที่นั่นไม่ได้สอนอะไรเราเลย) มีตำเเหน่งตํ่ากว่านี้อีกไหมเนี่ย เเต่เราก็คิดว่าตำเเหน่งนี้ตํ่าเเล้วนะ เค้าก็บอกว่า ให้ไปลองดูก่อน โครตจะพูดให้กำลังใจเลย

เดินตามเเผนทีไปนานก็ถึงเเล้ว เดินไปติดต่อเจ้าหน้าที่ ปรากรฎว่าคนสัมภาษณ์ไม่อยู่ เลยส่งไปในครัวให้สัมภาษณ์กับเชฟขนมก่อน เครียดเลยเรา ตอนเเรกเราก็พูดเร็วมาก เนื่องจากนิสัยเสีย เป็นคนพูดเร็วเเล้วก็พูดไม่รู้เรื่อง เราเลยต้องพูดให้ช้าลง อยากจะบอกว่าการสัมภาษณ์ครั้งนี้ไม่ง่ายเหมือนครั้งก่อน เพราะ เค้าถามละเอียดมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ถามรายละเอียดเเม้กระทั่งการเรียนเมื่อสามปีก่อน ตั้งเเต่ชื่อขนมที่เคยทำ ทุกอย่างที่เราไม่เคยคิดว่าเราต้องจำ เพราะการเรียนเมื่อสามปีก่อนเป็นการเรียนที่คิดว่าเป็นการเรียนทำขนมตามความชอบ ไม่คิดว่าจะต้องมาเรียนจริงๆจังๆในปีถัดมา เราเลยไม่เคยจะจำอะไรเลย ทำไม๋ ทำไม ไอ้ที่เราเรียนจริงๆ จังๆที่ซิดนีย์ไม่ถามเราให้ระเอียดนะ ไม่เข้าใจเลยจริงๆ เคี่ยวจริงๆเลย ตอบไปบางทีเกือบร้องไห้เลยเรา

เชฟได้อธิบายให้เราฟังว่าตำเเหน่งเรานั้น เป็นตำเเหน่ง second commis pastry chef ซึ่งเราก็ถามว่าเราต้องทำอะไรบ้าง เชฟบอกว่าเหมือนต้องเรียนรู้ใหม่ เราได้ยินอย่างนั้นก็ทำหน้ากังวลใจ เชฟเลยถามเราว่า เราผิดหวังกับตำเเหน่งเหรอ เราบอกว่าเราไม่ผิดหวัง เเต่รู้สึกโล่งใจเพราะกลัวว่าจะสมัครตำเเหน่งสูงเกินไป

เชฟก็ได้บอกเราว่า ถ้าเราได้งานที่นี้ เราต้องเริ่มเรียนรู้ในเเต่ละส่วนหน้าที่ความรับผิดชอบ เช่น หั่นผลไม้ ทำเดนิสหรือครัวซองค์ เเละอื่นๆ ซึ่งในเเต่ละส่วน เราจะต้องอยู่ที่นั่นหรือ เรียนรู้ประมาณ สามเดือนเเล้วถึงสามารถไปส่วนอื่นได้ หรือเรียกว่าเราต้องเเสดงให้เห็นว่ามีการพัฒนา ซึ่งกว่าจะได้ทำขนมหรือสำเร็จเป็นเชฟที่มีความสามารถก็ประมาณ สองปี สรุปง่ายๆ คือ เหมือนไปเรียนทำขนมใหม่ตั้งเเต่พื้นฐานเลย เเต่ไปเรียนคราวนี้ ได้เงินด้วย ได้ความรู้ด้วย เเค่ฟังเเล้วอยากทำงานด้วยเลย เหมือนการปูพื้นฐานใหม่ เเต่คราวนี้เป็นการปูพื้นฐาน การทำขนมสไตล์ฝรั่งเศสจ้า เเถมสูตรขนมที่นี้ก็อร่อยมากมาย บอกได้เลยว่าถ้าอยู่ที่นี่สัก 5 ปี เเล้วไปหาประสบการณ์ที่อื่นต่อสักอีก 5 ปี เเล้วกลับมาทำร้านขนมที่เมืองไทยรับรองว่า กล้าเปิดร้านขนมได้ไม่กลัวใครเลย เเต่ไอ้เราจะได้งานรึเปล่านี้สิ

การลองงาน โดยเราต้องเป็นลูกมือช่วยเชฟของเค้า โดยเค้าจะให้เราหั่นผลไม้เพื่อเเต่งหน้าทาร์ตผลไม้ของเค้า ถึงเค้าจะให้เราหั่นผลไม้ เเต่เราก็รู้สึกว่ามันดีกว่าเมื่อวานนี้เยอะเลย ทำทุกอย่างด้วยความกลัวพลาดไปหมด กลัวว่าคุณภาพจะไม่ได้อย่างที่เค้าต้องการ เกร็งมากมาย เนื่องด้วยชื่อเสียงของโรงเเรม ช่วยทำโน่นทำนี่ เตรียมโน่นเตรียมนี่ ทั้งวัน จนถึงสี่โมงเย็นก็ปล่อยกลับ

ตอนจะกลับเชฟก็ถามว่าเรามคำถามอะไรไหม เราถามว่าคิดอย่างไรกับการทำงานของเรา เชฟบอกว่าเค้าชอบที่เราเป็นคนที่มีความชอบในการทำขนม มีความพยายามที่จะเรียนรู้ ทุกอย่างที่เค้าพูดดีหมด เพียงเเต่เค้าต้องคุยกับเชฟของเค้าก่อน เเล้วจะติดต่อกับมา ซึ่งคงจะอีกหลายวัน

อยากจะบอกว่าทุกคนในครัวที่นี่ทำงานเร็วเเละมีคุณภาพมาก ขนมทุกชิ้นต้องออกมาเหมือนกัน เหมือนอย่างภาพในหนังสือเลย อยากจะบอกว่า ขนมที่นี่ดูดีมากๆ ถึงมากมาย เหมือนกับที่เคยเห็นในร้านขนมหรูๆของฝรั่งเศสเลย อยากทำงานที่นี่มากๆ ถึงเค้าบอกว่าต้องมาทำงานบางช่วงตั้งเเต่ตี 3 ก็เถอะ ถ้าได้งานนี้ต่อให้ย้ายบ้านมาอยู่ใกล้ก็ยอม ไอ้ความรู้สึกที่อยากทำร้านอาหารเเบบเมื่อก่อนไม่มีอีกเเล้ว อยากทำขนมให้ได้เเบบโรงเเรมมากๆ เเถมคุณเเม่สามียังบอกอีกว่าขนมที่โรงเเรมนี้เเพงมากๆ เเต่อร่อยมากๆเหมือนกัน ขนาดสกอนพอกินเข้าไปในปากก็รู้สึกว่า ละลายหายไปในปากเลย อยากทำงานที่นี่

พอเสร็จงานก็เเวะไปหาเอเจนซี่ เเล้วกลับบ้าน เหนี่อยเหมือนกันวันนี้ เเต่ไม่มาก สงสัยคงเริ่มชินเเล้วมั้งเรา

อย่าลืมติดตามตอนต่อไปนะค่ะ

Create Date : 05 กรกฎาคม 2554

Last Update : 5 กรกฎาคม 2554 15:03:24 น.

3 comments

Counter : 656 Pageviews.

ดีจังเลยค่ะ
ขอให้ได้งานนี้นะคะ
เอาใจช่วยค่ะ

ถ้าได้กลับไปเปิดร้านเมืองไทย
ต้องให้เราเป็นลูกค้าวีไอพีนะคะ

โดย: little mouse in big apple

วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:19:09:44 น.

มาติดตามเรื่องน่าสนใจมากค่ะ
สนใจและชอบทำขนมเหมือนกันค่ะ

ถ้ามีโอกาสขอสอบถามอะไรต่างเกี่ยวกับการเรียนบ้างนะค่ะ

โดย: PrettyNatty

วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:21:48:16 น.

ขอบคุณค่ะ คุณอ๋อ กับ คุณ PrettyNatty ที่มาเยี่ยมบล็อคค่ะ

คุณอ๋อ: ถ้าจูนกลับมาเปิดร้านที่เมืองไทย เเล้วจูนจะให้เป็นลูกค้าวีไอพีเลยค่ะ

คุณPrettyNatty: ถ้ามีอะไรก็ถามได้นะค่ะ เต็มใจตอบค่ะ

โดย: Little Pastry Chef

วันที่: 6 กรกฎาคม 2554 เวลา:0:15:02 น.