FMA นกฮูกของราชินีน้ำแข็ง (10)

โอลิเวียเห็นไมลส์กับสาวผมยาวสีทอง หน้าตาน่ารักแต่งหน้าอ่อนๆ ยืนเลือกเครื่องสำอาง หน้าตาเหมือนเคยเห็นที่ไหน ภรรยาเก่าของไมลส์ตาสีฟ้า ส่วนผู้หญิงคนนี้ตาสีน้ำตาลอ่อน นั่นเด็กของมัสแตงนี่

“พี่คะ บลัชออนสีนี้เหมาะกับพี่ดีนะ”

“แคทช่วยพี่หน่อยสิ สืบให้ที่ว่าสองคนนั้นคุยอะไรกัน”

ไมลส์กับริซ่าไปนั่งทานอาหาร พูดคุยกันสนุกสนาน ริซ่าถอดโค้ทขาวพาดเก้าอี้ เสื้อเชิ้ตเข้ารูปกับกระโปรงผ่าข้างเน้นรูปร่างได้สัดส่วน แคทเธอรีนน้องสาวของโอลิเวียไปนั่งโต๊ะข้างๆแอบฟังการสนทนา

“ว่าไงบ้าง”

“ส่วนใหญ่ก็ไร้สาระ เนื้อหาสำคัญมีแค่ ผู้ชายตัวสูงผิวคล้ำคนนั้นจะเป็นลูกน้องของผู้พันมัสแตง ถ้าผู้หญิงยอมเป็นแฟนด้วย”

*******************************************

“ว่าแล้ว ทำไมน้ำหน้าอย่างเราสองคนถึงมีผู้หญิงเข้าหา นายตอบว่าไง”

“ปฏิเสธชัวร์ มีข้อความฝากถึงนายด้วย จะติดต่อมาอีกรอบ”

“มาแล้ว ริซ่ามาทาบทามวันนี้เอง ชั้นบอกว่าถ้าริซ่ายอมเป็นแฟน ก็จะยอมเป็นลูกน้องมัสแตง”

“เฮ้ย ถ้าทางนั้นตกลงล่ะ”

“ไม่มีทาง ผู้พันมัสแตงหวงริซ่ายังกับอะไรดี แต่ทางเราก็หมดโอกาสดึงริซ่ามาเหมือนกัน”

“ผู้ชายอีกคนที่ราชินีอยากได้ล่ะ”

“ฮาวอคนะหรือ นั่นก็ไม่ไหว สืบมาแล้วหมอนั่นบ้าผู้หญิง”

บัคคาเนียถอนใจ กองทัพบริกซ์ขาดแคลนผู้หญิงซะด้วย หมดหวัง

“ทางนายอ่ะ เมื่อคืนเป็นไงบ้าง เอาอยู่ไหม”

“เอาอยู่” แต่คนละความหมายกับที่บัคคาเนียถาม

“วันนี้ราชินีแต่งตัวนานจัง”

*******************************************

“ไมลส์ติดกิฟผมให้หน่อย”

โอลิเวียในชุดเดรสเกาะอกสีแดงรัดรูป เว้าลึกจนเห็นหน้าอกอวบอิ่มเต็มตา มองแว่บเดียวก็รู้ว่าโนบรา เขากับบัคคาเนียตะลึงตาค้าง ไมลส์รีบถอดเสื้อมาคลุมให้แล้วดันกลับเข้าไปในห้อง

“เปลี่ยนชุดก่อนเถอะครับ”

“ชั้นจะออกไปเที่ยว พรุ่งนี้ต้องกลับบริกซ์แล้ว”

“ออกไปได้ครับไม่ว่า แต่กรุณาเปลี่ยนเป็นชุดอื่นที่ปิดร่องรอยพวกนี้ก่อน”

เขาลากโอลีเวียไปหน้ากระจก แล้วดึงเสื้อคลุมออก รอยจูบที่เขาประทับเมื่อคืนเห็นชัดเจนที่หน้าอกและต้นคอ

“แล้วไง รอยช้ำตอนต่อสู้ใหญ่กว่านี้อีก”

เฮ้อ ไมลส์ถอนหายใจ ให้ได้งี้สิ เรื่องอื่นล่ะฉลาดนัก เขากระซิบบอกความหมายของร่องรอยที่หน้าอก โอลิเวียหน้าแดง

“แล้วชั้นจะออกไปเที่ยวได้ยังไง”

“ก็แต่งตัวให้มิดชิดกว่านี้สิคร้าบ”

“ไม่เอาจะใส่ชุดนี้ นายรับผิดชอบมาเลยนะ”

“ได้ครับ จะให้ผมทำยังไง”

“เออ...” โอลิเวียก็นึกไม่ออก

“เปลี่ยนชุดก่อนแล้วกันครับ นึกออกค่อยบอก”

เขายืนกอดอกหันหลัง โอลิเวียมองแผ่นหลังของไมลส์ เป็นสุภาพบุรุษเสมอ เวลาที่เธอเปลี่ยนเสื้อผ้า ไมลส์จะออกไปรอนอกห้อง ถ้าต้องอยู่ในห้องก็จะยืนหลังเข้ากำแพงจนกว่าเธอจะบอกให้หันกลับมา

“ไมลส์ ถอดชุดให้หน่อย”

“ถอดเองสิครับ”

“มันติดถอดไม่ได้”

เฮ้อ อะไรกันนักหนาวะ เขาหันกลับไปช่วยแกะผมยาวสีทองที่พันกับซิปหลัง

“จะหลุดแล้ว จับด้านหน้าไว้ด้วยครับ”

เขารูดซิปให้จนสุดเพราะกลัวไปพันกับผมที่ยาวถึงสะโพกอีก

“ทำแบบนี้คิดจะยั่วผมหรือไง”

“ใช่”

ไมลส์ถึงกับมึน ตอบรับอย่างมั่นใจเลยวุ้ย

เฮ้อ... เขาถอนใจยาว วันนี้เขาต้องถอนหายใจกี่รอบแล้วเนี่ย

“กลัวผมไปเป็นลูกน้องมัสแตงขนาดนั้นเชียว ผมปฏิเสธไปแล้วครับ”

โอลิเวียหันมามองหน้า ตาสีฟ้าเบิกกว้าง

“ท่านนายพลเห็นผม แล้วคิดว่าผมจะไม่เห็นท่านรึไงครับ”

“ถ้าริซ่ายอมเป็นแฟนนาย”

“มัสแตงหลงรักริซ่า เพราะงั้นไม่มีทางยอมให้ริซ่าเป็นแฟนผมหรอกครับ ผมพูดเพื่อให้ผู้พันมัสแตงเลิกตื้อเท่านั้นเอง”

“แต่...นายชอบผู้หญิงหน้าอกใหญ่”

“ใหญ่กว่าของเขาตั้งเยอะ ยังอิจฉาอีกหรือครับ” เขามองหน้าอกของโอลิเวียแล้วหัวเราะ ใส่ชุดโชว์หน้าอกเพราะแบบนี้เองรึเนี่ย

โอลิเวียหน้าแดง ไมลส์เอาเสื้อคืนไปแล้ว เธอเลยได้แต่เอามือปิดหน้าอก มองเขาที่กำลังปิดปากหัวเราะ โอลิเวียเอามือออกปล่อยให้ชุดเลื่อนลงไปถึงเอว ดึงเสื้อไมลส์ไม่ให้เดินหนีได้ เขาหยุดหัวเราะตะลึงกับภาพตรงหน้า กลิ่นน้ำหอมและหน้าอกขาวเนียน ทำให้เกิดอารมณ์ เขาขบกรามแน่น หันไปมองทางอื่น

เขาเริ่มโมโหที่โอลิเวียไม่ยอมหยุดยั่ว

“อยากให้เหตุการณ์แบบเมื่อคืนเกิดขึ้นอีกหรือครับ” ไมลส์ตวาดใส่

“อยาก”

ถามเองกลับอึ้งเอง เล่นตอบแบบนี้เลยหรือ

“ชั้นรู้ว่าตัวเองห่วย นายช่วยสอนให้เหมือนที่เคยสอนเรื่องอื่นให้ได้ไหม”

“ไม่ได้ยั่วผมเพราะแค่เรื่องมัสแตงมาทาบทามไปเป็นลูกน้องใช่ไหมครับ”

“อือ...” โอลิเวียพยักหน้า เดินเข้ามากอดไมลส์

หนนี้เธอไม่ได้เมา เขารู้นิสัยเธอว่าเธอพูดจริง

“อยากให้ผมนอนด้วยจริงหรือครับ”

โอลิเวียขมวดคิ้วทำท่าลังเล

“เจ็บแค่ครั้งแรกใช่ไหม”

ไมลส์สะอึก เมื่อคืนโอลิเวียคงเจ็บพอดู เพราะเข้าใจผิดว่าเธอผ่านประสบการณ์มามากเขาเลยใส่ไปเต็มสตรีม ถ้าเป็นผู้หญิงอื่นคงลุกแทบไม่ขึ้นแล้ว

“ผมรับประกันครับ เจ็บแค่หนแรกเท่านั้น”

เขาดึงมือเธอออกแล้วเดินไปที่ประตู

“จะไปไหน”

“ไปไล่บัคคาเนียก่อนครับ หรือจะให้บัคค์ยืนฟังเสียงครางของท่านละครับ”

โอลิเวียหน้าแดงซ่าน เสียงครางของเธอดังขนาดนั้นเลยหรือ

“คืนนี้คงไม่ออกไปไหนแล้ว นายไปพักเถอะ พรุ่งนี้เจอกันตอนกลับบริกซ์เลย”

“อ้า หรือ... อดเห็นเลย” บัคคาเนียทำตาลอย

“ไม่ต้องมาเสียดาย ขืนใส่ชุดนี้ออกไปเป็นเรื่องแน่”

“ก็จริง”

*******************************************

Create Date : 25 กรกฎาคม 2555		0 comments
Last Update : 25 กรกฎาคม 2555 1:53:24 น.
Counter : 1222 Pageviews.
Share Tweet