Bloggang.com : : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย : FMA นกฮูกของราชินีน้ำแข็ง (5)

FMA นกฮูกของราชินีน้ำแข็ง (5)

ผู้ชายตัวสูงเหมือนยักษ์ปักหลั่นมายืนจ้อง ขนาดไมลส์คิดว่าตัวเองสูงพอประมาณแล้ว ผู้ชายตรงหน้ายังสูงกว่าเขามาก

“เด็กใหม่คนอิชวาลหรือ ยังไม่โดนกำจัดออกจากกองทัพอีกหรือ”

ถามได้ตรงซะ ท่าทางดูเป็นมิตรกว่าที่คิด เขาเลยยอมตอบ

“ผมมีเลือดอิชวาล 1ใน4ครับ เลยไม่อยู่ในกฎสั่งปลด”

“แต่ก็โดนเด้งมาที่นี่”

ขอย้ายมาเองต่างหากเว้ย

“เป็นลูกน้องยัยคนสวยนั่นหรือ น่าสงสารจัง ต้องทำงานตัวเองแล้วยังโดนยัดงานเอกสารให้อีก”

“ผมเต็มใจทำเองครับ”

โอลิเวียถูกเข้าใจผิดว่าทำงานไม่เป็น แล้วเอางานตัวเองมาให้เขาทำ มีคนไปฟ้องนายพลฯ เรื่องก็เงียบหาย ยิ่งทำให้คนเกลียดเธอมากขึ้น เพราะที่นี่ถือภาษิตว่า “ทุกคนต้องทำงาน ไม่มีงานทำก็ไม่มีข้าวกิน”

เขาเดินหนี แต่ร่างยักษ์นั่นยังเดินตาม

“ทำไมยอมทำงานแทน ยัยนั่นให้เงินหรือ”

“เปล่าครับ ผมไม่เคยได้แม้แต่เซ็นต์เดียว”

“ได้นอนกับยัยนั่นแทนค่าตอบแทนหรือ คุ้มนะ สวยซะด้วย เป็นชั้นก็ยอมทำงานแทน”

ไมลส์กำหมัดแน่น ถึงจะรู้ว่าโดนข่าวลือแบบนี้ แต่ไม่มีใครกล้าเข้ามาพูดต่อหน้า

“ยัยนั่นไปก่อเรื่องอะไรหรือ ถึงโดนเด้งมานี่ ได้ข่าวว่าเป็นเมียน้อยท่านนายพลฯหรือ ใช่ปะ นาย...ทำไมเงียบ ตอบหน่อยสิ”

ตาสีแดงจ้องไปที่ร่างสูงใหญ่ โกรธแทนโอลิเวียที่โดนหยามเกียรติขนาดนี้

*******************************************

สาวสวยผมทองยืนมองเขานอนจมกองหิมะ

“งี่เง่า”

คำพูดหลุดออกจากปากสวยสีชมพูกุหลาบ อืม งี่เง่าจริงๆด้วย รู้ทั้งรู้ว่าต้องแพ้ยังไปท้าต่อยอีก

“ใครช่วยพาหมอนี่ไปห้องพยาบาลที”

ว่าแล้วก็เดินจากไปโดยไม่เหลียวมองเขาอีก มีคนช่วยพยุงเขาไปห้องพยาบาล ไม่ใช่เพราะคำสั่งของโอลิเวีย แต่เพราะสงสารเขามากกว่า

*******************************************

ไมลส์รู้สึกตัวก็เห็นโอลิเวียอยู่ตรงหน้า สีหน้าเป็นกังวล เธอห่วงเขาหรือเนี่ย นึกว่าโกรธที่ทำให้เสียหน้าเพราะแพ้มาซะอีก

“งี่เง่าชะมัด”

คำนี้อีกแล้ว

“ชั้นไม่ได้ให้นายมาเป็นผู้ช่วยเพราะพละกำลังนะ ชั้นให้นายมาเป็นมันสมองให้ชั้น อย่าทำแบบนี้อีก ชั้นขี้เกียจไปตามเก็บเรื่องที่นายก่อ”

ตามเก็บ... ตามเก็บแบบไหน

“มือไปโดนอะไรมาครับ”

เขาเอื้อมมือไปจับมือของโอลิเวีย มือขวามีรอยแตกเลือดซึมจากข้อนิ้ว

“ต่อยกับคนที่ทำให้นายเป็นแบบนี้มาน่ะ”

เฮ่ย เฮ่ย เฮ่ย !!! ต่อยกับหมอนั่นเนี่ยนะ

หมอประจำห้องพยาบาลเข้ามาคุยกับไมลส์

“อย่าไปโกรธหมอนั่นเลย เขาแค่ห่วงนาย เห็นเป็นเด็กใหม่นึกว่าโดนแกล้งใช้งานน่ะ เพียงแต่มันปากเสีย เห็นนิสัยแบบนั้นมันคอยปกป้องคนอื่นเสมอ”

ร่างยักษ์ถูกหามเข้ามาในห้องพยาบาล เลือดโทรม อาการหนักกว่าเขาหลายเท่า แขนขวาที่เป็นออโต้เมล์แตกกระจุย

“ที่ว่าต่อยคงไม่ใช่...”

“ต่อยแขนออโต้เมล์นั่นแหละ ไม่งั้นมือชั้นจะแหกแบบนี้หรือ” โอลิเวียหน้าบูด

จากสายตา ที่แหกมันแขนเหล็กของหมอนั่นมากกว่านะ

*******************************************

“ขอโทษ ที่ทำให้นายโกรธ ชั้นบัคคาเนีย”

ร่างยักษ์ที่นอนเตียงพยาบาลด้านข้างหันมาคุย

“ไมลส์ ครับ”

“เข้าใจแล้ว ทำไมนายตามรับใช้ผู้พันโอลิเวีย”

บัคคาเนียเปลี่ยนสรรพนามเรียกอย่างยกย่อง

“ชั้นขอตามรับใช้ผู้พันด้วยคนได้ปะ ชั้นชอบนายเป็นเพื่อนกันนะ นายเป็นคนแรกเลยที่กล้าท้าต่อยกับชั้น”

“ด้วยความยินดีครับ”

“ว่าแต่ นายไม่มีอะไรกับผู้พันนั่นจริงอะ”

น้าน ยังไม่จบอีก

“ไม่มีครับ ผมมีภรรยาแล้วด้วย” เขาหยิบรูปซาร่าที่เก็บอย่างถนอมติดตัวไว้ตลอด ส่งให้บัคคาเนียดู

“เว้ย สวยซะด้วย ผมทอง ตาสีฟ้า คนอเมทริสนี่”

ไมลส์ยิ้มอย่างภูมิใจ

“สวยแบบนี้ นายก็ไม่อยู่ ป่านนี้เอาผู้ชายมานอนกกที่บ้านแล้วมั้ง”

ปากแบบนี้ต่อยกันอีกสักรอบดีไหมเนี่ย

*******************************************

Create Date : 23 กรกฎาคม 2555

Last Update : 19 กันยายน 2555 5:48:08 น.

0 comments

Counter : 648 Pageviews.