Bloggang.com : : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย : FMA นกฮูกของราชินีน้ำแข็ง ภาคราชินี (8) จบ

FMA นกฮูกของราชินีน้ำแข็ง ภาคราชินี (8) จบ

เมื่อคืนไมลส์นอนค้างในห้อง และปลุกเธอมาทำงานแต่เช้า ระหว่างที่ยังไม่มีคนอื่นมาทำงาน ไมลส์ก็เชยคางโอลิเวียขึ้นจูบ

“อะไรหรือ ไมลส์”

“ท่านนายพลจำได้ไหมครับ วันนี้วันอะไร”

“วันอะไรหรือ อ้อ วันอาทิตย์ มิน่าคนอื่นถึงไม่มาทำงานกัน”

“เปล่าครับ” ไมลส์ขำ “วันที่ท่านกับผมมาที่บริกซ์ครบ10ปีต่างหากครับ”

“ไปเดินตรวจป้อมกันเถอะ” โอลิเวียวางมือจากงาน

เธอเดินตรวจไปตามส่วนต่างๆเรื่อยๆ โดยมีไมลส์เดินตามหลัง เหลือบนดาดฟ้าที่เธอชอบที่สุดเป็นที่สุดท้าย ระหว่างขึ้นลิฟท์ไปดาดฟ้า โอลิเวียขำตัวเอง

“อะไรหรือครับ ?”

“เปล่า นึกถึงตอนมาใหม่ๆน่ะ ขนาดน้ำแข็งยังเคยเหยียบจนล้มเลย ดีนะ ตอนนั้นนายมารับไว้ทัน อืมแล้วก็... อะไรอีกนะ อ้อโดนหิมะกัดมือจนแดง โดนแกล้งเอาน้ำสาดใส่ด้วย คิก ๆ ๆ ไม่คิดเลยว่า10ปีผ่านไป ชั้นจะมาถึงจุดนี้ได้”

“แต่ผมคิดครับ” ไมลส์ยิ้มให้

โอลิเวียหันไปมองหน้า สายตาเชื่อมั่นมองมาทางเธอ

“ผมคิดมาตลอดว่าคนอย่างท่าน ต้องเป็นผู้นำที่ดีได้ ครั้งแรกที่เห็นนายพลนีโรผู้บัญชาการคนเก่า ผมคิดเสมอว่าท่านเหนือกว่านายพลนีโรมากนัก”

“เพราะคิดแบบนี้เลยยอมตามชั้นมาตั้งแต่แรกใช่ไหม ทั้งที่ตอนนั้นชั้นไม่มีอำนาจอะไรเลย เป็นแค่ตุ๊กตาผมทองที่เดินตามนายพลนีโร”

“ผมมันพวกมองการณ์ไกลครับ ไม่งั้นจะเป็นนกฮูกของท่านได้หรือ”

“แล้วตอนนี้ล่ะ ไม่กลัวราชินีน้ำแข็งที่แม้กระทั่งหัวใจยังเป็นน้ำแข็งหรือ ไม่กลัวปราการเหนือแห่งบริกซ์ที่แข็งแกร่งและโหดร้ายคนนี้รึไง”

“ปราการยิ่งแข็งแกร่งป้องกันคนนอกโจมตีได้มากแค่ไหน ภายในปราการยิ่งอบอุ่นมั่นคงและให้ความปลอดภัยกับผู้คนที่อยู่ในปราการได้มากเท่านั้นนะครับ”

ไมลส์ขยับตัวเข้าไปใกล้ กระซิบข้างหู

“อีกอย่างแค่น้ำแข็งเฉพาะตอนอยู่ข้างนอกเท่านั้นแหละครับ ตอนอยู่บนเตียงท่านร้อนยังกับไฟเลย”

โอลิเวียหน้าแดง ขยับจะเอามือฟาดสักผลัวะ แต่ไมลส์รู้ทัน พูดจบก็หนีไปยืนห่างทำหน้าตายแบบไม่รู้สึกรู้สา ประตูลิฟท์ถึงดาดฟ้าเปิดพอดี ทหารบนดาดฟ้ารีบตั้งแถวเรียงหนึ่งทำความเคารพผู้บัญชาการแห่งบริกซ์ โอลิเวียเลยต้องรีบทำตัวเป็นปกติ แหม กะจังหวะเหมาะเชียวนะตานี่ แหย่เธอโดยที่ทำให้เธอสวนกลับไม่ได้

ลมหนาวพัดต้องใบหน้า ตีผมทองยาวสลวยของเธอจนกระจาย ลมที่วันแรกทำเอาเธอปากสั่นแก้มชาเพราะหนาวเหน็บจับใจ ณ วันนี้เธอสูดกลิ่นไอน้ำแข็งที่ลอยมากับลม เชิดใบหน้างามรับความเย็นเยือกอย่างไม่หวาดหวั่น 10ปีที่ผ่านมา สายลมเย็นแห่งบริกซ์ได้หล่อหลอมเธอให้แข็งแกร่งมากขึ้นทุกวันทุกคืน จากสาวน้อยเมื่อวันวานกลายเป็นราชินีน้ำแข็ง จากคุณหนูที่ใครๆหยามน้ำหน้า บัดนี้กลายเป็นปราการเหนืออันเป็นสัญลักษณ์ของที่นี้ไปซะแล้ว

โอลิเวียเดินอย่างมั่นคงผ่านแถวทหารไปยืนตระหง่านตรงกลางกำแพง จุดกึ่งกลางและสูงที่สุดของกำแพงบริกซ์แห่งนี้ ที่นี่กลายเป็นสถานที่ที่เธอรักและจะปกป้องด้วยชีวิต แม้จะยืนอยู่คนเดียว แต่เธอรับรู้และมั่นใจว่า เบื้องหลังเธอมีลูกน้องยืนอยู่ และแน่นอนหนึ่งในจำนวนลูกน้องทั้งหมด มีผู้ชายที่เธอรักหมดหัวใจ ผู้ชายที่พร้อมยอมสละชีพเพื่อเธอโดยไม่ลังเล เธอเชื่อมั่นว่าไม่ว่าจะหันกลับไปครั้งใด ผู้ชายที่เธอรักจะยืนอยู่เบื้องหลังเธอเสมอ

Create Date : 19 กันยายน 2555

Last Update : 19 กันยายน 2555 6:28:13 น.

0 comments

Counter : 1856 Pageviews.