คุณแม่น้องดีนLuckyMoby แปะโป้ง Tag มาให้ ด้วยความงงๆ ไม่ได้เข้าบล๊อก 2 วัน ไม่ทราบว่า Tag คืออะไร ตอนนี้ทราบแล้ว และอยากให้เพื่อนๆที่เรากำลังจะส่งต่อ ที่อาจไม่ทันเหตุการณ์เหมือนเราได้ทราบ

เขามีรายการส่ง Tag กัน โดนเพื่อนที่ส่งมา จะให้เราเขียนอะไรก็ได้ที่ทำให้เพื่อนๆรู้จักตัวเรามากขึ้น 5 หัวข้อ จากนั้นก็ส่งต่อให้เพื่อนๆอีก 5 คนเขียนแบบนี้ต่อไป คล้ายจดหมายลูกโซ่

อันตัวเรานี้ มีเพื่อนบล๊อกน้อย เพื่อนที่เข้าไปแต่ละคนก็ได้รับการ Tag ต่อไปบ้าง ยังตามดูไม่ครบเลยค่ะ ต้องขอเดาๆ เอาไว้ค่อยหาคนส่งต่อแล้วกันนะคะ อ่านเรื่อง 5 ข้อ ของ ภ.สำเภากางใบ ที่ทำให้เพื่อนๆรู้จักมากขึ้นก่อนนะคะ
( จริงๆแล้ว ค่อนข้างเปิดเผยมานานแล้ว หาเรื่องเล่ายากมากเลยค่ )

1.ที่มาของชื่อ ภ.สำเภากางใบ
เป็นคนที่คิดอะไรสร้างสรรค์ไม่ค่อยออก คิดอะไรก็เอาใกล้ตัวน่ะค่ะ ไม่เคยไกลเกินตัว ก็เลยใช้ตัวอักษรของชื่อจริงมาเป็นนามแฝง ชื่อจริงคือ ภัทรจิตร ค่ะ

2.บุคลิกที่ตรงกันข้ามกับความเป็นจริง
ไปไหนมาไหน ทำอะไรที่ไหน หรือพบปะเจอใคร จะยิ้มแย้มแจ่มใส ทักทาย พูดคุยได้สนุกสนาน จะออกความคิดเห็นในกลุ่มสนทนาเล็กๆ จนผู้คนเข้าใจผิดคิดว่าเป็นคนกล้าพูดแสดงออก

ครั้งนึงจึงถูกเลือกให้เป็นพิธีกรคู่งานปีใหม่ที่ทำงานเก่า ปฏิเสธก็แล้ว แกล้งป่วยก็แล้ว หนีไม่พ้น สุดท้ายต้องขึ้นเวทีคู่ แล้วในที่สุดพูดนับคำได้ ไม่กี่คำ คือ สวัสดีค่ะ แล้วก็พูดไม่ออกอีกแล้ว พิธีกรชายต้องช่วย และในที่สุดพิธีกรชายกระซิบบอกให้แค่ทำหน้าที่อ่านชื่อคนที่ถูกจับฉลากได้รางวัล ยังอายจนถึงทุกวันนี้ 12 ปีมาแล้ว

และก็จะโดนอย่างนี้เรื่อยๆเวลาไปสัมมนาออกความเห็นในกลุ่มได้แต่พอกลุ่มให้เป็นตัวแทนขึ้นไปพูดจะเป็นลมขึ้นมาทันที


3.ขับรถไม่เป็นเพราะข้ามถนนไม่เป็น
ตอนเรียนหนังสือ รร.อยู่ใกล้บ้านทั้งประถมและมัธยม เดินทางโดยการข้ามเรือข้ามฝากและเดินไปโรงเรียน มีถนนหน้าโรงเรียนเล็กๆ ซึ่งแม่พาข้าม บวกกับที่หน้าโรงเรียนมีทางม้าลายมีเจ้าหน้าที่คอยโบกรถ

พอสอบเข้ามหาวิทยาลัย เรียนที่ธรรมศาสตร์ก็เดินข้ามสะพานพระปิ่นเกล้าไปหรือข้ามเรือข้ามฝากไม่ต้องข้ามถนน ฉะนั้นชีวิตไม่ค่อยได้ฝึกหัดการข้ามถนน

พอได้งานทำแม่ก็ไปเป็นเพื่อนดูว่าหน้าที่ทำงานมีสะพานลอยคนข้ามหรือเปล่า ถ้ามีถึงจะรับทำงานนี้ โชคดีมีสะพานลอยเยื้องที่ทำงาน หากจำเป็นต้องไปฟากโน้นของถนนในที่ที่ไม่มีสะพานลอยและถนนใหญ่มาก จะเรียกแท็กซี่กลับรถพาไปถนนฝั่งตรงข้าม

เคยนั่งรถเมล์ผิดสายต้องต่อรถอีกสายกลับ แต่ข้ามถนนไม่เป็น ไปขอให้กระเป๋ารถเมล์คนหนึ่งที่อู่รถ ช่วยพาข้ามถนนหน่อย น่าอายจนถึงทุกวันนี้เลยค่ะ นี่แหละกลัวถนนจะตายจะให้ขับรถได้อย่างไร

4.คำอธิษฐานเวลาไหว้พระหรือใส่บาตร
ขอให้ตายก่อนสามีเพราะญาติน้อย ไม่มีลูก มีหลานคนเดียว ไม่อยากไปรบกวนน้องชายทั้งสองให้เป็นภาระดูแลตอนแก่ และขอให้นอนหลับตายแบบไม่ทุกข์ทรมาน

5.ไม่ขี้ตกใจ ไม่กลัวสัตว์ที่น่าแหยง ยกเว้น...

เทียบกับเพื่อนรอบตัว เวลามีเสียงอะไรโครมครามเข้ามาโดยบังเอิญ จะมีสติ ไม่ร้องตกใจ เห็นสัตว์น่าแหยง เช่น หนอน ไส้เดือน กิ้งกือ แมลงสาบ จิ้งจก ไม่กลัวเลย จับได้ เขี่ยได้ ชอบจับหนอนมาเล่นใส่กล่องไว้เลี้ยงด้วยใบไม้จนเป็นดักแด้และผีเสื้อ มีกลัว 2 อย่างคืองูและตุ๊กแก( กลัวเหมือนแม่น้องดีนเลยค่ะ )

มีประสบการณ์เรื่องกลัวตุ๊กแก ตอนเป็นนักศึกษาไปเที่ยวบ้านเพื่อนที่ปราณ บ้านอยู่ริมทะเล มีตุ๊กแกประจำห้องน้ำ 1 ตัว อยู่บนเพดานแต่เพดานก็สูงนะคะ เพื่อนๆที่ไปก็กลัวแต่เขาก็เข้าไปขับถ่ายกันค่ะ แต่อิฉันอั้นหนักไว้ได้ 2 วัน ส่วนเบาอิฉันเดินไปปล่อยที่หาดทุกครั้งที่ปวด ถ้าอยู่ต่อนานกว่านี้ คงต้องถ่ายหนักที่หาดแล้วล่ะค่ะ

จบแล้วค่ะ..เรื่องราวที่เพื่อนๆจะได้รู้จัก ภ.สำเภากางใบ กันมากขึ้น

Create Date : 13 มกราคม 2550
Last Update : 13 มกราคม 2550 15:55:38 น.		31 comments
Counter : 456 Pageviews.
Tweet