ช่วงปีใหม่หยุดยาวๆ ไม่ได้ไปเที่ยวไกลๆที่ไหนเลยค่ะ ก็มีไปสวัสดีปีใหม่ผู้ใหญ่ญาติๆสามี และสรรค์สรรกันเองครอบครัวเล็กๆของเรา

ก็มีอย่างหนึ่งที่หาเวลาทำไม่ค่อยจะได้ แต่ชอบไปทำทุกครั้งที่มีเวลา ก็คือไปขัดสีฉวีวรรณ นวดตัว ขัดผิว พอดีมีร้านเปิดใหม่อยู่หน้าปากซอยบ้านเป็นตึก 3 ชั้น ดีเลยค่ะ ไม่ต้องไปไกล ชวนสามีไปนวดกันดีกว่า

ชั้นหนึ่งเป็นแผนกทำผม นวดเท้า คุณสามีใช้บริการนวดแบบแผนไทยที่ชั้น 2 ส่วนเรา...แผนกสุภาพสตรีขึ้นชั้น 3 โปรแกรมของที่นี่ก็เริ่มจากการนวดทาครีมบำรุงผิว ขั้นต่อไปอบในตู้อบซาวน่า เขาว่าเพื่อให้ครีมบำรุงซึมเข้าสู่ผิวหนัง แล้วก็จะมาขัดผิวแบบสครับ แล้วก็อาบน้ำ

ที่นี้อีตอนที่เขาส่งไปอบซาวน่านี่ค่ะ ก็เป็นตู้นั่งคนเดียวตามภาพ พอเขาส่งเราเข้าตู้ เขาก็บอกอบ 15 นาทีนะคะ แล้วเขาจะขึ้นมาใหม่ ว่าแล้วเธอทั้งสองก็เดินลงไป ทิ้งให้เราอยู่คนเดียวที่ชั้น 3

ด้วยความที่อบซาวนาตามฟิตเนสมีกันหลายคนไม่เหงา ที่นี้นั่งคนเดียวเงียบๆ ก็เลยจินตนาการไปต่างๆนาๆ ว่าถ้าเขาไม่ขึ้นมา ถ้าเกิดอะไรขึ้นเราจะออกไปได้ไหม คิดแล้วก็รีบเอามือดันประตู เออ..เออ เปิดได้ เหมือนทั่วๆไป

อ้าว..คิดอีก..ยังไม่หมดเวลานี่ คิดต่ออีก หัวสมองมันว่าง แล้วถ้าไอ้ไอน้ำฝ้าๆที่มันเกาะที่กระจกที่ประตูหน้าและด้านข้าง มันเป็นรูปหน้าคน หรือ ตัวหนังสือ หรือ รอยนิ้วยาวๆ ตระกุย ตระกาย แบบหนังผีล่ะ...จะบ้าหรือ คิดอะไรบ้าๆ ยิ่งอยู่คนเดียวแบบนี้ จะบ้าใหญ่แล้วยัยปุ้ม นึกถึงพระเอกหนังเกาหลีดีก่า เอ..ช่วงนี้ไม่ติดใจใคร คิดเรื่องผีต่อดีก่า

ทันใดนั้นเอง......ตามองตรงไปที่กระจกตรงหน้าประตูตู้ ( ดูภาพประกอบนะคะ ) ตัวอักษร ป.ปลา ก็ปรากฏ แล้วภาพก็ชัดขึ้นชัดขึ้น..สระอุ.... ม.ม้า ตรงวรรณยุกต์ไม่ชัดเจนว่าไม้โทหรือะไร มองเป็นขีด ขนตัวลุกขึ้นมาทันที รีบหันมองไปที่กระจกอีกด้านที่ด้านข้าง ทันใดคำว่า"ปุ้ม" ปรากฏขึ้นอีกเช่นกัน

ขนลุก.เป็นหนังไก่เลย..ตั้งสติให้ดี..ผีไม่มีจริง อย่าตกใจ มีใครที่มาอบตัวอย่างเรา บังเอิญชื่อเหมือนเรา เบื่อที่นั่งในตู้แคบๆใบนี้อย่างเรา แล้วเธอคนนั้นก็เอานิ้วเขียนชื่อตัวเองเล่น

เมื่อตั้งสติดีแล้วก็มองที่ชื่อนั้นอีกที ป.ปลา..สระอุ ม.ม้า ไม้จัตวา ไม่ใช่ไม้โท เขาชื่อ "ปุ๋ม" เฮ้อ..โล่งใจ ไม่ใช่ผี มีลูกค้าก่อนหน้าเราแน่ๆ เธอใช้นิ้วมือมันย่องเพราะทาครีมอย่างเรา เอานิ้วมาเขียนเล่นที่กระจก เวลาตู้ไม่เปิดความร้อนมันก็มองไม่เห็น พอมีความร้อนไอน้ำขึ้นที่กระจก ตัวหนังสือที่มีความมันของครีมทาผิวที่ติดนิ้วคนเขียนมันก็เห็นโดดขึ้นมา เฮ้อ..ดีนะที่มีสติ ไม่งั้นวิ่งแจ้นออกมาพร้อมผ้าขนหนูหนึ่งผืนลงไปชั้น 2 แล้ว ผมอาจหงอกทั้งหัวและล้มลุกคลุกคลานตกบันไดได้


จบแล้วค่ะ..เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าต้องมีสตินะคะคุณเจ้าขา

Create Date : 18 มกราคม 2550
Last Update : 19 มกราคม 2550 0:12:26 น.		18 comments
Counter : 3330 Pageviews.
Share Tweet