Bloggang.com : เชิญจุติ : เพื่อน(ไม่)รัก เพราะเกาหลี

เพื่อน(ไม่)รัก เพราะเกาหลี

ฉันกับน้อย เรียกได้ว่าเป็นเพื่อนที่รักกันที่สุดคู่หนึ่ง เนื่องจากเราอยู่หมู่บ้านเดียวกัน เติบโตมาด้วยกัน เรียนโรงเรียนเดียวกัน จนจบชั้นมัธยมถึงแยกย้ายกันไป ถึงแม้เราจะไม่ค่อยได้ติดต่อกัน แต่เราก็ติดตามข่าวคราวกันและกันจากคนรู้จักอยู่เสมอ หลายปีผ่านไปน้อยแต่งงานก่อนและบอกกับฉันว่าแฟนเขาเป็นคนดีมาก หน้าที่การงานก็มั่นคง ส่วนฉันตกงาน ก็มาอาศัยอยู่กับน้อยในระหว่างที่หางาน น้อยเลี้ยงดูปูเสื่ออย่างดี กินฟรี อยู่ฟรี แถมมีค่ารถกลับบ้านอีกต่างหาก น้อยใจดีกับฉันเสมอ นอกจากนี้ถ้ามีใครพูดถึงฉันในทางไม่ดีน้อยก็จะออกโรงปกป้องฉันเสมอ ฉันไม่เคยลืมบุญคุณของน้อยเลย

ไม่กี่ปีต่อมาน้อยมีปัญหาเรื่องการเงิน เป็นหนี้ท่วมหัวไม่รู้จะทำอย่างไร ฉันจึงพาไปยืมกับพี่ที่รู้จักและนับถือกันอย่างพี่น้อง เมื่อเห็นว่าน้อยเป็นเพื่อนกับฉัน เขาก็ให้ยืมโดยไม่คิดดอกเบี้ย และไม่ต้องมีหลักทรัพย์ค้ำประกัน ฉันจำไม่ได้ว่าเขายืมไปจ่ายค่าอะไร และยืมไปเท่าใหร่ แต่คิดว่าเป็นหลักแสน

ต่อมาน้อยก็มีปัญหากับแฟน อยากเลิก จึงหนีมาอยู่กับฉัน โดยให้โกหกแฟนว่าเราไม่ได้อยู่ด้วยกัน เพราะกลัวแฟนตามมาเจอ เมื่อพี่สาวฉันทำงานอยู่ที่เกาหลีชวนฉันเสี่ยงดวงไปทำงานที่เกาหลีในนามนักท่องเที่ยว ฉันกับน้อยจึงไปด้วยกัน ปรากฎว่าตม.(ตำรวจตรวจคนเข้าเมือง) ไม่ให้น้อยเข้าประเทศ ฉันและพี่สาวเสียใจมาก และเราก็รู้สึกว่าเป็นความรับผิดชอบของเรา เราควรจะทำอะไรซักอย่าง ฉันหวังว่าเมื่อฉันได้งาน และใช้หนี้ของฉันหมด ฉันก็จะช่วยใช้หนี้ให้น้อยด้วย

เมื่อฉันได้ใบอนุญาตทำงานที่ร้านอาหารไทยในเกาหลี ก็มีฝรั่งแก่ ๆ ท่าทางใจดี เจอกันสองครั้งเขาขอฉันแต่งงาน ด้วยความที่ไม่เคยนึกฝันว่าจะเจอเรื่องแบบนี้ และฉันคิดว่ายังมีงานทำยังหาเงินด้วยตัวเองได้ จึงยังไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธเขาไป เขาหายหน้าไปพักหนึ่ง ก็พอดีได้ข่าวจากพี่สาวฉันว่าได้แนะนำฝรั่งคนหนึ่งให้กับน้อย เมื่อคุยกันไปคุยกันมาปรากฎว่าเป็นฝรั่งคนเดียวกัน ฉันรู้สึกดีใจไปกับน้อย จึงเลิกติดต่อกับฝรั่งคนนี้ เพื่อเปิดโอกาสให้กับน้อยอย่างเต็มที่

ฝรั่งคนนั้นชอบน้อยมาก โทรหาและส่งเงินให้อยู่ระยะหนึ่ง จนเขาจับได้ว่าน้อยมีแฟนแล้ว แต่หลอกเอาเงินเขา เขาโกรธพวกเรามาก หาว่าเราคนไทยรวมหัวกันหลอกเอาเงินเขา แต่พวกเราไม่รู้เลยว่าน้อยเลิกกับแฟนเก่าและมีแฟนใหม่แล้ว พี่สาวฉันโกรธมาก แต่ฉันโกรธน้อยไม่ลง และเราก็ยังคบกันเรื่อยมา

เมื่อมาฉันกลับมาบ้าน แม่ของน้อยชอบมาหาฉัน และต่อว่าฉัน ว่าไม่หางานที่เมืองนอกให้น้อย ไม่หาแฟนฝรั่งให้น้อย ฉันไม่รู้ว่าน้อยบอกอะไรแม่ไปบ้าง แต่เมื่อพูดหลายครั้งเข้า ฉันรำคาญจึงตัดปัญหาด้วยการเล่าความจริงทุกอย่างให้ฟัง แม่ของน้อยได้แต่นิ่งเงียบและหลังจากนั้นก็แทบจะไม่คุยกับฉันเลย

น้อยแนะนำฉันให้รู้จักกับแฟนใหม่ และชอบโทรมาระบายกับฉันเวลามีปัญหากับแฟน ฉันก็ได้แต่เป็นผู้รับฟังที่ดี จนวันหนึ่งน้อยโทรมาหาฉัน ทั้งร้องห่มร้องไห้ ทั้งต่อว่าฉันต่าง ๆ นา ๆ หาว่าฉันนินทา ใส่ร้ายป้ายสี ทับถมซ้ำเติมอะไรก็ไม่รู้ ซึ่งไม่เป็นความจริง ฉันไม่เคยนินทาน้อยให้เสียหาย และไม่มีเหตุผลใดที่ฉันจะต้องทับถม หรือซ้ำเติมเพื่อนที่ฉันรัก ฉันพยายามจะพูดดีดีกับน้อย แต่น้อยไม่ฟังฉัน จนฉันโกรธ จึงบันดาลโทสะตะคอกน้อยกลับไปและวางสาย ซึ่งทำให้ฉันเสียใจอยู่จนทุกวันนี้

แต่เราก็ยังคงไปมาหาสู่กันอยู่ แล้วฉันก็ทำพลาดเมื่อพี่ที่ให้น้อยยืมเงินถึงคราวตกยาก โทรมาทวงเงิน เขาบอกว่าเขาไม่กล้าทวงน้อย เห็นฉันสนิทกันจึงให้ฉันทวงให้ ฉันก็นำคำไปบอกน้อย น้อยโกรธ ต่อว่าฉันว่ารู้ทั้งรู้ว่าเขาไม่มีเงินยังจะมาทวงหนี้ให้คนอื่นอีก คนนั้นก็พี่คนนี้ก็เพื่อน ฉันไม่ได้มีเจตนาร้ายกับใคร แต่เมื่อน้อยไม่พอใจฉันก็ให้พี่กับน้อยคุยกันเอง และตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาน้อยเริ่มหลบหน้าเจ้าหนี้ พร้อม ๆ กับค่อย ๆ หายหน้าไปจากฉัน มีคนเล่าให้ฉันฟังว่าน้อยนินทาฉันอย่างโน้นอย่างนี้ ฉันรับฟังแต่ไม่ได้มีปฏิกิริยาตอบกลับแต่อย่างใด ฉันยังหาโอกาสเจอน้อยเสมอ แต่ดูเหมือนน้อยไม่อยากเจอฉัน และมีอยู่วันหนึ่ง เราเจอกันด้วยความบังเอิญ ฉันร้องทักด้วยความดีใจ ด้วยความหวังและความกลัว และสิ่งที่ฉันกลัวก็เกิดขึ้น นอกจากน้อยไม่ตอบรับฉัน ยังสะบัดหน้าเดินหนี ไม่แม้แต่จะชายตาและมอง ฉันหน้าชา แต่รู้สึกร้อนวูบ และสมองก็บังคับให้จดจำว่า น้อยเกลียดฉัน น้อยไม่อยากเห็นหน้าฉัน น้อยไม่อยากเป็นเพื่อนกับฉันอีกต่อไป

เสียดายวันเวลาที่เคยรักเธอ
ฉันไม่ควรมาเจอคนที่รักลวง
เสียดายความจริงใจที่เคยหวงห่วง
หลงตีความคำลวง เป็นคำรักจริง
ทรมานอย่างนี้ พอกันทีรักเรา

หากแม้น้อยรับรู้ถึงบทความนี้
ขอให้น้อยรับรู้ว่า ฉันยังหวังดีกับน้อยเสมอ
และหวังว่าเราจะกลับมาเป็นเพื่อนที่รักกันเหมือนเดิม
โชคดีนะ น้อย เพื่อน(ไม่)รัก

Create Date : 18 กันยายน 2553

Last Update : 14 มกราคม 2555 5:29:38 น.

1 comments

Counter : 617 Pageviews.

แม่บุญ...มีเพื่อนสนิทไม่กี่คน โชคดีที่ได้เพื่อนดี ไม่มีปัญหาใด มาให้เหนื่อยใจ แม่บุญถือคติว่า เพื่อนที่ดีมาก ก็คบมาก คนที่ดีน้อย..ก็คบน้อย..ไม่อยากปวดหัว เรื่องยืมเงินนี่..เป้นเอกลักษณ์พิเศษของคนไทย ไปไหน ๆ ยืมหมด ไม่รู้จักคิดเวลาจะใช้ ไม่มีก็รูดบัตร... พอสิ้นเดือนก็วิ่งยืมเงินไปใช้หนี้...วนเวียนเป็นวัฏจักร ไม่ชอบทำงานหนัก อยากทำงานสบาย ๆ ได้เงินเยอะ ๆ เอกลักษณ์ของคนไทย...

โดย: Maeboon

วันที่: 10 ธันวาคม 2554 เวลา:14:53:00 น.