หวนรำลึก..ปีที่แล้ว..ได้ไปเยือน..สมุทรสาคร..
กรุ่นคำนึงถึง..เราไปสักการะศาลพันท้ายนรสิงห์
และศาลแม่ศรีนวล..กัน..
บัดนั้น จนบัด นี้..เป็นเพียงแต่ ความหลัง เท่านั้น..
พอได้ฟังเพลง น้ำตาแสงไต้..ทำให้รำลึกถึง รอยหวานครานั้น..
..สมุทรสาครแห่งความหลัง..สำหรับกิ่งโศก

ทุกข์เทวษ แห่งรัก ถมทวี
ให้หายหนี ลี้ลับ จากลูกเทอญ



ขวัญเจ้าเอย...อย่าโศกเลยนะขวัญเจ้า
ความทุกข์เศร้าใช่จะอยู่เคียงคู่ขวัญ
น้ำตาใครเล่าจะไหล ชั่วนิรันดิ์
ต้องสักวันที่ยิ้มได้ไร้โศรกตรม

เก็บเอารักเก็บเอาวันอันหวานชื่น
แทนความช้ำที่กล้ำกลืน และขื่นขม
วันดี ดี ที่สดใสไร้ระทม
ขวัญจงข่มเก็บไว้ในหัวใจแทน


ไว้ปลอบขวัญวันที่เจ้าร้าวดวงจิต
วันที่พิษกร่อนใจเจ้าเศร้าเหลือแสน
ลุกสิเจ้าอย่าให้ใครเขาดูแคลน
ถึงตามแกนก็จงอยู่และสู้ทน

น้ำตาเจ้าเคยรินหยาดจงปาดทิ้ง
คอยแต่หนีความจริงยิ่งหมองหม่น
อย่ายอมแพ้อย่าอ่อนแอให้อายคน
ทนสิทน สู้สิสู้ อย่ารู้ยอม


พยาย๊ามพยายามก็ได้แค่นี้แหละท่านอาจารย์
55 วนเวียนอยู่ในอ่างไม่ไปไหนอยู่นั้นเอง


แต่ก็จะพยายามต่อไปค่ะ




ปล. อ่านกลอนท่านอาจารย์ในกรุ๊ปบล็อกนี้ครบทุกบทแล้ว

อึ้งท่าน เปรียบเปรยความรู้สึกของตัวเองกับตัวละคร ในวรรณคดี เขียนเป็นร้อยแก้วก็ยากแสนยาแล้ว
แต่นี่ท่านเขียนร้อยกรอง เยี่ยมจริง ๆ

เปรียบเทียบได้เห็นภาพมาก อย่างจระกา เจ้าเงาะ
บทนี้ก็ไพเระมากคะ

เฮ้อ...อีกนาน นานมากเลยเรา

โห..คุณติ๊ก ..อย่าเรียกว่า.อาจารย์เลย 555
อันที่จริง คุณติ๊ก ถ่อมตัวเอง..ดูกลอนที่แต่งแล้ว
ถูกฉันทลักษณ์ ..วิธีการเล่า..การบอก..
ขอบคุณ มากที่อ่านบทกลอนกิ่งโศก..
..ที่ชุมชนเพชร..พรานอักษร..ฝีมือฉกาจเลยละ..
เด็ก ปี 2..เอง แต่น้องเขาเก่งตั้งแต่มัธยม...
เขาทำให้กิ่งโศก ต้องกลับไปอ่านกลอน..เก่าๆ
เช่น จินดามณี อ่านวรรณคดี อ่านกลบท..เลยจุด
อารมณ์เก่า มาเขียนเช่นกัน..
การอ่านวรรณคดี มันทำให้เราทราบศัพท์ รู้วิธีเล่นคำ
อิ อิ กิ่งโศก ใช้วิธี ครูพักลักจำนะครับ...เหอๆ..
ยังยอมรับว่าตัวเองไม่ได้เก่งอะไรเลย..
บางทีไปเห็นคนเขียนกลอนบางท่าน กิ่งโศก ก้ออึ้ง ในฝีมือเช่นกัน..

..ดีใจนะคุณติ๊ก อยากเขียนกลอน.เอามาลงให้อ่านบ่อยๆ นะครับ จะคอยอ่าน..

ขอบคุณที่แวะไปอวยพรวันเกิดครับ

กิ่งโศก ชอบเขียนกลอน อ่าน มัทธนะพาทา หรือยังคะ
สุดยอดเลยล่ะ

โอ้โอ๋กระไรเลย บมิเคยณก่อนกาล
พอเห็นก็ทราบส้าน ฤดิรักบหักหาย
ยิ่งยลวะนิดา ละก็ยิ่งจะร้อนคล้าย
เพลิงรุมประชุมภาย ณ อุราบลาลด
พิศไหนบมีทราม วะธุงามสง่าหมด
จนสุดจะหาพจน์ สรเสริญเสมอใจ
องค์วิศวะกรรมันนะ สิปั้นวะธูไซร้
พอเสร็จก็เทพไท พิศะรูปสุรางค์เพลิน
ยืนเพ่งและนั่งพิศ วรพักตร์บหมางเมิน
งามใดบงามเกิน มะทะนาณโลกสาม
แลวิศวะกรรมัน ผิจะปั้นวะธูตาม
แบบอีกก็ไม่งาม ดุจะโฉมอนงค์นี้
เหตุนี้สินงคราญ ณสถานพิภพตรี
จึ่งไม่ประสพที่ สิริรูปะเทียมทัน
งามเกินมนุษจริง กละหญิงนิมิตร์ฝัน
จนแรกประสพนั้น ดนุจวนจะปลุกตัว
นึกว่าสนิธนิทร์ นยนาก็แน่วนัว
แต่นึกก็ออกกลัว จะผวาและไม่เห็น
ครั้นเมื่อสดับศัพ- ทะสำเนียงก็เยือกเย็น
ราวดื่มอุทกเพ็ญ รสะรื่นระรวยใจ
เสียงเจ้าสิเพรากว่า ดุริยางคะดีดใน
ฟากฟ้าสุราลัย สุรศัพทะเริงรมย์
ยามเดิรบเขินขัด กละนัจจะน่าชม
กรายกรก็เร้ารม- ยะประหนึ่งระบำสรวย
ยามนั่งก็นั่งเรียบ และระเบียบบเขินขวย
แขนอ่อนฤเปรียบด้วย ธนุก่งกระชับไว้
พิศโฉมและฟังเสียง ละก็เพียงจะฃาดใจ
โอ้นอนจะหลับไหล ฤฉนี้นะอกเอ๋ย
ขืนนอนก็ร่อนเร่า ฤดิเฝ้าคะนึงเชย
หากขืนจะนอนเฉย อุระอาจจะพังภิน
จำมาณที่นี้ เพราะว่ะใกล้สุนาริน
โอ้เราบสมจิน ตะนะได้ฤฉันใด
ช้าก่อน ดนูเห็น ณประตูสิรำไร
ดังหนึ่งจะมีใคร จระจากพระอาศรม
อ้าขอถวายอัญ- ชลิองค์สุโรดม
ขอให้ดนูชม วธุเลิศเถอะสักที

เมื่อก่อน เวลาอ่านหนังสือ ก็อ่านเพื่อความสนุกสบาย พักผ่อน แต่เดี๋ยวนี้ อ่านเอารส อ่านเพื่อซึมซับ คัดลอกมาให้คุณอ่าน ของรัชกาล ที่ 6 แต่ง สุดยอดมากเลย เนอะ คุณคิดอย่างนั้นไหม

โห... มาบ้านนี้ได้อารมณ์เก่าๆ
ได้ฟังเพลง อ่านกลอนเพราะๆ...ทำให้ถวิลหาอดีตมิใช่น้อย

วรรณคดีเนี่ย..พอเรียนจบ ไม่เคยได้กลับไปแตะเลยค่ะ
สงสัยต้องกลับไปหาบ้างแล้ว...

คุณ ..เห็นคุณไปล่องเรือเที่ยวกัน น่าสนุกจัง
บอกอะไรให้ เราก้ไม่ถนัดรถไฟฟ้าเหมือนกัน อิอิ เวลาเราไปประชุม กทม. เราและเพื่อนๆ จะหาโอกาส ขึ้นรถไฟฟ้าและรถไฟใต้ดิน อ่ะ ก็ที่สงขลาไม่มีนี่ เวลาขึ้นก็ดูเหมือนพวกบ้านๆ เข้ากรุงแหล่ะ แต่ไม่เป็นไร หนุกดี

คนในเมือง ไม่มีโอกาสแบบเราหรอกนะจ๊ะ เวลาเราเข้าประชุมที่อำเภอเมืองนะ เราต้องเดินทางเลียบฝั่งอ่าวไทยแล้วข้ามทะเลสาบสงขลา ผ่านทางสะพานเปรมฯผ่านเกาะยอ ขากลับบ้าน ก็มาลงแพขนานยนต์ ข้ามมาทางฝั่งเขาแดง กลับบ้านอ่ะ อูยยย.. คนในเมืองไม่มีโอกาสนะแบบนี้ จ๊ะ อิ อิ

5 5 5

เพราะมากๆเลยคะ เพลงเก่า ฟังยังไงก็ไม่เคยเบื่อเลย

ตา

อัพแล้วน่ะค่ะ

ช่ายค่ะ พรานอักษรฝีมือเยี่ยมเลย
เขามีมุมมองต่อเรื่องราวที่เขียน แล้วก็ถ่ายทอดออกมาได้ดีมาก ๆด้วย
เนมเลสก็ใช้ได้เลยค่ะ ภาษสวย หลายคนที่บอร์ดฝีมือดีทีเดียว เอาเป็นแบบอย่างศึกษาได้


ติ๊กไปเจอบล็อกคุณเนาวรัตน์ ที่โอเคเนชั่นด้วย โดยการเสิร์ทด้วยคำว่า คำหยาด
แต่ที่นั่นจะเขียนกลอนการเมืองเป็นส่วนใหญ่ค่ะ
นั่งอ่านอยู่หลายบท อ้อติ๊กทราบแล้วว่าที่เคยถามคุณกิ่งโศกไว้เรื่องรายการดนตรีกวีศิลป์

นักเขียนคนที่ติ๊กบอกว่าไม่ทราบเป็นใคร แต่ได้รางวัลซีไรท์นะค่ะ คุณศักดิ์สิริ มีสมสืบค่ะ


รออ่านบทต่อไปของคุณกิ่งโศกนะคะ

ฟังทีไรก็ไม่เคยเบื่อเลยคะเพลงนี้

มาแอบดูเซียนๆกันค่ะ

มารอฟังเพลงด้วย ชอบเพลงเก่าๆ แต่เนตบ้านข้าพเจ้าอืด เลยได้เป็น

อื้อ อือ.....อื้ออือ.. นวล...อื้ออือ อื่ออื่อ...อือออ

ขัดใจเนตข้าพเจ้าจริงๆ

ทางผ่านนนนนนนนนนนน

แวะ มาเยี่ยม ครับ

ศาลพันท้าย นี่ นั่ง รถผ่าน บ่อยอยู่เหมืนกันแต่ได้มีโอกาส แวะลงไป ชม และศักการะ ซักที

แวะทักทายยามค่ำวันหยุดคะ มีความสุขกับวันพักผ่อนนะคะ

มารออ่าน วิมาณดิน