โขงข้าขอ รอรัก ฉากวันเก่า

อยู่ไหนเจ้า ให้ไหลกลับ มารับขวัญ

โขงไหลไป ไม่ไหลกลับ นับคืนวัน

ภาพเธอนั้น งามงดเเท้ แม่โขงเอย

โดยเฮียนซุน ตัน


แม่โขงสุราของไทย เธอหายไป

แสงโสมคงมิทดแทนเทอได้


ห้า ห้า ห้า

อยากแต่งได้แบบนี้จัง

มีคำใช้เยอะดีค่ะ...

............................

วันนี้ก็อัพบล็อกเกี่ยวกะแต่งกลอน

ว่างๆก้แวะไปอ่านนะคะ...ราตรีสวัสดิ์ ฝันดีจ้า...

กวีกิ่งโศกยังเขียนบทได้ไพเราะเหมือนเดิมเรยย
โอดครวญตามหาความรัก หรือไร ไงก็ฝันดีจร้า

ความในใจจากผู้สาวริมฝั่งโขง

อ้ายออนซอน ออดอ้อน ป้อนคำฮัก
ฝากคำเว้า สลัก ปักใจสาว
บอกฮักอ้าย ดั่งลำโขง ไหลโยงยาว
เริงแรงราว ตะเว็นวัน ยากผันแปร

แต่พอหมด งานดอกฝ้าย อ้ายลาจาก
บอกจะยก ขันหมาก งานดองแน่
คึดฮอดอ้าย จนฮำฮอน อ่อนดวงแด
เคียดหลายแท้ บ่าวขี้มั่ว ตั๋วให้คอย

ไขคำอีสาน : ออนซอน=น่าเอ็นดู ฮัก=รัก เว้า=พูด ตะเว็น=พระอาทิตย์ งานดอง=งานแต่งงาน คึดฮอด=คิดถึง ฮำฮอน=อาลัยอาวรณ์ เคียดหลาย=โกรธแล้วนะ บ่าว=ผู้ชาย ตั๋ว=โกหก

แฮ่ๆ กลอนมันพาไปค่ะ ตาคำ พรานอักษรชักล่าคำไปไกลถึงอีสานบ้านเฮาแล้ว

ขอบคุณ มาก เฮียนซุนตัน ..ที่ร่วมแจม กลอนแม่โขง กะแสงโสม อิ อิ
..ขอบคุณ ทากชมพู...ไปเยี่ยมบล็อคมาแล้วนะ..
..ครูมัทฯ ...ก้อขอให้โชคดี ทุกๆวันนะครับ
..เจ้าโบว์ เป็นคนตะวันตกไม่ใช่รึ แหม..มาเว้า แบบคนลำโขง....อ้อ ดีใจด้วยนะ ที่ได้รางวัลจากการประชันกลอน..
เก่งจ้า

แม่โขง สายน้ำแห่งชีวิต แต่น่าเสียดายจีนไม่น่ากั้นเขื่อนเลย ...ภาพสวย กลอนประกอบยิ่งไพเราะ แต่ทำไมตอนจบแอบเศร้าทุกทีเลย

ซัวซไดย์คุณกิ่งโศก

มาชวนไปฟังเพลงเขมรค่า...

คุณ Be happay ja""

แม่โขงเป็นสายน้ำที่หล่อเลี้ยง ชนชาวเอเชีย..มาหลายชั่วคน..จะเห็นว่าผูกพันไปหลายชาติ จีน ไทย ลาว เขมร ...

..อยู่เยอรมัน..คงชินกะที่นั่นแล้วสิครับ กลับเมืองไทยบ่อยไหม..โปสการ์ด สวยมาก.. ขอบคุณมากครับ อิ อิ จะสรรสร้างสร้างบทกลอนต่อไปครับ

คุณทากชมพู...เข้าไปเยี่ยมแล้วนะครับ...ทำให้อยากไปอ่าน...นางชลันธีร์ และ ไวยษณุ ..แห่ง สุริยะวรมัน นะครับ

หนังสือเรื่อง สุริยวรมันต์ที่คุณกิ่งโศกว่า ไม่เคยอ่านเลย

พอมีข้อมูลเพิ่มเติมบ้างมั้ยเอ่ย...


พูดซะ...ทำให้อยากอ่านขึ้นมาบ้างเลยนะเนี่ย...

นี่เลยครับ สุริยะวรมัน

เข้ามาช่วยชวนให้อ่าน สุริยะวรมัน อีกคนค่ะ ภาษายากสักหน่อยแต่สวยงามมาก แล้วจะหลงรัก พิษณุหริเกศวร กับชลันธรี