ซากุระจิม่า ภูเขาไฟที่ไม่หลับ....

	ไปญี่ปุ่นคราวนี้คิดอะไรไม่ออกก็ต้องไปเที่ยวภูเขาไฟสิคะ...คราวที่แล้วไปก็ไปภูเขาไฟมาแต่เป็นภูเขาไฟ Aso ที่ คุมาโมะโตะ อันนั้นไม่มีควันประทุ แถมชะโงกหน้าไปในปล่องได้สบาย ๆ เลย แต่ไก่ย่างก็เข้าใจว่ามันยังไม่ดับเพราะน้ำที่อยู่ในปากปล่องยังมีควัน ๆ นิดหน่อย เอาเป็นว่ามันยังไม่ระเบิดตอนที่เราไปชะโงกละกัน...เลยรอดกลับมาได้ แต่คราวนี้ไก่ย่างไปเยือนภูเขาไฟประจำถิ่นของบ้านโนบุซังค่ะ ใครที่ติดละครญี่ปุ่นเรื่องอัทสึฮิเมะ ที่ฉายช่อง ไทยพีบีเอส คงจะรู้จักคาโกชิม่ากันดีนะคะเพราะในละครจะบอกว่าเดิมนั้นคาโกชิม่าจะชื่อว่าแคว้นซัทสึมะ ของเด่นดังที่นี่ก็ จะเป็น ภูเขาไฟซากุระจิม่า, เจ้าหญิงอัทสึ, ท่านไซโงะ (ที่เค้าถือว่าเป็นซามุไรคนสุดท้ายตัวจริง), หัวไชเท้ายักษ์(อันนี้ซื้อเมล็ดกลับมาฝากพ่อด้วยสองถุง ไม่รู้จะโตเท่าปลูกที่นู้นรึเปล่านะ), ส้มจิ๋ว, คุโระบูตะ(หมูดำ) หมดรึยังไม่รู้แต่จำได้เท่านี้ เฮ้อ...ประเทศเนี๊ยอะไรก็จับเอามาทำจุดขายหมดเล้ย...ในคาโกชิม่าเนี่ยไปที่ไหนก็มีแต่ของที่ระลึกรูปหมูดำเอย...ภูเขาไฟเอย...บรา ๆ ๆ แต่มันก็น่ารักน่าซื้อ แพคเกจจิ้งสวยงามซื้อของไปจนแทบล้มละลายมันซะที่นู้น...ยังนึก ๆ นะว่าเอ้อ...ถ้าเมืองไทยเอาของดัง ๆ ในจังหวัดนั้น ๆ มาทำเป็นของที่ระลึกน่าจะดี อย่างง่าย ๆ ลำพูนงี้ เอาลำไย, กระเทียม มาทำเป็นตัวการ์ตูนน่ารัก ๆ เป็นที่ห้อยโทรศัพท์มือถือ หรือเอาลำไยมาทำขนมใหม่ ๆ ทำหีบห่อดี ๆ น่าจะเป็นของกินของฝากที่น่าซื้อได้ดีเลยนะเนี่ย.... บ่นมานานไปภูเขาไฟซากุระจิม่ากันดีกว่า....ในทริปก็มีไก่ย่าง, น้องสาว และโอโต้ซัง ค่ะ ขับรถไปกันสามคนวันนั้นฝนปรอย ๆ นิดหน่อย ขับ ๆ รถไประหว่างทางก็เจอไอ้ต้นบิวะห่อลูกด้วยกระดาษสีขาว ๆ เต็มพรึบแต่ก็ไม่ได้ถ่ายรูปมานะขอโทษที แถมไก่ย่างยังไม่เคยลองกินด้วยเลยไม่สามารถบรรยายได้ว่าความอร่อยอยู่ในระดับไหน หุ ๆ ๆ ระหว่างทางมีซ่อมถนนเป็นระยะ ๆ แต่ที่น่าชื่นชมคือเวลาซ่อมเค้าจะมีการเตือนที่ปลอดภัยกับคนใช้รถใช้นนมาก ต้องมีคนมายืนโบกธง หรือ มีไฟสัญญาณให้รออีกเลนส์ไปก่อนแล้วเราถึงจะได้ไปค่ะ แต่ที่เอารูปนี้มาลงเพราะตรงนี้ไม่มีคนโบกธงแต่มีไฟทำเป็นรูปเจ้าหน้าที่โบกธงแทน โอ้ว...สาวบ้านนอกอย่างเราประทับใจมากเพราะมันเหมื๊ อน...เหมือน...โอโต้ซังขำใหญ่ประมาณพวกแกจะถ่ายกันทำไมวระ.... ระหว่างทางจะมีที่พักริมทางให้แวะซื้อของที่ระลึก พักเข้าหองน้ำให้หายเหนื่อยแถมมีอชิยุ หรือ ออนเซนที่เอาไว้แช่เท้าด้วยค่ะมองเห็นซากุระจิม่าไว ๆ ควันโขมงโฉงเฉงเลย... ระหว่างทางมีบ้านประปรายอันนี้ยังไม่เท่าไหร่ ไอ้พวกที่ทำบ้านอยู่ด้านที่ภูเขาไฟประทุนี่ดิ...เพราะซากุระจิม่าเนี่ยตอนแรกเป็นภุเขาไฟที่ผุดออกมากลางอ่าวเข้าไปไม่ได้นอกจากทางเรือในสมัยก่อนค่ะต่อมามีการระเบิดลาวามันก็ไหลลงทะเลจนเดี๋ยวนี้ก็มีส่วนที่ลาวาแข็วงตัวมาติดกับแผ่นดิน คนก็เริ่มมาอาศัยนะ มันจะมีสองด้านด้านที่ไกลจากปากปล่องหน่อยคนเยอะเชียวแต่ระหว่างทางก็ได้กลิ่นของภูเขาไฟตุ ๆ ส่วนด้านที่ไกล้ป่องงี้กลิ่นเหม็นเลยล่ะ...เค้าก็อยู่กันได้นะ อืม... อันนี้เป็นสะพานที่ข้ามเข้าไปในตัวภูเขาไฟค่ะ....สะพานไม่ยาวนัก ดูสิคะอันนี้ภูเขาไฟประทุล่ะควันดำ ๆ แซม ๆ ออกมาด้วยเหม๊น...เหม็น...อ้อ...บนภูเขาไฟนี้มีการปลูกส้มนะคะส้มจิ๋วเห็นออกลูกเต็มเชียวแต่ขอบอกส้มที่นี่ไฮโซต้องมีการทำหลังคาให้ด้วยนะคะไม่งั้นส้มสกปรกหมดเพราะเถ้าถ่านของภูเขาไฟจะมาจับส้มหมด ไม่ใช่แค่ส้มนะคะสุสนก็มุงหลังคากันเป็นแถวเชียว โอโต้ซังบอกว่าไอ้ขี้เถ้าเนี่ย...ภาษาญี่ปุ่นเรียกว่า "เฮะ" ค่ะ.... ระหว่างทางมีร้านขายของเลยแวะดู ๆ ของฝากหน่อย ด้านหลังร้านมีประตูโทริอิจำลองที่ทำเลียนแบบประตูโทริอิที่ถูกเถ้าถ่านจากภูเขาไฟ ลาวา ทับถมจนเกือบมิดเหลือโผล่านิดเดียว....เอาวะจำลองก็จำลองขอถ่ายรูปหน่อย... อันี้ของจริงค่ะ ตอนไปถึงก็มีรายการทีวีญี่ปุ่นกำลังทำรายการอยู่ด้วยล่ะพอเค้าเสร็จเราก็สวมสิทธิเสย ที่มันแคบ ๆ หน่อยแต่อืม....เมื่อก่อนดินด้านหลังประตูต้องเป็นศาลเจ้าเดิมแน่เลย....อยากเห็นจังแต่มันคงถูดฝังไปหมดแล้ว.... อันนี้เป็นโรงเรียนค่ะอยู่ติดกับประตูโทริอินั่นแหละ สังเกตได้เลยว่าเห็นควันจากซากุระจิม่าด้วย แถมเหม็น ๆ อีกต่างหาก เอ้อ....ถ้าระเบิดจะหนี้กันทันมั๊ยเนี่ยเด็ก ๆ อันนี้เห็นแล้วสงสัยว่าทำม๊าย...มีทางน้ำใหญ๊ใหญ่...ทั้ง ๆ ที่ไม่มีน้ำสักนิด แถมเห็นเค้าก่อสร้างอะไรทำนองนี้ตามไหล่ของภูเขาไฟอีกเลยถามโอโต้ซังไปว่ามันอะไรกัน...โอโต้ซังบอกว่าอันนี้น่ะเป็น "ลาวาโรโดะ" อ้อ...บางอ้อ...เค้าทำไว้ให้ลาวาไหลลงไปในทะเลนั่นเอง คงคาดหวังให้เวลาภูเขาไฟประทุแล้วไม่ไปก่อกวนคนที่อาศัยอยู่แถบ ๆ ภูเขาไฟแถมได้ลาวามาถมทะเลให้เป็นแผ่นดินที่เพิ่มขึ้นมาอีกล่ะสิ...ลงทุ๊น...ลงทุน.... ต่อมาก็ไปตรวงจุดชมวิวค่ะ....เค้าทำเป็นเหมือนตึกสองชั้น มีกล้องส่องทางไกลหยอดเหรียญให้เราส่องด้วยน๊า...อันนี้น้องสาวไก่ย่างส่องเล่นโดยมาโอโต้ซังยืนเฝ้า...ระวังไว้เดี๋ยวมันเกิดโดดลงไป หุ ๆ ๆ เที่ยวกลับไม่ขับรถแย้ว...ขึ้นเรือข้ามฝากกลับดีกว่าโอโต้ซังจัดการขับรถขึ้นเรือเจ้าหน้าที่เค้าก็เอาไอ้พวกป้องกันรถไหลตอนเรือออกมากั้น ๆ ล้อไว้ ส่วนพวกเราก็ขึ้นไปชั้นสองของเรือค่ะมีห้องดูทีวีที่มีที่โดยสารอย่างดี คนเยอะพอสมควรนะบนเรือเนี่ย... ดูกันชัด ๆ ตอนเรือออก... นั่งแป๊บเดียวเองก็ถึงฝั่งละเราสามคนพ่อลูกก็เดินไปขึ้นรถที่ชั้นล่ารอขับออกไปจากเรือ อุ๊...ได้เวลากินข้าวเที่ยงแล้วล่ะ...ต้องกินอีกแล้วเหรอเนี่ย.... วันนี้เล่าเรื่องไปเที่ยวเท่านี้ละกันนะคะ แต่ที่ไก่ย่างตั้งความหวัไว้หลังแต่งงานแล้วคือจะไปเหยียบทุกภูเขาไฟในญี่ปุ่นให้หมดเลยล่ะ หุ ๆ ๆ แล้วจะเก็บมาเล่าอีกนะคะ บายค่ะ....

Create Date : 20 ธันวาคม 2552		9 comments
Last Update : 20 ธันวาคม 2552 13:49:40 น.
Counter : 517 Pageviews.
Share Tweet