Bloggang.com : : ไก่ย่างถูกเผามันจะถูกไม้เสียบ : เที่ยวโมจิโกะ ฟูกุโอก๊ะ...โอกะ...(๑)

เที่ยวโมจิโกะ ฟูกุโอก๊ะ...โอกะ...(๑)


	ยู๊ฮู...ไม่มาหลายวันบล๊อกเหงาหงอย ตอนนี้อากาศหนาวแต่พอดีแถวบ้านค่อนข้างชนบทมีภูเขาอยู่ไกล้ ๆ เลยไม่ค่อยมาลมมากอากาศหนาวแต่ไม่หนาวมากจนทนไม่ไหว แถมวันนี้พยากรณ์อากาศว่าหิมะจะตกแต่จนป่านนี้ก็ไม่เห็นหิมะซ๊ากกะเม็ดแถมเหมือนแดดจะออกด้วยล่ะไม่รู้ยังไงกันแน่ แต่ที่แน่ ๆ ตอนนี้อยากพูดภาษาญี่ปุ่นได้อย่างมาก...นี่มาได้สองเดือนครึ่งละแต่มันอยากจะพูดได้ อ่าน เขียน ได้เหมือนมาอยู่แล้วสองปีครึ่งมันไม่ทันใจอยากพูด อยากเขียน อยากเรียนอะไรซักอย่างแล้วไปทำงาน เบื่ออยู่บ้าน อยากมีตังของตัวเองออกไปช๊อปปิ้ง ส่งเงินกลับบ้านไปให้พ่อแม่ใช้เล่น ๆ บ้าง เริ่มไปเรียนกับเซนเซได้สองอาทิตย์เค๊าก็สอนดีนะแต่เหมือนเค๊าสอนช้าเราอ่านเองเร็วกว่า เพราะที่พูด ๆ ใช้ทุกวันนี้อ่านเองทั้งนั้นเลยอ่า...ที่เซนเซสอนมันเหมือนทวนของที่เราเรียนไปแล้ว ตอนนี้ตั้งใจท่องศัพท์เพราะเหมือนสองเดือนครึ่งน่าจะได้อะไรมากกว่านี้ตั้งใจไว้ว่าปีเดียวต้องอ่านออกเขียนได้ในคำศัพท์ที่ใช่ในชีวิตประจำวัน ที่บ้านก็ช่วยกันสอนแต่พอเราจำศัพท์ไม่ได้มันเหมือนชีวิตล้มเหลว...ต้องพยายามให้มากขึ้นสินะ...เพราะชีวิตมันไม่ใช่แค่อยู่บ้าน แล้วออกไปเดินช๊อปปิ้งเหมือนในนิยาย ยิ่งอีกหน่อยถ้ามีลูกแล้วสอนลูกไม่ได้จะลำบาก...เฮ้อ...โนบุซังนะ โนบุซัง มาจีบข้อยทำหยังเนี่ย...ข้อยอยู่เมืองไทยก็ดีอยู่แล้ว งานดี ๆ ก็มีทำ เงินเดือนก็มีใช้ หนาวก็ไม่หนาว ได้กินของแซบ ๆ ทุกวัน ฮึ้ย...บ่นไปก็เท่านั้นยังงั๊ย...ยังไง ก็ต้องอ่านหนังสือเนอะ... บ่นมามากละเปลี่ยนบรรยากาศมาคุยเรื่องที่พอจะเติมกำลังใจให้อยู่ที่นี่ต่อไปได้อย่างมีความสุขบ้างดีกว่า อาทิตย์ที่แล้วโนบุซังใจดีพาไปเที่ยวฟูกุโอกะมา ตอนแรกที่บอกว่าจะไปเที่ยวเล็ง ๆ ที่ไกล ๆ ไว้ แต่โนบุซังต้องขับรถคนเดียวเลยบอกว่าเอาที่ไกล้ ๆ ก็ได้เลนเสนอเมืองซากะไป แต่โนบุซังว่ามันไม่มีอะไร๊ อะไรเล้ย...แต่จริง ๆ แล้วไก่ย่างอยากไปนะไอ้เมืองซากะเนี่ย...เพราะดูในเนทแล้วซากะเป็นเมืองที่มีชื่อเสียงเรื่องเครื่องปั้นดินเผาล่ะ ซากะเป็นเมืองเล็กๆ ที่ขึ้นชื่อเรื่อง เครื่องปั้นดินเผา เขาว่าเครื่องปั้นดินเผาที่มีชื่อเสียงโด่งดังมาก คือ เครื่องปั้นดินเผาอาริตะ และ เครื่องปั้นดินเผาอิมาริ ทุกปีช่วงวันที่ 29 เมษายนถึง 5 พฤษภาคม จะมีการจัดงาน “เทศกาลเครื่องปั้นดินเผา อะริตะ” เป็นเทศกาลเครื่องปั้นดินเผาที่ใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่นและ เทศเป็นการที่มีคนจากทั่วประเทศมาเที่ยวเป็นล้านคน นอกจากนี้ยังมีออนเซนอุเรชิโนะ ที่ขืนชื่อว่า เป็นหนึ่งในสามของออนเซนสำหรับสาวสวย แอนด์มีอาหารทะเลสด ๆ เช่น ปลาหมึก ปูทาเกะซากิ พอโนบุซังไม่อยากไปก็ได้วะเอาไว้อ้อนไปตอนมีเทศกาลเครื่องปั้นดินเผาก็ได้อิ๊ ๆ เก็บไว้ก่อนแล้วค่อนเจอกันนะซากะนะ... พอไม่ไปซากะแต่ดูท่าทางแล้วโนบุซังอยากไปฟูกุโอกะแต่ไก่ย่างไม่อยากไปเดินในเมืองแถวแหล่งช๊อปปิ้งเดี๋ยวเสียตังโดยใช่เหตุ หุ ๆ ๆ โนบุซังเลยบอกว่าให้ไปคิดจุดประสงค์ของการเที่ยวครั้งนี้มา ข้าพเจ้าเลยตอบทันใดว่า "กิน" โนบุซังเลยคิดได้ทันไดว่าไปแถว ๆ โมจิโกะ ตอนเหนือของฟูกุโอกะ เพราะไปที่นั่นแล้วเที่ยวที่ โมจิโกะ เรโทร ทาว์น (Mojiko Retro Town) ได้แล้วยังสามารถนั่งเรือจากท่าเรือไกล้ ๆ สถานีรถไฟไปตลาดเช้าที่ผั่งเมืองยามากุชิได้ด้วยจะได้ กิน ๆ ๆ ให้สมกับชื่อทริป ทริปนี้นอนที่โมจิโกะคืนเดียว คือมีเวลาสองวันก็เที่ยวได้ เราสองคนออกเดินทางจากคาโกชิม่าเวลาประมาณบ่ายสองนั่งรถทัวร์ไปมันไกลเลยขี้เกียจขับรถ ใช้เวลาจากคาโกชิม่าไปที่ฟูกุโอกะประมาณ 5 ชั่วโมงได้ (พอ ๆ กับกรุงเทพ - พิษณุโลกอ่ะ) ลงที่สถานีฮากาตะ จากนั้นก็ต่อรถไฟจากสถานีฮากาตะไปลงที่สถานีโมจิโกะ ขอบอกว่าเปลี่ยนรถไฟด้วยทีนึงแต่ไม่รู้ว่าตรงไหนบอกไม่ถูก ไปถึงสถานีโมจิโกะเวลาประมาณ ทุ่มครึ่งเห็นจะได้ โนบุซังว่าที่โมจิโกะเนี่ยมีของขึ้นชื่อคือ ยากิคาเร่ (やきカレー) มีหลายร้านแต่ที่โนบุซังว่าดังคือร้านชื่อ แบร์ฟรุ๊ต (Bear Fruit) อยู่ตางข้างสถานีรถไฟโมจิโกะฝั่งขวามือเลย ไกล้มาก...โนบุซังว่าร้านนี้มีดาราสาวญี่ปุ่นคนนึงบอกว่าถ้าไกล้จะตายขอเลือกกินยากิคาเร่ที่ร้านนี้ ลองดูซิ... อันนี้รูปหน้าร้าน...มีรถจอดบุงอยู่โนบุซังว่าอีรถคันนี้มาแนวโอซาก้าสไตล์...ไม่ไปหาที่จอดดี ๆ ชอบจอดหน้าร้านเลย...แล้วเราก็เดินไปดู ทะเบียนเป็นโอซาก้าจริง ๆ ด้วย ฮ่า ๆ ๆ มันหน้าตาเป็นแบบเนี๊ยอ่า...มันเป็นข้าว ตอกไข่ไว้บนข้าวฟองนึง แล้วเอาน้ำแกงกะหรี่ราด ต่อด้วยเอาชีสวางไว้บนสุด แล้วเอาไปอบ...ออกมาเป็นแบบเนี๊ยะ...ไม่มีเนื้อมีหนังมีผัก มีแต่ข้าวกับแกงแอนด์ไข่ อร่อยนะแปลกดี ลงรูปไว้เป็นหลักฐานว่าผมกินมาแล้วครับ...อ้อ..มือถือน่ะกำลังพยายามเมลไปบอกโอก้าซังว่ามาถึงแล้ว...สะกดคำอย่างงง...งวย อิ่มท้องแล้วก็เดินชมวิว หนาวก็หนาวแต่เวลามีน้อยพรุ่งนี้เย็นก็กลับแล้ว...เดินฝ่าลมหนาวท่องเที่ยวต่อไป...ไกล้สุดก็หน้าสถานีรถไฟโมจิโกะแหละ เป็นสถานีรถไฟเก่าแก่ สถาปัตยกรรมเดิม ๆ แม้แต่ป้ายในสถานีก็เก่า...โนบุซังว่าปกติสถานีรถไฟป้ายจะเขียนจากขวาไปซ้ายกันหมดแล้วแต่ที่นี่เป็นป้ายเก่าเขียนจากซ้ายไปขวาล่ะ อันนี้หน้าสถานีรถไฟโมจิโกะ...สวยแบบโบราณ ๆ ถ้าเป็นบ้านเราก็สวยประมาณหัวลำโพง แต่หัวลำโพงใหญ่และดูอลังกว่านะ... นี่ไง๊...ป้ายที่บอก โนบุซังบอกเดินไปถ่ายกับป้ายด้วย ไป ๆ เอ้าไปตามเค๊าว่ามารู้ทีหลังว่าป้ายมันเก่า...เขียนจากซ้ายไปขวาอ่า... ขอบอกว่าแถวนั้นบ้านเรือนแบบโบราณทรงยุโรปเยอะเลยเพราะแถวคิวชูน่ะเมื่อครั้งก่อนญี่ปุ่นเปิดประเทศแบบว่าแนวไง แอบติดต่อฝรั่งก่อนเมืองหลวงแถวนี้เลยมีสถาปัตยกรรมทรงยุโรปโบราณเยอะหน่อยแต่ไม่อ่ะ...ไม่ไปดูหนาวไปขึ้นตึกชมวิวดีกว่า จากสถานีโมจิโกะ เดินข้ามถนนไปหน่อยก็เจอโมจิโกะเรโทร แต่พอดีมันปิดร้านไปหมดละ อ๊ะ...ไปชมวิวดีกว่าตึกนี่ชื่อ เรโทรอะไรสักอย่างล่ะ สูงประมาณสามสิบสองชั้นเขาว่าสูงสุดในแถวนี้ละชั้นบนสุดเป็นจุดขมวิว แอน์ คาเฟ่ ขึ้นไปบนสุดปล้วเสียค่าชมวิว ３００　เยนต่อคน อืมสวยทีเดียวล่ะ อันนี้รูปตึกเรโทรที่ว่า...มองตอนกลางคืนไม่ค่อยเห็นเดี๋ยวขึ้นไปข้างบนกันนะ... เป็นไง...มองลงมาจะเห็น โมจิโกะ เรโทรทาวน์ ด้วยล่ะ...สวยดีนิ... อันนี้ขออนุญาตเอาลงน๊า...เพราเป็นรูปคู่เพียงหนึ่งในสองที่มีอ่ะ...ที่เหลือเดี่ยว ๆ หมดเลย...ไม่มีใครถ่ายให้ ฮ่า ๆ ๆ วันนี้พอแค่นี้ละเพราหลังจากลงจากตึกนี้ก็ไปพักผ่อนที่โรงแรมที่จองไว้เดินข้ามถนนมาหน้าสถานีก็พอดี๊พอดีเจอรถรับส่งฟรีสำหรับแขกที่มาพักที่โรงแรมคุนสุดท้ายไม่งั้นต้องเดินไปล่ะ โชคดีเป็นบ้า...เอาไว้มาอัพเรื่องของวันถัดไปอีกบล๊อคละกันนะคะเดี๋ยวบล๊อคนี้จะยาวเกิ๊น...เจอกันบล๊อคหน้าค่า