Bloggang.com : : junejungja : เช้านี้ที่แตกต่าง

เช้านี้ที่แตกต่าง

แม่แม่ทำงานแต่เช้า 7 โมง นั่นหมายความว่า แม่แม่ต้องตื่นตั้งแต่ ตี 5 ครึ่ง สิ่งนี้ แม่แม่ไม่เคยทำมาตั้งแต่เรียนจบมัธยม เพราตอนปี หนึ่งอยู่หอ ก็ตื่น นู่น 7 โมง 7 โมง ครึ่ง แล้วชีวิตก็เป็นเด็กหอมาตลอด อย่างเก่ง เร็วสุดก็ตื่น 6 โมงเช้า จนมาทำงานนี่ยิ่งตื่นสายเข้าไปใหญ่ 7โมงครึ่งนี่แหละ จนมาทำงานที่ปัจจุบัน ย่านสาธร ได้ชื่อว่ารถติดมหันต์ แม่แม่เลยเลือกทำงานเช้าแล้วกลับเร็วเพื่อหนีปัญหารถติด

แม่แม่ตื่นตีห้าครึ่ง อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เกือบๆ 6 โมง เราต้องออกจากบ้านก่อน 6 โมง 10 นาที เพื่อไปส่งหนูที่บ้านอาม่า จากบ้านอาม่า แม่แม่ต้องออกก่อน 6 โมงครึ่ง เพื่อมาถึงที่ทำงานก่อน 7โมง แม้จะต้องตื่นเช้าแต่แม่แม่ก็รู้สึกว่า อืม มันมีความสุขนะ

ที่ผ่านๆมาถ้าวันไหน แม่แม่อาบน้ำแล้วหนูตื่นนอน พัฒนาการตอนเช้าของหนูจะเป็นเช่นนี้

นอนร้องไห้จ้าอยู่ตรงที่นอน ใครอุ้มก็ไม่เอา แม่แม่ต้องออกมาแต่งตัวบนที่นอน หรือไม่ก็ออกมาอุ้มหนูมานั่งรอในห้องน้ำ

พอหนูโตอีกนิด หนูก็ร้องไห้เหมือนเดิม แต่ทีนี้แม่แม่ไม่ต้องออกไปอุ้มแล้ว หนูเดินตามแสงไฟมาห้องน้ำ ยืนร้องไห้อยู่หน้าประตู

พอหนูสูงและมีแรงพอที่จะบิดลูกบิดประตูเอง หนูก็ไม่รอหน้าห้องแล้ว หนูเปิดเข้ามาเองเลย มาเรียกให้แม่อุ้ม แม่อุ้ม

โชคดีอีกนิดตอนที่หนูโต บางวันหนูก็ยอมนอนรออยู่กับพ่อพ่อข้างนอก

แต่วันนี้

ตอนแม่แม่อาบน้ำเสร็จ ได้ยินเสียงหนูเรียก แม่แม่ก็รอ รอ รอ ทำไมยังเดินมาไม่ถึง ก็แอบออกไปดู เห็นหนูยืนอยู่ปลายเตียง ไม่ร้องไห้ แต่ก็ไม่เดินมา แม่แม่ก็เปิดประตูห้องน้ำไว้ แล้วก็ไปแต่งตัว เอ หนูก็ไม่มา แถมเงียบอีกต่างหาก ก็แอบออกไปดูอีก ปรากฏว่า หนูปีนขึ้นเตียงไปปลุกพ่อพ่อ แล้วก็นอนคุยกัน แม่แม่ก็สบายใจ แต่งตัว แต่งหน้า เสียงก็เงียบ แม่แม่นึกในใจ สงสัยพากันหลับไปแล้ว

พอออกไป ปรากฏว่าคนที่หลับคือ พ่อพ่อ หนูนอนลืมตารอ แต่ไม่ร้องไห้ แล้วเราก็พากันไปขึ้นรถ หนูขอเอาแอปเปิ้ลที่หม่ำไม่หมดไปด้วย แถมเอาขวดน้ำประจำตัวไปด้วยอีก แล้วเราก็ขึ้นรถไปบ้านอาม่ากัน

ระหว่างทางหนูก็คุยนู่นคุยนี่ หม่ำแอปเปิ้ลจนหมด กินน้ำตาม เช้านี้หนูตื่นแต่เช้า ไม่งอแง ถือเป็นพัฒนาการในทางที่ดี

หนูเก่งมากมาก แม่แม่ภูมิใจในตัวหนูนะคะ