|
สติแตกก่อนสุข(ชนิดไม่ได้ตั้งใจ)
ก็มีเหตุที่ทำให้ไม่ได้อัพไดมา 1 วัน จนมีคนเริ่มแซวว่าจะดองไดหรือ ก็วันนี้มาอัพมาเล่าเรื่องให้ทราบกันตามปรกติแล้วค่ะ แล้วเมื่อวานนี้ก็เป็นวันที่มีความสุขเสียด้วยสิคะ เป็นความสุขแบบไม่ได้ตั้งใจ ไม่ได้คาดคิด
เมื่อวานนี้ก็เริ่มต้นวันเหมือนคนทำงานทั่วไปค่ะ ที่เช้าต้องมาทำงาน และวันนี้ก็มีคิวที่จะต้องออกไปงานแถลงข่าวที่สนามกอล์ฟออลสตาร์ ที่เหม่งจ๋าย
ระหว่างที่รอทำข่าวอยู่ น้องจอย โทรเข้ามาค่ะ แล้วบอกว่าวันนี้จะได้ไปทานอาหารเย็นกับบรรดา วี-เฟรนด์ส เพราะว่าได้คัดเลือกจากการส่งSMS (ซึ่งแน่นอนค่ะว่าจุดสนใจก็คือ จีน )
ได้ฟังดังนี้ก็รู้สึกค่ะว่า โชคดีจังเลย และตอนนี้รอบข้างพี่มีแต่คนโชคดี จอย ก็จะได้ทานข้าวกับ จีน ส่วน โอ ก็จะได้ มีตติ้งกับ พี่จุ้มจิ้ม
แต่ก็ดีใจด้วยล่ะค่ะ เมื่อได้ยินดังนี้ ก็บอกว่าจะลำบาก จอย ไหม ที่จะขอเจอวันนี้ และจะฝากของไปให้ จีน ด้วย ก็ตกลงกันว่าจะไปเจอกันที่ สยาม ซึ่งก็เหมาะเจาะค่ะ เพราะว่าก่อนหน้าที่จะเดินทางทำข่าว โอ ก็โทรมาบอกว่าวันนี้ น้ำตาล และ วิทย์ มาร้องเพลงที่สยาม ก็ถ้าเวลาลงตัว เจอ จอย ปุ๊บ ก็ไปดู น้ำตาล วิทย์ ได้ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ชอบ วิทย์ ไม่ได้เป็นแฟนคลับ น้ำตาล แต่ก็ดีล่ะค่ะ ถ้าได้ไปดู
และเหมือนจะอะไรจะเป็นใจค่ะ เพราะงานที่มีกำหนดเลิก 4 โมงเย็น เอาเข้าจริง ไม่ถึง 3 โมงครึ่งก็เสร็จสิ้นทุกอย่าง ก็เดินออกมาขึ้นรถไปสยาม และพยายามติดต่อ จอย ให้รู้ว่างานเสร็จแล้ว กำลังจะมุ่งหน้ามาสยาม แต่ตอนแรก จอย คงประชุมอยู่เลยไม่ได้รับสาย
พอถึงสยามปุ๊บ จอย โทรมาบอกว่าใกล้ที่จะถึงแล้ว เราก็รีบตาลีซื้อของที่จะให้ จีน แล้วก็ต้องรีบไปเจอ จอย .ให้ไวที่สุด ไม่อยากให้ จอย รอนาน
สิ่งที่ซื้อคือ โปสการ์ด 1 ใบ และขนมป็อกกี้จากญี่ปุ่น 2 กล่อง (กล่องนึงของ จีน อีกกล่องของ จ็อบ) แล้วก็เดินไปแถว ลิโด้ เพื่อเขียนโปสการ์ด ปรากฎว่าระหว่างที่เขียนอยู่ ซีแนม จีน และ คุณโอ๊ค เดินผ่านมาพอดี
จีน เราเรียก จีน ซึ่งน้องก็หันมาแล้วก็พูดพร้อมกับยิ้มว่า อ้าว ความรู้สึกตอนนั้น มันตื่นเต้นค่ะ นี่ไม่ใช่การเจอจีนครั้งแรก เห็นจีนมาหลายต่อหลายครั้ง แต่ไม่รู้สิคะว่านี่คือความรู้สึกที่ตื่นเต้นที่สุดก็ว่าได้ มากกว่าครั้งแรกที่เห็นด้วยซ้ำ อาจจะเพราเป็นการเจอในภาวะที่ไม่ได้ตั้งตัว แล้วก็ในภาวะที่เราไม่คาดว่าจะเจอมั้ง กำลังเขียนหาอยู่พอดี นี่คือคำพูดที่พูดออกไปอีกค่ะ แล้วน้องก็ยิ้มอีกครั้งแล้วก็ไป
ไม่ทราบว่าคนอื่นๆเป็นกันไหมคะ ที่เวลาที่ตื่นเต้นอะไรแล้ว เหมือนกับสมองหาย สติแตก แต่นี่คือภาวะของจอมยุทธน้อยตอนนั้นเลยค่ะ แทนที่จะส่งขนมป็อกกี้ให้น้องเขาไป ได้แต่อึ้งค่ะ สตินี่เหมือนไปตั้งแต่ที่ จีน เดินจากไปแล้ว
นึกอยู่เหมือนกันค่ะว่านี่สติของเรามันไปไหน เดินไปหา จอย เล่าให้ จอย ฟัง ก็ขำๆปนสมเพชตัวเองอยู่ไม่น้อย จอย อาจจะนึกขำๆเราอยู่เหมือนกัน
พอแยกจาก จอย ไปแล้ว ก็ไปเซ็นเตอร์ พอยด์ ไปหา โอ ด้วยสภาพที่สติยังแตก ตาก็ดูน้องน้ำตาลร้องเพลงไป มือก็ถ่ายรูปน้องน้ำตาล แต่ใจนี่มันได้แต่อึ้งค่ะว่าตัวเองเป็นอะไรไปนี่ ถ้าเมื่อกี้ไม่เสียสติ ของก็ได้ให้กับมือ จีน แล้ว
ภาพนี้ยังสติแตกอยู่ค่ะขอบอก
โอ ก็พูดว่าใจเย็นๆ โอ รู้ว่า จีน ไปทานข้าวที่ไหน เดี๋ยวก็เจอ แต่เราก็ยังกังวลยังค้างในใจ คิดว่าเออ ขอพูดสักหน่อยว่าเมื่อกี้พี่ตื่นเต้นไปหน่อยนะ เลยไม่ได้ให้ของกับมือ
และแล้ว พอน้ำตาล ร้องจบ พอ วิทย์ ร้องจบ เรา โอ กุ๊ก และบรรดา NTFC บางส่วนก็เดินหาร้านที่จะไปทานที่ล่ะค่ะ และก็หาจนเจอเสียด้วย งานนี้ต้องขอยกเหรียญกล้าหาญให้ โอ ค่ะ ที่กล้าที่จะเดินเข้าร้าน แถมขอที่จะไปยังชั้นบนซึ่ง จีน และบรรดา วีเฟรนด์ส อีก 3 คน คือ ปอ อ็อฟ และ ซีแนม กำลังทานอาหารกับผู้โชคดีทั้ง 4
ขนาดที่ขึ้นไปแล้ว เราก็ยังกลัวๆ เหมือนทำอะไรผิดมาสักอย่าง ไม่กล้าที่จะเดินเข้าไป (ทั้งๆที่นั่งคนละโต๊ะ) ต้องอาศัยเวลาอยู่พักหนึ่งเลยรวบรวมความกล้า เข้าไปนั่งโต๊ะ
ตาก็อดจะเหลือบไปมองโต๊ะนั้นเป็นระยะไม่ได้ อาการที่เราสั่งมาคือ สปาเก็ตตี้ขี้เมากุ้ง เมนูนี้ถ้าเป็นปรกติคงจะซัดหมดจานได้อย่างสบาย ๆ แต่เมื่อวานนี้ไม่ใช่ค่ะ เขี่ยแล้วเขี่ยอีก ทานไม่ลง มันตื่นเต้และกังวลเหมือนกันว่า ถ้าจีนเห็น จะคิดไหมว่า ไอ้พวกนี้นี่จริงๆ ตามมาถึงนี่
สายโทรศัพท์จาก จ๋า และ ทิพ เข้ามา เราบอกจริงๆค่ะ ว่าคุยไปในภาวะที่สติแตกจริงๆ เจ้าเนตรก็แอบตัดพ้อว่า ไม่ยอมบอกเลย (ขอโทษด้วยนะ ไม่คิดว่าจะเจอ และไม่คิดว่าจะเข้ามาด้วย)
ทุกอย่างเริ่มดี หลังบอกให้พนักงาน เพราะตอนนั้น โต๊ะของ จีน ก็ดูเหมือนจะอิ่มหนำสำราญกันแล้ว ก็เริ่มมีการขยับอิริยาบถ คราวนี้ล่ะค่ะได้คุยกับ จีน
สิ่งแรกที่ จีน คุยกับเราคือเรื่องของหมา ก็น่ารักนะคะที่น้องเขาทราบและจำได้ว่า หนูแนมของเราตาย และก็พูดบอกว่า แต่ก็ยังดีที่ตายตอนแก่ หมาของจีนพันธ์ดัชชุนตัวนึงที่เคยเลี้ยงไว้ ป่วยตายอย่างทรมาณ การแก่ตายนั้นดีกว่า
ที่น่ารักอีกอย่างคือ จีน พูดถึงเรื่องหมาต่อไปว่าจริงๆตั้งใจที่จะให้หมากับเรา แต่ว่ามีคนขี้เมามาเอาไป เราบอกว่า จีน ขอบคุณมาก เกรงใจอยู่เหมือนกัน ^^
จากนั้น จีน ก็ออกจะแซวๆว่าเราคึกเหมือนเด็ก เราก็เลยแกล้งบอกว่าเรายังเด็กอยู่นะ แต่ว่าสงสัยพี่จิ้มจะนึกว่าเราเด็กๆอยู่เหมือนกัน เพราะพี่จิ้มเคยลูบหัวเรา
แล้วเราก็ให้ จีน ทายอายุค่ะ 555 จีน ทายอายุเราต่ำกว่าที่เป็นอยู่หลายปีเลยค่ะ จีนทายว่า 24 ร้อนถึง น้องจอย ยังอดพูดไม่ได้ว่า ขนาดพี่ ยังเรียกว่าพี่เดือนว่าพี่น่ะ จีน คิดดู เราก็เลยเฉลยว่า 27 แล้ว จีน ก็บอกว่าแต่ยังอ่อนกว่าพี่ จิ้ม
จากนั้นบทสนทนาก็มาถึงเรื่องเรียนของ จีน บ้าง ก็ถามว่าเมื่อไหร่จะลงเรียนซัมเมอร์ น้องเขาก็ตอบมาว่ายังไม่รู้เลย เราก็บอกให้สู้ๆ
แล้วพอก่อนจะกลับ ก็มีคนไหนไม่ทราบค่ะ น่าจะเป็น จอย ที่ถามขึ้นมาว่าจำชื่อได้ไหม เราก็เลยถาม จีน ไปบ้างว่า ชื่อพี่ จีนคงจำได้ใช่ไหม จีน บอก จำได้ พี่เดือน
ที่ต้องถามน้องเขา ไม่ใช่ว่าจะไม่มั่นใจว่าน้องเขาจะจำไม่ได้หรอกค่ะ วันนี้เขาก็เรียกว่า เดือน แต่นึกออกไหมคะว่า วันนี้เป็นวันแรกจริงๆที่น้องเขาเรียกเราว่าเดือน ทุกทีจะรู้จักแต่ในนามของ จอมยุทธน้อย ก็เลยขอย้ำนิดนึงนะ ก่อนไปก็มีการกอดกันเล็กน้อย แล้วก็บ๊ายบายน้องเขา
ทุกอย่างที่เสียสติ คราวนี้กลับมาแล้วค่ะ กลับมาด้วยความยินดี ดีใจจริงๆที่วันนี้ได้เจอ ได้คุยกับน้องจีน กลับบ้านไปด้วยความดีใจมากๆค่ะ เป็นอีกวันที่รู้สึกอิ่มใจมากๆ ส่วนอิ่มกายนั้น กลับมากินไก่ย่างต่อที่บ้านค่ะ เพราะอย่างที่บอกว่าอาหารที่สั่งที่ร้านอาหารนั้น ไม่ได้แตะเสียเท่าไหร่
ตอนนี้สติเริ่มคืนมา แต่ว่ารูปอาจจะดูอุบาทว์ไปหน่อย
ส่วนวันนี้นะคะ โอ๋ มาที่บ้านเรา ก็นัดกันไว้ที่ โลตัส บางปะกอก ก่อนที่จะไปเจอกัน เราก็แวะไปรษณีย์ เพราะว่ามี EMS ที่ส่งมา(แต่ยังไม่มีคนรับ) อยู่ฉบับหนึ่ง ปรากฎว่าเป็นการ์ดแต่งงานของอุ๋ม 555 เห็นแล้วตะลึงค่ะ เพราะว่าเป็นภาพสาวห้าวๆอย่าง อุ๋ม ในชุดเจ้าสาว (โอ้... เป็นไปได้) ยังไงก็โชคดีนะเพื่อนเรา
แล้ววันนี้ก็ซื้อกุ้งก้ามกลามเผา ไก่อบชานอ้อย ปลาทับทิมทอด มาทานกัน อร่อยมากๆค่ะ กินกันได้อย่างเมามันแถมตอนเย็นนั้น เจ้าโอ๋ ยังจำต้องเป็นอีกคนนึง นอกจากเราและพี่สาว ในการพาเจ้าแต้มไปหาหมอเพราะเป็นขี้เรื้อน ก่อนที่พ่อจะไปส่งถึงคลองสาน ให้ โอ๋ ข้ามฟากไปสี่พระยา เรียกว่าวันนี้เป็นวันที่สนุกสนานเลยค่ะ
ป.ล.
1.ขอบคุณ จีน สำหรับความน่ารักทุกอย่างเลย หวังว่าจะได้เจอกันคุยกันอีกในไม่ช้านะ 2.ขอบคุณ จอย ที่บอกกล่าวเรื่องทุกอย่าง 3.ขอบคุณ โอ และ กุ๊ก ถ้าไม่ได้ 2 คนนี้ เราก็อด
Create Date : 05 มีนาคม 2548 |
|
23 comments |
Last Update : 5 มีนาคม 2548 10:54:09 น. |
Counter : 684 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: zaesun 5 มีนาคม 2548 1:27:14 น. |
|
|
|
| |
โดย: เนตร IP: 210.203.182.154 5 มีนาคม 2548 10:14:42 น. |
|
|
|
| |
โดย: รักดี 5 มีนาคม 2548 10:42:25 น. |
|
|
|
| |
โดย: นุทศรี 5 มีนาคม 2548 12:46:40 น. |
|
|
|
| |
โดย: ตาตาจ้า IP: 203.151.111.129 5 มีนาคม 2548 17:19:25 น. |
|
|
|
| |
โดย: haha IP: 203.150.132.150 5 มีนาคม 2548 17:48:07 น. |
|
|
|
| |
โดย: MeTaBoLism IP: 61.91.110.85 5 มีนาคม 2548 20:41:50 น. |
|
|
|
| |
โดย: น้องเอ๋ย IP: 61.91.76.177 5 มีนาคม 2548 21:10:40 น. |
|
|
|
| |
โดย: แคท IP: 202.44.8.98 5 มีนาคม 2548 22:07:28 น. |
|
|
|
| |
โดย: zaesun 6 มีนาคม 2548 0:40:16 น. |
|
|
|
| |
โดย: ฐา IP: 61.90.111.11 6 มีนาคม 2548 16:50:43 น. |
|
|
|
| |
โดย: yaowaie IP: 203.144.198.220 7 มีนาคม 2548 10:59:08 น. |
|
|
|
| |
โดย: ข้าวโอ๊ต IP: 203.144.202.194 7 มีนาคม 2548 16:11:03 น. |
|
|
|
| |
โดย: EyE IP: 61.91.78.177 7 มีนาคม 2548 16:21:43 น. |
|
|
|
| |
โดย: Pop_Eye_JFC IP: 203.150.132.43 7 มีนาคม 2548 16:36:49 น. |
|
|
|
| |
โดย: Pop_Eye_JFC IP: 203.150.132.43 7 มีนาคม 2548 16:36:50 น. |
|
|
|
| |
โดย: ทิพเอง IP: 61.91.110.71 8 มีนาคม 2548 4:20:50 น. |
|
|
|
| |
โดย: มิ้งค์ IP: 202.44.8.98 16 มีนาคม 2548 22:20:23 น. |
|
|
|
| |
โดย: hagao_yim IP: 202.57.167.202 18 มีนาคม 2548 10:01:07 น. |
|
|
|
| |
|
|
จะเข้ามาอีกน้ะ..สนุกดี