Bloggang.com : อิ๊กคิวซัง : บ๊าย บาย หนูแนม

บ๊าย บาย หนูแนม

จริงๆตั้งใจจะเปิดไดอารี่ ออนไลน์ ที่นี่ด้วยเรื่องดีๆเกี่ยวกับ จีน (ธัญนันท์ มหาพิรุณ) ที่เราได้รับรู้มาจากพี่นุชเมื่อวันก่อน แต่ว่ามีเรื่องหนึ่งที่เกิดขึ้นเมื่อเช้าวันนี้ที่ต้องขอนำมาเขียนคือ หนูแนม จากเราไปแล้วเมื่อเช้าวันนี้

เท้าความก่อนว่าชื่อของ แนม ไม่ได้เลียนแบบชื่อของ ซีแนม ในอคาเดมี แฟนตาเซีย หรอกนะ (เพราะเราชอบ จีน ) แต่ว่ามันมาจาก หมูแนมปลาเนมอาหารโบราณน่ะ

หนูแนม มาอยู่กับเราตั้งแต่เรายังเรียน ม.ต้น จำได้ว่าตอนนั้นปี 2535

ตอนที่ หนูแนม มาบ้านเราครั้งแรก เราไม่อยู่เมืองไทยด้วย ตอนนั้นไปฮ่องกงกับแม่ รู้ผ่านโรศัพท์ว่าพี่สาวเอาหมามาเลี้ยง เป็นตัวเมีย ก็ตั้งชื่อกันว่า แนม

พอกลับมาเมืองไทยเมื่อได้เห็นหน้า หนูแนม ครั้งแรก เกิดอาการตะลึง เพราะสิ่งที่คิดว่าจะได้เห็น มันไม่ใช่สิ่งที่เห็นจริงๆเลย พี่สาวเราบอกว่าหน้าของแนมสวยมาก แต่พอมาเห็น เราไม่ได้รู้สึกในตอนแรกว่า แนมสวย แถมยังสร้างความหนักใจเพราะลื้อของตั้งแต่เห็นครั้งแรกเลย

แต่นับวันๆ เรากลับมองว่า แนม มันสวยและน่ารักแฮะ ขี้อ้อน เรื่องประจบนี่ไม่เป็นที่สองรองใคร เรียกว่าเป็นหมาที่ทำให้เรารู้สึกดีอยู่ตลอดเวลาว่าไม่ว่าเราจะเหนื่อยแค่ไหน ไม่ว่าคนอื่นจะมองเรายังไง สำหรับแนมแล้ว เราคือคนสำคัญของมันเสมอ เวลากลับบ้านมา มันจะแสดงอาการดีใจทุกครั้ง

ครั้งนึงตอน ม.5 ที่ไปนิวซีแลนด์ช่วงปิดเทอม จำได้ว่าเจ้าแนมวิ่งออกมารับ ร้องด้วยความยินดี แถมฉี่แตกอีกต่างหาก ( เป็นทางยาวเชียวขอบอก)

หมาตัวอื่นที่ตามมา ไม่ว่าจะเป็น เจ้ากลอบ (เศร้าจังที่หายไป) เจ้าป็อบ เจ้าแต้ม เจ้าป็อบ การอ้อนก็ไม่เหมือนแนม ส่วนเจ้าเมี้ยวรายนี้อ้อน แต่ก็คนละแบบ เอาเป็นว่า แนม ไม่เหมือนใคร และไม่มีใครเหมือนแนม

แต่อย่างว่าเรื่องของสังขารมันก็ต้องเปลี่ยนไปตามธรรมชาติ หนูแนมจากที่เคยเป็นหมาสาวๆปราดเปรียว ช่วงปีหลังของคุณเธอ โทรมไปเยอะ เพราะอายุมาก ผสมกับโรคร้ายของหมาอย่างพยาธิหัวใจด้วย ทำให้เข้าออกโรงพยาบาล(สัตว์)เป็นว่าเล่น

มาย่ำแย่ที่สุดก็เมื่อวาน ( 16 ก.พ.) หลังจากที่ดูมินิคอนเสิร์ทและพยายามวิ่งตาม จีน อย่างสนุกที่ เซ็นทรัล ปิ่นเกล้าแล้ว (แต่ไม่เป็นผล) มาถึงบ้านที่ตกใจมาก เพราะว่า แนม นอนซม ขยับตัวไม่ได้ ป้อนนมได้หน่อยก็ไม่เอาแล้ว

เมื่อเช้ามืด ตื่นมาตอนตี 3 กว่ากับตี 5 เดินลงมาดูว่ามันดีขึ้นไหม ก็ยังเหมือนเดิม เห็นท่าไม่ได้การอยากจะเอาไปหาหมอ เผื่อหมอจะให้น้ำเกลือช่วยให้มีแรงขึ้นบ้าง แต่ว่าเพราะโรงพยาบาลหมาเปิด 10 โมง เราต้องมาทำงาน ก็เลยจะให้พี่สาวพาไป

ตอน 11 โมง หลังจากที่คุยกับทุกๆคนในบอร์ดจีน และเราเริ่มหิวข้าว ก็โทรไปหาพี่สาว ดูว่า แนม ถึงร้านหมอยัง คำตอบที่ได้คือ “ฝังไปแล้ว แนมตายตอน 8.30 เอาไปฝังที่บ้านตา “

คิดๆแล้วใจหายเหมือนกัน ถึงจะเตรียมใจไว้บ้าง แต่ก็อกจะรู้สึกไม่ได้ เพราะอยู่ด้วยกันมานาน ตั้งแต่อุ้ม แนม ด้วยมือข้างเดียวได้ จนตอนหลังแม้แต่แขน 2 ข้าง ยังแทบอุ้มไม่ไหว สิ่งเดียวที่หวังคือขอให้เขาไปสบายที่สุด
“บ๊ายบายเด้อ หนูแนม”

ป.ล.วันนี้ได้กำลังใจจาก JFC และคนรอบข้างหลายคน ขอบคุณพวกเขาจริงๆ

Create Date : 17 กุมภาพันธ์ 2548

Last Update : 17 กุมภาพันธ์ 2548 16:33:12 น.

12 comments

Counter : 548 Pageviews.

งือ..ๆๆ

เศร้านะพี่เดือนจ๋า

ขอให้นุ๋แนมไปเถอะ จงสุขสบาย

ถ้าเจ้าคีโน่ของนู๋เปนงี้ต้องแย่แน่ๆเลย ><~

โดย: จิโน(MeTaBoLism) IP: 61.91.110.217 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:16:37:39 น.

อ่ะโห....

แต่ปี 2535 จนถึง ปี 2548

นี่นานเเล้วนะค่ะ...ตั้งแต่นู๋ อายุ 5 ขวบ

- * -

เจ้าแนมคงลุแก่อายุของมันเเล้ว....

กี่ปีหว่าๆ เนี่ย พี่สาว ทำใจนะคะ

โดย: จิโน IP: 61.91.110.217 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:16:39:30 น.

ม่ายเป็นไรน้าพี่เดือน ตาว่ามันก็อายุเยอะแร้วแหละ ตั้งสิบกว่าขวบแล้ว ยังไงเราก็เลี้ยงมันมาอย่างดี มันก็คงรักเรามากๆๆๆ ถือว่าเราทำดีที่สุดแร้วกันนะคะ ก็คิดซะว่า ครั้งหนึ่งในช่วงชีวิตเราได้มีโอกาสเลี้ยงหมาที่น่ารัก นิสัยดี ก็ถือว่าเราโชคดีแล้วละกันนะคะ
อย่าเศร้าน้าพี่เดือนๆๆๆๆๆๆทำใจๆๆๆๆๆๆ

โดย: ตาจ้า IP: 203.151.111.46 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:16:56:22 น.

ถึงเเม้จะไม่เคยเจอหนูแนมแต่ก็ยังเคยได้คุยทางโทร.กับมันบ้าง....เสียใจด้วยจริงๆนะคะพี่เดือน

โดย: เนตร IP: 210.246.145.66 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:17:05:26 น.

แง๊........เข้ามาก็ตกใจเลย
ไรง่ะ มะน่าเชื่อ
ร้องไห้ด้วยคนง่ะ

รู้จักมาตั้งนานง่ะ
ไม่เป็นไรน้า
ไปอยู่กับจ๋อย เดี๋ยวจ๋อยชวนเล่นเอง

โดย: จอมยุทธเจ้าน้ำตาฮับ IP: 218.214.134.37 วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:11:25:06 น.

เสียใจด้วยนะพี่.......

ยังไงก็สู้ๆกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นละกาน.....

ผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไป......

โดย: ณุ IP: 61.91.150.26 วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:14:15:42 น.

หมาให้หวยได้มั้ยฮับ ขอ 3 ตัวเด็ดๆหน่อบ
^ู^"

อ่านจากหนังสือ คนรักหมาของมรว.คึกฤทธิ์แล้วก็เข้าใจว่า ทุกข์ของคนรักหมามีอยู่ 2 อย่างคือ กลับหมาจะตาย กับ กลัวตัวเองจะตายก่อนหมาแล้วไม่มีใครดูแล

เหอๆ จนถึงตอนนี้ เรายังไม่เลี้ยงหมาอีกเลย นับตั้งแต่ที่หมาตายตอนประมาณม.4

โดย: สุดโหดโครตโรแมนติก

วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:16:02:58 น.