เฮ่อ ..... เอาอีกแล้ว ไอ้ขาวกะตัวเล็ก ทำเหนื่อยอีกแล้วเรา
.................ตั้งใจจะมาโพสท์เรื่องเจ้าตัวเล็ก หลายทีแล้ว หาจังหวะไม่ได้สักที ประกอบกับคุ้ยหารูปเก่าๆเจ้าตัวเล็กไม่เจอ เจอแต่นุ๊ก กะไอ้ขาว เลยไม่รู้จะหารูปใหนมาประกอบบล็อค เด๋วยังไงคงต้องหาโอกาสไปถ่ายรูปเจ้าตัวเล็กก่อนแล้วค่อยมาอัพบล็อคเล่าเรื่องไอ้ตัวเล็กอีกทีนึง
.................เหนื่อยมากทำงานวันนี้ กะว่าขากลับจะแวะดูหนังสักเรื่อง ใช้ตั๋วเดือนเอสเอฟสักหน่อย แต่ประเมินสถานการณ์ผิดพลาด แทนที่จะดูที่มาบุญครองหรืองามวงษ์วาน ดันกะจะไปดูที่เซนทรัล รัตนาธิเบศร์ ผลก็คือไปไม่ทันรอบฉาย เหลือแต่ รอบของแหย๋ม ยโสธร เหลียวดูเวลาแล้วก็สภาวะอารมณ์แล้ว เปลี่ยนใจไม่ไปดูดีกว่า เพราะรู้ว่าตัวเองคงไม่ถูกรสนิยม กับหนังของคุณหม่ำ จ๊กม๊ก ... กัวไปดูแล้วยิ่งเซ็ง จะยิ่งหงุดหงิดไปกันใหญ่
..................เหมือนมีเซ๊นส์เลยครับ กลับมาถึงบ้าน โห ประตูลานจอดรถอ้ากว้างอยู่ครึ่งนึง ไอ้ตัวเล็กตัวเลอะโคลนเกือบทั้งตัว โซ่มันไปพันรั้ว พันราวตากผ้า พันอะไรต่อมิอะไรมั่วไปหมด แกะไม่ออก ต้องถอดปลอกคอ แล้วผูกโซ่ใหม่ จากนั้นก็เอาน้ำมาราดๆ เปิดสายยางฉีดน้ำแรงๆล้างตัวมันให้สะอาด ( ไม่มีเวลา ขี้เกียจถูสบู่ให้ เอาน้ำฉีดๆมือถูๆเอาก็พอ ) กว่าจะสะอาด เก็บผ้าที่เลอะโคลนไปแช่ซัก แล้วปล่อยมันวิ่ง ส่วนไอ้ขาวก็ปล่อยวิ่งเหมือนกัน แต่ใส่ปากก่อน มันก็วิ่งวนๆไปพันโน่นพันนี่เหมือนกัน แต่อยู่ตรงสนามหญ้า ไม่เลอะเท่าไหร่ ก็น่าสงสารเหมือนกัน เพราะบริเวณบ้านผมมียุงค่อนข้างเยอะ โดยฉพาะตรงที่ไอ้ตัวเล็กไปติดโซ่พันอยู่นี่ มีน้ำแอ่งๆขังอยู่ เห็นยุงบินให้ว่อนไปหมด ...ที่มันพล่านๆกันคงเพราะว่าโดนล่ามโซ่อยู่ แล้วมีฝนตกหนักกระมัง ปกติจะไม่ล่ามโซ่ตัวเล็ก ปล่อยให้มันวิ่ง ผูกแต่ขาวตัวเดียว นี่สงสัยแฟนคงลืม หรือไม่ก็กลัวมันขุดดิน
...................แป๊ปเดียวมันก็กลับมากันทั้งสองตัว เดาว่ามันคงจะเหนื่อยกับการดิ้นให้หลุดจากโซ่ หรือไม่ก็เพลียๆแล้วก็หิวด้วย เลยรีบกลับมารอของหม่ำๆดีกว่า หลังจากจัดการแก้โซ่เรียบร้อย เอารถเข้าบ้าน ก็ล้างพื้น เช็ดบริเวณหน้าบ้าน ตรงที่หมานอน เปิดพัดลม จุดยากันยุง เทอาหารเม็ดให้กิน ผูกโซ่เจ้าขาว แล้วก็ขึ้นบ้าน อาบน้ำสระผม เหนื่อยมากเลย .... พอเจ้าสองตัวกินเสร็จ ก็ให้ แท่งเคี้ยวไปกินเล่นอีกคนละสองสามแท่ง ปลอบใจที่โดนยุงกัด จริงๆแท่งเคี้ยวหมดแล้ว เพิ่งไปซื้อจากหน้าหมู่บ้านมามะกี้ ก่อนเข้าบ้าน
..................ค่ำๆคืนวันอาทิตย์ในเวปไม่คึกคักเท่าไหร่ เลยดูวีซีดีทวิภพไปด้วยอีกรอบ แชทไป ดูไป ดูกี่ทีก็ยิ่งรู้สึกว่าหนังเรื่องนี้มันดีจริงๆ น่าประหลาดใจมากที่มันไม่ได้เงิน และน่าประหลาดใจมากกว่า ที่คนไทยกลับไม่ซาบซึ้งและรู้สึกดีๆร่วมกันกับหนังเรื่องนี้ ทั้งๆที่มันมีดีไม่น้อยไปกว่า หนังอย่างโหมโรง เลยแม้แต่น้อย ทุกองค์ประกอบเต็มไปด้วยคุณภาพ คุณค่าทางศิลปะ รวมถึงความบันเทิง รู้สึกถึงหยาดเหงื่อแรงงาน และการทุ่มเทความคิดของคนทำ แล้วก็ซาบซึ้งถึงความรักชาติ ความเสียสละของบรรพบุรุษไทย เรื่องแบบนี้คนไทยปัจจุบันคงลืมกันไปแล้ว เห็นกระทู้ของบางคนในพันทิพย์ ถามโง่ๆว่า ทำไมเราไม่ให้สามจังหวัดแยกดินแดนไปเลย ฯลฯ อ่านแล้วก็อนาถใจจริงๆ หรือว่าระบอบการศึกษาของบ้านเรามันสอนกันมาไม่ดีหนอ หรือว่าการที่คนไทยไม่รักชาติ ไม่หวงแหนสิ่งดีๆของชาติเรามันไม่ได้เกี่ยวจากการศึกษา แต่เป็นเรื่องของการอบรมสั่งสอนจากคนรุ่นพ่อรุ่นแม่มาสู่ลูกกันแน่ ??
//www.deknang.com/index.php?option=content&task=view&id=296
Create Date : 10 ตุลาคม 2548 |
|
23 comments |
Last Update : 10 ตุลาคม 2548 1:38:54 น. |
Counter : 408 Pageviews. |
|
|
|