mirror to time machine 12

ปิ๊นนๆๆเสียง แตรรถ ดังอยู่หน้าบ้าน กงยอน ชายหนุ่ม รีบคว้ากระเป๋าเอกสารแล้ว รีบวิ่งตรงมายังรถสปอตคันงามที่จอดรออยู่ ขึ้นรถมาสิ เมื่อคาดเข็มขัดได้ กึนฮยอนก็ออกรถทันที กงยอน ยังคง งงๆอยู่ วันนี้นายนึกยังไงถึงขับรถมารับฉันถึงที่บ้าน กึนฮยอน ยิ้ม ทำไม แปลกใจมากหรือไง เออ ลำพังฉันก็ไม่เท่าไหร่หรอก แต่พ่อกับแม่ฉันสิ นายอย่าทำแบบนี้บ่อยนักหล่ะ นายก็รู้แม่ฉันเป็นโรคหัวใจอยู่ จะมาวายตายก็เพราะนาย มาหาฉันแบบนี้นี่หล่ะ ว่างๆฉันขอไปทานข้าวบ้านนายด้วยดีมั้ย เห้ยย พูดจริงอ่ะ กึนฮยอน พยักหน้า งั้นฉันคงต้องโทรบอกแม่แต่เนิ่นๆ อืมม จะว่าไปไม่ได้เจอ คุณอา กับอาสะใภ้นานแล้วเหมือนกัน กง ยอน รู้สึก ดีใจอยู่ไม่น้อยที่ กึนฮยอน ไม่คิดว่า ตระกูลเขาเป็นตระกูลที่สือบเชื้อสายราชวงศ์เหมือนอย่าง กึนฮยอน เพียง แ่ต่กง ยอน เป็นสายของ อนุ หรือพระสนม ที่ในอดีตไม่ได้ถูกแต่งตั้ง นั่นเอง แต่ถึงอย่างนั้น พ่อกับแม่ของ กงยอน ก็มักจะสอนกงยอน เสมอ ให้เป็นผู้ช่วยที่ดี รับใช้ช่วยงานกับ กึนฮยอนต่อไป นั่นเพราะ กึน ฮยอนเป็นผู้ที่เลือก กงยอน ให้มาเป็นผู้ช่วยเขาด้วยตัวเอง เขาไม่คิดว่า กงยอน จะเป็นคนที่ทางตระกูลของเขาไม่นับญาติ แต่นั่นมันเมื่ออดีต ตอนนี้ กง ยอนเป็นเพียงคนเดียวที่ เขาไว้ใจที่สุด

วันนี้เราโดดงานกันหน่อยเป็นไง ฮะ ฮ่าๆๆๆ ท่านประธานครับ ล้อผมเล่นรึเปล่า ฉันเคยพูดเล่นกับนายด้วยหรอ อุ่ย งั้น นายจะไปไหน ฉันจะไม่ถามหรอกนะว่าเพราะอะไร นายถึงจะโดดงาน ที่กองท่วมหัวนายอยู่ตอนนี้ แต่ บอกฉันได้มะว่าเรากำลังจะไปไหนกัน

ที่นี่หน่ะหรอ กงยอน มองไปโดยรอบ นี่มันพิพิธภัณฑ์ วังโบราณนี่ เขาก้าวลงจากรถ มองหน้าชายหนุ่มที่พาเขามายังสถานที่นี้ ข้ามกำแพงด้านนี้ไปก็เป็นบ้านคุณย่า นายแล้วไม่ใช่หรอ อืม ฉันก็เพิ่งรู้มาไม่กี่วัน ว่าคุณย่า บริจาคพื้นที่นี้ซึ่งเป็นที่ผืนเดียวกับ บ้านโบราณให้กับรัฐบาล แล้วนายพาฉันมาที่นี่เพื่ออะไร ไม่ได้พานายมาไร้สาระก็แล้วกัน่ะ ตามมาเถอะ โธ่ ไอเราก็นึกว่าจะโดดงานเพราะนัดสาวไว้ นี่อะไรกัน พามาพิพิธภัณฑ์ นี่ นายเห็นฉันเป็นเด็กประถมรึไงนะ หึ่ย ให้ตายสิ เมื่อทั้งสองหนุ่ม เดินชมภายในพิพิธภัณฑ์ จนทั่ว แล้วก็มาถึงห้องที่แสดงภาพท้องพระโรง ที่ว่าราชาการงานแผ่นดิน เมื่อ 300กว่าปีก่อน กึนฮยอน หยุดยืนมอง อยู่ด้านหน้า นิ่งไปนานจน กง ยอน ต้องสะกิด นี่ๆ กึนฮยอน นายอย่าทำฉันตกใจสิ ชายหนุ่มเขย่าตัว กึนฮยอน อย่างแรงเขาถึงรู้สึกตัว นายเป็นอะไรไปอีก กงยอน มองดูสีหน้า กึนฮยอนที่ไม่สู้ดีนักตอนนั้น หน้านายซีด นายเป็นอะไรรึเปล่า เหมือนชายหนุ่มจะรู้สึกหวิวๆ คล้ายจะหน้ามืด เขาเซ ทรงตัวแทบไม่อยู่ กงยอน ต้องรีบประคองชายหนุ่มไว้ทันที และพาไปหาที่นั่ง ไม่เป็นไรฉันไม่เป็นไรแล้ว นายมองดูอะไรของนายบนนั้นกันนะ กึนฮยอน เห็นภาพเขาที่นั่งอยู่บนนั้น โดยมี กงยอน ยืนอยู่เคียงข้างเขา นายกับฉันอยู่บนนั้น เมื่อ 300 กว่าปีก่อน เขาหันหน้ามอง กงยอน ที่เมื่อได้ยินแบบนี้ก็ถึงกับอึ้งไปเหมือนกัน เราออกจากที่นี่กันเถอะ แต่แล้ว หญิงสาวโบราณก็ปรากฏตัวให้เขาเห็น กึนฮยอน ลุกยืนและ เดินตามนางไป เฮ้ นายจะไปไหนหน่ะ กงยอน ร้องเรียกและเดินตามเขาไป กงยอน เดินตาม กึนฮยอนอยู่นาน นี่ๆ นายกำลังเดินตามใครอยู่ พอเถอะ เขาคว้าแขนกึนฮยอนไว้ได้ นายไม่เห็นหรือ ผู้หญิงในชุดฮันบกโบราณคนนั้นไง กึนฮยอนชี้ แต่กงยอน มองไม่เห็นใครเลย ใครที่นายว่ากันนะ ฉันเดินตามนายมาติดๆไม่เห็นมีใครซักคน แล้วนี่ เราหลงมาในส่วนที่เขาไม่เปิดแสดงด้วย มีเจ้าหน้าทีเข้ามา บอกกับคนทั้งสอง ว่า พื้นที่ส่วนนี้ห้ามเข้าครับคุณ เอ่อ แล้วพื้นที่ส่วนนี้เรียกว่าอะไรหรือครับ พนักงานดูแล ผมก็ไม่ทาบข้อมูลมากเท่าไหร่ เห็นหลายคนบอกเป็นตำหนักของ พระสนมคนนึงที่พระราชาในสมัยนั้นทรงโปรดเธอมากที่สุด ตำหนักหิมะโปรย ผมได้ยินมาอย่างนั้นนะ กึนฮยอน มองเห็น ซอลฮีจากตรงนี้ได้อย่างชัดเจน เธอจริงๆด้วย

Create Date : 26 มีนาคม 2555		0 comments
Last Update : 26 มีนาคม 2555 22:19:52 น.
Counter : 490 Pageviews.
Share Tweet