เรื่อง เสียงเล็กๆ ของฉัน ตอนที่ ๕ ตัดสินใจเรียนต่ออะไรดี มาร์ธาเรียนอยู่ที่โรงเรียนเดิมตั้งแต่อนุบาลจนกระทั่งถึงชั้นมัธยมศึกษาปีที่๓ และเธอต้องเลือกว่าเธอจะเรียนสายสามัญ (มัธยมศึกษาปีที่ ๔-๖) หรือสายอาชีพ (ประกาศนียบัตรวิชาชีพหรือปวช.) พ่อมาร์ธาเป็นคนที่น่ารักมากให้มาร์ธาตัดสินใจเองว่าจะเรียนอะไร มาร์ธาเธอดูผลการเรียนของเธอ มาร์ธาคิดว่าสายสามัญคงจะยากเกินไปสำหรับเธอ เธอจึงเลือกเรียนสายอาชีพ และลงขอโควต้าเข้าเรียนสาขาวิชาพาณิชยกรรมจากวิทยาลัยอาชีวศึกษาแห่งหนึ่งในจังหวัด แล้วก็มีจดหมายจากทางวิทยาลัยแจ้งว่าเกรดเฉลี่ยของมาร์ธานั้นไม่สามารถขอโควต้าเข้าเรียนได้ เธอเสียใจมากเธอคิดว่าเธอทำให้พ่อผิดหวัง เธอโผเข้าไปกอดพ่อ แต่พ่อก็ผลักเธอออกมานั่นทำให้มาร์ธาคิดว่าเธอเข้มแข็งมากขึ้น จะอ่อนแอไม่ได้ เธอเป็นลูกทหารส่วนเรื่องการเรียนเป็นไปอย่างที่คิด นี่แค่สายอาชีพนะ ยังไม่ได้เลยถ้าไปสายสามัญคงเรียนไม่จบแน่ๆ ทางวิทยาลัยแนะนำให้เรียนสาขาวิชาศิลปกรรมหรือสาขาวิชาคหกรรมแทน แต่ว่ามาร์ธารู้ตัวดีกว่าเรื่องศิลปะเธอไม่ได้เรื่องเลยเรื่องคหกรรมยิ่งไม่ต้องพูดถึง เพราะในขณะที่เรียนอยู่ที่โรงเรียน มาร์ธาวาดรูป ตัดเย็บเสื้อผ้าหรือแกะสลักผักผลไม้ไม่ได้เรื่องเลย เธอต้องให้เพื่อนช่วยเสมอและมันก็เป็นความทรงจำที่แย่ๆ ไม่ว่ามาร์ธาจะไปใช้จักรเย็บผ้าเครื่องไหนจักรเย็บผ้าเครื่องนั้นก็จะเสีย มาร์ธาจึงตัดสินใจสู้ไปสมัครสอบเข้าเรียนที่วิทยาลัยอาชีวศึกษาในจังหวัดสาขาวิชาพาณิชยกรรม แล้วเธอก็สอบติด แต่ว่าคะแนนสอบ ลำดับที่ของเธอแย่มากๆเกรงว่าจะไม่ได้เข้าเรียนพ่อของเธอจึงใช้เส้นสายของทหารทำให้เธอสามารถเข้าเรียนได้ ในปีการศึกษาแรกมาร์ธาเธอเรียนภาคค่ำเพราะคะแนนของเธอไม่ดี อยู่ในลำดับท้ายๆตัวเธอก็ไม่ได้คิดอะไร แต่ว่าพ่อของเธอคิด ลูกเด็กผู้หญิงเลิกเรียนดึกมันอันตรายพ่อของเธอจึงใช้เส้นสายทางทหารอีกครั้งเพื่อให้เธอได้ย้ายไปเรียนภาคกลางวันและเป็นห้องที่เธอมีเพื่อนรู้จักอยู่ก่อนแล้วพ่อของเธอช่างเป็นคนที่รอบคอบเสียจริงๆ ทั้ง ๆที่ห้องนั้นเป็นห้องเด็กเก่ง และมีจำนวนมากเกินกำหนดอยู่แล้ว แต่เพื่อการปรับตัวให้เข้ากับเพื่อนคนอื่นๆได้ง่ายมากขึ้น มาร์ธาจึงได้เรียนห้องนั้น น้องสาวของมาร์ธาเอลีซาเบธตัวเล็ก ยังคงเรียนอยู่โรงเรียนเดิมต่อไปน้องสาวขึ้นรถรับ-ส่งนักเรียนของทหารไปโรงเรียนเหมือนเดิม ส่วนมาร์ธาเธอต้องก้าวออกไป เธอต้องขึ้นรถประจำทางไป-กลับเพื่อเรียนที่วิทยาลัยเองเธอจะรู้สึกตื่นเต้นทุกครั้งที่จะกดออดรถประจำทางเพื่อให้รถหยุดได้ถูกที่ไม่อย่างนั้น เธอจะต้องเดินเพื่อเข้าทางหน้าประตูทหารเวรไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่เธอยังคงตื่นเต้นเสมอ จี๋กวางน้อย
| Create Date : 18 ตุลาคม 2560 |
| Last Update : 18 ตุลาคม 2560 20:25:21 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 954 Pageviews. |
 |
|
