ดังนั้นเมื่อข้าพเจ้าอยากเป็นชีลับ พระองค์ไม่ให้เป็น พระองค์ให้ข้าพเจ้ากลับมาทำงานที่เดิม และอยู่ในตำแหน่งตำสุดของที่ทำงานซะด้วย

พระองค์กำลังลงโทษข้าพเจ้าใช่หรือไม่ หรือพระองค์กำลังให้โอกาสในการแก้ไขปรับปรุงตัวเอง

ข้าพเจ้าโทรศัพท์หาบาทหลวงท่านหนึ่ง เล่าเรื่องนี้ให้ท่านฟัง

ท่านถามว่าทำไมถึงคิดว่าเป็นสัตว์เลี้ยง  

ข้าพเจ้าตอบว่า คิดถึงสุนัข แมว และกระต่ายที่น้องเลี้ยงไว้ที่บ้าน ทุกตัวอยู่ในที่ของมันไม่ได้ออกไปไหน แล้วก็คิดถึงสุนัขตัวหนึ่งที่ออกจากบ้านไปแล้วโดนรถชนตาย ทำให้น้องสาวไม่ปล่อยสัตว์เลี้ยงออกจากบ้านอีกเลย

ข้าพเจ้าคิดว่าถึงเป็นสัตว์แต่ควรมีอิสระ จะไปไหนมาไหน ทำอะไรก็ได้ที่ต้องการ และอยู่อย่างสุขสบาย ได้ออกไปวิ่งเล่น ไม่ใช่อยู่แต่ในบ้านเท่านั้น

คำตอบของบาทหลวงคือ "พ่อเข้าใจ" แต่ข้าพเจ้า "ไม่เข้าใจ"

ตรงกับเวลาทำงานพอดีทำให้ข้าพเจ้าต้องวางสายโทรศัพท์ แล้วมาทำงานต่อ ทั้งที่ใจปั่นป่วนอย่างที่สุด

จี๋ กวางน้อย