เรื่อง เสียงเล็กๆ ของฉัน ตอนที่ ๓ ทำไมอยู่พ่อ พ่อมารับมาร์ธากลับมาเรียนที่โรงเรียนเดิมแม่ก็ให้กลับมากับพ่อ แม่คงคิดดีแล้วว่า อยู่กับพ่อ มาร์ธามีโอกาสที่ดีกว่าทั้งการเป็นอยู่ การศึกษา ซึ่งแม่ไม่สามารถให้ได้เท่ากับพ่ออย่างแน่นอนเพราะอาชีพทำผมเป็นอาชีพที่ไม่มั่นคงเอาเสียเลย ถ้าไม่มีลูกค้าเข้าร้านก็ไม่มีเงินบางครั้งลูกค้าที่เข้าร้านมาก็เป็นเด็กนักเรียนไม่มีเงิน แม่ก็ตัดให้ฟรีส่วนพ่อเป็นทหารมีอาชีพที่มั่นคงยังไงก็มีเงินเดือนเลี้ยงลูกได้อย่างแน่นอนถึงแม้จะต้องเอาชีวิตไปเสี่ยงอยู่ตามชายแดนก็ตาม สำหรับมาร์ธาเธออยากอยู่กับทั้งพ่อและแม่มากกว่าที่จะต้องเลือกว่าจะอยู่กับใครในเมื่อพระเจ้าให้อยู่กับพ่อ ก็อยู่กับพ่อ พยายามทำให้ดีที่สุด แต่ว่าทุกอย่างดูแย่ลง จิตใจของมาร์ธาเริ่มโศกเศร้า คิดถึงแม่ แล้วที่เขาพูดกันว่า เวลาเป็นเครื่องรักษาแผลใจก็เป็นจริง ในช่วงแรกที่กลับมาอยู่กับพ่อ มาร์ธาเศร้ามากเขียนจดหมายหาแม่เล่าเรื่องต่างๆ ให้แม่อ่าน (ความจริงแม่ของมาร์ธาอ่านหนังสือไม่ออกคงให้คนที่อ่านออก อ่านให้ฟังมากกว่า) แม่ตอบจดหมายกลับมาว่าให้อดทนตั้งใจเรียนหนังสือ ไม่นานนักมาร์ธาเริ่มไม่คิดถึงแม่ของเธออีกเพราะเธอประสบด้วยตัวเองแล้วว่า เธอสามารถอยู่ได้ โดยที่ไม่ต้องมีแม่ไม่ว่าพ่อจะดุสักแค่ไหน เข้มงวดเพียงใด เธอสามารถผ่านพ้นไปได้โดยไม่ต้องมีแม่มาปลอบใจ หรือเคียงข้าง มาร์ธาเข้มแข็งขึ้น อดทนมากขึ้น ไม่สนใจใครมากขึ้นคิดว่าตัวเองเก่งสามารถทำได้ ทั้งๆ ที่ความจริงแล้วมาร์ธาไม่มีความมั่นใจในตัวเองเลย เธอได้แต่แสดงออกไปอย่างนั้นเพื่อไม่ให้พ่อต้องเป็นห่วง ไม่ให้ใครมาดูถูกพ่อของเธอได้ว่าเลี้ยงลูกได้ไม่ดี ตอนนี้คนที่เป็นที่พึ่งพิงเป็นต้นไม้ใหญ่ เป็นเสาหลักในชีวิตของมาร์ธา คือพ่อของเธอเพียงคนเดียว เธอเริ่มเข้าสังคมออกงานเลี้ยงกับพ่อบ่อยๆ เป็นเด็กคอยเติมเหล้า น้ำแข็ง โซดาให้กับนายทหารชั้นผู้ใหญ่ เธอไม่สนใจเพื่อนรุ่นเดียวกันอีกว่าเขาจะเล่นอะไรกันพูดคุยอะไรกัน มาร์ธาได้แต่ตามพ่อของเธอไปพบนายทหารชั้นใหญ่ในวันหยุดเรียนเสมอมาร์ธาไม่รู้ว่าพ่อคุยอะไรกับนายทหารเหล่านั้นบ้าง สิ่งที่เธอรู้คือเธอต้องเป็นเด็กดีในสายตาของผู้ใหญ่เหล่านี้ จี๋กวางน้อย
| Create Date : 15 ตุลาคม 2560 |
| Last Update : 15 ตุลาคม 2560 16:57:33 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 960 Pageviews. |
 |
|
ชอบชื่อตัวละครมากเลยค่ะ