ผมเดินทางตามหาความฝันมาทั้งชีวิต จนกระทั่งวันนี้ก็ได้พบกับคำตอบ

ไม่นึกไม่ฝันว่าจะได้มาเจอสาวน้อยผิวขาวหน้าตาน่ารักน่าชังเดินลัดเลาะอยู่ตามโขดหินริมทะเล 

เธอเดินนำหน้าผมอยู่ห่างๆ และผมพยายามรักษาระยะห่างนั้นไว้เพื่อไม่ให้เป็นการรบกวนพื้นที่ส่วนตัวของเธอจนเกินไป 

แต่หากมีอันตรายใดๆ ผมก็พร้อมรีบเข้าไปช่วยเหลือในทันที

ไม่มีใครรู้หรอกว่าเราจะพบเจอกับความรัก ณ ที่แห่งใดในโลก 

ไม่มีใครรู้หรอกว่าฉากจบของเรื่องราวจะสุดแสนโรแมนติกหรือพบกับความเศร้าใจ 

แต่เวลานี้ผมรู้เพียงแค่ว่าเราต่างก็มีจุดหมายปลายทางเดียวกัน 

จุดหมายปลายทางสีชมพู!

ความรักทำให้คนตาบอด หรือผมกำลังตาบอด(สี)! เมื่อมองเห็นโขดหินรอบๆ ตัวกลายเป็นสีชมพู!

พอแอบมองไปที่เธอก็พบว่าเธอกำลังอยู่ท่ามกลางก้อนหินสีชมพูเช่นกัน!

เอ้อ! นี่ผมกำลังเพ้ออะไรอยู่คนเดียว! ก็จะไม่ให้หินเป็นสีชมพูได้ยังไง!?

เพราะทั้งผมและเธอกำลังเดินอยู่บนเส้นทางศึกษาธรรมชาติเขาบ่อเตยในเขตห้ามล่าสัตว์คุ้งกระเบน อำเภอท่าใหม่ จังหวัดจันทบุรี 

ซึ่งเป็นแหล่งที่มีหินสีชมพูกระจายอยู่ทั่วบริเวณตามแนวชายฝั่งทะเล 

และจุดหมายปลายทางของเส้นทางสายนี้ก็คือ “ลานหินสีชมพู” แลนมาร์คในฝันสำหรับที่จะมาบอกรักใครซักคน

“หินสีชมพู” เป็นหินที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติ มีชื่อเรียกอย่างเป็นทางการว่า “หินทรายอาร์โคส”

เกิดจากตะกอนชายฝั่งทะเลและตะกอนเศษหินจากเชิงเขาในบริเวณที่ได้รับอิทธิพลจากน้ำขึ้นน้ำลง 

ส่วนใหญ่จะพบแถวๆ ปากแม่น้ำที่มีพื้นที่รอยต่อระหว่างน้ำจืดกับน้ำเค็ม 

โดยเนื้อหินจะมีส่วนผสมของแร่เหล็กอยู่มากทำให้มองเห็นเป็นสีชมพู 

สีน้ำตาลแดง หรือบางแห่งก็จะมีสีแดงอมม่วง

เส้นทางศึกษาธรรมชาติเขาบ่อเตยมีระยะทางราว 1 กิโลเมตร วนรอบเป็นวงกลมสามารถเลือกเดินไปทางด้านไหนก่อนก็ได้ 

โดยมีด้านหนึ่งเป็นทางเดินตัดขึ้นเขาไปยังจุดชมวิวเขาบ่อเตย ส่วนอีกเส้นทางหนึ่งจะลัดเลาะไปตามโขดหินริมทะเล 

ทั้งสองเส้นทางจะไปบรรจบกันที่ “ลานหินสีชมพู”

ผมเลือกไปทางโขดหินริมทะเลแบบไม่ลังเลใจ เพราะไม่มีเหตุผลใดจะดีไปกว่า “เธอ”

ช่วงเวลาที่เหมาะสำหรับเส้นทางสายนี้คือช่วงเช้ากับช่วงเย็น เพราะนอกจากจะไม่ร้อนแล้ว 

หากต้องการเดินวนให้ครบลูบจะต้องไปตอนน้ำลงด้วย 

เนื่องจากเส้นทางบางช่วงหากมาตรงกับเวลาน้ำขึ้นน้ำทะเลจะท่วมถึงทำให้เดินลำบาก 

แต่เดี๋ยวนี้ไม่ยากเช็คผ่านแอพมือถือเอา

เส้นทางช่วงแรกเป็นทางเดินราบเรียบมีโขดหินสลับกับชายหาดสั้นๆ ต่อจากนั้นก็จะเป็นโขดหินล้วนๆ 

ซึ่งต้องมีปีนป่ายกันพอหอมปากหอมคอ แต่ก็ไม่ยากลำบากจนเกินไปสำหรับใครที่แข้งขายังแข็งแรง

เดินมาพักใหญ่ผมก็เขยิบเข้าใกล้เธอมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเธอไปหยุดยืนอยู่ตรงบริเวณปลายแหลม 

ซึ่งเป็นหินสีชมพูก้อนใหญ่ยื่นลงไปในทะเล มีฉากหลังเป็นเกาะช่องสะบ้า 

และทั่วทั้งบริเวณรายล้อมไปด้วยหินสีชมพูละลานตาเหมือนกับในรูปถ่ายตามที่หาข้อมูลมา

ไม่ผิดแน่! นี่แหละคือบริเวณที่เรียกว่า “ลานหินสีชมพู”

ในที่สุดผมก็ได้ขึ้นมายืนอยู่บนหินก้อนเดียวกันกับเธอ

แต่มันคงใกล้พอแล้วสำหรับผมที่ขอหยุดยืนอยู่ตรงปลายหินอีกด้านหนึ่ง 

ปล่อยให้เธอแผ่พลังแห่งความสุขออกมาอย่างเต็มที่ภายใต้อ้อมแขนของชายหนุ่มที่ยืนอยู่เคียงข้าง

ใช่ครับ! เธอมากับคนรักของเธอจนผมรู้สึกอิจฉาชายหนุ่มผู้โชคดีคนนั้น แต่ก็อดอมยิ้มไม่ได้กับภาพความรักที่ทั้งคู่มีให้กันตลอดทาง 

บางครั้งการที่เราได้เดินทางมาเจอใครสักคน แต่จังหวะชีวิตอาจจะไม่ตรงกัน ไม่ได้ใช้ชีวิตร่วมกัน 

แต่เราก็มีความสุขเมื่อได้เห็นเค้ามีความสุข

มันทำให้ผมนึกถึงน้องผู้หญิงคนหนึ่งขึ้นมา ผมเคยบอกกับน้องเค้าว่า “คนเราต้องมีความฝันแล้วใช้ชีวิตเดินตามหามันให้เจอ” 

แต่น้องเค้ากลับตอบว่า “หนูไม่มีความฝันแล้วก็ไม่รู้จะฝันอะไร ชีวิตแค่อยากมีผู้ชายดีๆ แต่งงาน มีลูก มีครอบครัวที่อบอุ่นแค่นั้นก็พอแล้ว”

นาทีนี้ผมเพิ่งเข้าใจเองว่า ไม่ใช่น้องเค้าไม่มีความฝัน แต่นั่นแหละคือความฝันของน้องเค้า 

แม้จะเป็นความฝันที่ฟังดูเรียบง่าย แต่กลับรู้สึกสวยงามมีคุณค่ายิ่งกว่าฝันของใครหลายคนที่ดิ้นรนไขว่คว้าแทบเป็นแทบตาย

สุดท้ายถึงจะได้มา แต่พอมองรอบๆ ตัวกลับไม่เหลือใคร ซึ่งต่อให้ฝันนั้นจะยิ่งใหญ่ซักแค่ไหนมันจะไปมีความหมายอะไร!

ผมค่อยๆ หันหลังเดินจากลานหินสีชมพูไปอย่างเงียบๆ เพียงลำพัง

ปล่อยให้พื้นที่ตรงนั้นเป็นดินแดนแห่งความทรงจำอันแสนหวานของทั้งสองคนตลอดไป

ขอบคุณทุกคนที่ผ่านเข้ามากับทุกการเดินทางที่ทำให้ผมได้รู้จักกับชีวิตมากขึ้น

Create Date : 04 สิงหาคม 2561
Last Update : 4 สิงหาคม 2561 20:13:08 น.		20 comments
Counter : 3604 Pageviews.
Share Tweet