ตั๊กแตนร้องเพลงไม่ได้
มันโดนสบประมาทบ่อยๆ
มันพยายามร้องเพลงให้แมลงตัวอื่นๆฟัง
แต่ไม่มีแมลงตัวไหนสนใจฟัง
ทุกเช้าเจ้าตั๊กแตนเฝ้ารอน้ำค้าง
มีเพียงน้ำค้างที่เห็นใจความพยายาม
จนวันหนึ่งน้ำค้างเอ่ยรำพึง
"ตั๊กแตนร้องเพลงได้"
เสียงไม่ไพเราะจับใจหรอกแต่ความพยายามไพเราะจับจิต
มันร้องจนคอแห้ง ผ่ายผอมเพียงเพื่อพิสูจน์ความจริงใจในการใช้ชีวิต
ในความรักต่ออะไรบางอย่าง...
เช้าหนึ่งมันร้องเพลงสุดท้ายหมดลมหายใจต่อหน้าน้ำค้าง
แมลงตัวอื่นๆรู้ข่าวต่างรุมล้อมศพเจ้าตั๊กแตนผู้ไม่ย่อท้อ
แต่ทุกเสียงแซ่ซ้องประนามเพียงว่า "ไม่รู้จักตน"
หลังจากเจ้าตั๊กแตนผู้หลงใหลในการร้องเพลงตาย
ชุมชนแมลงไม่มีตัวใดเอาดีด้านนี้ ไม่มีเสียงร้อง ไม่มีดนตรี
น้ำค้างไม่เคยถูกดื่มกินสักหยด
มันเหือดแห้งไปตามแดดสายหายไปอย่างไร้ประโยชน์
คิดถึงเจ้าตั๊กแตนผู้ร้องเพลงไม่เพราะ
อย่างน้อยๆป่าที่มีเสียงเพลงจะเพราะหรือไม่เพราะ
ก็ยังสุนทรีย์กว่าไม่มีเสียงใด.......
ชอบมากเลยครับ บ้างครั้งขอให้ได้พยายามทำอะไรซักอย่างถึง
ไม่สำเร็จก็ยังดีกว่าไม่ลงมือทำครับ
หยุด2วันกลัวฝนตกตอนออกไปข้างนอกมากเลยครับ เหอะๆ