หุบเขาหนึ่งเงียบสงัดข้าไปเยือนเหมือนฝันไม่มีผู้คน ไม่มีสรรพสัตว์เห็นด้วยตาเพียงม่าน หมอกขาว หนาวเหน็บ..... ลมสะกิดยอดไม้ไหวเต้นระบำเป็นจังหวะสิ่งที่ไม่ได้เห็น เต้นอยู่ในหัวใจในความรู้สึก.... ความโดดเดี่ยว เดียวดายบรรยากาศเหมือนตายจากเสียงใดๆหากความคิดกลับโลดแล่นแสนไกลไหวระเริงในห้วงอารมณ์... ความสงบคือเพื่อนแท้ความสงัดคือเพื่อนตายหุบเขาแม้เดียวดายยังมีข้าเป็นเพื่อน...เยี่ยมเยือน
หุบเขาหนึ่งเงียบสงัดข้าไปเยือนเหมือนฝันไม่มีผู้คน ไม่มีสรรพสัตว์เห็นด้วยตาเพียงม่าน หมอกขาว หนาวเหน็บ.....
ลมสะกิดยอดไม้ไหวเต้นระบำเป็นจังหวะสิ่งที่ไม่ได้เห็น เต้นอยู่ในหัวใจในความรู้สึก....
ความโดดเดี่ยว เดียวดายบรรยากาศเหมือนตายจากเสียงใดๆหากความคิดกลับโลดแล่นแสนไกลไหวระเริงในห้วงอารมณ์...
ความสงบคือเพื่อนแท้ความสงัดคือเพื่อนตายหุบเขาแม้เดียวดายยังมีข้าเป็นเพื่อน...เยี่ยมเยือน
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เวลาพูดถึงความเหงาและโดดเดี่ยว