คิดถึง...
 

  ด้วยแรงห่วงหา
สานสายใยโยงพาใจส่งถึง
ฝากสายลมปลิวปล่อยถ้อยรำพึง
แสนคนึงเกินคณนาคำรำพรรณ
 

  เมื่อดวงหน้าอันเคยคุ้นมาเหินห่าง
ทิ้งเพียงรอยอาลัยร้างว้างเวิ้งฝัน
หัวใจลอยเรื่อยล่องไม่เว้นวัน
อยากใกล้ชิดสนิทมั่นให้หวั่นใจ
 

  เธอ...เดินทางอยู่หนใดคนดี
ฉัน...ยังคงอยู่ตรงนี้ได้ยินไหม?
ความคิดถึงห่วงหาที่ส่งไป
หวังว่าคงไม่ไกลเกินได้รับ
 

  สัมผัสรสแห่งรู้สึก
ล้ำลึก ลึกลับ ยากคว้าจับ
ด้วยหัวใจอ่อนละไมไหวซึมซับ
ก่อแรงขับส่ง-รับ "ใจถึงใจ"

จริงๆกลอนนี้เขียนไว้นานแล้วตั้งแต่ปี พ.ศ.2545
แต่ด้วยความคิดถึง จึงนำมาเสนอ.....

Create Date : 26 กรกฎาคม 2553
Last Update : 30 กรกฎาคม 2553 6:23:33 น.		1 comments
Counter : 547 Pageviews.
Share Tweet