菜な at Yokohama (Japanese Food)

เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมาไปงานเลี้ยงอำลาของรร.ภาษาอังกฤษที่เคยสอนมาตลอด 4 ปี (ถึงจุดจบเสียแล้ว) จริง ๆ แล้วดีใจมาก เพราะคิดว่าอยากจะลาออกหลายต่อหลายครั้ง แต่ก็ไม่กล้าบอกกับทางโรงเรียน เนื่องจากมีฉันเป็นครูสอนคนเดียว ต่อลิงทะโมน 1 ฝูง เอ๊ย....พ่อเทวดา-นางฟ้า 11 องค์

หลัง ๆ พอครูSeikoลาออกไป รร.ก็ไม่สามารถหาครูมาแทนฉันในวันลาป่วย ลากิจได้เลย นอกจากเลื่อนตารางสอน หาวันสอนชดเชย (สรุป ตรูก็ต้องมาสอนอยู่ดี)

เดือนเมษา คือเดือนที่ปีงบประมาณใหม่ของญปเริ่ม(shin kaikeinendo-新会計年度)เด็กจบใหม่พวกข้าวใหม่(shinmai-新米)ปลาไม่มันทั้งหลายเข้าทำงานบริษัทเป็นครั้งแรก / เด็กอนุบาลเข้าโรงเรียนประถม / บริษัทส่งคนไปประจำที่ใหม่ ฯลฯ ล้วนแต่เอาฤกษ์เอาชัยกันต้นเดือน 4 ทั้งนั้น พี่ชายของตาอ้วนก็ต้องกลับไปประจำที่มาเลเซียปลายเดือน 4 นี่ด้วย วู้ปี้...ดีใจ ชะเอิงเอย....ภายใน 10 ปีนี้ยังไม่ต้องกลับมา สาธุ... เด็กเล็ก ๆ เดินเตาะแตะ ๆ (จริง ๆ มันออกจะวิ่งกันจนปวดหัว) ก็จะไปเข้าอนุบาลกันหมด ด้วยจำนวนเด็กที่เรียนภาษาอังกฤษกับฉัน 11 คน ไม่สามารถครอบคลุมรายจ่ายค่าเช่าที่ ค่าพนักงาน ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าจิปาถะอื่น ๆ ตัวเลขมันคงแดงแจ๋มาหลายเดือนแล้ว เจ้าของรร.จึงปิดกิจการส่วนรร.ลง

วันเสาร์ฉันมีนัดกับหมอทำลูกแถวโยโกฮาม่า เมื่อเสร็จธุระตาอ้วนบ่นว่าอยากกินก๋วยเตี๋ยว จึงขับรถ(ทั้ง ๆ ที่อยู่ในช่วง免停)ไปย่านชุมชนไทยคือวะกะบะโจว ไปกินร้านเอี่ยมโภชนาแล้วฉันก็จับจ่ายซื้อของที่ร้านพริกขี้หนูอยู่ติด ๆ กันนั่นเอง

แถมยังส่งเมลนัดแนะกับน้องTokyo Delightเสร็จสรรพบอกว่าจะทำแกงส้มหน่อไม้ดอง / น้ำพริกกะปิ / ผัดสะตอ / ผัดกะเพราเลี้ยงน้องและคุณชายเสงี่ยมมื้อกลางวันของวันอาทิตย์ แต่สักพักคุณคานาโกะโทรมาบอกว่าอย่าลืมนัดเลี้ยงอำลาวันอาทิตย์ สุดจะเซ็ง....ต้องรีบโทรไปขอโทษขอโพยน้องเป็นการใหญ่จะไม่ไปก็ไม่ได้ เพราะรร.ยังติดเงินฉัน 17,000 เยนค่าสอน 3 ครั้งสุดท้าย เฮ่อ...เฮ่อ...เฮ่อ....

ฉันนัดเจอกับคุณคานาโกะที่ป้อมตำรวจหน้าห้างทากาชิมายะ เวลา 11.20 น. แต่เผอิญไปก่อนเวลานิดหน่อย จึงเดินเตร็ดเตร่ดูของดีจังหวัดฮอกไกโดที่เอามาจัดซุ้ม แต่ไม่ได้ซื้ออะไรเลย เพราะมันจัดซุ้มอยู่ตรงหน้าสถานีเป็นประจำ ประมาณว่ามาเมื่อไหร่ก็ซื้อได้

เมื่อเจอกับคุณคานาโกะแล้ว จึงขึ้นบันไดเลื่อนไปยังCial ชั้น 6 ตรงไปยังร้านNana（菜な）เจอคุณอุเมดะซึ่งยืนรออยู่แล้ว อีกสักพักครูอีก 2 คนก็เดินมาสมทบ จริง ๆ ทั้งหมด 7 คน แต่ครูอีก 1 คนมาสาย และครูShelbyคนยูเครนต้องไปโบสถ์เนื่องในวันอีสเตอร์ จึงมาไม่ได้

ร้านNanaเป็นร้านสไตล์pub หรือที่ญปเรียกว่าอิซากายะ แต่เป็นอิซากายะที่ดูค่อนข้างโปร่ง โล่ง สบายตา มีห้องหับเป็นส่วนตัว

ทางเดินที่เชื่อมระหว่างห้องโดยตลอดจะปูด้วยกระจกใส มองลงไปเห็นสวนญปที่จัดไว้อย่างสวยงาม ชอบๆๆๆ

คุณอุเมดะเป็นคนรับผิดชอบเรื่องการสั่งอาหาร เพราะได้รับมอบหมายหน้าที่นี้มาจากเจ้าของรร.

อาหารถึงจะถูกสั่งไว้ล่วงหน้า แต่ทางร้านยังไม่ยกออกมาเสริฟเพราะเรายังรอครูอีก 1 คน พวกเราจึงเลือกเครื่องดื่มมากินแทน ฉันไม่กินเหล้า ถึงแม้อยากจะลองsourใจจะขาด แต่กลัวว่าหากไม่อร่อยก็ไม่รู้จะโบ้ยต่อให้ใคร คุณคานาโกะก็เป็นหวัด เลยไม่อยากดื่มแอลกอฮอล์ สรุปทุกคนสั่งเครื่องดื่มที่ไม่มีเหล้าผสม (ทั้ง ๆ ที่มาทานร้านแบบอิซากายะ) ฉันสั่งginger ale

คนอื่น ๆ สั่งชาญป ทั้งร้อนและเย็น ในบรรดาครู 4 คน ฉันรู้จักคุณอุเมะดะ คุณคานาโกะ และคุณซาจิโกะ อีก 1 คนฉันไม่เคยเจอเลย สงสัยเวลาทำงานสวนกันตลอด ก็ถือโอกาสนี้ทำความรู้จักทั้งทักทาย และบอกลาในคราวเดียวกัน

เมื่อครูคนที่ 6 มาถึง อาหารก็เริ่มถูกลำเลียงออกมา

จานนี้ถูกวางเอาไว้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เป็นเหมือนอาหารเรียกน้ำย่อย ฉันชอบจังเลย มีหนวดปลาหมึกยักษ์ต้มกับไชเท้า / ปลาหมักซอสเปรี้ยวหวาน แล้วก็หน่อไม้ต้ม

ที่ถูกลำเลี้ยงออกมาจานแรกคือ ซาชิมิ น้อยมาก ๆ คนที่ชอบกินปลาดิบอย่างฉันกระซิก ๆ เนื้อปลาสด หวาน กรอบ หอยก็ใช้ได้ ยิ่งเอาใบชิโสะพัน แล้วจิ้มโชหยุผสมวาซาบิ โอ้ว สวรรค์รำไร

จานต่อมาคือปลาทอด หรือย่างฉันก็ไม่แน่ใจ มีต้นหอมรองใต้ปลามานิด จริง ๆ ปลาได้รับการปรุงรสมาแล้ว แต่มันก็ไม่สะใจสำหรับคนทานรสจัดอย่างฉัน จึงขอปอนสึมาจิ้มต่างหาก (ไม่มีใครกินปอนสึเลย นอกจากฉัน) แล้วก็มีฉันคนเดียวด้วยที่ตักชิจิมิ(พริกญป)โรยบนปอนสึเสียเกิอบหมดผอบ

จานนี้เป็นเนื้อหมูย่าง กำกึ่งคิดว่าน่าจะป็นroast porkชิ้นโต ความหนา 1 ซม. เสริฟมา 2 ชิ้นพร้อมกับมันฝรั่งฤดูใบไม้ผลิ(shin jyagaimo)อบ อร่อยดีเหมือนกัน ขนาดไม่ค่อยชอบมันฝรั่งนะเนี่ย

เนื่องจากเรามากัน 6 คน อาหารจึงเสริฟมาในจานเปลใบเบ้ง หรือไม่ก็วางมาบนกระบอกไม่ใผ่ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 4 นิ้ว ถูกจัดแบ่งมาเสร็จสรรพให้พอดีจำนวนแขก แบบว่าพอวางปุ๊บก็ยกออกได้เลย ถ้วยใครถ้วยมัน

อย่างเต้าหู้ไข่ราดซอสถั่วปากอ้านี่ก็เหมือนกัน ถ้วนแก้วใบจิ๋ว 6 ใบวางมาบนกระบอกไม่ไผ่ผ่าครึ่ง ใช้น้ำแข็งรองมาข้างล่าง เพื่อรักษาความเย็นของเต้าหู้ ก่อนกินราดปอนสึไปนิด โห...อร่อยล้ำ ใครไม่เชื่อต้องไปลองเอง

จานนี้เสริฟมาในชามใบโต ชนิดหากฉันแบกเองคงจะแขนสั่นระริก ๆ เป็นเนื้อปลาต้มกับโกโบะ หน่อไม้(ฤดูใบไม้ผลิ หน่อไม้แย่งกันผุด) และฟักทอง ฉันว่าทำกินเองที่บ้านก็น่าจะได้ จะยากตรงต้มยังไงให้เนื้อปลาหมดความคาวอย่างของร้าน คาดว่าต้องโรยเกลือไปบนเนื้อปลาทิ้งไว้ให้เลือดมันไกลออกไปสัก 10-15 นาที แล้วค่อยนำมาต้ม จะช่วยดับกลิ่นคาวปลาได้ในระดับหนึ่ง ส่วนเครื่องปรุงก็ไม่น่าจะมีอะไรมาก เหล้าสาเกญป / โชหยุ /มิริน / น้ำตาลหน่อย

ฉันเป็นคนตักแบ่งจานให้ใส่จานเล็ก ๆ ให้ครูสาว และไม่สาวอีก 5 คน

จานนี้คุณอุเมะดะกระซิบบอกว่าสั่งเพื่อฉันโดยเฉพาะ เป็นข้าวปั้นหอยชิจิมิ อร่อยง่ะ....ดูเผิน ๆ ไม่น่าจะอร่อยได้ขนาดนี้ อยากลองทำดูเองบ้างจัง ใครมีสูตรบอกทีจ้า

ที่ว่าคุณอะเมะดะสั่งเพื่อฉันนั้นไม่ใช่อะไรหรอก คุณอุเมะดะจำได้ว่าฉันไม่ชอบกลิ่นซอสผัดยากิโซบะ ซึ้งๆๆๆไม่คิดว่าคุณอุเมะดะจำได้ เพราะเคยพูดกันเล่น ๆ นานมาแล้ว เธอเลยเลี่ยงไม่สั่งยากิโซบะ เพราะกลัวฉันทานไม่ได้

ทางร้านแยกข้าวปั้น และสาหร่ายมาต่างหาก แต่ไม่ให้เกินมาสักแผ่นเล้ย..พอดี 6 แผ่นเป๊ะ ๆ ฉันชอบกินสาหร่ายมาก ๆ ขนาดเป็นสาหร่ายชนิดที่ไม่มีรส ฉันยังเอามากินเล่น ๆ ได้เลย แตงดองเด็ดดวงมาก....ครูคนอื่นกินกันคนละ 2-3 ชิ้น ที่เหลือฉันเหมาหมดเลย เชื่อป่ะ ๆ

ตบท้ายด้วยไอติมเป็นของหวาน เป็นไอติมที่ทำด้วยชาญป คาดว่าชามุหงิหรือเปล่า เพราะสีมันออกน้ำตาลอ่อน ๆ รองก้นถ้วยมาหน่อยด้วยซอสถั่วแดง และโรยหน้าด้วยผงคินะโกะ

อิ่ม...อร่อย....แต่ไม่ใช่แค่นี้ เพราะยิ่งเมาส์ก็ยิ่งมันส์ เพราะคุยกันตั้งแต่เรื่องลูก เรื่องแฟน เรื่องงาน ไปยังแผนการในอนาคต ฉันละอิจฉาคุณคานาโกะเหลือเกิน เจ้าตัวบอกว่าจะไปโฮมสเตย์ที่ไอร์แลนด์ 3 อาทิตย์ แล้วค่อยกลับมาเริ่มงานใหม่ หากฉันยังโสดคงจะทำอย่างนี้บ้าง ตอนนี้ขอไปตาอ้วนคงจะส่ายหน้าลูกเดียว ขนาดปีที่แล้วครอบครัวฉันที่เมืองไทยไปเที่ยวสวีเดน-เดนมาร์กกัน 20 วัน ฉันทำตาเชื่อมขอตาอ้วนไป พี่แกยังพูดแบบน้อยใจว่า ปล่อยให้แกอยู่บ้านคนเดียว เหงา ฉันเลยต้องปฏิเสธคุณแด๊ดกับแม่ ว่าเอาไว้คราวหน้าแทนเฮ่อ...(ยังไม่มีลูกกวนตัว) แต่มีปั๋วกวนใจก็อย่างเนี้ย...

คุณอุเมะดะเปิดไฟเขียวให้พวกเราสั่งเครื่องดื่มมากันอีก เพราะไม่มีทีท่าว่าใครจะขยับตูดกลับบ้านกันสักคน 5 คนเลือกกาแฟร้อน-เย็นบ้าง ชาร้อน-เย็นบ้าง ฉันคนเดียวขอเบิ้ลไอติมอีกรอบ เพราะชอบจริง ๆ คราวนี้เลยได้ชา 3 ชนิดมา กินคนเดียวไม่แบ่งใครด้วย หุหุหุตะกละมั้ยล่ะ

เมื่ออิ่มหนำสำราญเป็นที่เรียบร้อย ควรแก่เวลากล่าวคำอำลา

คุณอุเมะดะก็เป็นตัวแทนรร.ให้ช่อดอกไม้ครูคนละช่อ พร้อมของที่ระลึกส่วนตัวที่ให้ด้วยความเสน่หา ฉันได้รับช่อดอกไม้มา 2 ช่อ จากคุณอุเมะดะ และครูอีกคนที่ฉันจำชื่อไม่ได้ แล้วก็ได้ของขวัญจากครู 3 คน และคุณแม่ของหนูฮารุกะที่ฝากคุณคานาโกะมาให้ เพราะว่าวันสุดท้ายที่สอน หนูฮารุกะออกอีสุกอีใสก็เลยต้องขาดเรียน

จนบัดนี้ของขวัญที่ฉันได้รับมาจากแม่ ๆ เด็ก ฉันยังไม่ได้แกะเลย จะแกะดูก็แต่love letterจากลูกศิษย์ตัวน้อย แบบชนิดว่าอ่านไปอมยิ้มไปส่วนดอกไม้ที่ได้มา 3 ระลอก จากแม่ของลูกศิษย์บ้าง จากครูด้วยกันบ้าง ฉันก็เอาไปให้บ้านหม่าม้าหมด (เป็นคนไม่ชอบดอกไม้ คือชอบดู แต่ไม่ชอบเก็บ) หากเก็บไว้ที่บ้านตัว ดอกไม้จะเสื่อมราคาหมด แต่ถ้าเอาไปให้หม่าม้า ๆ จะหาแจกันคริสตัลอย่างดีเอามาใส่ดอกไม้ สวยเชียว หม่าม้าชอบดอกไม้มั่ก ๆ

ตอนก่อนออกจากบ้าน...บอกตาอ้วนว่าไปแป๊บเดียว เดี๋ยวก็กลับแล้ว คงจะไม่ค่อยมีอะไรคุย....ที่ไหนได้ เพลิน(พรหมแดน) นั่งเม้าส์กัน 3-4 ชม.

ฉันย่อรูปมาเขียนบล็อคก่อน ยังไม่ได้ส่งไปให้ครูคนอื่นตามที่สัญญาเลย เดี๋ยวต้องรีบส่งไป.......

โฮมเพจของร้านNana
//tegouma.com/archives/50242984.html

mahalo

Create Date : 11 เมษายน 2550		0 comments
Last Update : 11 เมษายน 2550 12:40:44 น.
Counter : 1066 Pageviews.
Share Tweet