วันนี้จะพาไปหยำฉะ ร้านไม่ใกล้ไม่ไกลอยู่แถวบ้านเอง น้องคานิเคยบอกฉันนานนมเนกาเลกาลมาแล้วว่าร้านKou-nan-men-yataiนี้ มีทะเบะโฮไดด้วย สิ่งที่ดึงดูดใจฉันให้ใจจดจ่ออยู่กับแผ่นป้ายโฆษณาหน้าร้านก็คือ ภาพเป็ดปักกิ่ง พร้อมราคาหัวละ 1980 เยน กินไม่อั้น ว๊าว...

เห็นจะเป็นเพราะความสะเพร่าเผลอเรอของฉันเอง ดูแผ่นป้ายโฆษณาไม่ถี่ถ้วน ชวนน้องคานิไปนั่งกินหวังจะได้ลิ้มชิมรสหนังเป็ดปักกิ่งที่อุ่น ๆ กรอบ ๆ แต่ต้องพบกับความผิดหวัง เพราะกินเหมาหัวนั้นมีเฉพาะตอนเย็น วันนั้นก็เลยสั่งเซ็ตเมนูมากินเคล้าน้ำตา ฮะอึก ๆ

เมื่อวันอาทิตย์ที่แล้วจึงไม่ยอมพลาดเป็นครั้งที่สอง เที่ยวนี้ทำการบ้านมาอย่างดี แต่ก็เป็นเพราะความขี้เกียจ นอนกลิ้งไปมาอยู่กับบ้าน มารู้ตัวอีกทีว่าน่าจะชวนน้องคานิกับคุณโน้ตไปกินก็ปาเข้าไปทุ่มกว่าแล้ว สองจิตสองใจไปดีมั้ยว้า...เพราะร้านปิด 4 ทุ่ม คุณโน้ตกับตาอ้วนเปิดไฟเขียวให้ เอ้า...ไปก็ไป นัดเจอน้องคานิที่หน้าร้าน 2 ทุ่ม

ฉันกับตาอ้วนไปถึงก่อน เพราะบ้านอยู่ใกล้ร้านกว่า ตาอ้วนบอกว่าให้รีบเข้าไปนั่งรอในร้าน ไม่รู้พี่แกกลัวอะไร ฉันยืนกรานที่จะยืนรอหน้าร้าน จึงปล่อยตาอ้วนให้นั่งในร้านคนเดียว เมื่อสมาชิกครบองค์ประชุม 4 ท่าน จึงรีบเรียกขอเมนูทันที

กฎของการกินเหมาหัวมีว่า หากมากัน 4 คน จะสั่งได้ไม่เกินครั้งละ 4 จาน (โหดกว่าไดจินโรอีก) last order สามทุ่มครึ่ง....ดูเวลา นี่มันสองทุ่มกว่าแล้ว เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาจึงรีบสั่งในบัดดล

น้ำชาก็ไม่มีมาเสริฟ ได้แต่น้ำเปล่า (โดนหักคะแนนนะนี่) ขอซอสอะไรนอกเหนือจากที่บริกรเสริฟมาคู่กับอาหารที่สั่งไม่มีให้ ขอจิ๊กโฉ่วก็ไม่มี ซอสหวาน ซอสเปรี้ยวอะไรก็ไม่มี

ของนึ่ง ๆ อร่อยใช้ได้ หากมีซอสจะได้ใจกว่านี้ ที่ว่าใช้ได้ คือ แป้งไม่เละ คีบขึ้นมายังเห็นขนมจีบเป็นรูปเป็นร่างอยู่ในสภาพดี ส่วนที่ว่าจะเป็นfrozen foodแล้วเอามาอุ่น หรือที่ร้านทำเองฉันก็ไม่อาจรู้ได้ เพราะหากเทียบกับหยำฉ่าที่ฮ่องกงก็คนละเรื่อง

บริกรในร้านทุกคนเป็นคนจีน พ่อครัวก็เป็นคนจีน เข้าใจว่าเป็นร้านอาหารแบบครอบครัว คงไม่มีสาขาที่ไหน บริกรข้องใจกับการถ่ายรูปของฉันมา ถึงกับอดใจไม่ไหว เดินเข้ามาถามว่าจะถ่ายรูปไปทำไม คงจะคิดว่าฉันจะเอาร้านไปทำมิดีมิร้าย เข้าใจไม่ว่ากัน หากฉันถูกถ่าย...ฉันก็คงไม่ชอบใจนัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ญี่ปุ่น หากสุ่มสี่สุ่มห้าไปถ่ายโดยที่ไม่ได้รับอนุญาตไม่ว่าจะเป็นถ่ายคนเดินถนน หรือถ่ายในห้างร้าน ตาอ้วนจะเตือนทุกครั้ง และเป็นธรรมเนียมที่ควรจะขออนุญาตเสียก่อน

ทั้ง ๆ ที่ตั้งใจไว้ว่าจะมาฟาดเป็ดปักกิ่งให้เต็มคราบ แต่พอสั่งมาจานแรกถึงกะผงะด้วยความตกใจ แน่ใจหรือว่านั่นคือหนังเป็ด มันเหมือนฟอสซิลเป็ดค้างไว้อาทิตย์นึง จนเนื้อหดเหลือขนาดจิ๋ว แผ่นแป้งก็เหนียวหนืด น้องคานิถามฉันว่าจะสั่งเบิ้ลอีกมั้ย...No, thanks! เลยงานนี้ คิดถึงไดจินโรขึ้นมาใจจะขาดรอน ๆ จะว่าโดนร้านหลอกก็ไม่ได้ เพราะเต็มใจให้หลอก แผ่นป้ายโฆษณาหน้าร้านก็ติดรูปอยู่ตำตาว่าหนังเค้าเลาะออกมาจากเป็ดย่าง มิใช่แล่ออกมาจากตัวเป็ดที่เพิ่งยกออกมาจากเตาอบ

ตัดสินจากใจที่ไม่อคติ ร้านนี้พอกินได้ พวกอาหารผัด ๆ ของเค้ารสชาติใช้ได้เลยทีเดียว ไม่ว่าจะเป็นปลาหมึกผัดซอสเอกซ์โอ มาโบะโตฝุ หมี่ผัด แต่พวกผักดองของเค้ายังไม่ค่อยซึ้ง หรือว่านี่คือรสชาติของคนจีนกิน ลิ้นฉันติดออกเปรี้ยว ๆ หวาน ๆ แต่แตงดองเหมือนกับเอาแตงสด ๆ มาแช่ใส่น้ำส้มสายชูไว้ 2-3 ชั่วโมงแล้วก็เอาออกมาเสริฟ ซอสปรุงยังไม่ซึมเข้าไปในเนื้อเลย

โกมะดังโงะอร่อยใช้ได้ เพราะเพิ่งทอดมาร้อน ๆ ใหม่ ๆ เสียที่ว่าเวลาไม่มี พ่อครัวจึงทอดแบบเร็ว ๆ แก่ไฟไม่พอ

ปิดท้ายด้วยขนมหวาน สั่งไอติมเชอร์เบตรสเมล่อน รสส้ม แมงโก้พุดดิ้ง โดยเฉพาะเต้าฮวยฟรุตสลัด คุณโน้ตกินคนเดียว 3 ถ้วย คงจะชอบมาก

ร้านนี้จะแจก 4 ดาวก็ยังว่าเยอะไป เอาเป็นว่า 3.5 ดาวละกัน รสชาติพอทานได้ (ถึงแม้จะไม่ใช่สไตล์ที่ฉันปิ๊ง) ราคาสบาย ๆ ข้อสำคัญอยู่ใกล้บ้าน เดินไปกินได้ 3 นาที ประหยัดเวลาและค่าเดินทาง

เนื่องจากเป็นร้านเล็ก ๆ จึงไม่มีโฮมเพจค่ะ ตั้งอยู่บนชั้น 4 ของDaiei สถานีHigashi Totsuka

*หากจะฝากข้อความ เชิญที่ guest book นะคะ*

mahalo

Create Date : 24 มิถุนายน 2550
Last Update : 24 มิถุนายน 2550 11:18:54 น.		0 comments
Counter : 744 Pageviews.
Share Tweet