ไม่ได้updateร้านอาหารมาร่วม 4 เดือนแล้ว ไม่ใช่ว่าเอาแต่จำศีลวัน ๆ ยืนหน้ามันอยู่หน้าเตาหุงต้มข้าวปลาอาหาร ไม่ได้ออกไปเห็นเดือนเห็นตะวันหรอก แต่เป็นเพราะขี้เกียจง่ะ ช่วงนี้มีแรงอึดเยอะหน่อย ก็ขยันอัพ...แรงอึดมันมาเป็นพัก ๆ

ร้านอาหารที่ประทับใจอีกแห่งหนึ่ง อยู่ย่านIsezaki-cho ย่านเที่ยวของหนุ่มตอนกลางคืน แต่ก่อนฉันชอบไปกินอาหารไทยที่ร้านชาวไทย สาขาWakaba-choมาก เรียกได้ว่าเดือนไหนไม่เจอป้าแม่ครัว เป็นอันต้องท้องขึ้น ถ่ายไม่ออก ต้องได้ผัดไทยของป้าเป็นยาระบาย แต่ตอนหลังร้านมีอันเจ๊งไป เพราะรายได้คงจะดิ่งลงเหมือนโยโย่

ฉันรู้จักร้านNew Salathaiครั้งแรกจากลูกศิษย์คนหนึ่ง ขอเรียกคุณลุงว่าพี่ตุ๊ก ๆ

พี่ตุ๊ก ๆ อยากจะเลี้ยงส่งครูโทโกะ(เพื่อนฉัน)ที่กำลังจะลาโรงไปแต่งงาน เอ๊ย...ไปใช้ชีวิตมนุษย์เงินเดือน โหนรถไฟ ดมกลิ่นเหงื่อกลิ่นไคลของเพื่อนร่วมทางทุกเช้าทุกเย็น จึงนัดโทโกะและฉัน(พลอยฟ้าพลอยฝน)มาทานข้าวที่ร้านนี้ เนื่องจากพี่ตุ๊ก ๆ เป็นลูกค้าประจำอยู่

บรรยากาศภายในร้านดีใช้ได้ เป็นลักษณะก้ำกึ่งเหมือนลูกครึ่ง ที่ว่ากำกึ่งนั้นหมายถึงกึ่งลูกไทยกึ่งลูกญป คือบรรยากาศไม่ดูใส เนี้ยบ เฉียบ หรู ทันสมัยเหมือนร้านอาหารไทยที่มีผู้จัดการร้านเป็นคนญป มุ่งเป้าหมายที่ลูกค้าคนญป แต่ก็ไม่อึมครึม สลัว ๆ ไฟหรี่ ๆ บรรยากาศกันเองเหมือนback street restaurantsที่ขาประจำเป็นสาวไทยทำงานกลางคืน

ร้านนี้มีคาราโอเกะทั้งเพลงไทย ฝรั่ง ญี่ปุ่น และจีนแซมนิดหน่อย ฉันไปมา 2 ครั้ง ก็ไม่เห็นจะมีใครหยิบไมค์มาร้อง นอกจากกลุ่มของฉันเท่านั้น

ผู้จัดการร้านมีชื่อเล่นชื่อเดียวกับฉัน คือน้องออย(พี่ตุ๊ก ๆ เรียกแบบนั้น แต่จะเรียกฉันว่าออยเซนเซ) น้องออยดูแลร้าน บริการให้ความสะดวกแก่แขกที่มาทานอาหาร ทั้งรับออเดอร์ เสริฟอาหาร เก็บโต๊ะ รวมไปถึงใส่เพลงตามคำขอของแขกที่อยากจะครวญเพลงบริหารลูกคอ

อย่างที่บอกไว้แล้ว ครั้งแรกที่มาทานที่ร้านนี้ เนื่องในโอกาสเลี้ยงส่งโทโกะ ครั้งนั้นฉันและโทโกะก็แหกปากตะโกนร้องเพลงประสานเสียงดังคับร้าน โดยเฉพาะโทโกะสาวญปใจไทย (ตอนนี้เปลี่ยนไปเป็นใจศรีลังกาเรียบร้อย)ร้องเพลงได้ทุกรูปแบบ ทั้งลีลาและสำเนียงนั้นเข้าตากรรมการของร้านเป็นอย่างยิ่ง ยิ่งร้องพ่อครัว แม่ครัววิ่งออกมาดูกันเป็นแถว เนื่องจากน้านนานทีจะมีคนญปหลงมาร้องเพลงไทย แค่นั้นยังไม่พอ โทโกะสามารถแหล่ได้อีกต่างหาก

เนื่องจากเคยไปใช้ชีวิตที่อุบล 3 ปีครึ่ง โทโกะจึงสามารถเข้าใจภาษาอีสานบ้านเฮาได้เป็นอย่างดี ประเภทเอ่ยออกมาแต่ละคำ ฉันแบ๊ะ แบ๊ะ

วันนั้นน้องออยติดใจลีลา "ผู้ชายในฝัน คุณลำไย และป๋าผัว" ของโทโกะสุดซึ้ง ครั้งที่ 2 ที่ไปเยือน น้องออยจึงเลือกเพลงใส่ให้โดยที่โทโกะไม่ต้องรีเควสต์(เป็นการบังคับไปในตัวว่าดนตรีขึ้นแล้ว ไม่ร้องถูกปรับนะเออ)

ครั้งที่ 2 พี่ตุ๊ก ๆ เป็นคนจองโต๊ะอีกเหมือนเดิม นัยว่าใช้ชื่อพี่ตุ๊ก ๆ แล้วน้องออยจะรีบกุลีกุจอจัดโต๊ะที่อยู่หน้าคาราโอเกะที่สุดให้พวกเราครั้งนี้มีสมาชิกไปคับคั่ง เนื่องจากเป็นงานเลี้ยงปีใหม่ (Shin Nen Kai)เที่ยวนี้มีน้องนักเรียนมาด้วย แต่ละคนคอคาราโอเกะกันทั้งนั้น ประเภทหากได้จับไมค์แล้ว จะให้วางเรอะ...ไม่มีทางเสียหรอก

อาหารของร้านอร่อย รสชาติดีทีเดียว แซ่บ จัดจ้านไม่แพ้ร้านอาหารดัง ๆ ที่เมืองไทยเลย แต่ราคาก็ตามรสชาติด้วย คือไม่ถูก

ฉันประเภทกินอาหารจานเดียวจนเคยชิน พอมากินอาหารตามสั่งแบบนี้ รู้สึกทำใจไม่ค่อยได้ อย่างเช่น
ผัดไทยจานละ 1,200 เยน (ขนาดของชาวไทยจานละ 1,000 เยนฉันก็ว่าแพงแล้วนะ แต่ที่สั่งมากินทุกครั้งที่ไปเพราะมันแซ่บถูกใจจอร์จ)

ปูผัดผงกะหรี่ 1,800 เยน
ต้มยำกุ้ง 1,500 เยน
แกงเผ็ด 1,500 เยน
หากฉันมากับตาอ้วน 2 คน ก่อนจะสั่งคงต้องสำรวจเมนูทุกหน้าดูจนทะลุปรุโปร่ง แล้วสั่งอาหารที่มาทานกับข้าวได้คุ้มที่สุด (คือเน้นข้าว ไม่เน้นกับ) ส่วนอาหารเรียกน้ำย่อย ห้ามสั่ง! เพราะเปลือง

จะว่าเป็นโชคดี หรือการพยายามฝืนชะตาก็ไม่รู้ ฉันไม่เคยมาทานที่ร้านนี้ตามลำพังกับตาอ้วน ครั้งแรกพี่ตุ๊ก ๆ ก็เลี้ยงไปที ครั้งหลังก็มางานเลี้ยงแชร์กันออกคนละ 3,000 เยน (ประมาณ 9-10 คน) บางคนทานเบียร์ด้วย แต่เวลาหารก็จับหารให้เท่ากัน จะได้ลงตัว สำหรับคนญป 3,000 เยน/หัว สำหรับกินข้าวกลางคืนถือว่าถูกแล้ว...แต่ฉันไม่ชินว่ะ

ข้าวผัดกะเพราไข่ดาว ลูกศิษย์คนหนึ่งสั่ง หากเป็นน้องป็นนุ่งจะตีให้ขาลายเลย อาหารพื้น ๆ แบบนี้ทำกินที่บ้านก็ได้ชิมิเคอะ แต่ตอนนั้นลูกศิษย์คนนี้หิวจนตาลายไปหมด เพราะว่าอาหารออกช้า เจอแจ๊คพ็อตลูกค้าเข้าร้านค่อนข้างเยอะ พ่อครัวควงตลิวซะปลิวว่อน ลูกศิษย์เลยขออาหารจานเดียวมากิน พอกินเสร็จเจ้าตัวและภรรยาคนไทยรีบขอตัวกลับเลย เนื่องจากทิ้งลูกน้อย 2 คนไว้ที่บ้าน สปิริตแรงมาก ที่ยังมาเมื่อฉันชวน(หรือไม่กล้าปฏิเสธเพราะเกรงใจครูก็ไม่รู้) ทิ้งเงินไว้ 10,000 เยน เมื่อหักลบกลบหนี้แล้ว ฉันคืนไปให้ 7,000 เยน เพราะถือว่ามาทีหลังกลับก่อน

ลาบหมู ฉันว่าโทโกะสั่งแน่ ๆ เพราะมาทีไรไม่เคยพลาด อาหารอีสานที่ฉันชอบนอกจากส้มตำ ข้าวเหนียว คอหมูย่าง ไก่ย่าง เสือร้องไห้ ต้มแซ่บ อย่างอื่นก็ธรรมดา ๆ แต่หากเป็นอาหารที่ใส่ข้าวคั่วผสมนี่ ไม่โปรดเท่าไร ไม่ใช่ว่าเกลียด หากคนอื่นสั่งมาก็กินได้(เพราะตะกละ) แต่จะไม่สั่งเอง

ปูผัดผงกะหรี่ ปกติอยู่เมืองไทยก็ไม่ค่อยสั่งอยู่แล้ว ถ้าจะสั่งก็จะเลือกเป็นกรรเชียงปูผัดผงกะหรี่เสียมากกว่า เนื่องจากกินง่ายไม่ต้องแทะกระดอง เมนูนี้เป็นอะไรที่คนญปชอบกันมาก เพราะรสชาติละมุนละไมไม่เผ็ดจัดจ้าน และคนญปก็เคยชินกับผงกะหรี่ด้วย

สมัยทำงาน SIคนญป เคยมาขอให้ฉันจดเมนู "เนื้อปูผัดผงกะหรี่" เอาไว้ไปสั่งตอนไปกินที่สมบูรณ์ภัตตาคาร

พูดถึงปูผัดผงกะหรี่ แล้วก็นึกถึงแม่ เพราะแม่ชอบกินปูมาก ถึงคอเรสเตอรอลจะพุ่งกระฉูดยังไง หากมีปูแล้วละก็ แม่บอกว่า แม่ยอมตาย

ฉันชอบรสหวานเปรี้ยว ฉะนั้นไม่ว่าจะเป็นผัดเปรี้ยวหวาน ปลาราดพริก ปลาสามรส ฉันชอบหมด ถึงได้อ้วนเป็นหมูอยู่ทุกวันนี้ไง บริโภคน้ำตาลเกินความจำเป็น

จานนี้ฉันเป็นคนสั่ง ตอนสั่งเพื่อนร่วมโต๊ะมีแอบค้อน...เพราะราคาค่อนข้างแพง แต่พอน้องออยยกมาเสริฟ ทุกคนจ้วงกันหนุบหนับ ๆ แป๊บเดียวเหลือแต่ก้าง

ครั้งแรกที่ไปกินสั่งไก่ย่าง แต่ดันได้ไก่ที่รสชาติเหมือนเป็ดมา จะว่าไม่อร่อยก็ไม่เชิง คือรสชาติอร่อย แต่เนื้อไก่มีกลิ่นสาปนิด ๆ เหมือนเนื้อเป็ด อย่าคิดว่ากินไม่หมดนะ...ไม่เหลือน่ะสิไม่ว่า

ปูดองจานนี้ของฉันเอง โอ้โห....อร่อยเลิศล้ำ กินไปก็หวั่นไปว่าจะจู๊ด ๆ มั้ย เพราะไม่รู้ว่าทางร้านเอาปูสดมาทำให้หรือเปล่า รสชาติเนื้อปูหวานมาก ขนาดตาอ้วนที่ไม่กล้ากินอาหารไทยที่ไม่ปรุงสุก(เพราะพี่แกเคยกินส้มตำปู แล้วท้องเสียเพลียละเหี่ยแรงไปหลายวัน) ยังห้ามใจไม่ไหว มาแอบจ้วงไปกิน

อยากจะลองทำปูดองกินที่บ้านดู แต่ก็จนใจเพราะไม่รู้จะไปหาซื้อปูที่ไหน คือมีขาย แต่ราคาไม่ถูก ที่เห็นถูก ๆ แม่ครัวร้านอาหารไทยก็เตือนมาว่าระวังเจอปูแช่แข็ง มันมีพยาธิ

ตบท้ายด้วยข้าวผัดกุ้งจานใหญ่ก่อนกลับบ้าน ถามย้ำกับน้องออยไปหลายครั้งว่าลืมเมนูนี้ของพี่หรือเปล่า ก็ได้คำตอบว่ากำลังผัดอยู่ค่า ๆ รอนิดนึงเพราะออเดอร์เยอะหลาย...กว่าข้าวผัดจะมา ตัวหารเหลือเพียง 6 คนเท่านั้น ก็พยายามกินกันไป ข้าวผัด 1 จานเปลใหญ่ที่สั่งสำหรับ 10 คนกิน...อิ่มจุกกันไปตาม ๆ กัน

วันก่อนพี่ตุ๊ก ๆ ของฉันก็ถามถึงโทโกะ ว่าอยากเจอ ๆ อยากได้โทโกะไปทำงานที่บริษัทตัว แต่เสียดายที่โทโกะไม่อยากทำงานวันเสาร์ กลัวไม่ได้เจอหวานใจ ฉันรู้ว่าพี่ตุ๊ก ๆ เสียดายโทโกะเป็นอย่างยิ่ง หมายมั่นจะปั้นให้โทโกะเป็นสาวLexus

ฉันไม่แน่ใจว่าปีหน้าฟ้าใหม่จะมีโอกาสได้จัดงานเลี้ยงปีใหม่กับลูกศิษย์แบบนี้อีกหรือเปล่า ตอนนี้ยิ่งเบื่อ ๆ งานอยู่ อยากลาออกมาเป็นแม่บ้านวันนี้พรุ่งนี้ด้วยซ้ำ(แต่ยังงกเงิน)

หากใครกำลังอยากจะทานอาหารไทย ให้New SalaThaiเป็น 1 ในตัวเลือกอันดับต้น ๆ นะคะ รับรองว่าไม่ผิดหว้ง

ลิงค์ของร้าน
//www.thai-square.com/restaurant/shoukai/shokai_086.htm

mahalo

Create Date : 07 เมษายน 2550
Last Update : 7 เมษายน 2550 20:04:29 น.		0 comments
Counter : 1316 Pageviews.
Share Tweet