Bloggang.com : SwantiJareeCheri

Parikarma (12 )

Expect the Unexpected : Parikarma

"Extreme Spirituality "

We were finally leaving for Parikarma.

The landscape here also was amazing, completely different from what we see here. More like the wild Wild West, Rocky Mountains on both sides, water falls and streams. There were no trees, very little grass and snow on peaks. We were finally free to enjoy the nature's beauty again and concentrate on chanting "Om Namah Shivay".

Till now, our focus was more on managing the whole thing. Now our minds were free to Chant and enjoy the beauty of the surroundings.

People on horses were coming behind us. After 2 hours of beautiful trek we stopped at a tent for some refreshments. The choice was limited. We could opt for Tibetan tea, Coke and noodles. Coke was a safe choice for me and energizing too. Tibetan tea has a very different taste, which I could not have it after tasting it.

We could see the face of Mount Kailash from here, very clearly. No clouds, darshan were clear and majestic. Mount Kailash looked very near. The peak was covered with fresh snow. Again we prayed and felt lucky for such amazing darshans.

Our stop for tonight was going to be at Derapukh, from there you can see the North face of Mount Kailash, if the clouds are not there covering the peak.

To reach that spot, we had to trek for another 4 hours, approximately 14 kms in the whole day. We were gaining altitude slowly, as it was an upward trek.

Our spirits were high and were enjoying the trek. Four hours
of trek was not a difficult task for people who were on foot. But surprisingly people who were on horses had a tough time as it was scary while passing through narrow passages, with deep valleys on one side.

After 4 hrs of tiring but enjoyable trek we reached Deraphuk. From there we could see the most impressive face of Mt. Kailash, "The North Face ". This face was more majestic than any other faces we had seen so far and luckily there were no clouds covering it.

และที่สุดเราได้เดินทางไปปาริการ์มา สภาพภูมิประเทศที่นี่น่าประหลาดใจ ทุกอย่างที่เราเห็นที่นี่ ต่างจากที่ได้เคยเห็นในตะวันออกบ้านเรา แต่กลับไปเหมือนตะวันตก เหมือนแนวภูเขาร้อกกี้ ทั้งสองด้าน มีน้ำตกและสายน้ำไหล แต่ไม่มีต้นไม้ มีหญ้าเล็กๆบนหิมะบ้าง เราทีอิสระมี่จะสนุกสนานกับธรรมชาติ และความงามของะรรมชาติ ดังบทสวดมนตร์" Om Namah Shivay".
จนบัดนี้ ทุกอย่างก็เป็นไปด้วยดีในการจัดการอะไรๆทั้งหมดตอนนี้จิตใจ เรามีอิสระที่จะสวดมนต์ หรือ ร้องเพลงสนุกสนานกับความงามที่อญ่รอบตัว คนที่ นั่งม้าจะตามเรามาข้างหลัง หลังจาก2ชั่วโมงของการเดินเขาเราหยุดพักที่เต้นท์ เพื่อความสดชื่น อาหารเครื่องดื่ม มีเพียงชาธิเบต โค้ก และก๋วยเตี่ยว โค้กเป็นสิ่งเดียว ที่จะปลอดภัยสำหรับผม และให้พลังงาน ชาวทิเบต รสแปลกๆ.ผมไม่กล้าดื่ม หลังจากลองดื่มไปครั้งหนึ่ง เราสามารถเห็นหน้าตาของเขาไกรลาสจากตรงนี้ ชัดเจนมาก ปราศจากเมฆหมอก darshan เห็นชัดเจน และสูงตระหง่าน เขาไกรลาสเสมือนอยู่ใกล้เรามาก ยอดปกคลุมด้วยหิมะสะอาด เราสวดมนต์กันอีกเมื่อรู้สึกตัวว่ามีโชคที่สามารถเห็น darshan อย่างน่าประหลาดใจ

จุดหมายของการเดินทางสำหรับคืนนี้เราจะต้องเดินทางไป Derapukh ซึ่งเราจะสามารถเห็นภาพด้านเหนือของเขาไกรลาส ถ้าเมฆหมอกไม่คลุมตรงยอดสูงการเดินทางไปจุดนั้น. เราต้องเดินเขาไป4 ชั่วโมง ซึ่งคาดว่าจะใช้การเดินทางไม่ต่ำกว่า14 กิโลเมตร ในวันนั้น เราค่อยๆเดิน ปรับระดับร่างกายกับความสูงช้าๆ และเป็นการเดินแบบ ปีนเขาสูง ความตั้งใจ ของเราที่มุงมั่นแรงกล้า และชอบการปีนเขาอยู่เป็นทุน การเดิน4 ชั่วโมงไม่ใช่งานที่ยากสำหรับการเดินเท้า แต่ที่น่าแปลกใจคนที่ขี่ม้ากลับมีความลำบาก และเกิดความกลัวในและเกิดความกลัวในตอนที่เข้าไปในที่แคบๆ หรือข้างๆเป็นหุบเขาลึก
หลังจากผ่านไป4ชั่วโมง อย่างเหนื่อยอ่อนแต่สนุกเราฏ้เดินทางถึง Deraphuk จากตรงนั้นเราได้เห็นด้านที่น่าประทับใจของเขาไกรลาส ด้านเหนือ รูปลักษณ์อันสง่าผ่าเผยของเขาไกรลาสด้านนี้งดงามกว่าด้านอื่นๆที่เคยเห็นและ ที่โชคดีไม่มีเมฆมาปิดบังเลย

Parikarma: Day

5th July: crossing Dolma Pass

I was feeling weak and uneasy when I got up. I guess it had to do both with lack of good food and high altitude. I just had biscuits and hot water as no cooking facilities were there. Those people who were on foot, left earlier.

After half an hour of trekking we were climbing the Dolma pass. It was almost a small mountain to climb, but at a high altitude. I was finding it very difficult to climb and was stopping to take rest, after walking just 10 steps. Naturally I was the last in the group. Surprisingly Ankur was walking like a PRO. But I could not see the Spanish lady. Sherpa, on enquiring, told me that she was ahead.

I was finding it very difficult to climb the steep accent of the pass. At one point I even thought of going back to the Darchen. But how could I turn back from there. So I just went on slowly, at turtle's pace.

Seeing my slow pace, Mr. Subhash sent a sherpa to help me. He took my camera and water bottle, to ease my load. After some time I even gave my Down Jacket to him, which felt very heavy, after took it off. After my load was reduced, I started to climb much better. Sherpa was a great help.

Soon, I joined my colleagues, who had reached the Dolma pass.
I saw Chachi, Ankur and Sargam doing pooja, religiously. Again the 100 % involvement of Chachi was something very inspiring. I was more focused in catching my breath.

One more bad news!

We found out that the Spanish lady was lost. Instead of being in front, nobody had seen her. Most probably she had gone back from Deraphuk. Again Mr. Subhash and gang were blaming her for purposefully creating problems for them.

I thought, what kind of professional he is, he cannot even keep count of his group. He should have counted and then let us start the trek on the second day.

But one thing he did well was, he sent one sherpa, who had climbed the whole mountain, to go back and look for her. That was good thinking.

We decided to continue the parikarma, as we could do nothing and stopping at such high altitude of 19200 ft was very dangerous. I already had taken some oxygen while climbing the pass.
Descent from Dolma pass was going to be very easy for me, but not for people who were on horses. As it is a very steep descent, you cannot ride horses there. So you have no choice, but to go on foot. So sherpas were helping the ladies and elderly persons to find there foot and way.

Chachi looked very tired, but more determined. Amazing..
Descent now was more rocky and steep. We were almost getting down from a rocky mountain. To find the right path would have been extremely difficult without the help of Sherpas.

We could also see some Buddhist followers doing parikarma in the opposite direction. Some were also doing it "Lying Down ". It was impossible for us even to think about it. Most Buddhist and local people can do the parikarma in just One day. It was hard to believe.

It was hot afternoon, with occasional chilly winds. We were feeling very tired and exhausted. After descending the whole rocky mountain, we finally found a tent to refresh ourselves.

It was lunch time and we were feeling hungry and thirsty. Coke and Noodles were our only vegetarian choice. Noodles without the non-veg taste maker, boiled in hot water was good and somewhat satisfied our hunger.

Chachi arrived after half an hour and looked completely tanned and exhausted. I must say hats off to her spirits.
After some more rest we left for our final trek of the day. We were not sure where we were going to take night halt. My body felt very tired, I could not imagine trekking for more than 2 hrs from there. Now it was a slow descent, in a small valley, with small streams flowing. We were very thankful, that the weather had been very good till now.

Mr. Subhash was leading the group, as if he had a train to catch, walking very fast. Ankur and other guys were surprisingly able to keep pace with him. As usual, despite my best efforts, I was at the last position, though in front of horses. It was easier now, but the pace and distance we were covering was testing. After another 2 hours of fast trek, we stopped again for refreshments.
By now most of us, including me were dead tired. We gave an ultimatum to Mr. Subhash that we cannot trek for more than 2 hours. To our surprise he had planned to complete the trek today itself, that is the whole pariakrma in just 1.5 days. I wondered, how's that possible.

Eager to get back to base, mansarover camp, I started trekking at faster. Soon I took over even Subhash and was the leading the group.

To keep the energy levels high, I used to eat Snicker chocolates. They were very energizing and kept drinking water.

The last leg was so fast that I was almost running at slow speed, just because I wanted to reach the camp as soon as possible.
The rains were also there to give the final blessings that also increased my pace. Suddenly I saw some Tibet'ian people welcoming us. On reaching closer I recognized them, they were our drivers of Land cruisers. They were happy to see us back and we were happy to see them too.

Now I could see Manasarovar Lake at a distance, my pace increased further. The rains were getting stronger. Seeing the white landcruisers parked at a small distance was very relieving. The body was so tired, that it felt no pain.

After waiting for everyone and paying for the dues, we left for the base camp, expecting huge welcome. The" Real Yodhas of Osho Dhara ", as Guru ji had mentioned were coming home.

It had rained, so we could see rainbows, with such bright colors, never imagined or seen before, just in front of you, so near. It was a great sight, with two rainbows, side by side.
Chachi was still 100 % there, forgetting her pain and fatigue. She made sure that she captured each moment and the last sight of Mt. Kailash.

As for me and Ankur, we were relieved and satisfied after doing such a tough trek.

At the camp, Papa and Chacha were very worried for us. They were expecting us the next day. All negative emotions were coming in there minds. On hearing the news of our return, both were overjoyed.

Most of the Osho dhara group members shared our joy and welcomed us.

We went to Guru ji for his blessings and share our experiences. Mr. Vikash , shared his photograph, of our group, standing in front of North face of Mt. Kailash , in which there is a white spot. Guruji interpreted as the presence of Lord Shiva.
On asking my feedback, I just said, people who really wanted to do Parikarma, could only do it. After sharing our experiences, we went to sleep.

5 กรกฎาคม : เดินข้าม Dolma Pass

https://www.tibettravel.org/tibet-travel-advice/top-7-mountain-passes-in-tibet-tour.html

ตื่นมาก็รู้สึกเหนื่อยหมดแรงจริงๆ อาจจะเพราะไม่ได้กินอาหารดีๆ หรืออยใต้ความกดอากาศ เฉพาะบิสกิต กับน้ำร้อน ไม่มีการทำอาหาร คนที่เดินด้วยเท้าต้องออกเดินทางแต่เช้า หลังจากเดินทางมาสักครึ่งชั่วโมง เราก็ได้ปีน Dolma pass มันเหมือนเป็นเขาเล็กๆที่ปีนได้ แต่สำหรับบริเวณความกดอากาศต่ำ ผมพบว่ามันช่างยากที่จะปีน ผมหยุดบ่อยๆแม้ว่าจะก้าวไปแค่10 ก้าว เป็นปกติอยู่แล้วที่ผมจะเป็นคนสุดท้ายในกลุ่ม ที่น่าแปลกใจ Ankur เดิน เหมือนโปร แต่ผมไม่เห็นสาวสเปน

เชอร์ปาคนหนึ่งบอกว่าเธอเดินไปข้างหน้าแล้ว ผมพบว่ามันยากที่จะไต่ที่ชัน ตรงนั้นผมพบว่าน่าจะกลับไปยังหมู่บ้าน Darchenแต่จะทำอย่างไรจะกลับไปได้ล่ะ ได้แต่เดินช้าๆ ที่เรียกว่า Turtle pass

เมื่อเห็นการเดินของผมผิกไปจากที่เคยรักษาระดับ คุณสุบัส ได็ส่งเชอร์ปา คนหนึ่งมาช่วยผม เขาช่วยถือกล้อง และขวดน้ำของผม ช่วยลดภาระหนักของผมบางครั้งผมก็ลส่งเสื้อหนาวที่เรียกว่า Down Jacket ซึ่งมันหนักมากแต่หลังจากถอดเสื้อออก เราก็เริ่มปีนป่ายได้ ดีขึ้น เชอร์ปาช่วยได้ดีมาก ในไม่ช้า ผมพบกับเพื่อนๆ ที่เดินไปถึง Dolma pass ,มีChachi, Ankur and Sargam กำลังทำพิธี pooja (บูชา)ทางศาสนาอยู่ เมื่อมารู้จักพวกเขามีความรู้สึกเต็มร้อยว่า Chachi มีอะไรที่เป็นสิ่งดึงดูดใจ และผมก็รู้สึกด้วยตนเอง

มีข่าวร้ายอีกแล้ว

เราพบว่าสาวสวยชาวสเปนได้หายตัวไป แทนที่เธอจะเดินไปข้างหน้าก่อนเรา ราวกับว่าเหมือนกับเธอจะเดินกลับ ไป Deraphuk อีกครั้ง และอีกครั้งคูณสุบัสและเพื่อนๆ กล่าวติเตียนเธอว่าได้สร้างปัญหาให้อีกแล้ว ผมไม่ทราบว่าเขาเป็นมือโปรได้อย่างไร เขาไม่เคยแม้จะนับว่ากลุ่มมีกี่คนเขาคารจะได้นับคนก่อนจะให้ปีนเขาในวันรุ่งขึ้น แต่ก็มีสิ่งที่ดีที่เจาได้ทำคือส่งเชอร์ปา ที่เคยปีนเขาทั้งหมด กลับไปหาเธอ ผมคิดว่าเป็นสิ่งดีที่ทำเช่นนั้น
เราตัดสินใจที่จะทำปาริการ์มากันต่อไป และไม่มีอะไรจะมาหยุดยั้งได้ ในที่สูง19200 ฟุต ที่ ทีมีความกดอากาศต่ำที่ มี อันตรายมากๆผมได้เตรียมออกซิเจนไปด้วยขณะปีนเขา ลงมาจาก Dolma pass กลับง่ายสำหรับผม แต่ยากสำหรับคนที่ขี่ม้า การลงที่ชันมาก คุณไม่สามารถคุณจะไม่สามารถขี่ม้าได้ ดังนั้นคุณก็ไม่มีตัวเลือก แต่ถ้าเดินด้วยเท้า เชอร์ปาจะช่วยเหลือผู้หญิง และคนแก่ทีจะนำทางและวิธีเดินเอง ในขณะที่เราเดินลงมาผมเห็นGauri Kund เป็นที่ซึ่งปาร์วตี ใช้เป็นที่อาบน้ำผมไม่มีแรงที่จะลงไปเอาน้ำเติมในภาชนะ เลยกลับมาอยู่ในกลุ่ม จึงจ้างเชอร์ปา200รูปี ไปทำบางอย่างแทน
ครอบครัวของผมที่ Jaipur ได้ให้ของบางอย่างมาให้เอามาจุ่มในGauri Kund คือสิ่งที่ผมให้เชอร์ปาทำแทนตอนเดินลงก็ยังชันเหมือนตอนเดินขึ้น ผมสดุดเท้าอญู่สอองสามครั้ง โชคดีที่ไม่มีเคล็ดขัดยอก หลังจากนั้นเราได้ข้ามธารน้ำแข็งใหญ่ที่มีสายน้ำไหลทั้งสองฝาก สำหรับผมมันเป็นงานไม่ยากแต่ chichi นี่ซิเธอเพิ่งจะลื่นตกบนน้ำแข็งละลายตอนข้ามกระแสน้ำ และน้ำแข็งละลาย ก็น่ากลัว เชอร์ปาต้องแบกchach เพื่อป้องกันอันตราย ไปส่งอีกฝากหนึ่ง
Chachi ดูเหนื่อยมาก แต่ก็นั่นแหละ น่าประหลาดใจมาก ขาลงนี้มีก้อนหินและชันมากเราเหมือนจะลงมาข้างล่างทีจะหาทางกลับให้ถูก แสนจะยากจริงๆถ้าโดยไม่มีเชอร์ปามาช่วย

เราเห็นพระที่ตามมาในทิศทางตรงข้าม บางทีก็เห็นเขาหมอบลงแม้แต่จะคิดก็ ไม่เห็นความเป็นไปได้ที่ใครจะทำปาริการ์มาในวันเดียว
เป็นวันที่ร้อนมากในบ่ายวันนั้น แต่มีลมพัดตลอดเวลา เราเหนื่อยและหิวน้ำหลังจากลงที่ภูผาหิน เราก็เจอเต้นท์ที่พักของเรา อาหารเป็นบะหมี่กับน้ำร้อน ก็ดีสำหรับตอนหิว Chachi มาถึงทีหลังเราคร่งชั่วโมง ผมก็จะกล่าวชมเชยให้กำลังใจเธอหลังจากพักผ่อนเราออกเดินต่อกันอีก และไม่ค่อยจะแน่ใจว่าแล้วจะพักกันที่ไหน ผมเหนื่อยมากทีเดียว คิดไม่ออกเลยว่าจะเดินต่อไปอีก2 ชั่วโมงได้ยังไง ตอนนี้เป็นการเดินลงช้าๆเป็นหน้าผาเล็กๆ มีสายน้ำไหล เรามีความรู้สึกอยากขอบคุณเพราะอากาศดีเหลือเกิน
คุณสุบัสหัวหน้าทีมเดินเร็วเหมือนกลัวตกรถไฟ Ankurและคนอื่นอีกคนประหลาดใจแต่ก็เดินตามไปเร็วพอๆกัน แต่ผมเองจะอยู่สุดท้ายเสมอ แต่ก็อยู่ก่อนคาราวานม้า มันเดินได้ง่ายขึ้น ระยะทางและการเดินเหมือนถูกทดสอบ หลังจากเดินเร็ว 2 ชั่วโมงเราก็หยุดเพื่อพักผ่อน
ตอนนี้เราทั้งหมดเหนื่อยจนจะตายแล้ว เลยยื่นคำขาดกับคุณสุบัสว่าเราคงเดินเขาไม่ได้เกิน2 ชั่วโมง และคำตอบที่ได้น่าประหลาดใจ เขากล่าวว่าเขาวางแผนว่าจะสามารถทำปาริการ์มาได้ภายในวันครึ่ง ผมงงมาก มันจะเป็นไปได้ยังไง
ความอยากที่จะกลับที่พักที่มานาซาร์โรวาร์ ผมเดินเร็วขึ้นเร็วนำหน้าคุณสุบัสที่เป็นผู้นำกล่มซะอีก การทำให้มีพลังสูงขึ้น ผมจะกิน ชอกโกแลต Snicker ซึ่งให้พลังและดื่มน้ำตาม และผมเกือบจะวิ่งเพียงเพื่อจะได้ถึงที่พักให้เร็วที่สุด
ฝนที่ตกลงมาก็เป็นสาเหตุ ที่ทำให้การเดินดูดียิ่งขึ้นและทันใดนั้นผมเห็นชาวทิเบตเรียกเชื้อเชิญ ผมจำเขาเหล่านั้นได้ดี ก็เป็นกลุ่มที่ขับรถแลนด์ครูเซอร์ให้เรา ดูท่าทางเขาดีใจที่เรากลับมาแล้ว และเราก็ดีใจท่เจอพวกเขาด้วย ผมเห็นทะเลสาบ มานาซาร์โรวาร์แต่ไกล ผมรีบเดินเร็ว ฝนตกแรงขึ้น การเห็นรถแลนด์ครูเซอร์จอดอยู่ แต่ไกลทำให้มีความรู้สึกดีขึ้นมากๆ แสนจะเหนื่อยเหลือเกิน แต่ไม่มีความเจ็บปวดใดๆ หลังจากรอคอยกันทุกคน มีการชำระค่าจ้าง และเราก็ตรงมายังเบสแคมป์

ที่แคมป์ Papa และChacha ก็แสดงอาการห่วงเรามาก และคาดว่าวันต่อไปก็คงจะกังวลอีก พอรู้ว่าเรากลับมาแล้วก็ดีใจจนออกนอกหน้า และทั้งหมดจากตระกูลthe Osho dhara ทุกคนเข้ามาแสดงความยินดี เราได้ออกไปพบGuru ji และขอพรจากเขาและแลกเปลี่ยนประสบการณ์กัน คุณ Vikash แลกเปลี่ยนรูป กัน ในรูปเขายืนอยู่ด้านเหนือของเขาไกรลาสที่ มีสีขาวมีสีขาวพาดป็นวงกลม Guruji บอกว่าเป็นการ ปรากฏจากพระศิวะ
ถ้าจะถามผมล่ะ ผมได้เคยบอกไปแล้วว่า ถ้าใครอยากจะทำปาริการ์มา ถ้าทำได้ก็ทำเลย หลังจากนั้นเราก็กลับมานอน

Create Date : 15 กรกฎาคม 2551
Last Update : 26 พฤษภาคม 2561 15:18:31 น.
Counter : 1213 Pageviews.

19 comments

Aim and Linden r here kubbbbbbbbbbb

We wanna capm kkubbbbbbbbbb

โดย: dogamania

วันที่: 20 กรกฎาคม 2551 เวลา:3:32:30 น.

ชอบสายรุ้งมาก
โดยเฉพาะรุ้งพลบตอนโพล้เพล้
เหมือนกับเป็นริบบิ้นหลากสีจากฟากฟ้า
บ่งสัญญาณว่า
วันเวลาวินาทีนี้ขอลาลับ
พรุ่งนี้ค่อยจรมาเจอใหม่

It's a colorful promise from the sky,
To bow and say for today good bye,
It's a reward of braveness and bold,
To cheer your heart and warm your cold.

โดย: กูรูขอบสนาม

วันที่: 20 กรกฎาคม 2551 เวลา:9:41:27 น.

ขออนุญาตเอารูปรุ้ง 2 สายไปใช้ใน blog นะคร้าบ
เชิญคุณ SwantiJareeCheri ไป approve ด้วยคร้าบ

โดย: กูรูขอบสนาม

วันที่: 20 กรกฎาคม 2551 เวลา:10:47:41 น.

ขอบคุณคุณ Cheria มาก
แค่นี้ก็พอแล้วคร้าบ
ถ้าต้องการรูปประเภทไหน
อาจจะรบกวนไปโพสถามอีก

โดย: กูรูขอบสนาม

วันที่: 20 กรกฎาคม 2551 เวลา:12:45:28 น.

รูปรุ้งสุดยอดจริงๆค่ะ วิวอื่นๆก้อสวยนะคะ

โดย: Too Optimistic

วันที่: 20 กรกฎาคม 2551 เวลา:12:46:27 น.

ธรรมชาติยิ่งใหญ่ และสวยงามเสมอน่ะ??

โดย: icechick

วันที่: 20 กรกฎาคม 2551 เวลา:14:39:42 น.

สวัสดีค่ะ.วันนี้เป็นยังไงบ้างเอ่ย...นัทวิ่งตามเข้ามาขอบคุณ...ที่แวะเข้าไปทักทายกัน มีความสุขมากๆค่ะ...

โดย: Why England

วันที่: 20 กรกฎาคม 2551 เวลา:15:30:00 น.

มา ชม อีก รอบ ก้าบบบบบ

โดย: dogamania

วันที่: 20 กรกฎาคม 2551 เวลา:23:28:05 น.

สวยจัง.......... เพลงเข้ากับบรรยากาศ blog ด้วยยย... ดูมันพจญภัยดีค่ะ

โดย: [7th Heaven]

วันที่: 21 กรกฎาคม 2551 เวลา:1:53:37 น.

สวยมากๆค่ะ

โดย: 2fast2farious

วันที่: 21 กรกฎาคม 2551 เวลา:2:18:35 น.

เป็นการเดินทางผจญภัย แบบ สุดยอด ภาพสวยมากเลยคะ ขอบคุณที่ไปให้กำลังใจนะคะ แล้วจะมาเยี่ยมอีกคะ

โดย: tukata001

วันที่: 21 กรกฎาคม 2551 เวลา:6:13:43 น.

ว้าววววววว สวยจังเลยค่ะ
ยินดีที่รู้จักนะจ๊ะ แล้วขอขอบคุณที่ไปเยี่ยมหวานที่บล็อกนะ

โดย: catch me if u can (Phumpanit

) วันที่: 21 กรกฎาคม 2551 เวลา:12:22:39 น.

สวยมากเลยค่ะ...ขอบคุณที่แวะไปให้กำลังใจนะคะ

โดย: ยายหนูAK

วันที่: 21 กรกฎาคม 2551 เวลา:12:28:34 น.

.....น่าทึ่งมากเลยค่ะ
เป็นประสบการณ์ที่น่าภาคภูมิใจจริงๆ ....
วันนี้ปอเอาชาร้อนๆ มาฝากค่ะ
แม้ในภาพชาร้อนจะมีเกล็ดหิมะอยู่ประปราย ก้ออย่าถือสานะคะ อิอิ...(ปอแต่งผิดอ่าค่ะ แง่มๆๆ)
ขอให้มีความสุขมากๆ นะคะ
Have a nice day ค่ะ....^ ^