คุูณหมอจำตำนานนางกินรีที่ดิฉันเคยรวบรวมและเขียนไว้เมื่อ เดือนมีนาคม 2549 ที่นั่นคือป่าหิมพานต์ ที่อยู่เทือกเขาหิมาลัย คนไทยสนใจตำนานมหาภารตะ 

รามายานะของอินเดียมานานแล้วจนทุกคนคิดว่าเป็นเรื่องที่เกิดและเป็นนิทานพื้นบ้านของคนไทย เพราะ ศาสนาฮินดู หรือพราหมณ์ เป็นส่วนหนึ่งของพุทธศาสนา ด้านพิธีกรรมจนแยกกันไม่ค่อยออก

คนไทยจำนวนมากนับถือพระพรหม ตำนานบอกว่าท่านเป็นผู้สร้างโลก

พระพรหม คือผู้กำเหนิดพระศิวะ คือเป็นพ่อนั่นเอง คนไทยจะตั้งศาลพระพรหม ขนาดใหญ่กว่าศาลพระภูมิมาก เราจะพบได้ที่หน้าโรงแรม ศุนย์การค้า สถานบันเทิงใหญ่ๆ สถานพยาบาล

โดยเราสามารถสวดมนต์อ้อนวอนขอพระพรหม ช่วยเหมือนการอ้อนวอนพระเจ้าในศาสนาอื่นๆ คนไทยจะขอให้สมหวังในความรัก และเมื่อสมหวังก็จะเรียกว่าพรหมลิขิด

และที่น่าแปลกใจนอกจากขอความรักได้ก็ขอความร่ำ่รวยได้อีก ด้วยความเปิดกว้างของพิธีการจนเราแยกไม่ออกและเป็นแนวปฏิบัติ

และเป็นประทัสถานของสังคมเช่นพระราชพิธี จรดพระนังคัลแรกนาขวัญ

ซึ่งเราถือว่าเป็นงานพระราชพิธีที่คนไทยชาวไร่ชาวนารู้สึกเป็นศิริมงคล

งานพิธีของวันสงกรานต ที่ไม่ใช่ของไทยเท่านั้น อินเดีย เนปาล ปากีสถานศรีลังกาเขาก็มีด้วย หรือพระจันทร์วันเพ็ญ ที่เรียกGuru Parnima

เพราะศาสนาพุทธ จะสอนให้เราทำตนเป็นคนดี และให้คุ้มครองป้องกันภัยอันตรายเมื่อเดินทางแต่เราจะไม่ค่อยกล้าขอความรักจากพระ อาจจะเพราะว่าการเป็นพระจะตัดออกจากการเป็นครอบครัว และแยกออกไป แยกความรักเพราะถือว่าเป็นต้นเหตุแห่งทุกข์พระจำงต้องไปอยู่วัด

ศาสนาฮินดูเทพเจ้า คือความหมายของพระมหากษัติย์ซึ่งเป็นเทพสมมุติ

ที่เราถือว่าพระองค์ท่านเป็นพระนารายณ์อวตาร มา

ซึ่งความเชื่อกลายเป็นพิธีปฏิบัติและพิธีการบางอย่างอาจมีผลดีด้านจิตใจ

และบางอย่างก็น่ากลัว บางอย่างก็ดูดี บางอย่างก็เป็นประเพณีสืบต่อ

และต้องมีหลักในการอยู่ร่วมกัน โดยสันติ และสร้างสรรค์ สร้างความสุขร่วมกัน 

มาฟังตำนานนางกินรีที่่ดิฉันค้นคว้ามาดีกว่า แม้แต่ชวา อินโดนีเซีย

ก็จะมียอดเขา สุเมรุ ในความคิดสมัยก่อน จะสูงกว่าเขาไกรลาส และกล่าวกันว่าสูงสุดในโลกจริงๆแล้ว อยู๋ในประเทศอินโดนีเซีย 

และตรงนี้ก็อยู่1 ใน7 แห่ง ของยอดเขาที่สูงที่สุดในโลกเช่นกันแต่ภูเขาหิมาลัยความสูงมาเป็นอันดับหนึ่่ง

ก็คือความสูงอยู่ทียอด Mt. Everest ( 29,035 ft.:8,850)และเป็นของประเทศเนปาล ยอเขาไกรลาสนี้สูง 6,638 เมตร

(21,878 Ft)

อยู่ในประเทศเนปาล ทวีปเอเชีย ได้รับการยอมรับว่าสูงที่สุดในโลก

( อ่า่นว่าพระสุ เมน )เป็นที่ประทับของพระพรหมเช่่นกันและเทพองค์อื่นๆ

ซึ่งสุูงประมาณ3,676 เมตร ( 12,060 Ft.) จากตัวเลขปัจจุบัน

พระศิวะเป็นเทพเจ้าองค์หนึ่งของศาสนาฮินดูที่มีเทพเจ้าหลายองค์ ทั้ง God, goddess, godesses และทุกองค์ก็มีบทบาททั้งดีทั้งร้าย

ทั้งงดงามและน่ากลัว บางทีเป็นหญิงและเป็นชายในองค์เดียวกัน

เช่นความเป็นนักรบกระหายเลือดที่เรียกเจ้าแม่กาลี (Kali) และเปลี่ยนเป็น

พระนางอุมา ที่ชาวอินเดียเรียกว่าเดอร์กา ( Durga)ทีแสนสวยและมีคุณธรรมตลอดมา

ดิฉันคิดว่า

“The gods always play where the lakes are, where the sun’s rays are warded off by umbrellas of lotus leaf clusters, and where clear water paths are made by swans, whose breasts toss the white lotuses hither and thither.” 

ที่ปรึกษาของพระเจ้าแผ่นดินรู้สึกไม่พอใจเพราะเขาต้องการให้บุตรสาวของเขาได้

เป็นพระราชินี เมื่อพระสุธนได้ออกไปต่อสู้เพื่อราชอาณาจักร ที่ปรึกษาได้เพ็ดทูล

กับพระมารดาของพระสุธนว่า นางมโนราห์จะนำภัยพิบัติและความเสียหายมาสู่

บ้านเมือง ความตายของนางมโนราห์เท่านั้นที่จะทำให้ความเลวร้ายสูญสิ้นไป

ถึงแม้ว่าสมเด็จพระมารดาของพระสุธนจะรัใคร่นางมโนราห์เพียงใด เพราะเธอเป็น

นางรำที่มีความสามารถมาก แต่สมเด็จพระมารดาเกิดความเป็นห่วงพระโอรสที่จะ

พบกับภัยอันตราย เนื่องจากนางมโนราห์มิใช่มนุษย์จริงๆ ความคิดเห็นทั้งหลาย

ลงตัวอยู่ที่ต้องเผานางมโนราห์ทั้งเป็น

ความฉลาดเฉลียวของนางมโนราห์ เธอร้องขอโอกาสสุดท้ายที่จะเต้นระบำให้กับ

มารดาของพระสุธนเพื่อการบวงสรวงการบูชายัญด้วยไฟ เธอได้ขออนุญาตสวมปีก

และหาง หลังจากที่เธอร่ายรำเสร็จลง เธอมอบจดหมายให้แก่พระสุธนและบินหนี

ไปจากพิธีบูชายัญ ในเนื้อความของจดหมายแจ้งว่า เธอจะรอคอยพระสุธนที่เขา

ไกรลาส แต่พระสุธนกว่าจะได้พบเธอจะต้องใช้เวลารอคอยถึง 7 ปี 7 เดือน 7 วัน

มิฉะนั้นทั้งคู่ก็จะไม่ได้พบกันอีกเลย

พระสุธนออกรบได้รับชัยชนะและกลับมา ทรงพบว่าภรรยาได้บินหนีกลับเขา

ไกรลาสไปเสียแล้ว พระองค์ทรงร้องขอให้พรานบุญนำพระองค์ไปที่ป่าหิมพานต์

การเดินทางนี้ใช้เวลา 7 ปี 7 เดือน และ 6 วัน จึงเดินทางมาถึงเชิงเขาไกรลาส

อย่างไรก็ตาม พระองค์ยังไม่พบนางมโนราห์เพราะปราสาทที่พำนักของเธออยู่บน

ยอดเขาสูง เพื่อที่จะพบเจอเธอได้ทันเวลา พระองค์ทรงเดินทางด้วยวิธีเกาะเท้า

ของนกยักษ์บินขึ้นไปบนปราสาทของนางมโนราห์ 

พระบิดาของนางกินรี ซึ่งเป็นกษัตริย์แห่งราชอาณาจักร นครกินรีทรงมีพระ

ประสงค์ให้พระสุธนได้พิสูจน์ความรักและความจริงใจที่มีต่อมโนราห์ ถ้าเขารักเธอ

จริง เขาควรจะสามารถระบุว่านางมโนราห์เป็นผู้ใด จากนางกินรีพี่น้องทั้ง 7 องค์ที่

มีรูปร่างลักษณะนางกินรีทั้ง 7 องค์ที่คล้ายคลึงกัน พระสุธนเกือบไม่สามารถที่จะ

บอกความแตกต่างได้ แต่พระองค์ทรงจำแหวนหมั้นที่มอบให้กับนางมโนราห์ ได้

และพระองค์ก็ได้เลือกนางมโนราห์จากการสวมแหวนที่พระองค์มอบให้ และ

ท้ายที่สุดพระสุธนและนางมโนราห์ได้อยู่ครองรักร่วมกันตลอดไป

การแสดงรำมโนราห์ในภาคใต้ของประเทศไทยมักจะแสดงโดยชาวบ้านท้องถิ่น

การรำมโนราห์และการแสดงละคร มีทั้งการร่ายรำแบบเดิม(โนราห์แม่บท)และ

แบบแก้ไขใหม่ (โนราห์ตามบท) มโนราห์นั้นเน้นในเรื่องการร่ายรำมากกว่าเรื่องราว

ที่รับมาจากมหากาพย์รามายณะและมหาภารตะ ผู้แสดงทั้งหมดเป็นผู้ชาย แต่งตัว

เพื่อเล่นเป็นบทผู้หญิง

มโนราห์ หรือ โนราห์เป็นการแสดงระบำแบบดั้งเดิมของประเทศมาเลเซีย ผู้มี

ความรู้บางคนในประเทศมาเลเซียเชื่อว่ามโนราห์เป็นศิลปะการแสดงโบราณที่มีต้น

กำเนิดจากภาคใต้ของประเทศไทย และอาจวิวัฒนาการมาจากพิธีการเซ่นสรวง

ของเหล่านายพราน ทุกวันนี้ได้มีการแสดงมโนราห์กันอย่างกว้างขวางในฐานะที่

เป็นรูปแบบศิลปะสำหรับประชาชนทั่วไป คำว่ามโนราห์มาจากชื่อของตัวเอกหญิง

ในนิยายเรื่องมโนราห์ที่เป็นนิยายอิงพระพุทธศาสนา มีการแสดงมโนราห์อยู่สอง

ประเภท ประเภทแรกนั้นแสดงเพื่อเหตุผลทางพิธีกรรมเฉพาะเช่นการแก้บนหรือ

เพื่อเฉลิมฉลองปีใหม่ที่จะมาถึง อีกประเภทคือการแสดงเพื่อความบันเทิง งาน

แต่งงาน งานรื่นเริงต่างๆ มโนราห์นั้นเป็นที่นิยมในเมืองเคดาห์ ปะลิส และ กลันตัน

ในประเทศมาเลเซีย เช่นเดียวกับหลายๆ จังหวัดทางภาคใต้ของประเทศไทย

มโนราห์ยังมีชื่ออื่นๆ คือโนราห์ หรือละครชาตรี เครื่องดนตรีที่ใช้คือ ฉาบ1 คู่ ฆ้อง

ขนาดเล็ก กรับไม้ กลองสองหน้า รูปถัง ปี่ กลองรูปทรงแจกันหน้าเดียว ภาษาที่

ใช้ขึ้นอยู่กับสำเนียงท้องถิ่น นักแสดงชาวกลันตันก็ใช้สำเนียงกลันตัน ชาวปะลิสก็

ใช้สำเนียงไทยและปะลิส ทางภาคใต้ของประเทศไทยก็ใช้สำเนียงท้องถิ่นภาคใต้

ภาพประกอบ

นายจักรพันธุ์ โปษยกฤต

ศิลปินแห่งชาติสาขาทัศนศิลป์ ปี 2543

The seven Kinaree princesses removed their wings and tails while they took a bath. Pran Boon, the great hunter and a friend of the king Prasuthon, stole Manorah's wings and tail, caught her with a lasso and offered her as a gift to Prasuthon. Both immediately fell in love. Prasuthon hid the wings and tail of Manorah from her for fear that one day she might fly away from him. The king also appointed her to be queen. 

The royal advisor was dissatisfied because he wanted his daughter to be the queen. When Prasuthon left the city to fight for his kingdom, the royal advisor told Prasuthon's mother that Manorah brought bad luck to and all the omens would disappear after Manorah's death. Although the king's mother loved Manorah, as she was a great dancer; she wanted to protect her son from bad luck, because Manorah was not a pure human. They decided to burn her alive.

Manorah asked for the last chance to dance for her mother-in-law to worship the fire. In order to do this dance, she had to wear her wings and tail. After she completed the dance, she fled and left a message for Prasuthon that she would wait for him at the KrailasMountain but he had to meet her before seven years, seven months and seven days, or else they would have no chance to meet each other again.

Prasuthon was victorious and returned to find that his wife had fled to the KrailasMountain. He asked Pran Boon to lead him to Himaphan forest. The journey took him seven years, seven months and six days to reach the bottom of KrailasMountain. However, he still could not reach her because her palace was on the cliff. In order to meet her in time, he had to catch the foot of a big bird to fly to Manorah's palace.

The king of Nakorn Kinaree kingdom wanted Prasuthon to prove his love and sincerity to Manorah. If he really loved her, he should be able to identify her from six sisters, who all had the same physical features. Prasuthon could not identify Manorah by her physical features, but he could remember the ring he gave to her and which she still wore until the day they would meet each other again. Finally, they meet each other again and stay together forever. 

Manorah folk dance in southern Thailand is often performed by minority ethic groups, Manorah dance and drama includes classical gesture (Norah Maebot) and interpretive gesture (Norah Thambot). Manorah emphasizes the dance rather than the stories which derive from Ramayana and Mahabharata epics. All performers of Manorah are men, who cross-dress to play female roles.

Manorah or Norah is a traditional Malaysian folk dance drama. Some scholars in Malaysia believed that Manorah is a primitive performing art, originating in Southern Thailand, and could have evolved from the ritual of propitiation of hunters. Nowadays, Manorah is largely performed as an art form for the people. 

The word Norah derives from the name of a heroine in the Manorah tale in Buddhist literature. There are two types of Manorah, one is performed for a specific ritual purpose such as the release of a vow or to celebrate the coming of age, the other is performed purely for entertainment and a wedding ceremony or festival. Manorah is popular in Kedah, Perlis and Kelantan in Malaysia, as well as in various provinces in Southern Thailand. It is also known as Norah or Lakorn Chatri. The music instruments used include a pair of hand Cymbals, a pair of small knobbed gongs, a pair of wooden sticks, a barreled-shaped double-headed drum, reed instruments and a single-headed vase-shaped drum. The language that is used depends on the local dialects. Kelantan actors use the Kelantanese dialect, while in Perlis a mix of Thai and Perlis dialects is used. In Southern Thailand the Southern Thai dialect is used

ที่สระอโนดาต ถึง7 ตัวจริงๆ และเขาไกรลาสอยู่ที่นี

และวรรณคดีนั้นมำให้คุูณสับสนเพราะไม่ได้อยู่ร่วมสมัย มาทำความรู้จัก

The Himalaya finds extensive mention in Hindu mythology, including in the different Puranas, the Ramayana and the Mahabharata. The five icy summits of the Panchchuli Range belong to the five Pandava brothers. Uttarakhand’s legendary Gandhamadan, from where Hanuman collected the Sanjeevani herb to revive Lakshman, is believed to be a reference to the ethereal Valley of Flowers, now a notified National Park. Many holy rivers, including the divine Ganga, are born here. The Kullu Valley of Himachal Pradesh, the ‘valley of gods’, alone has over 350 temples. The sleepy little village of Naggar in Himachal is home to four temples — taking the circuitous path to all of them is considered equivalent to doing the Char Dham Yatra! Almost every mountain lake is a revered site, and most passes, windy ridges and icy summits have not only Hindu lore associated with them, but also Buddhist and Sikh legends. In fact, as adventurers will testify, many a trekking trail merely follows an old pilgrimage route.

ADI KAILASH YATRA

The circumambulation of the Adi Kailash Range, approaching up the Darma, using the Shin La as the link and returning via the Kuthi Yankti Valley to join the Tibetan pilgrim route down the Kali Ganga is known as the Adi Kailash Yatra. The circuit is rarely completed because the Shin La is a high pass, usually snow-bound. However, increasing numbers of Indian pilgrims trek up to Jollingkong via the Kali Ganga route. Also, thanks to easing of restrictions, foreigners can undertake the journey as well.

Adi Kailash or Chhota Kailash and Parvati Sarovar (Gauri Kund) are consi­dered near equivalent to Mount Kailash and Manasarovar Lake in Tibet. The Adi Kailash Yatra is considered next best to visiting Mount Kailash itself. Along the route is the breathtaking Om Parvat. Snow falls upon this beautiful mountain in the shape of the sacred ‘Om’, which is just as beautifully reflected in Gauri Kund, at its base. This incredible phenomenon will move even the most die-hard cynic.

The route for this pilgrimage is the same as that of the Kailash-Mansarovar Yatra (MEA trek) up to Gunji. From Gunji, Kailash-Manasarovar yatris head for the Lipu Lekh Pass, beyond which lies China. Adi Kailash permit holders need to go to Gunji via Budhi and then trek onwards to Jollingkong, from where Adi Kailash and Parvati Sarovar are a short return trip.

เส้นทางที่ไปของGunji Kund คือทางเดียวกับเขาไกรลาส ไปยัง The Lipu-Lekh pass is situated at an altitude of 17,500 feet in the Pithorgarh district, on the border with Tibet. แต่สามารถเดินมางต่อไปจนถึงแนวชายแดนทิเบต 

รวมทั้งนักปีนเขาจากอเมริกา สเปน ญี่ปุ่น อินเดีย เนปาล ปากีสถานเวียดนามและจีนตลอดจนคนไทย มาเลเซียสิงคโปร์ หิมาลัยนอกจากเทือกเขาที่ยาวที่สุด พาดผ่าน 6 ประเทศ และชายเขาหิมาลัยมาถึงประเทศพม่า ปลายยังเชื่อมต่อมายังภาคเหนือของประเทศไทย แต่เป็นทิวเขาเชื่อมแต่ไม่สูงนักเลยนับว่ายาวถึงประเทศพม่าเท่านั้น 

(เต๋ารีสอร์ทเชียงใหม่มีบทความและบทวิจัย ว่าเทือกเขาดอยสะเก็ด จ.เชียงใหม่เป็นแนวเทือกสุดท้ายของหิมาลายา)

Stupa เป็นเจดีย์ของศาสนาพุทธ มีรอบๆนะเลสาบมานาซาโรวาร์ เป็น

สัญญลักษณ์ของศาสนา