ด้วยความอาลัยยิ่ง.....
ดิฉันทราบข่าวการถึงแก่อสัญกรรมของท่าน ตอนเช้าเมื่อวาน รู้สึกใจหาย อย่างบอกไม่ถูก มันยากที่จะทำใจ ไม่ให้เสียใจมากไปกว่าที่เป็นแม้จะพอรู้และคาดการณ์ล่วงหน้าได้ จากอาการของโรคที่ท่านเป็นอยู่ก็ยังต้องฝืนข่ม กลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลอยู่ทั้งวัน ไม่อยากเศร้าเกินไป ก็รู้อยู่มันเป็นหนทางของธรรมชาติที่เกิดขึ้นเป็นธรรมดากับคนทุกคนแต่เมื่อครู่ ได้เห็นคลิปหลังพิธีรดน้ำร่างของท่าน น้ำตาที่อัดอั้นก็ไหลพรั่งพรูไม่ขาดสาย มันยังใจหาย ใจหาย ใจหายอีกอยู่นั่นเองหลับเถอะนะคะ หลับให้สบาย โลกเบี้ยวๆมันก็เป็นแบบนี้ คนเรา กว่าจะเห็นคุณค่า กว่าจะมองกันดีๆ กว่าจะยอมเข้าใจกันบ้าง ต้องรอให้ตายเสียก่อนตอนยังมีชีวิตอยู่ท่านได้ทำในสิ่งที่อยากทำ ทำในสิ่งที่ท่านเชื่อว่าถูกต้อง เผชิญกับทุกสิ่งอย่างกล้าหาญ และเข้าใจมันอย่างถ่องแท้ท่านจึงอยู่โดยปราศจากความกลัว ท่านพูดเสมอ "ความกลัว ทำให้เสื่อม" ไม่ว่าจะอยู่หรือตาย ไม่มีอะไรดีไปกว่านี้แล้ว จริงไหมค่ะลึกๆดิฉันก็รู้ค่ะว่าท่านหลับสบาย....26/11/2552 เวลา 2.08 น.