|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
Pans labyrinth : หลง...จินตนาการ
ตอนที่ผมเป็นเด็ก การได้โตขึ้นเป็นผู้ใหญ่คือสิ่งที่ผมเฝ้ารอและปรารถนา ผมอยากมองโลกจากมุมของคนที่สูงกว่า อยากทำในสิ่งที่คนตัวโตเท่านั้นจะทำได้ และอยากมีประสบการณ์ในแบบที่ถูกจำกัดสำหรับคนที่วัยเลยขีดกำหนด แต่เมื่อผมโตขึ้นและได้ใช้ชีวิตของคนที่โตแล้ว ผมกลับรู้สึกว่าการที่คนได้เติบโตเป็นผู้ใหญ่ในบางครั้งก็เปรียบเสมือนยาขม ด้วยความรับผิดชอบสารพัด ด้วยกรอบและกฎเกณฑ์ต่างๆที่เพิ่มขึ้นตามตัว ที่สำคัญกว่านั้น ตลอดเส้นทางของการเจริญเติบโตเป็นผู้ใหญ่เรามักจะทำจินตนาการที่เคยรายล้อมร่างกายในวัยเด็กหล่นหายไปเสมอระหว่างทาง
ในเสปนช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 เมื่อแม่ของเด็กหญิงโอฟิเลีย ต้องเดินทางจากเมืองหลวงเพื่อไปเป็นภรรยาของนายทหารที่ด่านชายแดน ภายใต้สภาพอันเลวร้ายของสงคราม เด็กหญิงต้องตกอยู่ท่ามกลางโลกที่ไม่รู้จัก ระหว่างพ่อเลี้ยงนายทหารใจโหดกับแม่ที่อาการแพ้ท้องกำเริบรุนแรง ระหว่างสงครามกลางเมืองของฝ่ายทหารและชาวบ้าน ระหว่างโลกของความจริงที่โหดร้ายกับโลกในหนังสือเทพนิยายกองโต และเมื่อแมลงปีกแข็งกลายร่างเป็นภูติตัวน้อยกวักมือเรียกเด็กหญิงให้ตามเข้าไปสู่ดินแดนแห่งจินตนาการ จึงไม่ใช่เรื่องน่าแปลกที่เธอเลือกจะเชื่อ
ผมชอบที่ Guillermo del Toro เลือกที่จะเล่าเรื่อง 2 เหตุการณ์ในรูปแบบของเรื่องเล่าคู่ขนาน ที่กินความตั้งแต่ระหว่างเรื่องราวของเจ้าหญิงน้อยที่สาบสูญและการกลับคืนสู่ร่างเดิมของเธอ ระหว่างโลกในจินตนาการและความเป็นจริง ไปสู่รูปแบบของสัญลักษณ์ระหว่างความดีกับความโหดร้าย ระหว่างความตายและการถือกำเนิด
เมื่อเหรียญถูกทอดลงบนพื้น เราไม่อาจที่จะเดาได้ว่าหน้าไหนจะถูกพลิกขึ้น
โอฟิเลีย หลบหนีจากความเป็นจริงไปสู่ดินแดนที่ปรากฏขึ้นต่อหน้าเธอเหมือนเรื่องราวในหนังสือที่ผุดขึ้นมายามเมื่อเธออยู่ลำพัง จากคำบอกของฟอนน์แก่ ยามผู้เฝ้าเส้นทางเขาวงกต เด็กหญิงต้องผ่านด่านต่างๆเพื่อพิสูจน์คุณสมบัติที่สามารถยืนยันความเป็นเจ้าหญิงที่หายสาบสูญไปนั้นให้ได้ก่อนวันพระจันทร์เต็มดวงเธอต้องเผชิญหน้ากับคางคกโบราณใต้รากต้นไม้ หลบหนีการตามล่าของชายแก่ไร้หน้าที่มีดวงตากลางฝ่ามือ เด็กหญิงใช้ชอล์กขีดประตูบนผนังห้องแล้วเปิดเส้นทางออกไปสู่โลกที่เธอเชื่อว่ามันมีอยู่จริง
โอฟิเลียก้าวเข้าสู่ดินแดนมหัศจรรย์เหมือนกับที่อลิสที่มุดโพรงกระต่ายเข้าไปสู่โลกใต้ดิน โอฟิเลียพยายามพิสูจน์ตัวเองว่าเธอคือเจ้าหญิงผู้สูญหายและได้กลับคืนยังอ้อมกอดของพระบิดาไม่ต่างจากโดโรธีที่ออกเดินทางตามถนนอิฐสีเหลืองเพื่อหาทางกลับบ้าน โอฟิเลียปักใจเชื่อในโลกแห่งจินตนาการและปฏิเสธความจริงอันโหดร้ายเหมือนกับเจ้าหญิงโอฟิเลียในบทละครของเชกสเปียร์ ที่เลือกจะเชื่อและรักในตัวเจ้าชายแฮมเล็ทอย่างบริสุทธิ์ตราบจนวันที่เธอสิ้นลมหายใจ
บางครั้งผมเองก็ฝันอยากจะทำอย่างนั้นนะครับ ได้เปิดประตูที่ขีดขึ้นด้วยชอล์คแล้วหนีไปสู่ดินแดนอันห่างไกลซักแห่ง ในโลกที่ตัวตนในวันนี้ไม่ได้มีความหมายเดิมอย่างที่เป็น ในโลกที่ความรับผิดชอบมีเพียงแค่ยัดก้อนหินใส่ปากคางคก หรือ เพียงแค่ไม่กินอาหารที่กองอยู่บนโต๊ะโดยไม่ได้รับเชิญ
และถ้าหากผมมีโอกาสที่จะเลือก ผมคงเลือกที่จะขออยู่ในดินแดนแห่งจินตนาการ หลบหนีอยู่ในความฝันที่เคยทำหล่นหายไปนานแล้วพร้อมกับวัยเด็กที่ไม่มีทางย้อนคืนกลับมา ถ้าหากเขาวงกตหมายถึงเส้นทางคดเคี้ยวที่เราไม่อาจค้นหาทางออก ผมคงยินดีที่จะหลงทางและเดินวกวนอยู่ในวงเวียนนั้น ตราบใดก็ตามที่โลกแห่งความจริงยังโหดร้ายและวันพรุ่งนี้หมายถึงการต้องตื่นขึ้นมาเพื่อเผชิญหน้ากับมัน...อีกครั้ง
( Pans labyrinth กำกับโดย Guillermo del Toro : 2006 )
| Create Date : 16 เมษายน 2550 |
| Last Update : 16 เมษายน 2550 4:38:02 น. |
|
6 comments
|
| Counter : 671 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: ตาอิน  วันที่: 16 เมษายน 2550 เวลา:10:36:33 น. |
|
|
|
| โดย: Kino (das Kino ) วันที่: 16 เมษายน 2550 เวลา:14:09:27 น. |
|
|
|
| โดย: นายกาเมศ วันที่: 17 เมษายน 2550 เวลา:15:18:47 น. |
|
|
|
| โดย: Kino (das Kino ) วันที่: 17 เมษายน 2550 เวลา:22:45:33 น. |
|
|
|
| โดย: bua ja วันที่: 18 เมษายน 2550 เวลา:19:56:24 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
แต่ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมได้เรท R