Group Blog
ภาพยนตร์
<<
เมษายน 2550
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
30 เมษายน 2550
Me Myself : ผู้หญิง...ที่หายไป
All Blogs
Happy-go-lucky : คิดแง่บวก
My sweet sonata : ได้โปรดบรรเลงเพลงสุดท้าย
Too much ,too many more ! : หมอเปลี่ยนหัว (ละครเวที)
The Fall : เรื่องเล่าของการหล่น
บริเวณนี้อยู่ภายใต้การกักกัน : This Area is Under Quarantine
The coffin : ปลดกรรม
Les chansons damour : แล้วจะร้องเพลงรัก
Emerald : มรกตในอากาศ
รักแห่งสยาม : Thus love is
Blackbird : ติดกับ
Once upon a time single drop of blood
The Piano Teacher : รัก...บาด
Eternal summer : เรื่องรักของบางเรา
พลอย : มากกว่าบอกคำว่า...รัก
Memories of Matsuko : ชีวิตบัดซบ
Me Myself : ผู้หญิง...ที่หายไป
Pans labyrinth : หลง...จินตนาการ
Sunshine : อาทิตย์ดับ
The Fountain : ณ ที่น้ำพุแห่งสุดท้าย I shall be your eve.
Riding alone for thousands of miles : พันลี้ในหัวใจ
Marie Antoinette : รองเท้าผ้าใบของพระราชินี
4:30 am. ดึกเกินกว่าที่จะข่มตานอน
No Regret : ถ้าครั้งนี้จะไม่มีคำว่าเสียใจ
La maison de Himiko ความรักไม่มีเพศ
Narnia เมื่อ Jesus Christ กลายเป็นสิงโต
The beat that my heart skipped
Me Myself : ผู้หญิง...ที่หายไป
ใน Double life of Veronique (1991) ของผู้กำกับโปแลนด์ Krzysztof Kieślowski เล่าเรื่องราวของผู้หญิงสองคนจากสองประเทศ เวโรนิก้า อาศัยอยู่ในโปแลนด์ วันหนึ่งที่จัตุรัสกลางเมืองเธอสวนทางกับขบวนนักท่องเที่ยวชาวฝรั่งเศส และเธอเห็นผู้หญิงอีกคนที่หน้าตาไม่ต่างไปจากเธอ เวโรนิก อาศัยอยู่ที่กรุงปารีส ประเทศฝรั่งเศส ค้นรูปการเดินทางที่เคยถ่ายไว้ และพบว่าหนึ่งในภาพถ่ายนั้นมีภาพของผู้หญิงอีกคนที่เหมือนกับเธอราวภาพสะท้อนของกระจก และในวันที่เวโรนิก้าสิ้นใจกลางเวทีคอนเสิร์ต ชิวิตของเวโรนิกได้เริ่มต้นขึ้น
...
อุ้มขับรถชนแทนในวันที่เธอยังคงเสียใจกับรักร้าวของผู้ชายในอดีต แทนสูญเสียความทรงจำเกี่ยวกับความเป็นตัวตนของเขา มีเพียงภาพของผู้หญิงคนหนึ่งที่เขาไม่รู้จักผุดขึ้นมาบางครั้งในความทรงจำ แทนเข้ามาทดแทนความอบอุ่นที่ขาดหายไปในชีวิตของอุ้ม และอุ้มได้กลายเป็นบ้านที่ขาดหายให้กับแทน คนสองคนที่ ขาด เติมเต็มกันและกัน และในวันที่แทนกอดอุ้มไว้ในอ้อมแขน เขาบอกอยากให้วันยาวนานต่อไปอย่างนี้ เขาบอกเพราะเขากลัวผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงที่ปรากฏเป็นภาพลางๆในความทรงจำ จะปรากฏตัวขึ้นมาสักวันและพรากเปลี่ยนชีวิตของเขา ความทรงจำในหัวนั้นเขาไม่อยากได้มันกลับคืนมา เขาเพียงแค่อยากลืมอย่างนี้ไปตลอดกาล
...
ในทางการแพทย์ มีปรากฏการณ์อย่างหนึ่งที่เกี่ยวข้องกับอาการป่วยทางจิต เรียก Dissociative identity disorder หรือ Split personality เกิดขึ้นในกรณีที่ผู้ป่วยได้รับการกระทบกระเทือนทางสมองหรือจิตใจอย่างกะทันหันรุนแรง และสมองได้สร้างกระบวนการป้องกันขึ้นมาโดยทำการลืมเหตุการณ์ที่ตนต้องสัมพันธ์เกี่ยวข้อง พร้อมกับสร้างตัวตนใหม่ที่สามารถต้านรับเหตุการณ์นั้นได้ขึ้นมาทดแทน
...
และผมว่าบางครั้งในชีวิตคนเราก็เป็นแบบนั้น เราไม่เคยที่จะเข้าใจว่าบทบาทที่เรากำลังเลือกสวมเล่นอยู่นั้นแท้จริงแล้วมันถูกสร้างขึ้นโดยใคร หรือเพื่อตอบสนองต่อใคร ในจุดประสงค์ใด จนบางทีเราลืมไปด้วยซ้ำว่า อะไรคือตัวตนของเราที่แท้
ผมชอบบทภาพยนตร์ที่เขียนขึ้นโดย คงเดช จาตุรนต์รัศมี มากเช่นเดียวกับทุกๆผลงานที่ผ่านมาของเขา ( เฉิ่ม / สยิว / เดอะ เล็ตเตอร์ จดหมายรัก ) ผมว่าเขาเป็นคนที่ละเอียดกับอารมณ์และรักทุกตัวละครที่เขาสร้างขึ้นมา เขาเสนอภาพของคนเล็กๆได้ด้วยมุมมองที่ยิ่งใหญ่ และเขาไม่เคยตัดสินการกระทำของใคร เขาพูดถึงประเด็นของความเป็นเพศและคนรักเพศเดียวกันได้อย่างเป็นกลางมากที่สุดในบรรดาหนังไทยกระแสหลักทั้งหลายที่เคยหยิบประเด็นเรื่องนี้มาเป็นหัวใจของเรื่อง และเขาพูดถึงความรักที่สามารถก้าวข้ามพรมแดนของความเป็นเพศในกรอบที่มีแต่ผู้หญิงและผู้ชายได้อย่างน่ายกย่อง
นั่นเพราะความรักไม่เคยมีข้อกำหนดและตัวตนที่ชัดเจน ความรักสามารถเกิดขึ้นได้ เป็นไปได้กับคนที่เราอาจจะไม่เคยนึกถึง และความรักอาจจะไม่มีเพศ
...
แทนอาจจะมีตัวตนที่แท้ที่ถูกซ่อนซุกอยู่ที่ไหนซักแห่งของซอกความทรงจำ และเขาอาจจะทำมันหล่นหายไปท่ามกลางแสงสี กากเพชร และขนนกของบรรดาเหล่าป้าๆ พี่ๆในคาบาเร่ต์แห่งนั้น เขาอาจจะกลืนกินตัวตนใหม่และเลือกกลายเป็นอีกคนที่สมบูรณ์ จนกระทั่งถึงวันที่ตัวตนที่ว่านั้นถูกกะเทาะและซากที่ยังเหลืออยู่ของความทรงจำเก่าๆไหลลอดออกมา
และอุ้มอาจจะมีตัวตนที่แท้ที่ถูกซ่อนซุกอยู่ที่ไหนซักแห่งของซอกความทรงจำ เธอโหยหาความรักจากใครก็ได้ซักคนที่จะสามารถทำให้เธอได้รู้สึกว่าถูกรัก จากใครซักคนก็ได้ที่จะสร้างความอบอุ่นได้สอดคล้องกับภาพของความรักที่ขาดหายไปของเธอ ใครซักคนก็ได้ที่เธอจะสามารถดูแลเขาได้อย่างที่เธอชอบทำ
...
เราไม่เคยที่จะเข้าใจตัวเอง และเมื่อเราต้องถูกบังคับให้เลือก เรายังไม่สามารถที่จะตัดสินใจ ความรักก็อาจจะเป็นเช่นนั้น
...
ผู้หญิงคนที่แทนเห็นเลือนรางในความทรงจำอาจจะเป็นตัวร้ายที่สุดของเรื่อง เพราะในวันที่เธอเดินทางมาถึงหลังจากที่สูญหายไปนั้น เธอได้เข้ามาทำลายความสุขในอุดมคติที่ขาดหายไปของทั้งอุ้มและแทน เธอเข้ามาเพื่อสร้างจุดจบให้กับตัวตนสมมุติที่ได้ถูกสร้างขึ้นในช่วงเวลาสั้นๆและจูงมือทั้งคู่เข้าสู่โลกแห่งความเป็นจริง โลกที่แวดล้อมไปด้วยกรอบและกฎเกณฑ์บ้าบอต่างๆนานา กรอบที่หากว่าเราไม่สามารถเบียดตัวเองลงได้แนบชิดแล้วนั้น เราจะมีค่าไม่ต่างไปจากตัวประหลาดที่สังคมไม่มีวันจะเข้าใจ
แต่ถ้าผู้หญิงในหัวของแทนคนนั้นจะเป็นตัวร้ายที่สุดของเรื่องจริงอย่างที่ว่า และหากเธอจะมีความดีอยู่บ้าง มันคงอยู่ที่การได้สามารถก้าวเข้ามาสวมตัวตนลงบนร่างของแทนอีกครั้ง และเปิดปากเขาเพื่อตอบคำถามของอุ้มที่ว่ายังรักเธออยู่อีกหรือไม่ เพราะคำตอบของแทนในวันนั้นมันก้าวข้ามไปไกลกว่าเส้นแบ่งที่ถูกขีดขึ้นทุกเส้น และทำลายเส้นกรอบของความรักรวมไปจนถึงเส้นกรอบแห่งตัวตนลงได้ในที่สุด
บางครั้งในชีวิต การสูญหายไปของอะไรบางอย่าง อาจจะทำให้เราได้ค้นพบกับอีกบางสิ่ง และบางครั้งการกลับคืนมาของบางสิ่งอาจจะทำให้เรารู้ว่า ท้ายที่สุดแล้ว เราไม่ได้ทำสิ่งใดสูญหายไปเลย
( Me Myself ขอให้รักจงเจริญ ; กำกับโดย พงพัฒน์ วชิรบรรจง , 2007 )
Create Date : 30 เมษายน 2550
Last Update : 30 เมษายน 2550 2:47:22 น.
7 comments
Counter : 611 Pageviews.
Share
Tweet
เพราะความรักอยู่รายล้อมรอบตัวเรา
เพราะที่จริงทุกหัวใจมีความรัก
ขอให้ทุกหัวใจมีความสุขที่ได้รัก ได้เติมเต็มสิ่งที่ขาดหาย แม้นว่าสุดท้ายอาจไม่ได้ตามที่คาดหวัง แต่มันจะสำคัญตรงไหน ... ในเมื่อเราต่างก็ได้รับความสุขไปแล้ว เมื่อรู้จักความรัก เมื่อได้รัก
ขอให้รักจงเจริญ
โดย:
bua ja
วันที่: 30 เมษายน 2550 เวลา:12:41:06 น.
เป็นหนังที่ดูแล้ว
ได้อะไรเยอะจริงๆ
โดย:
fonejank
วันที่: 30 เมษายน 2550 เวลา:15:43:00 น.
ชอบค่ะ รักเลยล่ะ ภาพยนตร์เรื่องนี้
โดย: ต.เต่าหลังตุง (
pintakai
) วันที่: 30 เมษายน 2550 เวลา:18:59:12 น.
แวะมาอ่านครับ เขียนได้ดีนะครับ
โดย:
joblovenuk
วันที่: 30 เมษายน 2550 เวลา:23:15:59 น.
กลับมาขอบคุณสำหรับกำลังใจ
รอติดตามผลงานต่อไปด้วยค่ะ
โดย:
bua ja
วันที่: 1 พฤษภาคม 2550 เวลา:13:31:55 น.
ขอให้รัก...จงเจริญ
เย้..เย
โดย: coming soon (
The Yearling
) วันที่: 2 พฤษภาคม 2550 เวลา:16:31:55 น.
คงจะทุกข์น่าดูเลย ถ้าเกิดแบบนี้ขึ้นกับใครสักคน คนรอบข้างเขาคงจะเป็นทุกข์มากเหมือนกันนะคะ
โดย: Ja (
weraj
) วันที่: 8 พฤษภาคม 2550 เวลา:18:45:18 น.
ชื่อ :
* blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
*ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
luckymelodie
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ให้ทิปเจ้าของ Blog
[
?
]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
Friends' blogs
merveillesxx
grappa
"ผมอยู่ข้างหลังคุณ"
bua ja
das Kino
Grenadine1oz
Thus Spoke Eitthakorna
Webmaster - BlogGang
[Add luckymelodie's blog to your web]
Links
Bloggang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
เพราะที่จริงทุกหัวใจมีความรัก
ขอให้ทุกหัวใจมีความสุขที่ได้รัก ได้เติมเต็มสิ่งที่ขาดหาย แม้นว่าสุดท้ายอาจไม่ได้ตามที่คาดหวัง แต่มันจะสำคัญตรงไหน ... ในเมื่อเราต่างก็ได้รับความสุขไปแล้ว เมื่อรู้จักความรัก เมื่อได้รัก
ขอให้รักจงเจริญ