Bloggang.com : benzmkt : เงิน

เงิน

มันควรจะเป็นเวลาเลิกงานของฉันแล้ว ถ้า 2 แม่ลูกไม่มากันเสียก่อน ..

เดิมทีในเวลาตอนนี้ 5 ทุ่มกว่าๆ ฉันจะได้กลับบ้านเสียที พวกเขามาทานข้าวกันเฉยเลย ครั้งแรกฉันตั้งใจจะปฏิเสธพวกเขาไป แต่ผู้จัดการร้านนี่สิ กลับออกมาต้อนรับพวกเขา และพาพวกเขาไปที่โต๊ะ พร้อมทั้งส่งฉันอีกว่า ดูแลแขก 2 คนนี้ด้วย ส่วนตัวเขาขอกลับก่อน

ก็แหงสินะ .. ถ้ามีลูกค้าเข้ามาทานเยอะๆ ผู้จัดการคงจะได้รับความดีความชอบจากเจ้าของร้าน ยิ่งใกล้ๆจะปลายปีแล้วด้วย โบนัสของผู้จัดการต้องเยอะแหงๆ ส่วนฉันเป็นเพียงพนักงานชั่วคราวคนหนึ่งเท่านั้น ที่ได้รับค่าจ้างเป็นรายชั่วโมง

พวกเขาก็เหมือนกันน่ะแหละ มาทานข้าวอะไรตอน 3 ทุ่มครึ่ง นั้นทำให้ฉันต้องเก็บร้านและทำความสะอาดช้ากว่าเดิม ปกติแล้วฉันจะเริ่มเก็บจานชามทั้งหมดไปล้าง และออกมาเช็ดโต๊ะ ก่อนที่จะมีพนักงานคนอื่นมายกเก้าอี้ให้

แต่ตอนนี้ 4 ทุ่ม 15 นาทีแล้ว พวกเขายังทานอยู่เลย แล้วฉันจะทำความสะอาดโต๊ะอย่างไร แม้ฉันจะเก็บกวาดโต๊ะอื่นหมดแล้ว ฉันก็ต้องเว้นพื้นที่ส่วนหนึ่งตรงลูกค้า ประมาณ 2 - 3 โต๊ะ เพื่อไม่ให้เป็นการรบกวน

เพื่อนร่วมงานของฉันอีก 2 คน ทำงานไม่ได้เหมือนกัน คนหนึ่งมีหน้าที่จัดเก็บของสดทั้งหมด ซึ่งต้องทำหลังล้างภาชนะ ส่วนอีกคนทำหน้าที่ความสะอาดร้าน เช่น ถูพื้น ลงน้ำยา เช็ดกระจก ซึ่งปกติเราจะเริ่มทำกัน 3 ทุ่มนิดๆ และจะเสร็จ 5 ทุ่ม แต่ตอนนี้ 4 ทุ่มจะครึ่งแล้ว ยังไม่ได้เริ่มทำอะไรเลย

แม่ลูก 2 คนนั้นยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดกิน พวกเขาเรียกฉันและสั่งอาหารเพิ่มอีก เนื่องจากเป็นอาหารประเภทปิ้งย่าง พ่อครัวจึงไม่จำเป็นสำหรับที่นี่ เมื่อฉันเดินมาเสริฟ์อาหาร ก็ขออนุญาติเก็บเงินทันที ความจริงแล้วไม่ใช่ต้องปิดบัญชีรายวันหรอก ฉันเร่งเขาทางอ้อมต่างหาก

"เพล้ง " เสียงเหมือนอะไรสักอย่างกระทบพื้นแล้วแตก ฉันหันหลังกลับไปมอง แก้วแตกไปหนึ่งใบ คงจะเป็นฝีมือของลูก เพราะเห็นเขาลุกลี้ลุกลน ช่างหางานให้ฉันเสียจริงๆ เขาก้มตัวลงเหมือนจะเก็บแก้วที่แตกเอง แต่ฉันก็ไม่ยอมเพราะยังไงนี่คืองานบริการ ฉันหยิบไม้กวาด ผ้า และที่โกยผงมาทันที ช่างหางานมาให้ฉันทำเสียจริง

"ขอบคุณครับ " ผู้ชายคนนั้นขอบคุณฉันที่เข้ามาเก็บกวาดแก้วที่เขาทำแตก จะขอบคุณทำไม พวกคุณไม่รู้หรอว่า ค่าอาหารที่คุณจ่ายน่ะ สุดท้ายแล้วก็ต้องถึงมือฉันส่วนหนึ่ง ฉันแค่ทำตามหน้าที่ ไม่ต้องขอบคุณหรอก เก็บคำขอบคุณไว้ ขอเป็นเงินจะดีกว่า

พวกคุณน่ะ คงจะเป็นคนรวยใช่ไหมล่ะ ฉันเห็นนาฬิกาหรูที่ข้อมือของผู้ชาย และสร้อยทองระยิบระยับบนคอผู้เป็นแม่ ผู้ชายอายุน่าจะประมาณ 27 - 28 เขาเป็นคนที่ดูดีทีเดียว รูปร่างสมส่วน ตาคม แต่งตัวมีฐานะ ส่วนแม่ของเขาน่าจะประมาณ 50 แต่ดูเหมือนจะอ่อนกว่าวัย ที่สำคัญยังแต่งตัวได้ดีอีกด้วย ฉันเห็นกระเป๋าที่เธอถือ เป็นของแบรนด์เนม ท่าทางจะแพงพอสมควร อย่างนี้ล่ะสินะคนรวย

คนมีเงินทำอะไรก็ไม่น่าเกลียด ..

พวกคุณคงจะทำงานได้รับเงินเดือนสูงสินะ หรือไม่ก็เป็นเจ้าของธุรกิจที่ไหนซักแห่ง ถึงมาทานอาหารที่นี่ได้ ทานอาหารที่นี่ไม่ต่ำกว่าครั้งล่ะ 500.- แน่นอน ทั้งชีวิตของฉันคงไม่มีโอกาสได้ทานอาหารอย่างนี้หรอก คงจะได้เป็นแค่เด็กเสริฟ์ได้รับค่าจ้างวันล่ะ 191.- บาทเท่านั้น

นั่งหลบอยู่ข้างร้าน ระหว่างรอให้พวกเขาทานกันเสร็จ ร้านอาหารหลายร้านในห้างปิดกันหมดแล้ว ร้านที่ยังไม่ปิดก็ใกล้จะปิดเต็มที เสียงพนักงานร้านอื่นพูดคุยกัน บางคนก็โบกมือลาให้กับฉัน ความจริงแล้วฉันควรจะกลับพร้อมพวกเขาด้วยซ้ำไป

คืนนี้ฉันจะกลับบ้านยังไงดีล่ะ ดึกป่านนี้แล้วจะมีรถเมล์หรือเปล่า ? ยิ่งสะพานลอยข้ามไปป้ายรถเมล์ยิ่งน่ากลัวอยู่ วันก่อนเพิ่งจะได้ยินข่าวว่ามีคนมาจี้บนสะพานลอย เมื่อไหร่จะติดไฟให้มันส่วางเสียทีนะ คืนนี้คงต้องอาศัยแท๊กซี่กลับบ้านเสียแล้ว

ชะเง้อคอไปดู 2 แม่ลูกคนนั้น คงใกล้ทานกันเสร็จแล้ว พวกคุณ 2 คนต้องมีรถเป็นของตัวเองแหงๆ ถึงไม่รีบทานกัน ไม่ต้องกังวลอันตราย ไม่ต้องรอรถเมล์ ไม่ต้องแย่งขึ้นรถกับใคร ไม่ต้องทนร้อน ไม่ต้อรอรถ พวกคุณก็ทานอาหารกันสบายใจเลยล่ะสิ เคยเห็นใจพนักงานตรงนี้บ้างไหมเนี่ย ?

2 แม่ลูกลุกจากโต๊ะแล้ว ฉันรีบก้าวไปที่หน้าประตูทางออกเพื่อกล่าวคำขอบคุณ เมื่อพวกเขาเดินผ่านไป ฉันกับเพื่อนร่วมงานรีบเก็บกระทะ จาน ช้อม ตะเกียบ แก้วน้ำทั้งที เพื่อจะได้เอาไปล้าง

เพื่อนของฉัน 2 คนทำงานกันทันที พวกเราทั้ง 3 ต่างบ่นและด่ากันด้วยอารมณ์โมโหเพื่อนฉันคนหนึ่งด่าถึงบุพการีของเขา สงสัยจะไม่มีพ่อ พ่อพวกมันจะต้องมีชู้ ฉันก็เช่นกันบ่นไปก็ทำงานไป

ฉันออกมาทีโต๊ะที่พวกเขาทานอาหารเสร็จ เอาผ้าถูกโต๊ะอย่างรวดเร็ว ชุบน้ำ บิด และเช็ดอีกครั้ง จู่ๆลูกค้าคนเก่าก็เดินมาหาฉันอีกครั้ง เขามาทำไม ฉันมองหน้าเขาอย่างสงสัย หรือว่าาเขาจะจีบฉัน ความจริงฉันก็ไม่ใช่คนสวยหรอกนะ แต่บางคนก็บอกว่าฉันดูดี

แล้วเขาก็พูดขึ้น

"เมื่อสักครู่ ผมต้องขอโทษจริงๆนะครับ ที่มาทานอาหารในเวลาที่พวกคุณใกล้จะเลิกงาน คือวันนี้เป็นวันเกิดแม่ผมน่ะครับ และท่านชอบมาทานอาหารร้านนี้มาก ได้โทรนัดผู้จัดการไว้แล้วว่าจะมาช้า เพียงแต่ไม่คิดว่าจะช้าขนาดนี้ ผมขอบคุณที่พวกคุณช่วยบริการผมกับแม่อย่างเต็มใจ แม้จะล่วงเวลาไปแล้ว "

เขาหยุดพูด หายใจ มือล้วงกระเป๋า ฉันมองตาเขาอยู่

"อันนี้เป็นค่าตอบแทนเล็กน้อยนะครับ ช่วยรับไว้ที อ่อ ไม่ต้องบอกผู้จัดการร้านนะครับ ผมรู้ว่าพวกทิปส่วนใหญ่จะเป็นทิปรวม อันนี้ผมให้คุณล่ะกัน แบ่งกันนะครับ อย่าอมเงินคนเดียวล่ะ " เขาพูดพร้อมกับยื่นเงินให้เงิน 1000.-

ฉันรับแล้วยิ้ม เขาขอตัวกลับไปแล้ว ฉันรีบเก็บเงินลงกระเป๋ากางเกงทันที หันรีหันขวางมองรอบๆ เพื่อนร่วมงานเห็นฉันรับเงินหรือเปล่า คงจะไม่เห็นหรอกเพราะพวกเขาทำงานอยู่หลังร้าน ฉันจะเก็บเงินนี้เป็นของฉันคนเดียว

ความจริงแล้ว คนรวยก็ไม่ได้แย่เสมอไป และบางที น่าจะมาทานอาหารตอนร้านใกล้ปิดบ่อยๆก็ดีนะ ฉันยินดีบริการพวกคุณด้วยใจ

Create Date : 25 มีนาคม 2551

Last Update : 6 กันยายน 2551 17:14:02 น.

2 comments

Counter : 712 Pageviews.

โดย: CrackyDong

วันที่: 25 มีนาคม 2551 เวลา:20:18:39 น.

อ่านแล้ว
จะรู้สึกดีดีไหมเนี่ยย

โดย: หมาป่าเปลี่ยวกลางทุ่ง

วันที่: 3 เมษายน 2551 เวลา:23:00:08 น.