Bloggang.com : benzmkt :

ลืมฝันชั่วคราว

ลืมฝันชั่วคราว

เลือบตามองนาฬิกาบนข้อมือตัวเอง เป็นเวลาใกล้บ่ายโมงแล้ว ผมต้องรีบกลับเข้าออฟฟิศให้ทัน สืบเท้าให้เร็วขึ้น ขณะที่เพื่อนร่วมงานผมเดินนำหน้าไปแล้ว

เอื้อมมือหยิบบัตรตารางเวลาเข้างาน สอดเข้าไปในเครื่องตอกบัตรแล้วดึงบัตรกลับมาแล้วเพ่งดูอย่างใจกังวล รู้สึกสบายใจเมื่อบัตรที่ตอกนั้นเป็นเวลาสิบสองนาฬิกาห้าสิบแปดนาที ผมตอกบัตรรอบบ่ายทันเวลาแบบเฉียดฉิว

คนข้างผมหัวเราะในลำคอเบาๆ ผมหันไปทางเขาพร้อมยื่นบัตรเวลางานรอบบ่ายให้เขาดู เขายิ้มแล้วพูดกับผมว่า “บอกแล้ว .. ยังไงก็กลับมาตอกบัตรทัน”

--------------------------------------------------

เป็นเพราะเขาคนเดียวที่เกือบจะทำให้ผมเข้างานไม่ทัน ย้อนกลับไปเวลาก่อนเที่ยง เพื่อนร่วมงานผมคนนี้-วุฒิ เขาชวนผมไปทานก๋วยเตี๋ยวเนื้อตรงข้ามมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ เขาอวดสรรพคุณร้านก๋วยเตี๋ยวนี้ว่า มีรสชาดที่สุดยอด น้ำซุปกลมกล่อม เนื้อเปื่อยยุ่ยกำลังดี เส้นก๋วยเตี๋ยวนิ่มชนิดที่ไม่ต้องเคี้ยว

เดิมทีผมลังเลที่จะไปกับเขา เราสองคนทำงานที่สุทธิสาร คงไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะขี่มอเตอร์ไซค์จากสุทธิสารไปมหาวิทยาลัยเกษตร และต้องขี่กลับมาที่สุทธิสาร ภายในหนึ่งชั่วโมง เพื่อไปทานก๋วยเตี๋ยวเพียงสองสามชามเท่านั้น

จนกระทั่งเขาบอกกับผมว่า “วันนี้ .. ที่มหาลัยมีงานนิศทรรศการหนังสั้นของนักศึกษา นายไม่อยากไปดูหรอ” พอเสียงกริ่งดังหมดเวลาทำงานรอบเช้า ผมซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์เขาทันที

ไม่เกินสิบห้านาที เราสองคนก็มาถึงมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ เจตนาของผมที่มากับเขา ไม่ใช่กินก๋วยเตี๋ยวอย่างเดียว ผมอยากมาดูนิทรรศการหนังสั้นของนักศึกษาด้วย เพราะเหตุนี้ ทำให้ผมกับเพื่อนค่อนข้างมีเวลาจำกัด ผมบอกกับวุฒิว่าขอขี่มอเตอร์ไซค์เข้าไปดูนิทรรศการก่อน แล้วจะตามไปทานก๋วยเตี๋ยว ขณะที่วุฒิก็ยินดี เพราะจำเป็นต้องต่อคิวที่ร้านก๋วยเตี๋ยวด้วย
เมื่อถึงร้านก๋วยเตี๋ยวเนื้อที่เพื่อนร่วมงานผมว่าอร่อย ผมตรวจดูสภาพแวดล้อมของร้าน สมอย่างที่เขาพูดไว้ ที่ร้านนี้มีลูกค้าเยอะมาก วุฒิเพื่อนร่วมงานยินดีที่จะยืนรอต่อคิวให้ ขณะที่ผมยืมมอเตอร์ไซค์เพื่อไปดูนิทรรศการในมหาวิทยาลัย

ขี่มอเตอร์ไซค์เข้าไปในมหาวิทยาลัย บิดคันเร่งเร็วขึ้นอีกนิด นิทรรศการจัดอยู่ที่ห้องสมุด คงไม่มีเวลาได้ดูหนังสั้น แต่อย่างน้อยยังอยากไปดูผลงานที่ได้รางวัล เป็นผลงานแบบไหน มีแนวคิดอย่างไร ใช้เทคนิคมุมกล้องแนวไหน และเป็นผลงานของใคร

จอดมอเตอร์ไซค์ที่หน้าตึก ดึงกุญแจออกและผลักประตูห้องสมุดทันที โชคดีที่บรรณารักษ์ไม่อยู่ คงจะไปทานข้าว ผมถือวิสาสะเข้าไปดูผลงานที่ได้รับรางวัล มันเป็นผลงานของนักศึกษาสถาบันนี้

“ความฝันในวัยเยาว์” เป็นชื่อเรื่องของหนังสั้นที่ได้รับรางวัลอันดับหนึ่ง เป็นเรื่องราวของเด็กคนหนึ่ง มีความฝันอยากเป็นนักเปียโนแต่ไม่มีโอกาส จนกระทั่งเด็กคนนั้นโตขึ้นจนกลายเป็นผู้สูงอายุ จึงได้มีโอกาสเล่นเปียโนอย่างที่ฝันไว้

ข้างๆรางวัลเป็นคอมพิวเตอร์พีซี มีหนังสั้นที่ได้รับรางวัลอยู่ในเครื่อง จัดทำในรูปดิจิตอล ทางมหาวิทยาลัยจัดเตรียมไว้ให้ สำหรับผู้ที่สนใจสามารถดึงหนังสั้นที่ได้รางวัลเข้าแฮนดี้ไดรฟ์เอาไปดูที่บ้านได้

ผมหยิบแฮนดี้ไดร์ฟที่ห้อยกับมือถือ เสียบเข้ากับช่องยูเอสบีที่หน้าเครื่องซีพียู เป็นจังหวะที่เพื่อนผมโทรมาตามไปทานก๋วยเตี๋ยว วุฒิได้ที่นั่งแล้ว สั่งก๋วยเตี๋ยวให้แล้วด้วย

หยาดน้ำใสค่อยๆเอ่อออกมาจากดวงตา ผมปาดน้ำตาออกเพื่อไม่ให้น้ำตาไหลไปลงคีย์บอร์ดคอมพิวเตอร์ การโอนข้อมูลเพิ่งจะเริ่มต้นเพียงเท่านั้น ดูเหมือนหนังสั้นเรื่องนี้จะมีขนาดไฟล์ที่ใหญ่พอควร จึงต้องใช้เวลาในการโอนข้อมูล

เมื่อราวๆห้าปีที่แล้วสมัยที่ยังเป็นนักศึกษา ผมก็เป็นคนหนึ่งที่ทำหนังสั้นส่งเข้าประกวดตามโครงการต่างๆ ด้วยปราณาที่แรงกล้าอยากจะเป็นผู้กำกับหนังสักเรื่อง ทำให้ผมพยายามทำหนังสั้นส่งเข้าประกวดเพื่อเป็นใบเบิกทางสำหรับผู้กำกับมือใหม่

เวลาผ่านเลยมาห้าปี ผมทำงานเป็นพนักงานรับโทรศัพท์ ตอบคำถามการใช้เครื่องซักผ้า สิ้นเดือนได้รับเงินเจ็ดพันห้าร้อยบาทต่อเดือน บวกค่าคอมมิชชั่นห้าเปอร์เซ็น และจะได้เงินเพิ่มอีกห้าร้อยบาท ถ้าไม่เคย หยุด ลา สาย ในเดือนนั้น

น้ำตาผมเริ่มไหลมากขึ้นเรื่อยๆ หนังสั้นที่ผมเคยทำส่งประกวดนั้นเคยได้รับรางวัลชมเชยครั้งเดียวเท่านั้น จากโครงการที่ผมเคยเข้าร่วมทั้งหมดยี่สิบสามโครงการ ในระยะเวลาสี่ปีที่เรียนในรั้วมหาวิทยาลัย ค่าเทอมที่เรียนปีละสี่หมื่น สี่ปีเป็นหนึ่งแสนหกหมื่น นี่ยังไม่รวมค่าทุนทำหนังสั้นที่เคยส่งเข้าประกวด

หน้าจอคอมพิวเตอร์เตือน แฮนดี้ไดร์ฟผมมีพื้นที่ไม่พอที่จะเก็บหนังสั้นเรื่องนี้ แฮนดี้ไดร์ฟนี้มีความจุน้อยเกินไป ผมคลิกที่แคนเซิล ดึงแฮนดี้ไดร์ฟออก แล้วขี่มอเตอร์ไซค์ไปทานก๋วยเตี๋ยวไปเพื่อนที่รออยู่

--------------------------------------------------

กดเรียกลิฟต์เพื่อกลับขึ้นไปทำงานรอบบ่าย “ขอบใจที่พาไปกินก๋วยเตี๋ยว” ผมบอกกับวุฒิ เขายิ้มตอบรับ “ก็บอกแล้วว่า ร้านนี้อร่อย” ลึกๆแล้วผมรู้สึกขอบใจที่ได้เฉียดเวลาไปดูนิทรรศการหนังสั้นที่มหาวิทยาลัยเกษตร

หลังเลิกงาน ผมเดินไปที่ฝ่ายทรัพยากรมนุษย์ เขียนใบลาออก โดยให้เหตุผลที่ออกจากงานว่า “ไปเป็นผู้กำกับ”

Create Date : 24 มิถุนายน 2552

0 comments

Last Update : 24 มิถุนายน 2552 3:18:45 น.

Counter : 1241 Pageviews.