: : "อะไร" ที่เป็นบริทิช I : : ตั้งแต่อดีตกาลจนถึงปัจจุบัน มีผู้คนมากมายเดินทางไปประเทศอังกฤษ บ้างก็ไปเรียน ไปทำงาน ไปดูฟุตบอล ไปช็อปปิ้ง ไปเที่ยว หรือไปตั้งถิ่นฐานที่อยู่ในประเทศนี้เลยก็มาก... จนทุกวันนี้ อังกฤษหรือถ้าจะพูดให้ถูกก็คือ "บริเทนใหญ่" (Great Britain) ไม่ได้มีแต่คนบริทิชผมทอง ผิวขาวซีดๆ บุคลิกดูลึกลับหรือสงวนท่าที... แต่ยังเต็มไปด้วยชาวต่างชาติหลากสีผิว หลายเชื้อชาติ จากทั่วทุกมุมโลก โดยเฉพาะชาวเอเชีย และยุโรปตะวันออก ที่อาจจะถูกใจการใช้ชีวิตในบริเทนมากกว่าประเทศเดิมของตนเอง มาฝังตัวอยู่ในหมู่เกาะบริทิช จนมีลูกหลานหลายชั่วคน ส่วนใหญ่ได้สัญชาติบริทิช มีบ้านสวยงามน่าอยู่ในบริเทน และกลายเป็นพลเมืองของประเทศนี้ไปแล้วอย่างเต็มภาคภูมิ... อย่างไรก็ตาม คนบริทิชรุ่นใหม่ในทุกวันนี้ อาจจะไม่ได้คุ้นเคยกับวิถีวัฒนธรรมแบบฉบับ "บริทิช"ที่เป็นเอกลักษณ์ของท้องถิ่น... ซึ่งบางครั้งก็ถูกมองว่ามีอะไรแปลกๆ ไม่เหมือนประเทศอื่นเขา แต่บางอย่างก็ดูเป็นเสน่ห์น่าสนใจไปอีกแบบ... ชวนให้เราพลอยเกิดความสงสัยไปด้วยว่า... เออ...แล้วอะไรล่ะที่ว่ากันว่าเป็น "บริทิช"... เมื่อสงสัยแล้วก็เลยเกิดแรงบันดาลใจให้อยากรู้อยากเห็น เราเก็บความปะติดปะต่อมาจากหลายแหล่ง ทั้งจากประสบการณ์ส่วนตัว แหล่งข้อมูลจากคนรู้จัก และหนังสือจากท้องถิ่นเดิม (ไม่ใช่ฉบับแปลมาแน่นอน)... ลองไล่เรียงมาจาก A ถึง Z ก็พบว่า น่าจะมีอะไรให้ค้นพบอยู่ไม่น้อย บางอย่างก็ดูเหมือนจะเป็นที่คุ้นเคย แต่บางอย่างไม่เป็นที่รู้จักเอาเสียเลย... ดังนั้น เราจะขอบันทึกไว้เฉพาะที่เราพอจะรู้จักๆ กันมั่งก็แล้วกัน... วันนี้ ขอประเดิมบล็อกแรกด้วยตัวอักษร A ถึง E ตัวละ 1 เรื่อง... ซึ่งที่จริงแล้วในแต่ละตัวอักษรก็มีอีกหลายเรื่อง...เช่น... A - Apologising, Ale, Amateurism B - Bond (James), Britpop, BBC C - Custard, Class, Corner shop D - Dogs, Dog poo, Double-deckers, Dr Martens boots E - Empire, English Channel, Exploration ...etc... ว่างๆ จะได้เข้ามาเพิ่มเติมตัวอักษรอื่นๆ อีกเรื่อยๆ ตามแต่เวลาจะอำนวย... ...ขอขอบคุณ คุณ tuktikmatt สำหรับภาพการ์ตูนตัวอักษร A to Z น่ารักๆ... A for Argos B for Bed and Breakfast C for Commonwealth D for Daffodils E for Eccentricity "อาร์กอส" เป็นชื่อของเมืองท่าบนเกาะๆ หนึ่งของประเทศกรีซ ซึ่งได้ชื่อตามนักรบกรีกโบราณ... เรื่องปรัมปราอะไรพวกนี้เราไม่ค่อยถนัดเลยไม่อาจขยายความได้ คงต้องรอให้คุณน้องแห่งเมืองต้นโอ๊คเธอว่างๆ มาช่วยอนุเคราะห์เขียนเล่าให้ฟังกัน..เรื่องเทพปกรณัมนี่เธอถนัดนัก.. แต่ "อาร์กอส" ที่เราจะเขียนถึงนี้ เป็นชื่อของร้านขายสินค้าราคาประหยัดสำหรับคนบริทิชที่ไม่ค่อยมีสตางค์มากนัก... รวมทั้งนักเรียนไทยบางคนที่ไม่ค่อยมีตังค์เยอะๆ ด้วย... (แถวๆ นี้ก็มีอยู่คนนึงละ) ไม่น่าเชื่อว่าหลายสิบปีผ่านไป กิจการอาร์กอสก็ยังคงดำรงคงอยู่ในบริเทนจนถึงทุกวันนี้ อาจจะปรับโฉมหน้าร้านไปบ้างเล็กน้อย แต่แนวคิดและกลยุทธ์การดำเนินงานของเขาก็ยังเหมือนเดิม เคล็ดลับความสำเร็จของอาร์กอส คือ กลยุทธ์ราคานั่นเอง..เอาชนะใจลูกค้าระดับรายได้บีลบลงมาได้อย่างราบคาบ วิธีการขายสินค้าของเขา คือ ให้ลูกค้าเข้าไปเลือกชมสินค้าจากแคตตาล็อกในร้าน ดูรูปบนหน้ากระดาษนั่นละ... ถูกใจพอใจสินค้าตัวไหนแล้วก็ไปจ่ายเงินที่แคชเชียร์ แล้วก็ไปรอรับสินค้าที่แผนกรับของ... ในแง่ผู้บริโภค ต้องพกแว่นตาไปอ่านรายละเอียดสเปคสินค้าให้ละเอียดถี่ถ้วนก่อนตัดสินใจซื้อ แต่ส่วนใหญ่ ลูกค้ามักจะทำการบ้านมาก่อน คือใจคิดไว้แล้วว่าต้องการจะซื้ออะไร พอมาถึงร้าน ซึ่งมีแต่หน้าร้านโล่งๆ มีสินค้าโชว์นิดๆ หน่อยๆ พอเป็นน้ำจิ้ม กับมีแคตตาล็อกเล่มใหญ่วางไว้ให้ดู ลูกค้าก็เลือกของได้รวดเร็วในเวลาอันสั้น...ก็จะให้อ้อยอิ่งอะไรเล่า...ร้านเค้าไม่มีอะไรให้ดูชมเลยนี่นะ... เนื่องจากอาร์กอสเป็นกิจการที่ประหยัดต้นทุนการดำเนินงานไปได้มากในงานจัดการค้าปลีกทั้งหลาย ทั้งในเรื่องการจัดแสดงสินค้า การโฆษณา การส่งเสริมการขาย ค่าจ้างพนักงาน ฯลฯ อาร์กอสจึงสามารถขายสินค้าบางอย่างที่หน้าตาเหมือนของในห้างหรูๆ ได้ในราคาถูกมากๆ... เราเคยซื้อของใช้จำเป็นประเภทกาต้มน้ำ เครื่องปิ้งขนมปัง หม้อข้าวหม้อแกงอะไรพวกนี้ละ ของคุณภาพดีและทนทานดีด้วยนะ ยังขนกลับมาเมืองไทยด้วยเลย... จะว่าไปแล้ว แนวคิดของอาร์กอสนี่ก็ละม้ายคล้ายคลึงการช็อปปิ้งออนไลน์ในยุคสมัยนี้อยู่เหมือนกันนะ คือ คนซื้อไม่ต้องเจอหน้าคนขาย ไม่จำเป็นต้องเห็นของ แต่เลือกจากสิ่งที่เห็นด้วยสายตา... จ่ายสตางค์แล้วได้ของที่มีหน้าตาอาจจะผิดเพี้ยนไปจากภาพก็ค่อยว่ากันอีกที อาร์กอสเขาก็รับผิดชอบนะถ้าหากสินค้ามีตำหนิ มีปัญหา... ที่พักแบบ "เตียงและอาหารเช้า" นี้จะมีต้นกำเนิดในบริเทนหรือเปล่าเราก็ไม่แน่ใจ เพราะเดี๋ยวนี้ที่พักแบบนี้ดูจะเป็นที่นิยมแพร่หลายในเกือบทุกประเทศทั่วโลกไปแล้ว ไม่ว่าไปเที่ยวบ้านไหนเมืองไหนก็มี "เบดแอนด์เบรคฟัสต์" เยอะแยะไปหมด เดิมที่พักประเภท "บีบี" (เราเรียกเองแบบนี้ ไม่รู้คนอื่นเรียกไร) เป็นทางเลือกของคนงบน้อย เพราะราคาห้องพร้อมอาหารเช้าจัดว่าถูกกว่าโรงแรมสามดาวห้าดาวอยู่มาก แต่ระยะหลังนี้ เราเคยลองเช็คดูราคาบีบีที่บริหารโดยคนท้องถิ่น อาจดูแลโดยสามีภริยาที่เกษียณแล้ว เปรียบเทียบกับโรงแรมที่เป็นเครือข่ายข้ามชาติที่มีชื่อเสียงรู้จักกันดี ไม่ว่าเครือใหญ่บ้างเล็กบ้าง เราพบว่าค่าห้องของบีบีบางแห่งกลับแพงกว่าโรงแรมเชนเหล่านั้นเสียอีก ยิ่งบีบีในชนบทยิ่งแพงอย่างเหลือเชื่อ แต่อย่างไรก็ตาม การพักบีบีโดยเฉพาะจำพวกบ้านฟาร์มในชนบท ก็เป็นประสบการณ์ที่น่าสนใจไม่น้อย จุดเด่นจุดแข็งของบีบี คือความเป็นท้องถิ่นและความเป็นกันเองฉันมิตร ที่หาไม่ได้ในโรงแรมใหญ่ๆ โดยเฉพาะบีบีที่เจ้าของทำเอง...หลายแห่งให้ความรู้สึกสบายในบรรยากาศแบบบ้านๆ แม้ว่าสิ่งอำนวยความสะดวกบางอย่างอาจจะขาดๆ ไปบ้าง ไม่ได้สบายร้อยเปอร์เซนต์เหมือนบ้านเราเอง ...ไปเที่ยวก็ต้องลำบากบ้างซินะ จะให้สบายไปทุกอย่างได้ยังไง... เรื่องนึงที่เราให้ความสำคัญในอันดับต้นๆ คือ...ห้องน้ำ ไม่ต้องใหญ่โตอลังการหรอก แต่ขอให้สะอาด ไม่มีกลิ่นร้ายกาจนัก มิดชิด ปลอดภัยเป็นใช้ได้ ..เข้าป่าหลังต้นกระบากใหญ่ไปเลยก็ยังไหวนะ...ลมเย็นสบายดีออก...ฮ่าๆๆๆ.... สมัยก่อนบีบีที่เราเคยไปพักไม่ค่อยจะมีห้องน้ำในห้องนอน ต้องออกไปเข้าห้องน้ำรวมข้างนอก คงเป็นเพราะบีบีส่วนมาก มักจะดัดแปลงมาจากบ้านพักของคนท้องถิ่น ซึ่งก็เป็นที่ทราบกันดีว่า บ้านช่องส่วนใหญ่ในบริเทน มักจะเป็นบ้านตึกทึบๆ แบบโบราณๆ ห้องน้ำห้องท่าก็โบราณ (และมีน้อยห้อง) ตามไปด้วย แต่ทุกวันนี้ได้ข่าวว่า บีบีเริ่มมีห้องน้ำในห้องนอนกันบ้างแล้ว ซึ่งอาจจะเป็นหนึ่งในเหตุผลที่ค่าห้องพักแพงกว่าเดิมกระมัง... อาหารเช้าที่รวมในค่าห้องของบีบี ส่วนใหญ่จะเป็นอาหารเช้าคล้ายๆ กินในบ้าน กล่าวคือ มีไข่ (จะดาว คน หรือลวก หรือโพช - เอ..เขาเรียกว่าไข่น้ำหรือเปล่าไม่แน่ใจ - ก็สั่งคุณแม่บ้านเธอได้ตามใจ) มีขนมปัง เนย แยม กาแฟหรือชา นม น้ำผลไม้ แม้ว่าอาจจะไม่ครบเครื่องเท่า "อาหารเช้าแบบอังกฤษ" ที่ขายกันตามร้านอาหาร (ราคาหลายปอนด์นะนั่น) ซึ่งจะมีสารพัดของกินเต็มจานเบ้อเริ่มเทิ่ม มีทั้งเบคอน เบคบีน ไส้กรอก เห็ดผัด มะเขือเทศจี่ ฯลฯ แต่อาหารเช้าในบีบี ก็น่าจะมีอะไรให้รับประทานมากกว่า "อาหารเช้าแบบภาคพื้นทวีป" ...ขอแอบนินทา "ภาคพื้นทวีป" นิดนึงเถอะ... อาหารเช้าแบบคอนติเนนตัลในยุโรปส่วนใหญ่ มีเพียงขนมปังหลากชนิด เนย แยม นม กาแฟหรือชา ไร้โปรตีนและผัก...ซึ่งอาจจะเป็นเพราะวิถีชีวิตเขาเป็นอย่างนั้นเอง...เช้าๆ ไม่ต้องกินอะไรกันมากมายนัก มองโลกในแง่ดี...ไปยุโรปภาคพื้นทวีป ก็อร่อยได้กับขนมปังอบหอมอร่อยหลากหลายชนิดให้เลือก ที่ดีก็คือว่ามักจะมีขนมปังที่ทำจากแป้งไม่ขัดขาว ทั้งโฮลวีท โฮลเกรน ฯลฯ ที่มีวิตามินสูง ไม่ได้วิตามินจากผัก แต่ก็ยังได้วิตามินจากขนมปังแข็งๆ สากๆ ฝืดคอเหล่านี้หละน่า เป็นที่ทราบกันดีว่าบริเทนใหญ่เป็นเจ้าแห่งอาณานิคม ครั้งหนึ่งเคยถูกขนานนามว่าเป็นดินแดนที่พระอาทิตย์ไม่เคยตกดิน... เพราะฉะนั้นในวันนี้ คำว่า "เครือรัฐ" หรือ Commonwealth จึงเป็นอะไรที่บ่งบอกอย่างชัดเจนถึงความเป็นบริทิชที่ไม่มีใครเหมือน... มีอย่างที่ไหน เปิดแผนที่โลกมาดูแล้ว แทบทุกทวีปต้องมีประเทศที่เคยเป็นอาณานิคมของจักรภพอังกฤษจนได้... ในปัจจุบัน ๕๓ ประเทศในเครือจักรภพอังกฤษแยกตัวไปเป็นเอกราชกันเป็นส่วนใหญ่แล้ว แต่ก็ยังมีหลายประเทศที่ยังให้ความเคารพนับถือสมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธ และยังรวมตัวกันแบบหลวมๆ ด้วยความสมัครใจ เป็นลักษณะของ "เครือรัฐ" ที่มีเครือข่ายความร่วมมือกันในด้านส่งเสริมประชาธิปไตย เศรษฐกิจ สังคม การค้าขาย ฯลฯ รายละเอียดเรื่องเครือรัฐนี่เราไม่ค่อยรู้เรื่องมากนัก...สนใจอยู่เหมืือนกันแต่ยังไม่มีเวลาศึกษา... มีแต่เบาะแสให้ผู้สนใจเชิญเข้าไปดูได้ที่เว็บไซต์ของเครือรัฐเขา... เชิญคลิกที่รูปธงชาติของเครือรัฐเขาด้านล่างได้เลย... ดอกไม้สีเหลืองรูปทรงคล้ายแคทลียาที่ชื่อว่า แดฟโฟดิล นี้ เป็นดอกไม้ชนิดแรกที่เราพบเห็นทั่วไป ตามทุ่งหญ้าป่าละเมาะในชนบทของอังกฤษ เมื่อแรกเจอก็เป็นรักแรกพบเลยทีเดียว อู้ฮู..ดอกไม้อะไรนี่ช่างน่ารักจริง ขึ้นเป็นทุ่งสีเหลืองลออบานสะพรั่งเต็มไปหมด Picture by courtesy of //www.guardian.co.uk ต่อมาถึงได้รู้ว่าแดฟโฟดิลเป็นดอกไม้ที่มีความผูกพันเป็นพิเศษกับชาวเวลช์ เนื่องในโอกาสเทศกาลเฉลิมฉลองวันนักบุญดาวิด (St David's Day) แต่ที่แน่ๆ แดฟโฟดิลเป็นสัญลักษณ์แรกเพื่อบอกการมาถึงของฤดูใบไม้ผลิในแต่ละปี เมื่อใดที่เห็นทุ่งหญ้าที่มีต้นแดฟโฟดิลเป็นตุ่มๆ เตรียมบานละก้อ ฮะฮ้า...อีกไม่ช้าไม่นาน ฤดูดอกไม้บานก็จะมาถึงแล้วซินะ... สำหรับคนท้องถิ่น แดฟฯ ก็ยังเป็นเครื่องหมายเตือนใจบอกให้รู้ว่า "วันแม่" ใกล้จะมาถึงแล้ว และแดฟฯ ก็เป็นดอกไม้ที่คนเขาหาซื้อไปฝากคุณแม่กันด้วย (เราไม่ค่อยรู้เรื่องนี้ เพราะแม่เราอยู่เมืองไทยนี่นา...นี่ฟังเขาว่ามา) Picture by courtesy of //www.dailymail.co.uk วันแดดใสๆ ในฤดูดอกไม้บาน เราก็มักจะมีกิจกรรมเช่นเดียวกับผู้คนแถวนี้ คือ ออกไปเดินเล่นนั่งเล่นนอนเล่นในสวนสาธารณะที่มีแดฟฯ บานสะพรั่ง เป็นบรรยากาศแห่งความสุขใจสบายตา ชวนให้อารมณ์รื่นเริงไปกับสีเหลืองอร่ามสดใสของแดฟโฟดิล ที่ชูช่อต้อนรับฤดูกาลอันสดชื่น... สุดท้าย...แต่ไม่ท้ายสุด คือคำที่แปลกๆ พิลึก...ความหมายก็แปลกสมคำ...นั่นคือ Eccentricity ... ความหมายของคำนี้ เราก็ไม่แน่ใจว่าจะใช้ภาษาไทยอย่างไรดีจึงจะเหมาะสม เอาตามความเข้าใจ มันคงจะประมาณว่า "ความมีวัฒนธรรมเฉพาะตัวแบบแปลกๆ" (ใช่หรือเปล่าก็ไม่รู้...) ผู้มาเยือนชาวต่างชาติมักจะไม่คุ้นเคยกับ "ความมีวัฒนธรรมเฉพาะตัวแบบแปลกๆ" ของคนบริทิช บางครั้งก็ขบขัน บางครั้งก็หมั่นไส้ แต่เชื่อหรือไม่ว่า คนบริทิชเขาออกจะภูมิใจในเอกลักษณ์แปลกๆ ของเขาอยู่ไม่น้อย เขามีความเชื่อมั่นในตัวเองอยู่มาก และเขาก็คิดว่ามันเป็นวัฒนธรรมที่ควรได้รับการสืบทอดต่อไป... เราเองเคยมีประสบการณ์เรียนห้องเดียวกับคนบริทิช นอนห้องนอนเดียวกับ (สาว) คนบริทิช ก็รู้สึกขำๆ แต่ตอนหลังก็เข้าใจชินกับวิธีพูด วิธีคิด และวิธีการแสดงออกของพวกเขา บางอย่างก็รับไปใช้เองด้วย เช่น วัฒนธรรมการไม่อาบน้ำในวันหนาวๆ (หลายวันซะด้วย)...555... วิธีสังเกตสังกาความ "แปลก" อย่างที่ว่า อาจจะดูได้จากวีธีการดำเนินชีวิตประจำวัน ลักษณะการพูด ถ้อยคำที่เลือกใช้ กิริยาท่าทาง พฤติกรรม การกินอยู่ หรือมารยาทสังคม ซึ่งทุกอย่างไม่ใช่ว่าเป็นสิ่งไม่ดี เพราะเรื่องวัฒนธรรมนี่เราไม่ควรไปด่วนตัดสินใครจากมุมมองของตัวเราเองเป็นอันขาด... เราควรให้ความเคารพนับถือในวัฒนธรรมหรือสิ่งที่เป็นตัวของเขาเอง... เห็นอะไรแปลกหูแปลกตาแล้ว ก็ควรจะมีมารยาทในการหุบปากสนิทไว้เป็นดี จะได้คบกันได้นานๆ อย่าไปเปิดปากถามเชียวว่า...เธอ...เสื้อเหม็นจังใส่อยู่ได้ทำไมไม่ซัก.. หรือ...คุณป้าขา...อาหารนั่นน่ะมันเหม็นเน่าแล้วทำไมไม่ทิ้งซะที ฯลฯ ลองเทียบดูกันง่ายๆ ก็ได้เอ้า...อย่างวัฒนธรรมการกินชีสกลิ่นตุ๊ยตุ่ยของเขา... กับรสนิยมการกินปลาร้าหรือสะตอของเรา... ไม่ต้องวิพากษ์วิจารณ์กันและกันเลย... ของใคร ใครก็ว่าหอมละเนอะ... ...บันทึกวันสีม่วง... ..๑๑ กรกฎาคม ๒๕๕๒.. วันนี้เป็นวันเสาร์ แต่เมื่อเช้าตื่นมาอย่างงงๆ คิดว่าเป็นวันอาทิตย์ โอ...ท่าเราจะอาการแย่แล้ว หลงวันลืมคืนได้ไงเนี่ย หรือจะเป็นอาการแรกเริ่มของอัลไซเมอร์ โดยปกติแล้ว วันไหนที่เรานอนน้อย วันนั้นจะมีอาการมึนๆ ปวดหัว หรือไม่ก็เบลอๆ อย่างนี้ละ ที่จริงแล้ว เราก็เป็นคนที่ให้ความสำคัญกับการนอนมาก อย่างน้อยต้องนอนให้ได้วันละห้าชั่วโมง เพราะการนอนมีประโยชน์โดยตรงต่อสุขภาพ ช่วยซ่อมแซมเซลล์ที่ชำรุดสึกหรอ...เหี่ยวย่นยู่ยี่...บรื๋อ วันไหนปวดเมื่อยเนื้อตัว เป็นไข้หรืออ่อนเพลีย นอนหัวค่ำช่วยรักษาอาการเหล่านี้ได้โดยไม่ต้องกินยา เมื่อคืนมัวเขียนบล็อกเพลิน กว่าจะหลับปาเข้าไปเกือบตีสอง...เป็นไปได้ว่าหลงลืมเพราะนอนไม่พอ และอาจได้ของแถมเป็นตีนกา หน้าย่นอีกด้วยนะเรา...คืนนี้ต้องนอนหัวค่ำหน่อยละ ...คงยังไม่ถึงวัยอัลไซเมอร์หรอกน่า...ปลอบใจตัวเอง ยังมีภารกิจหนักหนาสาหัสมากมายรออยู่อีกตั้งเยอะ จะรีบแก่ไปได้ไง ทริปไปทำงานที่ยะลาและนราธิวาสของทีมงานเรา เลือนไปเป็นสัปดาห์สุดท้ายของเดือนนี้ คือประมาณ ๒๗ ถึง ๓๑ กรกฎาคม ๒๕๕๒...ดีเหมือนกันช่วงนี้จะได้รีบสะสางงานในเมืองกรุง ส่วนทริปอีสานใต้และอุบลฯ ก็ขยับไปเป็นสัปดาห์ที่สองของเดือนสิงหาคม การทำงานในพื้นที่ต่างจังหวัดนี่ดีจริงๆ ช่วยเปิดโลกทรรศน์ให้คนที่ทำงานนั่งโต๊ะมานานๆ ได้รู้ได้เห็นโลกภายนอกว่า ตอนนี้ผู้คนในต่างจังหวัดเขาอยู่กันยังไง เขาคิดกันยังไง เขาทำมาหากินอะไรกัน เขามีปัญหาอุปสรรคอะไรกันบ้างไหม การฟังเขาบอกมา รายงานมา ไม่ใช่ข้อมูลที่แท้จริงเสมอไป เพราะผ่านการกรองมาแล้วหลายขั้นตอน และการลงไปดูด้วยตาตนเอง ก็ต้องไปแบบไม่ต้องมีปี่มีกลองประโคม จะได้ไม่มีรายการ "ผักชีโรยหน้า" ไง เราไม่ใช่คนประเภทวีไอพี...เป็นแค่คนทำงานระดับปฏิบัติงานธรรมดา เพราะฉะนั้นรอดตัวไปเรื่องเปิบผักชี ที่แน่ๆ เราได้พบความจริงที่ดีดีและน่ารักหลายประการ ส่วนใหญ่เป็นเรื่องการทำมาหากิน ฤดูนี้เป็นหน้าฝน ชาวบ้านหว่านกล้าและถอนกล้ากันเสร็จเกือบหมดแล้ว อยู่ในระหว่างการปักกล้าดำนากัน เห็นนาข้าวที่มีกล้าต้นน้อยๆ ปลิวระบัดเต็มท้องทุ่งแล้วก็ชื่นตาชื่นใจ มองไปทางไหนก็เห็นแต่สีเขียวสดชื่น ฮะฮะฮ่า...ปีหน้าเรามีข้าวหอมมะลิอร่อยๆ กินแน่นอน...อย่าส่งออกนอกหมดละกันคุณพ่อค้าข้าวทั้งหลาย สิ่งที่ได้พบเห็นมา ล้วนน่าชื่นชมยินดีในความตั้งใจและอุตสาหะของชาวบ้านที่ประกอบสัมมาอาชีพโดยสุจริต อย่างไรก็ตาม เรายังได้พบข้อเท็จจริงอันน่าตกใจหลายอย่าง...แม้จะไม่ใช่เรื่องของเราโดยตรงแต่เมื่อได้รู้ก็อึ้งไป ปัญหาอุปสรรคด้านความแตกต่างทางความคิด...เป็นเรื่องสามัญในโลกปัจจุบัน ที่ต้องทำใจและยอมรับ ไม่ใช่ว่าคนทุกคนที่อยู่ภายใต้แผ่นดินเดียวกันจะต้องคิดอะไรเหมือนกันไปหมดเสียทุกอย่าง ...ก็เราไม่ใช่ "สังคมบอร์ก" ที่ทุกคนต้องคิดเหมือนกันไปหมดนี่นะ.... ...บันทึกวันสีเหลือง... ..๑๓ กรกฎาคม ๒๕๕๒.. วันแรกของการทำงานในสัปดาห์ที่สองเดือนกรกฎาคม ดูท่าทางว่าอาทิตย์นี้เราคงจะมีปฏิทินการทำงานที่แน่นขนัดเช่นเดิม ตราบใดที่ยังไม่สามารถแกะดินพอกหางหมูออกไปได้ เมื่อวานนี้..ขับรถตั้งแต่เช้าถึงเย็นยังกับแท็กซี่ควบกะ เหตุปัจจัยสำคัญเนื่องจากว่า เมื่อกลางสัปดาห์ก่อน คนข้างตัวขี่รถไปจ๊ะเอ๋กับจักรยานยนต์ (ที่ควบมาทางเอก) ทำให้รถเก๋งคันงาม (ที่มาทางโท) เสียหาย คนขี่สองล้อบาดเจ็บทางกายพอประมาณ แต่คนขับสี่ล้อดูจะเสียความรู้สึกทางใจไปไม่น้อย อย่างนึงคือตะแกยังงงๆ ว่าใครผิดใครถูก..แกว่าก้ำกึ่ง.. แต่เราว่าคนมาทางโทน่าจะต้องดูตาม้าตาเรือก่อนพุ่งรถออกไป ผลก็คือ..แกก็เลยไม่ยอมขับรถมาหลายวันแล้ว..เหมือนจะเสียเซลฟ์ไปเลย เราก็เลยปุเลงๆ ซะปวดเมื่อยแขนขาไปหมด... เรื่องนี้สอนใจให้รู้ว่า..ขับรถขับรา ต้องระมัดระวังอยู่ตลอดเวลา อย่าได้คาดคะเนว่า รถเขาจะหยุดให้เราไป รถในเลนข้างๆ จะไม่แฉลบออกมาเลนเรา ฯลฯ .... ..สุขสันต์วันจันทร์ค่ะ.. จะขับรถให้ดูคน จักรยานยนต์ สามล้อ แท็กซี่ ซาเล้ง รถเมล์ รถชาวบ้าน ฯลฯ ด้วยเน้อค้า...   Create Date : 11 กรกฎาคม 2552 15 comments Last Update : 1 พฤศจิกายน 2552 0:29:26 น. Counter : 2725 Pageviews. Share Tweet

สวัสดียามเช้าครับพี่แดง อ่านบล็อกพี่แดงวันนี้ ได้ความรู้หลายอย่างกลับไปด้วยครับ อิอิอิ สถานการณ์หวัดน่ากลัวนะครับ เป็นอีกครั้งที่แสดงให้เห็นว่า มาตราฐานสาธารณสุขของบ้านเรา ยังคงมีปัญหา และต้องทำงานเชิงรุกอีกมากเลยครับ   โดย: กะว่าก๋า 11 กรกฎาคม 2552 7:09:10 น.

สวัสดีคะคุณแดง ช่วงนี้ไม่ค่อยอัพบล๊อกเท่าไหร่ จำไม่ได้ว่าสมัยอยู่ที่นั่นมีร้าน Argos หรือยังเพราะไม่ค่อยคุ้น แต่ bed&breakfast น้อยก้อเรียกว่า BB คะ ส่วนแดฟฯ เป็นดอกไม้ที่ชอบมากเพราะว่า เดินผ่านสวนสาธารณะทุกวัน พอเข้า spring เจ้าแดฟสีเหลืองๆ โผล่มาบนเขาเล็กๆ เต็มไปหมด ให้เป็นที่สงสัยว่าเค้ามาปลูกกันตอนไหน เพราะเดินผ่านสวนทั้งเช้าและเย็น   โดย: C&C_BamBoo 11 กรกฎาคม 2552 8:03:01 น.

เข้ามาอ่านตั้งแต่ 9 โมงต้นๆ จบตอน 9 โมงปลายๆ เป็นสาระที่พลาดไม่ได้ แม้แต่วรรคเดียวเลยค่ะ ------------------------------ ต่อไปนี้เราจะได้รู้บ้างนิดนึงก็ดี ว่าคนอังกฤษ คือ ใคร..   โดย: mutcha_nu 11 กรกฎาคม 2552 9:59:25 น.

ซาหวัดดีตอนสาย ๆ เอ๊ะ ไม่สายนี่หน่า มันใกล้จะเที่ยงแล้วอ่ะ เหอๆๆ แต่ยังไม่อาบน้ำเลยอ่ะ น่าสนใจทุกคำทั้ง A ถึง E เลยค่ะพี่แดง (ได้รู้ในบางเรื่องที่ไม่เคยรู้เลยอ่ะ) โหได้นอนเล่นท่ามกลางดอกแดฟโฟดิล มีความสุขมาก ๆ กับวันหยุดพักผ่อนนะค๊าพี่แดง ปล. อยากเห็นภาพทริปการไปทำงานของพี่แดงมั่งจังค่ะ ยังไงก็เดินทางอย่างปลอดดภัยนะค๊าพี่แดง เพราะเห็นช่วงนี้ไข้หวัดกะลังระบาด ระวังด้วยนะจ๊า   โดย: minporee 11 กรกฎาคม 2552 11:08:54 น.

มีเพื่อนสนิททำงานเกี่ยวกับหวัดเคยเตือนๆค่ะว่าถ้าระบาดในเมืองไทยล่ะก็ จะควบคุมยากมาก Bed & Breakfast ที่นี่เรียน B and B (B&B) ค่ะ แพงมหาโหดทุกที่ไปเลย ตอนแป๋วไปอลาสก้า ต่ำๆก็คืนละ 100 บาทฝรั่ง อาหารเช้าก็นม ซีเรียล ชา กาแฟ ขนมปังปิ้ง (โห คิดถึงข้าวต้มกุ้งน่าดู) ถ้าไปนอนไกลๆหน่อยมีเบอร์รี่แถมให้ เพราะเขาเก็บมาจากป่าหลังบ้าน อ่านเรื่องร้าน Argos นึกได้ว่าเพิ่งอ่าน Newsweek ไปไม่นาน ตอนนี้ร้านที่ทำกำไรมากที่สุดคือ Dollar General เพราะคนเข้าไปซื้อของในร้านพวกนี้แทน พูดถึง Newsweek ปรับปรุงใหม่แล้วรูปสวย เนื้อหาเข้มข้น อ่านสนุกกว่าเดิมเป็นกอง ไม่นานมานี้ทำเอาป้าโอ(ปร้า)แย่ไปเลยเหมือนกัน ชีวิตในชนบททำให้รู้สึกว่าเป็นชีวิตจริงๆ แต่ชีวิตในเมืองนั่นเป็นเรื่องมายาแท้ๆ ตอนกลับจากค่ายใหม่ๆรู้สึกอย่างนี้นะคะ แต่พอกลับมานานๆ ก็หลงอยู่ในมายาลืมบ้านป่าไปอีกเหมือนกัน รออ่านตัวอักษรถัดไปนะคะ ปล.พี่แดงนอนน้อยมากเลยค่ะ ห้าชั่วโมงก็พอแล้ว   โดย: SevenDaffodils 11 กรกฎาคม 2552 11:30:43 น.

แวะมาเยี่ยมชมค่ะ   โดย: Macys 11 กรกฎาคม 2552 13:24:19 น.

***ผ่านมา...ทักทาย...ให้หาย...คิดถึง นิดนึง...ได้แอบ...แวะมา...มองหา สวัสดีค่ะ มีความสุขมาก ๆ ในวันหยุดนะคะ ***   โดย: หน่อยอิง 11 กรกฎาคม 2552 15:51:25 น.

ข้อเขียน น่าอ่าน น่าสนใจมากค่ะ จะคอยมาตามอ่าน อีกนะคะ   โดย: แม่ซานเดอร์ 11 กรกฎาคม 2552 18:52:12 น.

สวัสดีเจ้าปี้แดงมาลูน เอ๊ย มารูน ^^ เข้ามาอ่านแบบเต็มๆล่ะ (อันเก่าที่ติดไว้ยังมีอีกเพียบ หุหุหุ) พี่แดงเขียนเล่าอะไรแบบนี้ได้น่าสนใจมากเลยค่ะ เพราะมันเป็นอะไรที่เรารักและเราสนใจประกอบกับเป็นคนชอบขีดเขียนมันเลยลื่นไหลมาก มันเป็นประโยชน์ดีจริงๆค่าพี่แดงสำหรับคนอ่านมากกว่าเขียนอย่างหนู "อาร์กอส" เพิ่งมารู้จักนี่แหละค่ำ ทุกวันนี้หนูซื้อของทางเน็ตมากพอๆกับเดินซื้อในห้างเลย "บีบี" นี่เคยคิดๆไว้ว่าจะไปกะเพื่อน แต่ที่ Ireland นะคะ ไม่รู้เมื่อไหร่ แบบว่าทรัพย์จางอยู่ มีวาสนาได้ขึ้นไปแถบนั้นอีกเมื่อไหร่จะถ่ายรูปมาฝากพี่แดงเยอะๆค่ะ ปกติหนูเป็นคนเฉยๆกะสีเหลืองน่ะค่ะ หมายความว่าพวกเสื้อผ้าข้าวของเครื่องใช้ไรพวกนี้จะไม่มีสีเหลืองถ้าซื้อเอง แต่ทุกสิ่งทุกอย่างมันย่อมมีข้อยกเว้นเพราะว่าหนูชอบ ทุ่งดอกทานตะวัน ทุ่งดอกบัวตองอะไรพวกนี้มาก แดฟโฟดิลของอังกฤษเค้าก็งามมากเหมือนกันค่ะ เรื่องความแปลกของฝรั่งนี่ถ้าเป็นตะก่อนก็อาจจะมีงงๆ ไม่เข้าใจอะไรอยู่บ้าง ทุกวันนี้เห็นพฤติกรรมอะไรใครไม่ปรกติเลยไม่ค่อยแปลกใจเท่าไหร่ละเพราะเราก็ไม่แพ้เค้าเหมือนกัน 555 ฝันดีนะคะพี่แดง วันนี้วันอาทิตย์จริงๆละ (ปอลิงกัง) หนูตื่นมายังตกใจนึกว่าจะไปทำงานสายเลยอ่ะค่ะ   โดย: หมาน้อย (prunelle la belle femme ) 12 กรกฎาคม 2552 4:05:09 น.

^ ^ โทษทีค่ะพี่แดง คีย์บอร์ดใหม่ พิมพ์คำว่า "ค่ะ" เป็น ค่า เป็น ค่ำ ไปหมด !!   โดย: prunelle la belle femme 12 กรกฎาคม 2552 4:06:49 น.

E...for...Expensive -_-''   โดย: yr_naughty_annie 12 กรกฎาคม 2552 6:34:26 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่แดง   โดย: กะว่าก๋า 12 กรกฎาคม 2552 7:23:10 น.

ส่งข่าวว่า วันนี้อัพบล็อกแล้วครับ วันนี้เสนอตอน "จังเกิ้ลสตูดิโอ" บทเพลงจากป่าเขา เขามีวิธีการผลิตกันอย่างไร แต่ละขั้นตอนยากเย็นชุลมุนกันอย่างไร ลองไปติดตามอ่านดูนะครับ....   โดย: ลุงแว่น 12 กรกฎาคม 2552 11:01:28 น.

F stands for Fish & Chips ka.It is the best here.. Warm greetings from the U.K.   โดย: tanya tanya 13 กรกฎาคม 2552 23:21:50 น.

ไม่ได้ up blog มานานมากเลยค่ะ ขี้เกียจจริงๆ ลูกสาวพี่แดงเป็นอย่างไรบ้างคะ ชอบนิวซีแลนด์หรือเปล่า ?   โดย: parachute 17 กรกฎาคม 2552 16:48:33 น.