|
|
จำวันแรก บริษัทแรกของการทำงานได้ไหมครับ
ยังจำได้ไหมครับ ว่าการทำงานวันแรก การทำงานในบริษัทแรกของคุณเป็นยังไง ผมว่าหลายๆคนคงมีอาการคล้ายๆกันแหละ ไม่ว่าจะเป็นการตื่นเต้น ประหม่า หรือกลัวไปหมดในสิ่งที่ยังมาไม่ถึง ผมเองก็เหมือนกัน ย้อนกลับไปประมาณ 4 ปีที่แล้ว ตอนนั้นผมเพิ่งเรียนจบโทหมาดๆ ไม่ใช่อะไรหรอกครับ ยอมรับเลยแหละว่าที่ต่อโทเพราะยังขี้เกียจทำงาน ถ้าให้ย้อนเวลากลับไปได้คงจะทำงานก่อนแน่ๆ
วันที่รู้ตัวว่าจบแน่ๆแล้ว เลยเริ่มเตรียมการสมัครงาน เริ่มหารูปแบบจดหมายสมัครงาน รูปแบบ resume จากในเนต ดัดแปลงแก้ไขจนได้มาเป็น resume ของผมเอง จากนั้นก็คงเหมือนๆกับคนอื่นๆคือ ระดมยิงจดหมายสมัครงานไปซะทั่ว บริษัทที่เรียกสัมภาษณ์เป็นที่แรกคือบริษัท S (เครื่องไฟฟ้ายี่ห้อหนึ่ง) เป็นการสัมภาษณ์อย่างเป็นทางการครั้งแรกของผม และแน่นอนครับ.... ผมตายคาห้องสัมภาษณ์เลย กลับมาถึงบ้านด้วยความรู้สึกที่แย่มากๆ
เวลาผ่านไปซักพัก ผลจากการระดมยิงใบสมัครก็เริ่มปรากฎ บริษัท R (สำนักข่าวรายหนึ่ง) เรียกผมสัมภาษณ์ ถูกรุมจากผู้สัมภาษณ์ 5 คน แต่ผมก็คิดว่าผมทำได้ดีพอสมควรนะ รวมถึงสอบข้อเขียนที่ผมคิดว่าผมทำได้ไม่น้อยเลย ออกจากบริษัท R มาด้วยความรู้สึกที่ว่าไม่ว่าผลจะเป็นอย่างไร แต่อย่างน้อยผมก็ดีใจว่าผมได้ทำเต็มที่แล้ว ไม่นานบริษัท A (outsource รายหนึ่ง) ก็เรียกมาอีก คราวนี้ยอมรับครับว่าถ้าไม่ได้ก็ไม่แปลกใจเลย เพราะผมทำข้อสอบแทบไม่ไดุ้่เหมือนกันครับ ก็แหงล่ะ สมัครไปคนละตำแหน่งกับความถนัดเลยนี่นา ถึงตรงนี้นับจากเรียนจบก็หลายเดือนอยู่ ใจคอเริ่มจะไม่ดีเอาเรื่อยๆแล้ว ก็ตกงานนี่นะ จะให้มามัวมีความสุขแบบไม่ทุกข์ร้อนอะไรเลยอยู่ได้ไง
จนสุดท้าย บริษัท A (consult รายหนึ่ง) ก็เรียกผมสัมภาษณ์ ตอนอยู่ที่หน้าจึกกำลังจะเดินเข้าไป พ่อโทรมาบอกว่ามีจดหมายจากบริษัท R ส่งมาที่บ้าน เลยให้พ่อเปิดดู ปรากฎว่าเป็นจดหมายที่บอกว่า ผมไม่ผ่านการสัมภาษณ์ เพราะเหตุนี้ด้วยมั้ง เลยทำให้ผมสัมภาษณ์กับบริษัท A แบบไร้ความกดดันเลย อารมณ์ในตอนนั้นคงคล้ายๆกับว่า ช่าฃมันแล้ว อะไรจะเกิดก็ปล่อยให้แม่งเกิดไป ยังไงก็คงไม่มีอะไรแย่ไปกว่าตอนนี้อีกแล้ว วันต่อมา HR ของบริษัท A โทรมาบอกว่าผมผ่านการสัมภาษณ์ ให้มาเริ่มงานพรุ่งนี้เลย เหวอสิครับ ฉุกละหุกนี่นา แต่ก็อดที่จะดีใจไม่ได้
วันนี้ผมออกจากบริษัท A มาจะครบ 3 ปีแล้ว น่าแปลกเหมือนกันที่ทำไมมองย้อนกลับไปถึงได้รู้สึกอบอุ่นเล็กๆก็ไม่รู้ ทั้งๆที่ตอนทำงานอยู่บ่นแทบทุกวัน อยากลาออกแทบทุกวัน ก็ทำงานตั้งแต่ 9 โมงกว่ายัน4-5 ทุ่มนี่นะ แต่ถึงจะเหนื่อย มันก็สนุกในเวลาเดียวกัน ยังจำหลายๆคนในตอนนั้นที่ร่วมกันลุยโปรเจกท์ด้วยกันได้อยู่เลย ไม่ว่าจะเป็น ลุงเตย, แก๊ป, เก่ง, เฮียบอม, พี่อ้อ, อีเอ, ปุ้ย, พี่อ๋อง, พี่ปิ่น, อ้ายโด้ และอีกหลายๆคน วงการนี้มันแคบนะ ไม่นาน เราคงจะวนเวียนมาได้เจอกันอีก...
| Create Date : 28 มิถุนายน 2551 |
| Last Update : 28 มิถุนายน 2551 9:47:14 น. |
|
4 comments
|
| Counter : 660 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: บ้าได้ถ้วย  วันที่: 28 มิถุนายน 2551 เวลา:20:02:11 น. |
|
|
|
|
|
|
|
)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [