Evening with เกือกซ่าสีชมพู

อันเนื่องมาจากผู้ร่วมทริปเปื่อยเป็นสุกใสไปแล้ว (ข้าพเจ้าจะเป็นมั้ยเนี่ย ฮือๆ กลัวจัง)
ก็เลยเป็นหน้าที่ของข้าพเจ้าที่จะนำเที่ยวต่อโดยลำพัง ... เหงาจังเลย นู๋นัทหายไวๆ น้า
ชาวบ้านจะได้ดูรูปสวยๆ แบบว่าตอนนี้ งอนกล้องตัวเองแล้วเนี่ย ว่าจะขายซื้อ D50 ตัวใหม่
เผื่อตัวที่มีมันจะตกใจรีบทำตัวดีๆ ขึ้นมามั่ง ไม่ก็น้อยใจเจ๊งๆ ไป จะได้ไม่เสียดาย แหม ใช้มาตั้งนานมันก็ผูกพันเหมือนกันนะ -_-" ทำตัวดีๆ เร็ว โฟกัสว่าง่ายๆ

เยี่ยมเยียนนู๋นัท เกือกซ่าสีชมพูได้ที่นี่เลยค่ะ blog เกือกซ่าสีชมพู

ความเดิมตอนที่แล้ว Afternoon with เกือกซ่าสีชมพู


โฉมหน้าผู้ป่วย หายเร็วๆ นะจ๊ะ แล้วก็ ขออย่าให้เชื้อมันแรงมาติดโกโก้อ่ะ ซ้าทุ 555 อย่าเกานา อย่าเกา

เพราะกะกันไว้ว่า จะไปขึ้น twin peaks ตอนเย็นย่ำ พระอาทิตย์ลับฟ้า เลยว่าอืม ออกมาจาก sausalito ก่อนดีกว่า เดี๋ยวไม่ทันการณ์ เวลายังเหลืออยู่บ้าง อิ่มแล้วด้วย ไม่ต้องหารัยทานแล้ว fish shrimp and chips นี่มันทานแล้วจุกอกได้จริงๆ ด้วยแฮะ ไม่ได้ทานแบบนี้มานานแล้ว ข้ามกลับมาก็เอ จะไปไหนดี เพื่อนๆ ในแก๊งค์ที่เหลือของนู๋นัทก็ยังเที่ยวไม่เสร็จ อ่ะ ยังไม่ต้องไปรับ งั้นไปไหนกันดี นู๋นัทบอกว่า เมื่อตอนเช้าไปเที่ยว lombard street มา แต่ด้วยความสะดวกของกล้อง digital ทำให้เพื่อนของนู๋นัท คุณลุง jerry
ลบรูปเมื่อเช้าทิ้งไปหมดโดยที่ไม่รู้ตัวซะงั้น แหม ของ hi-technology อ่ะนะ เลยกระทำได้โดยง่าย ถ้าเป็นฟิลม์ 35 mm นี่ ไม่ต้องห่วงเรื่องลบเลย ยกเว้นจะเปิดฝากล้อง 555



เมื่อตกลงปลงใจกันแล้วว่าจะมาที่ lombard street ก็ได้เวลากางแผนที่ คราวนี้ ไม่หลงค่า ภูมิใจมากๆ แต่ต้องวนๆ หาที่จอดเล็กน้อย และการจอดรถใน san francisco ต้องไม่ลืมหักล้อ เพราะอาจโดน ticket ได้ เมืองมันเป็นเขาๆ อ่ะนะ ก็ต้องมีกฎเพิ่มเติมหน่อย ดีว่า เพื่อนเพิ่งโดนไปใบนึง เลยจำได้ ขอบคุณมากๆ นะเพื่อน ที่อุทิศตัวเป็น case study ข้าพเจ้าเลยจำได้ อิอิ งานนี้ไม่พลาด ไม่พลาด



lombard street จริงๆ ก็เป็นชื่อถนนเหมือนถนนอื่นๆ ใน san francisco นี่แหละ เพียงแต่ว่า มีอยู่ช่วงนึงเป็นถนนลงเนินชันๆ ก็เลยมีการทำทางซิกแซก เพื่อไม่ให้รถม้า (ในสมัยนั้น) ไม่เทกระจาดไถลลงเนินนั่นเอง แต่พอหมดยุครถม้า รถธรรมดาก็เลยแห่กันมาลองลงเนินแบบซิกแซกกันมั่ง แต่โกโก้ไม่ขับลงหรอก ไม่ชอบ กลัวไปชนหน้าบ้านเค้า แหะๆ เอาเป็นเดินถ่ายรูปเอาละกัน เป็นครั้งแรกอีกเช่นกันที่เดินตลอดเส้น ปกติ มาส่งคนลงให้ถ่ายรูป แล้วก็กลับไม่เคยเดินเล่นแบบนี้ จอดรถข้างบนแล้วก็ก็เดินลงเดินขึ้นรอบนึง สนุกมากๆ เพราะหน้าบ้านแถวนั้นสวยมากๆ ถ่ายรูปกันประหนึ่งว่าเป็นหน้าบ้านตัวเอง ซะงั้น 555



ข้อดีของถนนนี้ก็คือนักท่องเที่ยวเยอะมากๆ จะถ่ายรูปเล่นอะไรกันเค้าก็เฉยๆ เลยเล่นกันจนคนที่เดินไปเดินมา รวมทั้งรถที่แล่นผ่านฮากันหมด ก็แบบเดินสามก้าวถ่ายรูปนึง acting กันสุดๆ แต่ก็ดีแหละ ที่มีคนเดินไปเดินมา จะได้มีคนเอากล้องไปถ่ายให้งัย อิอิ จะได้มีรูปคู่กันดีๆ มั่ง ยืดแขนจนเมื่อยแล้ว แถมแขนก็ไม่ค่อยยาว ถ่ายรูปมาหน้าเต็มจอ 555
เศร้าจริงจริง เอามาเล่ามัยเนี่ย T^T


นางแบบขยับมัยอ่า กลายเป็นรูปแนว impressionism เลยดูจิ (ยังพยายามแถอยู่ 555)

เดินลงเดินขึ้นรอบนึงแล้วก็ได้เวลา โยกย้าย โยกย้าย โยกย้ายส่ายเอวโยกย้าย ^_^
ก็โทรไปถามเพื่อนๆ ของนู๋นัทว่าจะไปด้วยกันป่าว twin peaks แต่ข้าพเจ้าเอาเสื้อหนาวหนาๆ ก็ ski jacket น่ะแหละ มาฝากนู๋นัทคนเดียวนะ ไม่ได้เอามาเผื่อ แต่ยังมี jacket ธรรมดาสองตัวที่ติดไว้ในรถ คงพอช่วยได้มั้ง ถ้าอยากขึ้นไปด้วยกัน (ไม่อยากบอกเลยว่าสองตัวนั้นก็ยังอยู่ในรถ 555 เขินเล็กน้อย) หลังจากคุยกันสรตะแล้ว ก็ตัดสินใจว่าไปกันสองคนละกัน กลัวไม่ทันพระอาทิตย์ตก อีกอย่างให้เพื่อนๆ เค้าทานข้าวด้วย เพราะเราสองคนไม่ทานรัยแล้ว ก็เลยมุ่งหน้าไป twin peaks กันเลยดีกว่า ต้องเผื่อหลงอีกตะหาก
ขึ้นทุกครั้ง หลงทุกครั้ง ไม่รู้ไปทำอะไรให้มันไว้ มันเลยต้องหลงทุกครั้งซิน่า


เมื่อรูปไม่ได้ดั่งใจ ก็ชอปซะ โปรแกรมมหัศจรรย์จริงๆ จ้า อิอิ

ฝ่าด่านค่ายกลเขาวงกตแปดทิศถึง twin peaks ได้ทันท่วงที ไม่ไหว ไม่ไหว ต้องไปอีก ให้มันรู้ว่ามันขึ้นยังงัยกันแน่ อะไรเนี่ย ไปกี่ทีหลงทุกที แถมขึ้นตะละที ยังไม่ซ้ำทางกันเลยอีกตะหาก งงตัวเองจริงๆ ไว้ไปใหม่ ต้องไปถอน เหอ เหอ เหอ ขึ้นไปเจอแก๊งค์พี่แขกเต็มไปหมด เคยวิเคราะห์กับเพื่อนๆ ว่า เวลาไปเที่ยวๆ แบบนี้ทำไมมีแต่แขก ได้ข้อสรุปว่า เพราะมันไม่เสียตังค์ค่าเข้า 555 ถ้าไปที่ๆ เสียตังค์จะไม่ค่อยเจอแขก ฮี่ๆ ... เอาน่า วิเคราะห์กันขำๆ นะ อย่าเครียดล่ะ ... ออกมาจากรถ เป็นงัยล่ะนู๋นัท อากาศดีๆ ร้อนๆ ทั้งวันอ่ะ เจอตอนนี้เข้าไป หดหมด หนาวจับใจ บอกแล้วเนี่ยแหละอากาศเจ้า san francisco ฉายาเมืองในหมอก
ไม่ว่ากลางวันจะดียังงัย กลางคืนมันก็หนาวอยู่ดี ยิ่งอยู่บนยอดเขา เจอลมพัดโบกยิ่งหนาว
ไม่มีหนาวเนื้อห่มเนื้อซะด้วยซิ 555 ห่มเสื้อหนาวกันไปก่อนละกันเนอะ แต่งานนี้โชคดี
หมอกน้อยดังที่เห็น ตุ๊กตาไล่ฝนจาก san diego ทำงานได้ดีจริงๆ อิอิ กลับมาหน่อยจิ
ตอนนี้แดดไม่มี หมอกจัด ฝนตก มาหลายวันแล้ว แถมแผ่นดินไหวอีกต่ะหาก T-T


ธรรมชาตินี่ งามจังเลยเนอะ เสียดาย ไม่สามารถเก็บมาให้ดูได้ดังที่ตาเห็น อยากให้มาเห็นด้วยตาตัวเองจัง

จริงๆ แสงกำลังสวย แต่ความหนาวไม่เข้าใครออกใคร ลงเขากันดีกว่า ไปรับเพื่อนๆ ด้วย เหมือนจะทานข้าวเสร็จกันแล้วมั้ง ที่น่าแปลกคือ อยู่บนยอดเขาแท้ๆ ทำไมไม่มีสัญญาณโทรศัพท์ฟะ ปกติเสาสัญญาณมันไม่ได้อยู่บนเขาเหรอ ขัดใจมาก โทรไม่ได้เลย จะโทรถามทางก็ไม่ได้ แย่จัง ในเมื่อโทรถามทางไม่ได้ ขาลง ก็ลงไม่เหมือนขาขึ้น (ทำไปได้งัยไม่รู้
ก็ลงทางเดิมแท้ๆ ตูหนอตู) แต่ก็ไปงงๆ หลงทิศเล็กน้อยแล้วแต่ไหวตัวกลับรถทัน กลับมาสู่ความเจริญได้เหมือนเดิม แล้วก็มุ่งหน้าไป pier39 ที่เพื่อนๆ นู๋นัทเค้าไปทัวร์ alcatraz กัน ก็ คุกในเรื่อง the rock น่ะแหละ ข้าพเจ้ายังไม่เคยไปเหมือนกัน กลัวหดหู่ ไม่เคยไป และคิดว่าไม่ไปดีกว่า ... ติดคุกในใจตัวเองก็พอแล้ว วิ้ววววววว อิอิ


สงสัยล่ะซิ ว่านี่คืออะไร อิอิ หน้าตาเหมือนผับมากๆ มีคน hang out กันตรึม

ติดต่อกันครั้งสุดท้ายเพื่อนๆ บอกว่าทานข้าวอยู่ แต่หลังจากลงมาจาก twin peaks แล้ว
ก็ไม่สามารถติดต่อได้ งงกันมาก เอ๊ะ เป็นอะไรกันหรือเปล่า โทรไปไม่มีใครรับซักคน
แถมไม่มีใครโทรมาเลยด้วย กังวลกันเล็กๆ ขับรถเลียบเส้น pier ทั้งสาย สอดส่องสายตามองหาสองสาวกับหนึ่งคุณลุง 555 ไม่เจอเลยอ่ะ จอดลงไปตรงที่หน้าร้านที่เค้าบอกว่ามาทานอาหารก็ไม่เจอ ทำงัยดี งั้นไปที่อื่นรอก่อนละกัน เพราะอยากพานู๋นัทไป ghirardelli ตอนกลางคืน แบบว่าติดใจจากตอนไปช่วย project เพื่อนคราวก่อนอ่ะ บรรยากาศดี ไปอีกๆ แถมอยู่สุด pier ถ้ามีอะไรเรายังกลับมารับเพื่อนๆ ได้ทัน แหม ช่างเป็นแผนที่ดีอะไรเช่นนี้ (ใครไม่ชม ชมตัวเองก็ได้ อิอิ)


มันคือโรงงาน Boudin ที่ขึ้นชื่อของ san francisco เรื่องทำ sourdough bread มาตั้งกะปี 1849 นั่นเอง
ตัว dough น่ารักมากๆ มีใครเห็นน้องแมวน้ำนอนอาบแดดมั่ง แต่อันมันใหญ่มากๆ คงทานคนเดียวไม่หมดแน่ๆ ไม่รัย ข้าพเจ้าก็ไม่ชอบ sourdough อยู่แล้วแหละ มันแข็ง ชอบหนมปังนุ่มๆ มากก่า (เข้าข่ายองุ่นเปรี้ยวป่าวเนี่ย 555)

ไปถึง ghirardelli square โอ้โห คนยังเยอะอยู่เลย สมเป็นช่วง weekend คนเข้าคิวรอซื้อ icecream กับ chocolate กันเต็ม วันโน้นที่มากลางวันมีวงแจ๊สมาเล่นด้วย วันนี้คงดึกไป ไม่มีวงแล้ว แต่ยังมีเพลงคลอๆ สร้างบรรยากาศ โรแมนติกมากค่า เคยเรียนว่า ที่นี่เป็น first inner public square อันแรกของโลก (ป่าวหว่า จำไม่ได้แล้ว 555) ประมาณเหมือน central park เป็นสวนสาธารณะแรกของโลกประมาณนั้น เอาเถอะ ไม่ได้เรียนแล้วนี่เนอะ จำว่าเป็นโรงงานทำ chocolate สุดดังของ san francisco ละกัน


กลัวไม่รู้ว่าที่ไหน 555 ป้ายค่ะป้าย

โกโก้เองก็เป็นคนชอบ chocolate แต่ไม่ชอบของ ghirardelli อ่ะ จริงๆ ก็ไม่ค่อยชอบ chocolate ทางเมกาหรอก ชอบ chocolate ของทางยุโรปมากกว่า รู้สึกว่ามันข้นกลมกล่อมมากกว่า อ้วนกว่านั่นเอง โดยเฉพาะของเบลเยี่ยม เฮ่อ อยากทานอีกจัง นั่น ตะกละออก 555 แต่ ice cream ของเค้าอร่อยน่า ขาวข้นหวานมัน เอ้ย นั่นมันนมข้นหวาน (เช็คอายุอีกแล้วตู อิอิ) ก็เดินเล่นรอติดต่อเพื่อนๆ นู๋นัทได้นี่แหละ


ฝากพี่ไก่โดยเฉพาะค่ะ หิวป่าว หิวป่าว อิอิ

ในที่สุดเพื่อนๆ ก็โทรมา นัดแนะกันว่าจะไปรับที่ไหน คือเพื่อนๆ เค้าไปดู ripley's believe it or not! กับ wax museum กัน ประหลาดตรงที่ว่า นู๋นัทกับโกโก้ก็แวะไปถ่ายรูปตรงนั้นเหมือนกัน แต่ไม่เจอกัน 555 บางทีบทจะเจอกันก็ง่าย แต่เวลาจะไม่เจอกันก็คลาดกันซะงั้นอ่ะเนอะ ทั้งๆ ที่อยู่ที่เดียวกัน เวลาเดียวกัน ประหลาดดี ... พอนัดกันเรียบร้อยก็เก็บภาพอีกเล็กน้อยแล้วก็อ่ะๆ ไปรับเพื่อนกันดีกว่า หนาวแย่แล้วมั้งนั่น เสื้อหนาวมีป่าวก็ไม่รู้


ให้นู๋นัทโพสท์ท่านานมากๆ เพราะข้าพเจ้าถ่ายไม่ได้ ฮือๆ โฟกัสก็ไม่ได้ มือก็ไม่นิ่ง เศร้าจริงๆ นู๋นัทบอกว่า
ถือหูโทรศัพท์จนน้องโอปะเรเตอร์อัตโนมัติในเครื่องมันด่าให้วางแล้ว 555 เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าถ้าไม่วางมันจะด่า อิอิ

ออกไปรับเพื่อนๆ นู๋นัทที่ยืนอย่างหนาวอยู่ริมถนน บอกแล้วว่าเมืองนี้มันหนาว อิอิ พอขึ้นมาก็แย่งกันเล่าใหญ่เลยว่าใครไปไหนเป็นยังงัยมั่ง แล้วก็สรุปกันว่าจะไปไหนอีกหรือเปล่า
ก็ไปลงเอยที่ palace of fine art เพราะตอนกลางคืนมันเปิดไฟสวย เนื่องด้วยพี่ไทยเป็นเสียงข้างมาก เพราะมีสองคน ก็เลยได้ไป อิอิ สองสาวญี่ปุ่นเกาหลีออกอาการง่วงอย่างเห็นได้ชัด นี่แหละ เด็กอนามัย นอนแต่หัวค่ำ หน้าตาสดใส ไหนเลยจะเหมือนพี่ไทย ตีสี่ตีห้าไม่หลับไม่นอน ขอบตาดำคล้ำยังไม่เกรง ติด blog กันยังกะติดยา 555 เอ๊ะ หรือพันทิปแอบใส่ยาไว้ใน blog จริงๆ ^^"


ชอบรูปนี้มากๆ ได้ใจ ได้อารมณ์ แล้วก็ ขอโทษนางแบบด้วยน้า ที่แบบ สั่งแหลก หัน ก้ม อย่ายิ้มดิ 555
เอาน่า ไม่ค่อยได้ถ่าย portrait แบบว่า ถ่ายไม่เป็น แหะๆ อาศัยนางแบบดี อิอิ ชอบมากๆ เลย ออกมาถูกใจอย่างแรง

ไปถึง palace of fine art เพื่อนนู๋นัทถามมาคำนึง ที่ว่าแล้วถ้าถามมาจะต้องใบ้รับประทานแน่ๆ มันมาจริงๆ คำถามนี้ ... อายุเท่าไหร่ ... จ๊ากกก ไม่ใช่ ... ถามว่า มันมีไว้ทำอะไร ทำไมถึงเป็น palace of fine art นั่นซินะ ไม่ทราบค่า ไม่เคยรู้เหมือนกัน นู๋นัทวิ่งไปอ่านประวัติ รู้แต่ว่าสร้างมานานแล้ว ด้วยอะไรก็ไม่รู้ แบบว่าไม่ได้สนใจ แหะๆ เคยสงสัยเหมือนกันว่าทำไมมันดูโรมันจัง แล้วมันมาทำอะไรที่นี่ เพราะชื่อเป็น palace of fine art แล้ว art ที่ว่าอ่ะ มันอยู่กันที่ไหน ตะก่อนนึกว่าเป็นแนวพิพิทธภัณฑ์ หอศิลป์ อะไรเทือกนี้ แต่ก็ไม่เคยเห็นว่างานมันจะโชว์ที่ไหน ไว้วันหลังไปใหม่จะไปถามเค้าดูว่า ทำไมมันถึงเรียกว่า palace of fine art



เรียบร้อยสี่ทุ่มกว่าห้าทุ่ม กลับโรงแรมกันเถอะ เพื่อนๆ นู๋นัทก็เหนื่อยมากแล้ว แบบว่าหลับ
ในรถตลอดทางกลับโรงแรม ข้าพเจ้าก็พาทุกท่านมาถึงที่พักโดยปลอดภัย และได้รับการสมนาคุณอย่างดีจากนู๋นัท ... นวด ค่ะ นวด ... อยากให้มาอีกจังเลยอ่า นู๋นัทนวดเก่งมากๆ น้ำหนักมือดีเลยแหละ กดๆ แล้วรู้สึกว่าตัวเองเป็นของชำรุดยังงัยไม่รู้ กดตรงไหนก็กรอบ
แกรบ แถมเจ็บไปทั้งตัว ตอนแรกกะแค่ว่าจะแค่ขึ้นไปเซฟรูปลง flash drive แล้วกลับ
เลยติดยาวเลย อยู่ซะเป็นชั่วโมง สบ๊ายสบาย


มีอุปกรณ์นวดด้วยนะ มืออาชีพสุดๆ แนะนำๆ ขอบอก เฮ่อ อยากให้นวดให้อีกจังอ่า

สรุปว่า นวดฟรี แต่ว่าลงมาจ่าย parking citation ฮือๆ อุตส่าห์รอดมาทั้งวัน เจอ street cleaning ticket เพื่อนๆ บอกว่า โดนแค่ ticket ดีแค่ไหนแล้ว ปกติ ถ้าเป็น street cleaning เนี่ย มันลากรถไปแล้วเจ้าค่ะ รอดมาได้นับเป็นบุญ ซ้าทุ

ก็จบวันแบบแปลกๆ นิดนึง 555 พรุ่งนี้ไปสวนสนุกกัน เค้าโฆษณาว่า เป็นสวนสนุกแรกใน california ที่รวมสวนสนุกกับสวนน้ำเข้าด้วยกัน ดีเลย ยังไม่เคยไป จะดูว่าสมราคาคุยป่าว

วันแรกที่เที่ยวกับนู๋นัทเกือกซ่าสีชมพูก็จบเพียงเท่านี้ค่า เที่ยวกระจาย แหะๆ

ยังมีวันที่สองอีกนะ หึหึ ...

แถมท้าย บ่นกันจังเรื่องรูปสุดท้าย คนถ่ายเป็นคุณลุงค่ะ ลุง jerry อายุเท่าไหร่ไม่รู้
คงจะพอสมควร มือเลยสั่นอย่างที่เห็นนั่นแหละค่า ... บ่นมากๆ เดี๋ยวเอาออกซะเลยนี่ แง่ง

-----------------------------------------------------------

รบกวนนิดนึง ช่วยไปเช็คชื่อ และ link หน่อยอ่ะค่ะ ว่าถูกต้องหรือเปล่า คือโกโก้จะเก็บไว้เป็น list ไปเยี่ยมชม blog ของเพื่อนๆ (ไม่รู้ล่ะ นับเป็นเพื่อนไปแล้ว) น่ะค่ะ ใครไม่มีชื่อ หรือมีแต่ผิดยังงัย ช่วยไปดูหน่อยนะคะ ทำนานๆ แล้วตามันดูลายๆ ใจกระวนกระวาย เป็นอย่างนี้ทุกทีไป คงเพราะ blog คุณอยู่สูงไป ... เย้ย ไม่ใช่ละ 555

ตาม link นี้ไปเลยค่ะ เช็คชื่อกันหน่อยค่า

Create Date : 18 มิถุนายน 2548 Last Update : 11 กันยายน 2548 4:29:10 น. Counter : 812 Pageviews.		47 comments
Share Tweet