+ + + หัดตายทุกวัน... เกิดทุกวัน + + +

ความตายเป็นเหตุการณ์สำคัญของชีวิตที่ทุกคนในโลกต้องเผชิญ อาจกล่าวได้ว่า การจากโลกนี้ไปอย่างสงบสุขด้วยความสบายใจ มีความพอใจและภาคภูมิใจในชีวิต มีคนระลึกถึงคุณงามความดี คือความสำเร็จของชีวิต


ช่วงเวลาก่อนที่คนเราจะตาย เป็นหัวเลี้ยวหัวต่อที่สำคัญ เรียกได้ว่าเป็นเวลาวิกฤติแห่งชีวิต เราจึงควรฝึกวางใจให้พร้อมที่จะรับความตายด้วยจิตใจที่ดี วิธีการหนึ่งคือ ฝึกหัดตายทุกวัน



ช่วงเวลาก่อนนอน ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของชีวิตประจำวัน เราควรจัดเวลาไว้สัก 20 นาที 30 นาที เพื่อทบทวนชีวิต ตั้งแต่เช้าที่เราได้ประสบเหตุการณ์ต่างๆ ทั้งเรื่องที่ทำให้เราพอใจ และไม่พอใจ กระทบอารมณ์เรา กระทบอารมณ์เขา สิ่งที่เราทำผิด สิ่งที่เราทำถูก มีอะไรบ้างที่เราไม่สบายใจ ให้ตั้งสติรำลึกทบทวน เพื่อที่จะได้เป็นบทเรียนไว้แก้ไขปรับปรุงตัว ตั้งใจที่จะไม่ให้ผิดพลาดซ้ำอีก

ทำความรู้สึกว่า อดีตผ่านไปแล้ว แก้ไขอะไรไม่ได้ เพ่งพิจารณาเป็นอนิจจัง ความไม่แนอน แล้วก็ให้ปล่อยวางสัญญาอารมณ์เหล่านั้นเสีย ทำความรู้สึกเหมือนว่าไม่มีอดีต ไม่มีความรู้สึกค้างคาใจในสิ่งใดเลย โดยเฉพาะกับเรื่องที่เรารู้สึกไม่สบายใจ แม้บางครั้งเป็นเหตุการณ์ที่ผ่านมานานแล้วก็ตาม หากมีอะไรเก็บกดไว้ในใจ ให้ปล่อยวางความฝังใจในอดีตเสีย ไม่มีเหตุการณ์ที่ทำให้เราเป็นทุกข์เดือดร้อนใจอีกต่อไป ให้เข้าใจว่าเหตุการณ์ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตล้วนเป็นบทเรียนที่เราต้องขอบคุณเพราะทำให้เราได้เรียนรู้ ได้พัฒนาจิตใจ ทุกข์เป็นเหมือนยาบำรุงกำลังที่ทำให้เราเข้มแข็งขึ้น ถ้าไม่ได้ผ่านทุกข์ผ่านอุปสรรคมา เราก็จะไม่มีวันนี้ เพราะอดีตเป็นเหตุ ปัจจุบันเป็นผล


หากวันนี้เรามีความสุขกับปัจจุบันได้ ก็เท่ากับว่าเรามีความพอใจในชีวิตแล้ว ดังนั้นหากช่วงเวลาก่อนนอน เราทำจิตใจให้ปล่อยวาง มีความสบายใจได้ ก็เท่ากับว่าเราพอใจ สุขใจกับชีวิตที่ผ่านมาทั้งหมด


ชีวิตเราโดยปกติก็มีภารกิจมากมาย มีภาระหน้าที่ต่อครอบครัว ต่อสังคม วิธีหนึ่งที่จะช่วยให้เราสามารถปล่อยวางและรักษาสุขภาพใจดีได้ คือ การฝึกเจริญมรณานุสสติและเมตตาภาวนาเป็นประจำทุกวัน


พิจารณามรณานุสสติ เมื่อความตายมาถึง เราจะต้องละทิ้งทุกสิ่งทุกอย่าง ทรัพย์สมบัติ ครอบครัว แม้แต่ร่างกายของเรา ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกถือเป็นเรื่องชั่วคราวเท่านั้น เราพิจารณาการนอนหลับไปเปรียบเหมือนความตาย ถ้าทำใจให้ปล่อยวางได้ก็เหมือนเจริญวิปัสสนา การหลับที่ดีทำให้เป็นสุข การตายด้วยจิตใจปล่อยวาง สบายใจ ก็ไปสู่สุคติ


หายใจเข้าลึกๆ หายใจออกยาวๆ ตั้งสติระลึกถึงลมหายใจเข้า ลมหายใจออก กำหนดรู้ลมหายใจเข้า ลมหายใจออก ทำใจให้ปล่อยวาง เสียสละทุกสิ่งทุกอย่าง ทั้งร่างกายและจิตใจ รูปธรรมนามธรรม กิเลส ความทุกข์กายทุกข์ใจ ปล่อยวางให้หมด พร้อมกับระลึกถึงจิตใจที่ดี ความรู้สึกสบายใจ สุขใจ ฝึกหัดทำให้ติดต่อกันต่อเนื่องกันสัก 20 นาที 30 นาที ให้มีความรู้สึกตัวทั่วพร้อม เข้าถึงภาวะของผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน


เมื่อถึงเวลานอนแล้ว ก็เอนกายพักผ่อน หลับไปอย่างสบายใจ สุขใจ สมมติว่าถ้าตายไปจริงๆ ก็ไปสู่สุคติ เริ่มต้นใหม่ด้วยดี






ตอนเช้าตื่นขึ้นมา ให้มีสติรู้สึกตัวว่ากำลังนอนอยู่ รู้อิริยาบถของการนอน ลืมตา รู้สึกตัวเมื่อเปลี่ยนอิริยาบถ ขยับตัว แขน ขา ความรู้สึกเป็นอย่างไร จิตใจเป็นอย่างไร เมื่อลุกจากที่นอนก็ลุกขึ้นอย่างมีสติรู้ตัว ตามดูจิตใจว่าเป็นอย่างไร เบิกบาน หรือเศร้าหมอง

ทุกเช้าที่เริ่มต้นวันใหม่ ให้ทำความรู้สึกเหมือนกับว่า วันนี้เป็นวันเกิด จัดเวลาไว้สัก 20 นาที 30 นาที เพื่อเจริญเมตตาภาวนา


หายใจเข้าลึกๆ หายใจออกยาวๆ ตั้งสติระลึกถึงลมหายใจเข้า ลมหายใจออก กำหนดรู้ลมหายใจเข้า ลมหายใจออก ติดต่อกันต่อเนื่องกัน สำรวจดูจิตใจเมื่อตื่นขึ้นมาในตอนเช้า บางทีก็ยังซึมๆ ไม่เบิกบาน พยายามปรับจิตใจให้เบิกบาน มีเมตตากรุณาต่อสรรพสัตว์

การเจริญเมตตาภาวนาช่วยทำให้จิตใจเบิกบาน เกิดความสุขใจ ตั้งใจให้มีความปรารถนาดีกับผู้อื่น โดยระลึกถึงบุคคลใกล้ชิดที่เรารักก่อน พ่อแม่ พี่น้องของเรา ขอให้เขามีความสุข จิตใจเราก็จะเบิกบาน เมื่อจิตใจเรามีความสุขแล้วก็แผ่เมตตาออกไป แผ่ความรู้สึกที่ดีนี้ออกไปยังสรรพสัตว์ทั่วทุกสารทิศ ไม่มีที่สุด ไม่มีประมาณ


แผ่เมตตาล่วงหน้าไปถึงบุคคลที่เราจะต้องพบเจอในวันนี้ นึกถึงความเป็นจริงว่า อยู่ที่บ้าน เราจะพบกับใครก่อน สัตว์เลี้ยง สมาชิกในครอบครัว ในมโนภาพให้นึกถึงใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสของเขา ใจเราใจเขาต่างมีความปรารถนาดีต่อกัน เมื่อนึกถึงบ้านของเรา ก็ให้มีความรู้สึกถึงความสว่างไปทั่วบ้าน สว่างด้วยความรู้สึกที่ดี นึกว่าวันนี้จะต้องทำอะไร ที่ไหน ให้นึกถึงที่ทำงาน หรือสถานที่ที่เราจะเข้าไปด้วยความรู้สึกที่ดี บรรยากาศที่ดี เราจะต้องพบกับใคร ก็นึกถึงบุคคลนั้นด้วยจิตใจที่ดี ภารกิจต่างๆที่จะต้องทำในวันนั้น ก็ให้นึกในมโนภาพว่าสำเร็จลุล่วงด้วยดี กลับบ้านอย่างมีความสุข สบายใจ เรียกว่า แผ่เมตตาล่วงหน้า

จิตของเรานี้มีกำลัง ใจเป็นประธาน ใจเป็นหัวหน้า คิดอย่างไรก็เป็นอย่างนั้น ถ้าเราต้องการความสุข ทุกคนเข้าถึงความสุขได้ที่นี่ เดี๋ยวนี้


เราจะทำสิ่งใด ก็ให้นึกในมโนภาพว่าสำเร็จ แล้วก็พยายามทำสิ่งนั้นด้วยสติปัญญา เหมือนเป็นการตั้งจิตอธิษฐานในวันเกิดของเราว่า เราตั้งใจจะเริ่มต้นทำในสิ่งที่ดีงาม ให้เราทำทุกๆวัน เหมือนเป็นวันเกิดของเรา ตั้งใจอธิษฐานในใจว่า

ขอให้ทุกท่าน มีความสุขกับทุกๆวันของชีวิตค่ะ

"หัดตายทุกวัน... เกิดทุกวัน"
จากหนังสือ "สติ เป็นธรรมเอก"
ธรรมบรรยายเล่มที่ 21
โดย พระอาจารย์ มิตซูโอะ คเวสโก
วัดสุนันทวนาราม
บ้านท่าเตียน ตำบลไทรโยค อำเภอไทรโยค

Create Date : 20 ตุลาคม 2548		5 comments
Last Update : 20 ตุลาคม 2548 3:05:47 น.
Counter : 412 Pageviews.
Share Tweet