สวัสดีครับพี่

ผมลองแอบเดาๆดู
สงสัยเลนส์ตัวใหม่ของพี่น่าจะเป็นไวล์ดนะครับ

เป็นการนำของเหลือใช้มาทำอะไรที่มีประโยชน์ยิ่ง
ช่วยลดโลกร้อนได้อีกทางหนึ่งค่ะ เยี่ยมเลย

ปล..แปะกลอนตลกไว้ก่อน แต่มีที่เคยเขียนนะ
ตอนเครียดๆ สมัยเรียน ลองอ่านนะ

เกรดตก

เขียนเมื่อวันที่ 28 ต.ค. 2550 09:32:35

เมื่อผลสอบ ออกประกาศ สู่สายตา เอาใจ ระทึก เต้นหวั่นไหว
เกรดออกมา ดูแล้ว กังวลใจเป็นไปได้ ยังไง ตกใจหมดเลย

ไม่มีเอ สักตัว เลยหรือนี่มีแต่ดี กับซี น่าใจหาย
น้ำตาตก หยดไหลย้อน อยู่ข้างในเป็นไปได้ ยังไง อ่านแทบตาย

มองข้างล่าง ใจวูบวาบ สั่นไหวได้ไอมา อีกตัว เป็นของแถม
ตกใจยิ่ง กว่าเจอ มดแดงแล้วอย่างนี้ จะโดนไทร์ ไหมหนอเรา

รวมเกรดดู เกือบโดน ไล่ออกแค่อีก ศูนย์จุดห้า คิดแล้วเสียว
เป็นไง เป็นกัน ในเทอมนี้จะเอาจริง ให้ได้เอ ลุยลูกเดียว

ปล...เขียนเล่นๆๆ นะ อย่าคิดมาก

สวัสดียามเช้าครับพี่

ผมเอามาลงให้อ่านอยู่แล้วครับพี่
อ่านแล้วไม่ซื้อก็ไม่ว่าครับ 555
ขอให้คนอ่านได้ประโยชน์
ผมก็ดีใจแล้วล่ะครับ

หนังสือเป็นผลพลอยได้ครับพี่
ความตั้งใจจริงคือตั้งใจลงให้อ่านกันในบล้อกอยู่แล้วครับพี่

เก่งอ่ะคะ สุดยอดเลยนะ
ชอบทำอะไรๆใช้เองตลอดเลย
ทำออกมาได้สวยดีค่ะ
แต่ ปุ่มโหวตหายอีกแระ

อายจังค่ะ เราผู้หญิงแท้ๆ เย็บปักถักร้อยไม่เป็นซักอย่าง

ขอบคุณที่แวะชมบล็อกนะคะ

มีความสุขกับวันหยุดพักผ่อนค่ะ

กระเป๋าน่ารักจังค่ะคุณจิรโรจน์
ได้ประโยชน์จากวัสดุเหลือใช้อีกแล้วนะคะ



ที่ร้านเป็นอย่างไรบ้างคะ
จำได้ว่าป้ายร้านก็สวยมาก กังหันก็น่ารัก
ตอนนี้ทุกอย่างลงตัวหมดแล้วใช่มั๊ยคะ
สุขสันต์วันเสาร์ค่ะ

สวัสดีครับพี่

ผมลงไปวันอาทิตย์ที่ 31 มีนา
เซ็นชื่ออยู่ที่บู๊ทซีเอ็ดครับพี่

อ่านบล็อกแล้ว เพิ่งซื้อเลนส์ใหม่เหรอครับ?

ป้าแอ๊ด เป็นเพื่อนบล็อกที่เก่งด้านเย็บปักถักร้อย
ฝีมือของป้าแอ๊ดน่าสนใจ เธอจะต่อผ้าบนกระเป๋าด้วย
หากอยากจะทราบอะไร ถามป้าแอ๊ดได้ อ้างชื่อผมก็ได้ ป้าแอ๊ดรู้จักดี
ตอนนี้ป้าแอ๊ดหยุดเขียนบล็อกด้านเย็บปักถักร้อย และลบบล็อก
เพราะมีคนก๊อปผลงานบล็อก ไปพิมพ์ขาย

เฟซของป้าแอ๊ด

https://www.facebook.com/add.siripun

อ้าว ซื้อจักร ก่อนซื้อเลนส์ .. งั้น เดี๋ยวยืมเลนส์กันก็ได้
นัดไปถ่ายรูปด้วยกันสักสองสามคน

ตอนแรกคิดว่าเข้าผิดบ้านค่ะ

คาดไม่ถึงค่ะ ที่คุณจิรโรจน์ มีฝีมือทางด้านนี้ด้วยค่ะ

จึงได้เห็นกระเป๋าจ่ายตลาด เดียวจะเข้าไปดูค่ะ

นอนหลับฝันดีนะคะ

พี่นี่สุดยอดไอเดียจริงๆค่ะ

ราตรีสวัสดิ์คืนนี้ค่ะคุณจิรโรจน์
พร้อมรับสัปดาห์ใหม่อย่างสดชื่นนะคะ

เก่งจังเลยค่ะ ต้องยกนิ้วให้

สวัสดีครับพี่

ฮาคุณจิรโรจน์ค่ะ ปิดร้านกินกันครอบครัวเดียวเลย... ดูจะเอ็กซ์คลูซีฟ มากเลยนะคะ

ร้านนี้เค้าขายไวน์ด้วย เดาว่าคนน่าจะมากันช่วงหัวค่ำมังคะ

สวัสดีค่ะ
ไอเดียดี เก็บของหลือใช้มาทำประโยชน์ได้สวยงาม
น่าชื่นชมมาก
มีผลไม้จากบล็อคมาฝากค่ะ

สวัสดีค่ะ
แวะมาทักทายตามปกติ สบายดีนะคะ

มีความสุขมากๆในวันนี้ตลอดทั้งวันค่ะ

กลับไปอ่านบล็อกทำกระเป๋ากล้อง ได้อ่านคำตอบจากคุณก๋า เลยอยากจะเอามาแบะไว้ในบล๊อกปัจจุบัน เพื่อจะได้อ่านอีกเวลากลับมาดูใหม่ จะได้เจอง่ายๆไม่ต้องหานาน

ความตายหนีไม่พ้น ไม่ช้าก็เร็วก็ต้องตาย
แล้วจะอยู่ไปทำไม

รีบตายเสียไม่ดีหรือ
จะได้ไม่ต้องดำเนินชีวิตที่ไม่มีอะไรยั่งยืน




คำถามโดย : จิรโรจน์
วันที่ : 10 กรกฎาคม 2555
เวลา : 8:08:47 น.




........................................




คำถามของพี่ทำให้ผมนึกถึงการแข่งขันวิ่ง

หากคนๆหนึ่งพูดว่า

ก็ในเมื่อทุกคนต้องเข้าเส้นชัยเหมือนกัน
แล้วจะวิ่งไปทำไม
ไม่ต้องสตาร์ท ไม่ต้องเหนื่อยแรงในการวิ่ง

วิ่งเข้าเส้นชัยไปเลยสิ ….




แต่สิ่งที่อยู่เบื้องหลังเส้นชัย

คือการฝึกซ้อม ความมุ่งมั่นที่จะพัฒนาตนเอง
ความอดทนที่จะทำำลายสถิติของตนเอง


ความเหนื่อยยากเหล่านี้สำหรับบางคน
อาจมองว่ามันเป็นอุปสรรค เป็นความทุกข์


แต่เมื่อมองดูดีดีอีกที....

เพราะความทุกข์แบบนี้มิใช่หรือ
ที่ทำให้ผลของชัยชนะนั้นหอมหวานและน่าจดจำ





......................................




เมื่อพบทุกข์
หลายคนเลือกการจบชีวิตตนเอง
เพราะคิดว่าเมื่อตนเองตายไป ปัญหาจะจบ

แต่แท้จริงแล้วปัญหาไม่ได้จบ
เราแค่หยุดพักและหนีจากความจริงที่เป็นอยู่
แล้วแสร้งว่ามันไม่มีปัญหาเท่านั้นเอง


เหมือนคนที่วิ่งไปได้ครึ่งทาง
พอท้อแท้ เศร้าโศก และหาทางออกจากปัญหาไม่ได้
ก็หยุดวิ่งแล้วเดินออกจากนอกสนามเสียอย่างนั้นเอง


ทั้งๆที่ถ้าหากยอมสู้ต่อ ล้มแล้วลุกขึ้นมาวิ่งต่อไป
วิ่งช้าแค่ไหนไม่ต้องใส่ใจ ขอแค่วิ่งไปเรื่อยๆ
เหนื่อยนัก...เดินบ้างก็ได้
เอาแค่ท้ายที่สุด....เดินไปถึงเส้นชัยได้
ก็น่าที่จะภาคภูมิใจได้แล้วกับความมุ่งมั่นตั้งใจของตนเอง




..........................................




“ความตาย” ไม่ได้แปลว่าเป็น “จุดจบ”
แต่เป็น “จุดเริ่มต้น” ที่ทำให้เรามองเห็นทุกด้านมุมของความคิด
เป็นวิธีที่ทำให้เรามองเห็นตัวตนของเรา
นับตั้งแต่เริ่มต้นจนจบ
ว่าเราได้ใช้ชีวิตแบบใด คิด พูด ทำแบบใด


คำตอบที่เกิดขึ้นกับรูปแบบของความตาย
คือสิ่งที่เราได้สั่งสมมาตลอดชีวิต
และแปรเปลี่ยนออกมาเป็นรูปแบบความตายที่เรากำหนดเองไม่ได้


เราเลือกไม่ได้ว่าจะตายอย่างไร ตายที่ไหน ตายเมื่อไหร่
แต่เราเลือกได้ว่าจะใช้ชีวิตอย่างไร

เพื่อให้ความตายของเราเป็นที่จดจำและน่าชื่นชมจากคนรอบข้างเพียงไร




ไม่มีใครหนีพ้นความตายไปได้แน่ๆ
เลือกวิธีตายและรูปแบบความตายของตนเองก็ไม่ได้
(ต่อให้เป็นการฆ่าตัวตาย ก็ยังไม่ถือว่าเราเป็นคนควบคุมความตายอยู่ดี)


คำถามที่ว่าเราจะอยู่ไปเพื่ออะไร ?

ผมคิดว่าเราอยู่ไปเพื่อ “ทำหน้าที่” ของตนเองครับ


หน้าที่ของความเป็นมนุษย์
หน้าที่ที่จะสร้างทำสิ่งต่างๆในสิ่งที่เราทำได้
และทำให้มันดีที่สุด....

เพื่อนำไปสู่คำตอบที่ดีที่สุด



....................................




แม้ชีวิตจะไม่ใช่ความยั่งยืนหรือความเป็นนิรันดร์
แต่เราทำให้มันสวยงามได้


ชีวิตที่ดีงามไม่ใช่ชีวิตที่อยู่เพื่อตัวเอง
แต่อยู่เพื่อคนอื่น
อยู่เพื่อแบ่งปันความรัก
อยู่เพื่อสร้างสิ่งดีงามต่างๆให้กับคนรอบข้าง
อยู่เพื่อพัฒนาตนเอง
พัฒนาวิธีคิด คำพูด ตลอดจนการกระทำของตัวเองให้ดีขึ้นๆในทุกๆวัน




คนๆหนึ่งจะอยู่ไปร้อยปีพันปีเพื่ออะไร
ถ้าหากชีวิตของเขาอยู่ไปด้วยความเห็นแก่ตัว
ด้วยความโลภ ความโกรธ ความหลง



ที่สุดแล้วเส้นชัยของเราทุกคนก็เหมือนกัน
แต่ “วิธีการ” ทีเราจะไปถึงเส้นชัยนั้นแตกต่างกัน


ผมคิดว่าการวิ่งอยู่บนเส้นทางของความดีงาม
ความศรัทธาและความเชื่อในสิ่งที่ถูกต้องตามธรรม

จะนำเราไปสู่เส้นชัยที่สงบเงียบและสวยงาม
ไม่ว่าเราจะวิ่งเข้าเส้นชัยในอันดับที่เท่าไหร่ก็ตาม





โดย: กะว่าก๋า วันที่: 10 กรกฎาคม 2555 เวลา:10:22:20 น.

คำถามคุณจิรโรจน์ที่ถามคุณก๋า...น่ากลัวเนาะ เืมื่อถึงเวลาก็คงได้ไปกันทุกคน..


*** เสื้อยืดตรงร้านค้าเหรอคะ

หรือที่ห้องแสดงภาพ ขายโปสการ์ด ครั้งนี้ไม่ได้เข้าไปเลยค่ะ